FƏXRİ VALEHOĞLU
sərhədləri Türkiyə tərəfdən qaçaqların hücumlarından qorumağı h ə
valə etdilər. O, həqiqətən sərhədləri elə qoruyurdu ki, vaxtaşırı qaçaq
ları bizim hüdudlara göndərən türk kəndlərinin qorxusuna çevrilm işdi.
O dövrdəki türk qaçaqlarının v ə biz tərəfdən qaçaq düşm üşlərin heç
biri bizim sunurda, Əli ağanın nəzarətindəki ərazilərdə görünm əyə
cəsarət etm ədi. O, onları hər yerdə axtanndı və rəhm etmirdi. Sonra-
lar, 1826-1829-cu illər türk və İran kampaniyalarında (m üharibələ
rində) Ə li ağa, ö z dəstəsi ilə iranlılara v ə türklərə
etdiyi partizan
h əm lələriy lə h əm işə seçilirdi, onların kiçik dəstələrini v a h im ə y ə g əti
rirdi. Buna görə d ə o, general Yermolovun x ə ləfi general-feldm arşal
Paskeviç-Erivanskinin inamını v ə rəğbətini qazanm ışdı»1 1
.
Canişin tərəfindən əfv olunduqdan sonra Ə li ağa Osmanlı
qaçaqlarının Rusiya tabeliyindəki ərazilərə hücumlarının və
şahzadə Aleksandrın bu ərazilərə keçməsinin qarşısım almaq
üçün yaradılmış dəstədə qulluq edir. 1818-ci ilin sentyabrında
general-leytenant A.A.Velyaminov Başkeçiddə olan polkovnik
P.A.Ladinskiyə yazırdı: «Mənə çatan şayələrə görə 100 nəfər
tatar atlısı ilə Toparvana kəndi yaxınlığında gözətçi mövqedə
duran B aydar sultanı ondan 100 sajen məsafədən keçmiş şahza
dəni (Aleksandr Mirzəni -F .V .) öz dəstəsiylə bərabər görüb və
bilə-bilə ki, bu şahzadədir onun ələ keçirilməsi üçün heç bir
cəhd göstərməyib. Mən sizə sultanın bu hərəkətini ədalətlə
araşdırmağı və mənə məlumat vermənizi tapşırıram». Ladinski
isə cavab raportunda bildirirdi ki, Baydar sultanı A lm a s s u l
ta n bəlkə də tək və ya 5-6 adamla olub şahzadəni görsə onu
təqib etməzdi, ancaq onun yanında öz adamlarından başqa gene
ral-mayor Sısoyevin alayından 3 kazak və 2 «tatar» kəndxudası -
Q aracalar kəndxudası M irz a lı ağa və knyaz Aqotişvilini həbs
etmiş Ə li ağ a E yyub ağa oğlu da var idi. V ə əgər A lm as
sultan şahzadəni təqib etmək istəməsə belə, kazaklar və bu
«tatar» kəndxudaları onu izləyərdilər. General Velyaminov hə
min il general Yermolova ünvanladığı raportunda isə canişinə
Borçalı ağaları A ğ ak işi b əy in gözətçi dəstəsiylə birlikdə Bol-
1 «Кавказ» qez., 1874, № 123-124; Л.С. Исарлов. Письма о Грузии,
Тифлис, 1899, с.203-210.
40
QARAPAPAQLAR VƏ ONLARIN X IX ƏSR HƏRB TARİXİ
nis//Bolus dərəsində gizlicə İrəvana gedərək şahzadə Aleksand
rın Abbas M irzəyə və digər İran məmurlarına məktublarını çat
dırmış 3 nəfəri: Dəmirçihasanlı X əlil Ş ək ərəli oğlunu, Gorar-
xılı (Gavurarxı) Əli H üm m ət oğlunu və əslən Dağıstanın Ku-
suri kəndindən olan Həsən Murtuzəli oğlunu ələ keçirdiyini
xəbər verib aşağıdakıları əlavə edirdi: «Bu xidmətinə görə
Ağakişi bəyə pul mükafatı təklif etdim. Amma o qürurla puldan
imtina edib dedi ki, mükafat kimi ona ya rütbə, yaxud da ki,
üstündə imperator həzrətlərinin şəkli olan qızıl medal verilsə
yaxşı olardı».1 Yermolov Velyaminovun raportunu diqqətdən
kə-narda qoymayaraq, Ağakişi bəyə ünvanladığı 1818-ci il 22
iyun tarixli məktubunda ona göstərdiyi sədaqətə və igidliyə görə
minnətdarlıq ifadə edib, üstündə imperatorun şəkli olan qırmızı
lentli qızıl medalla təltif olunduğunu bildirirdi.2
Qaynaqlardan 1826-28-ci illər qacar-rus (İran-rus) müharibə
sində qacarların ən fəal komandanlarından olan Qarapapaq
Nağı xanın XIX əsrin əvvəllərində Borçalıdan İrəvan xanlığı
ərazisinə pənah gətirdiyi aşkarlanır. Erməni arxiyepiskopu Ner
ses 1823-cü il 13 sentyabrda general Yermolova yazdığı 130
saylı rəsmi məktubda Gürcüstandan qaçmış N a ğ ı xanın yaxın
adamlarının 13 il əvvəl, yəni 1810-cu ildə gecə patriarxın evinə
barıt atdığım, səherisi gün isə Nağı x a n ın qardaşının Eçmiyəd-
zindəki ruhani idarəsinə hücum etdiyini bildirirdi.3 Knyaz Mada-
tovun 1822-ci ildə Yermolova raportundan: «Mehdiqulu xan
Qarabağlının qaçmasının əsl səbəblərini bilən və mənə sadiq
olan insanlar tərəfindən məlumatlandırılmışam ki, Mehdiqulu
xan Göyçə tərəfdən N ağı xanın yanma yola düşüb, oradan da
İrəvan sərdarının yanına keçib əvvəllər şahzadə Aleksandrın ya
şadığı D ərələyəzdə məskunlaşmaq üçün sığınacaq istəyəcək»4.
