___________________________________________________77
Şirakla mənim şəxsi dostluğum yaranıbdır. Bəlkə o vaxtlar mən səhv
etmişdim. Ancaq bəlkə də elə mənim bu hərəkətim ona gətirdi ki, indi
üç həmsədr vardır - dünyanın üç böyük dövlətindən həmsədr vardır.
Amerika söz verdi, Fransa söz verdi, Rusiya da həmişə deyir ki,
edəcəyik. Üç il keçibdir.
1997-ci ildə paket təklifi verdilər, - yəni işğal olunmuş torpaqların
azad olunması ilə bərabər, Dağlıq Qarabağın statusu məsələsi
müəyyən edilsin. Bu, bizi qane etmirdi. Amma biz fikirləşdik ki, nə
edək, heç olmasa bunu qəbul edək. Əlimizdə də Lissabon sammitinin
sənədi var idi. Mən Amerika Birləşmiş Ştatlarına getdim, avqustun 1-
də Ağ evdə prezident Bill Klintonla görüşdüm. Onlar dedibr ki, çox
yaxşı ki, bu təklifi qəbul etmisiniz, amma bunu bəyan edin. Mən Ağ
evdəki nitqimdə bunu bəyan etdim. Amma Ermənistan həmin təklifi
qəbul etmədi.
Sonra Minsk qrupu yeni bir sənəd hazırlayıb sentyabr ayında bizə
verdi. Bu sənəddə münaqişənin mərhələ-mərhələ həll edilməsi nəzərdə
tutulurdu: demək, birinci mərhələdə - işğal olunmuş torpaqlar azad
olunur, ikinci mərhələdə isə Dağlıq Qarabağın statusu məsələsi
müəyyən edilməlidir. Biz bunu qəbul etdik. Ədalət naminə demək
lazımdır ki, Ermənistanın o vaxtkı prezidenti Ter-Petrosyan da buna
müsbət münasibət göstərdi. Hətta biz oktyabr ayında Strasburqda
olarkən rəsmi surətdə birgə bəyanat verdik ki, biz bu təklifi prinsip
etibarilə qəbul edirik.
Ter-Petrosyan bu təklifin qəbul olunması üzərində durdu. Yəqin
bilirsiniz, - o, "Nezavisimaya qazeta"da böyük bir məqalə dərc etdirdi.
Dedi ki, mən bu təklifi axıradək həyata keçirəcəyəm.
Mən o məsələlərdən danışıram ki, bunları indiyədək mətbuatın
qarşısında heç kəsə deməmişəm.
1997-ci il qurtardı, 1998-ci ilin əvvəlində mən eşitdim ki, Ter-
Petrosyan Parisə gedibdir. Mən Fransa prezidenti Jak
___________________________________________________78
Şiraka telefon etdim, onunla danışdım, soruşdum ki, vəziyyət necədir?
Jak Şirak bildirdi ki, Ter-Petrosyan öz qərarının üzərində dayanır, mən
də demişəm ki, düz edirsən. Əlavə etdi ki, Ter-Petrosyan mənim
dostumdur - həqiqətən də onların keçmişdən dostluğu var idi - o,
təxminən ayın 10-11-dək Təhlükəsizlik Şurasının iclasını keçirəcək,
bu qərarı qəbul edəcək və ondan sonra işlər başlanacaq, mən sənə
zəng edəcəyəm.
Ondan sonra nə oldu? Ermənistanda müxalifət qüvvələri Ter-
Petrosyana təzyiq etməyə başladılar. Birinci növbədə Robert
Koçaryan, sonra müdafiə naziri və başqaları onun əleyhinə çıxdılar.
Ter-Petrosyan və onun bir neçə tərəfdarı istefa verdilər. Bu məsələdə
böhran yarandı. Ter-Petrosyan da bildirdi ki, bir halda mən
Ermənistana neçə illərdir başçılıq edirəm, münaqişənin bu təkliflər
əsasında həllinə razılıq verirəm. Əgər siz bunu qəbul etmirsinizsə,
mən artıq burada otura bilmərəm.
