Vüsalə Musalı. Mətnlərin nəşrə hazırlanması problemləri
68
Ģərhlər;
qeyd;
göstəricilər (Ģəxs adları, coğrafi adlar, terminlər və s.);
lüğət;
biblioqrafiya və s.
Bəzən kütləvi nəĢrlər ümumi məqalələrlə, yazıçıya aid bib-
lioqrafik oçerklərlə, publisistik giriĢlərlə və s. bu tipli materiallarla
müĢayiət olunmaqdadır ki, bunların da birbaĢa mətnlərin nəĢrinə
aidiyyatı yoxdur.
Arxeoqrafik giriş - burada əsərin müəllifinin qısaca həyatı,
yaradıcılığı və əsəri haqqında məlumat verilir, əsərin tədqiq tarixi-
nə nəzər salınır. Tədqiqata cəlb olunmuĢ əsərin əlyazmasının elmi
paleoqrafik təsviri yer alır. Bundan əlavə, birinci nəĢr haqqında
məlumat verilir.
Mətnşünaslıq tədqiqatı
Mətnin təqdimi qaydası - D.Lixaçov mətnin təqdimi qaydası-
nın hər bir nəĢrdə verilməsinin vacib olduğunu qeyd edir
100
. Mətn
yığcam, aydın və məlumat almaq üçün əlveriĢli, rahat olmalıdır.
Ayrıca əsərlərin nəĢrində onların arxeoqrafik giriĢlə birləĢdiril-
məsinə üstünlük verilir. Hər əsər üçün ayrıca arxeoqrafik giriĢlərin
nəĢr edildiyi külliyyatların nəĢrlərində isə mətnin təqdimi üçün
qaydalar məlumat almaq üçün əlveriĢli və bütün nəĢr üçün vahid
olmalıdır
101
.
F.e.n. P.Kərimov Əlican Qövsi Təbrizinin “Divan”ının elmi-
tənqidi mətnini hansı prinsiplər əsasında tərtib etdiyini bu Ģəkildə
təqdim edir
102
:
1. “Divan”ın hər bir nüsxəsinin orijinalıının hazırda saxlanıl-
dığı yerə müvafiq olaraq Tiflis nüsxəsi T, London nüsxəsi L, Ġs-
tanbul nüsxəsi Y hərfləri ilə Ģərti iĢarələnmiĢdir.
100
Лихачев Д. Текстология (краткий очерк). - Москва: 1964, с. 95.
101
Musabəyli A. Mətn bilgisi – mətnĢünaslıq. - Bakı: 2005, s. 94.
102
Kərimov P. Əlican Qövsi Təbrizi “Divan”ının tekstoloji tədqiqi. - Bakı:
2006, s. 102-103.
Vüsalə Musalı. Mətnlərin nəşrə hazırlanması problemləri
70
Qədim və orta çağ müəlliflərinin külliyyatlarında bütün bu
müĢayiətedici material tipləri vahid mətnĢünaslıq Ģərhində birləĢ-
dirilir və aĢağıdakı bölmələrə ayrılır:
Bütün əlyazma və nəĢr nüsxələrinin siyahısı və onların sə-
ciyyəsi;
Əsərin
mətninin tarixi;
Əsasa qoyulmuĢ mətn və onun seçilməsinin əsaslandırıl-
ması;
Nüsxə fərqləri, təshihlər və düzəliĢlərin göstəriciləri.
Tarixi-ədəbi Ģərh giriĢ məqaləsini təkrar və ya əvəz etməmə-
lidir. ġərh konkret və oxucuya əsərin ideya-bədii tərəflərini baĢa
düĢməyə yardımçı olmalı, köməklik göstərməlidir.
Tədqiqat Ģərhlərinin tərtibi asan iĢ deyil və yalnız mütəxəssi-
sə həvalə oluna bilər. YaxĢı tədqiqat Ģərhi ifadəcə aydın, istifadə
üçün rahat, əlveriĢli olmalıdır. ġərhin ayrı – ayrı məqalələri zahi-
rən vahid vəhdətlə qurulmalıdır. ġərhlərə ümumi ensiklopedik
lüğətlər, dilçilik lüğətləri və sorğu kitablarında asan tapılan məlu-
matlar salınmamalıdır. ġərhlərdə təkrarlar olmamalıdır. Əgər mət-
nin tez-tez təkrar olunan yerləri Ģərh edilirsə, Ģərhlər əlifba sırası
ilə düzülməlidir. ġərhlərin ən böyük çatıĢmazlığı – Ģərh olunan ye-
rin düzgün seçilməməsidir. Əksərən asanlıqla bərpa oluna bilən
yerlər də Ģərh edilir. Lakin mətnin Ģərhçisinin izah etməyə gücü
yetməyən yerlərinin üzərindən sükutla keçilir. Əgər mətnin hər
hansı bir yeri izaha gəlmirsə, bu haqda Ģərhdə açıqca bildirilmə-
lidir.
Elmi nəĢrə yazılmıĢ Ģərhlər tədqiqi səciyyə daĢımalıdır. Az-
çox məlum əlamətlərin, xüsusiyyətlərin Ģərhinə və təqdiminə yal-
nız elmi-kütləvi nəĢrlərdə yol verilə bilər.
ġərh materialları əksərən abidənin mətninin ardıcıllığı ilə
yerləĢdirilir. ġərh olunan yerləri nəĢrlərin səhifə və sətirlərini gös-
tərməklə ayrıca baĢlıq altında vermək daha əlveriĢlidir
103
.
103
Musabəyli A. Mətn bilgisi – MətnĢünaslıq. – Bakı: 2005, s. 96.