Microsoft Word Brown, Dan Da Vinci Sifresi doc

Langdon hareketsiz yürüyen merdivenlere yaklaştığında, Fache'nin artık yanında 
olmadığını fark ederek durdu. Arkasını döndüğünde, onun birkaç metre uzaktaki servis 
asansörünün yanında beklediğini gördü. 
Fache asansörün kapıları açılırken, "Asansörü kullanacağız,” dedi. "Eminim müzedeki 
mesafenin yaya dolaşılamayacak kadar uzun olduğunu biliyorsunuzdur." 
Langdon asansörün iki katlı Denon Kanadı’na çıkmayı kolaylaştıracağını bildiği halde 
kıpırdamadı. 
"Bir sorun mu var?" Fache kapıyı tutarken, sabırsızlanmışa benziyordu. 
Langdon derin bir nefes alarak, havadar yürüyen merdivene hasretle baktı. Hiçbir sorun 
yok, diyerek kendine yalan söyledikten sonra, asansöre doğru zoraki adımlarla yürüdü. 
Langdon çocukluğunda terk edilmiş bir kuyuya düşmüş ve kurtarılana kadar, o daracık 
alandaki suyun içinde ölümle mücadele etmişti. O günden beri kapalı yerlerde kalma fobisi 
vardı, asansörler, metrolar, kapalı tenis salonları. Langdon hiç inanmadığı halde, kendi 
kendine sürekli, asansör kesinlikle güvenli bir makine, diyordu. Kapalı bir bölmeden sarkan, 
küçük metal bir kutu! Nefesini tutarak asansöre bindiğinde, kapılar kapanırken adrenalinin 
verdiği o tanıdık ürpertiyi hissetti. 
İki kat. On saniye. 
Asansör hareket etmeye başladığında Fache, "Siz ve Bay Sauniére," dedi. "Hiç 
konuşmadınız mı? Hiç karşılaşmadınız mı? Birbirinize postayla hiçbir şey göndermediniz 
mi?" 
Bir garip soru daha. Langdon başını iki yana salladı. "Hayır. Hiç." 
Fache duyduklarını hafızasına alıyormuş gibi başını yana yatırdı. Hiçbir şey söylemeden, 
gözlerini krom kapılara dikti. 
Yukarı  çıkarlarken, Langdon dikkatini etrafındaki dört duvar haricinde ne varsa ona 
vermeye çalıştı. Parlak asansör kapısının yansımasında yüzbaşının kravat iğnesini gördü, on 
üç siyah oniks iliştirilmiş gümüş bir haç. Langdon bunu son derece şaşırtıcı bulmuştu. Crux 
gemmata -üstünde on üç değerli taş bulunan haç- olarak bilinen bu sembol, İsa ile on iki 
havarisini simgeleyen bir Hıristiyan ideogramıydı. Langdon nedense Fransız polisinin dini 
inançlarını bu denli açık biçimde göstermesine şaşırmıştı. Ama ne de olsa burası Fransa'ydı; 
Hıristiyanlık burada doğmak kadar önemli bir din değildi. 
Fache birden, "Bu bir crux gemmata," dedi. 
Şaşıran Langdon karşısındaki yansımada Fache'nin gözlerini görebilmek için başını 
kaldırdı. 
Asansör sarsılarak durdu ve kapılar açıldı. 
Langdon hemen, Louvre galerilerinin ünlü yüksek tavanları sayesinde ferah olan geniş 
koridora çıktı. Bununla birlikte, adım attığı dünya beklediği gibi değildi. 
Şaşıran Langdon aniden durdu. 
Fache, ona baktı. "Anladığım kadarıyla Bay Langdon, Louvre'u kapandıktan sonra hiç 
görmemişsiniz?" 
Sanırım görmedim, diye düşünen Langdon, bulunduğu yeri algılamaya çalıştı. 
Genellikle bol ışıkla aydınlatılan Louvre galerileri bu gece son derece karanlıktı. 
Yukarıdan süzülen beyaz ışığın yerine, süpürgeliklerden kırmızı bir ışık huzmesi yayılıyordu, 
yer döşemelerine tutturulan aralıklı) kırmızı ışık benekleri. 
Langdon karanlık koridora baktığında, bu manzarayla karşılaşacağını tahmin etmesi 
gerektiğini fark etti. Büyük galerilerin hemen hepsi geceleri kırmızı  ışık kullanırlardı, aşağı 
seviyeye yerleştirilen zararsız  ışık, personelin koridorlarda dolaşmasına olanak sağlarken, 
tabloların  ışığa maruz kalarak yıpranmasını geciktiriyordu. Bu gece müzeye bir ağırlık 
çökmüştü. Gölgeler her yere uzanıyor, tonozlu yüksek tavanlar siyah, ali çak bir boşluk gibi 
görünüyordu. 