Ter-Petrosyan istefa verərək dedi ki, müharibə partiyası qalilə
gəldi, sülh partiyası məğlub oldu. O, vəzifədən getdi. Ermənistanda
vəziyyət dəyişdi. Minsk qrupu fəaliyyətini dayandırdı ki, gözləyək,
Ermənistanda prezident seçkiləri keçirilsin. Orada prezident seçkiləri
oldu, yeni prezident seçildi. Bundan sonra Minsk qrupu bildirdi ki, bir
az da gözləyək, yeni prezident öz işlərini sahmana salsın. Biz də
gözlədik.
Ondan sonra, 1998-ci ildə mən Ermənistanın yeni prezidenti ilə
Moskvada görüş keçirdim, gördüm ki, vəziyyət çox çətindir.
Xatirimdədir, 1998-ci ildə biz Yaltada Qara Dəniz İqtisadi
Əməkdaşlıq Təşkilatının üzvü olan ölkələrin dövlət başçılarının zirvə
görüşündə iştirak etdik. Bizim dostumuz, Türkiyənin prezidenti
Süleyman Dəmirəl də orada idi. O da Ermənistan prezidenti Robert
Koçaryanla orada görüşdü və sonra dedi ki, yox, çətin məsələdir.
Beləliklə, 1998-ci il tamamilə boş qaldı. Rusiyanın 1998-ci ildə
hazırladığı layihəni - "ümumi dövlət" layihəsini bizə təq-
___________________________________________________79
dim etdilər. Biz bunu qəbul etmədik, amma Ermənistan dərhal qəbul
etdi. Təsəvvür edin, Minsk qrupunun ondan əvvəl hazırladığı bütün
təklifləri Ermənistan rədd etmişdi və Minsk qrupu da geri çəkilmişdi.
Amma son təklifi verdilər, biz onu qəbul etmədik, Ermənistan qəbul
etdi. Minsk qrupu bizə təzyiq etməyə başladı ki, siz bunu qəbul edin.
Onların nümayəndəsi dəfələrlə buraya gəlib-getdi. Mən bildirdim ki,
xeyr, biz bunu qəbul edə bilmərik. Sonra Amerika Konqresində
çıxışlar etməyə başladılar ki, nə üçün Azərbaycan Minsk qrupunun
təklifini qəbul etmir, Ermənistan qəbul edir? Əcaba, Ermənistan
Minsk qrupunun təkliflərini qəbul etməyəndə niyə bir adam durub
demədi ki, Ermənistan nə üçün belə edir? Amma Azərbaycan bircə
dəfə təklifi qəbul etməyəndə, bizim başımıza nə işlər gəlir. Təəssüflər
olsun ki, müxalifət qüvvələri özlərini çox ədalətsiz, bəzən də çox
vicdansızcasına aparırlar, görülən hər işə qara yaxırlar.
Bilirsiniz, düzgün başa düşün, mən burada öz fəaliyyətimi
şişirtmək istəmirəm. Bu işləri mən görürəm. Bəli, mən Amerika
prezidenti Bill Klintonla bu barədə altı dəfə söhbət etmişəm.
Fransanın, Almaniyanın, İngiltərənin dövlət başçıları ilə bu barədə
dəfələrlə söhbət aparmışam. Rusiyanın prezidenti ilə həddindən artıq
söhbətlərimiz olubdur.
MDB-nin üzvü olan ölkələrin dövlət başçılarının zirvə görüşləri
keçirilir. Həmin görüşlər qapalı olur. Bəziləri deyirlər ki, Heydər
Əliyev nə üçün Azərbaycanı MDB-nin üzvü etdi? Vaxtilə Azərbaycan
MDB-nin üzvü deyildi, biz nə qədər zərərlər çəkmişik, mən onları da
sizə deyəcəyəm. Biz MDB-nin üzvü olmayanda orada nə olduğunu
bilmirdik. Halbuki, Ermənistan da, başqa respublikalar da bu birliyin
üzvü idilər. Amma biz kənarda durmuşduq. Biz MDB-yə üzv olduq,
öz sözümüzü deyə bildik.
1993-cü ilin dekabr ayında Azərbaycan MDB-nin üzvü olan kimi
Aşqabadda keçirilən zirvə görüşündə mən böyük
Dostları ilə paylaş: |