---

"Buradan," diyen Fache aniden sağa dönerek, birbirine bağlı galerilerden geçmeye 
başladı. 
Gözleri karanlığa alışmaya başlayan Langdon, onu izledi. Büyük ebatlardaki yağlıboyalar, 
karanlık odada gelişen fotoğraflar gibi canlanıyordu... tablolardaki gözler, odalardan geçerken 
onu takip ediyorlardı. Müze havasının tanıdık kokusunu karbon kokusu taşıyan, kuru bir hava 
alabiliyordu. Ziyaretçilerin sebep olduğu karbondioksitin aşındırıcı etkilerini önlemek için 
sanayi tipi, kömür filtreli nem gidericiler yirmi dört saat boyunca çalışırdı. 
Duvarların tepelerine yerleştirilen güvenlik kameraları, ziyaretçilere açık bir mesaj 
gönderiyordu: Sizi görüyoruz. Hiçbir şeye dokunmayın. 
Langdon kameraları işaret ederek, "Aralarında gerçek olanı var mı?' diye sordu. 
Fache başını iki yana salladı. "Elbette yok." 
Langdon buna şaşırmamıştı. Bu büyüklükteki müzelerin video kameralarla izlenmesinin 
fahiş bir maliyeti vardı ve etkili değildi. Kontrol edilmesi gereken binlerce metrekarelik 
alanıyla Louvre'un gözetleme işi için yüzlerce teknisyene ihtiyacı olacaktı. Büyük müzelerin 
çoğu artık "çevreleme güvenliğini" kullanıyorlardı.  Hırsızlan dışarıda tutmayı unut. Onları 
içeride tut. Çevreleme yöntemi müze kapandıktan sonra devreye sokuluyordu. Davetsiz bir 
misafir sanat eserlerinden birini yerinden çıkardığında, galerinin etrafındaki çıkış bölmeleri 
kapanıyor ve hırsız kendini polis gelmeden önce parmaklıkların arkasında buluyordu. 
Önlerindeki mermer koridorda sesler yankı yapıyordu. Gürültü, sağ taraftaki geniş kapısız 
odadan geliyor gibiydi. Parlak bir ışık koridora taşmıştı. 
Yüzbaşı, "Müze müdürünün ofisi," dedi. 
O ve Fache odaya yaklaştıklarında Langdon kısa koridordan, Sauniére'in lüks çalışma 
odasına göz attı, ahşap kaplama duvarlarda Büyük Ustalar'ın tabloları, üzerinde altmış santim 
boyunda zırhlı bir şövalye heykeli bulunan muazzam büyüklükteki antika masa. Bir avuç 
polis ajanı odada koşuşturuyor, telefon görüşmeleri yapıp notlar alıyorlardı.  İçlerinden biri 
Sauniére'in masasına oturmuş, dizüstü bilgisayarda yazı yazıyordu. Müze müdürünün özel 
ofisinin bu akşam için DCPJ'nin geçici komuta merkezi olduğu anlaşılıyordu. 
Fache, "Monsieurs," diye seslendiğinde adamlar dönüp baktılar. "Ne nous dérangez pas 
sous aucun prétexte. Entendu?"
*
 
Ofisteki herkes anladığını göstererek başını salladı. 
Langdon otel odalarının kapısına, yüzbaşının söylediklerinin ana fikrini anlayacak kadar 
NE PAS DERANGER yazısı asmıştı. Fache ile Langdon hiçbir suretle rahatsız 
edilmeyeceklerdi. 
Ajanlardan oluşan küçük cemaati geride bırakan Fache ve Langdon karanlık koridorda 
ilerlediler. İki metre ileride, Louvre'un en popüler bölümünün -la Grande Galerie- girişi hayal 
gibi belirdi. Sonsuz gibi görünen bu koridorda Louvre'un en değerli İtalyan sanat şaheserleri 
bulunuyordu. Langdon, Sauniére'in cesedinin burada bulunacağını önceden sezmişti; Büyük 
Galeri'nin ünlü parke zemini Polaroid'de kusursuz biçimde görülüyordu. 
Yaklaştıklarında Langdon girişin, ortaçağ kalelerinde akın yapan orduları uzak tutmak için 
kullanılanlara benzer devasa çelik bir kapıyla kapandığını gördü. 
Parmaklıkların yanına vardıklarında Fache, "Çevreleme güvenliği," dedi. 
Barikat, karanlıkta bile bir tanka dayanabilecek gibi görünüyordu. Langdon 
parmaklıkların arasından, Büyük Galeri'nin loş bölmelerine göz attı. 
"Önden buyurun Bay Langdon," dedi. 
Langdon döndü. Önden nereye buyurayım? 
Fache parmaklıkların dibindeki zemini işaret etti. 
Langdon aşağı baktı. Karanlıkta fark etmemişti. Altmış santim kadar yukarı kaldırılan 
barikatın altında dar bir alan açılmıştı. 
                                                 
*
 Baylar bir şey bahane edip bizi rahatsız etmeyin. Anlaşıldı mı? 

---