1 AKAK, IV с., I h., Tiflis, 1870, s. 296.
2AKAK, V I c .,I h ., s. 696.
3 Yenə orada, s. 455.
4 AKAK, VI с., I h., s. 849.
41
FƏXRİ VALEHOĞLU
General Rtişev 1813-cü il 7 iyulda Axısqa paşasına göndər
diyi məktubunda ondan Gürcüstandan qaçıb paşalığın hüdudları
daxilindəki Çıldıra sığınmış Nağı b ə y adlı tanınmış qaçağın
tutulub Rusiya hökumətinə verilməsini tələb edir.1 Ancaq paşa
Nağı bəyin Ahısqa qarapapaqları arasındakı nüfuzundan ehtiyat
lanaraq rusların tələbini rədd edir. Mənbələrdən aydın olur ki,
Baydar kəndxudasının yaxın qohumu olan bu qaçaq Nağı bəy
1826-cı ilin əvvəllərində yenidən Gürcüstana, Şürəgələ keçmək
istəyir [Yeri gəlmişkən qeyd edək ki, XIX əsrin əvvəllərinə aid
rus qaynaqlarında Gürcüstan deyəndə Qazax, Borçalı, Şəmşəd-
dil, Pəmbək, Şürəgəl mahalları və Kartli-Qaxet bölgələri nəzər
də tutulurdu]. O hətta Axısqa paşasının bir neçə dəfə görüş is
təyinə və tələbinə baxmayaraq, ruslarda inamsızlıq yaratmamaq
üçün xəstə olduğunu bəhanə edərək özü onun yanma getməyib
oğlunu göndərir. Paşa Nağı bəyin bu hərəkətinə qəzəblənib
onun oğlunu öldürtmək istəyir, amma yerli ağalar bunun əvə
zində Nağı bəyin paşalığa çox ziyan yetirə biləcəyini söyləyərək
onu bu addımdan çəkindirirlər. Nağı bəy Gürcüstana qayıtmaq
dan ötəri başkomandan Yermolovdan icazə alması xahişi ilə
knyaz Sevarsamidzeyə müraciət edir. Sevarsamidze Nağı bəylə
görüşüb onun həqiqətən də paşa ilə münasibətlərinin yaxşı ol
madığını və geri qayıtmaq istəyində tam səmimi olduğunu də
qiqləşdirmək üçün Çıldıra B ayram qulu ağa B ay tal o ğ lu adlı
bir nəfəri ezam edir. O, general-leytenant Velyaminova 1826-cı
ilin yanvarında göndərdiyi raportda Nağı bəyin, eləcə də bütöv
lükdə qarapapaqların qayıtmasının Gürcüstan üçün müsbət nəti
cələnəcəyi qənaətində olduğunu yazırdı və Nağı bəy qayıdaca
ğı təqdirdə rus hakimiyyətindən narazı olan Gürcüstan sakinlə
rinin artıq onun yanında sığınacaq tapa bilməyəcəklərini xüsusi
vurğulayırdı.1
2
1 AKAK,
V
c„ s. 795.
2 M. E. Коцебу. Описание вторжения персиян в Грузию в 1826-ом году.
Материалы к истории персидской войны 1826-1828 г., с. 43-47 (XIX
42
QARAPAPAQLAR VƏ ONLARIN X IX ƏSR HƏRB TARİXİ
1817-ci ildə rus təbəəliyindən çıxıb İrəvan əyalətinə köçmüş
Abdi M əsim oğlu iki il sonra, 1819-cu ildə Qaraağacda yaylaq
da olan Dəmirçihasanh İsa Sultan Ə hm əd S u ltan oğlu n u n
yanma gələrək ona 1804-cü ildə İrəvana qaçmış Pəmbəkli Nağı
bəy Mehdibəyovdan məktub və hədiyyə olaraq bir boz at
gətirir. Məktubda İsa sultan İran təbəəliyini qəbul etmək üçün
dilə tutulurdu və deyilirdi ki, Dəmirçihasanlılar İrana köçərsə
şahın xüsusi mərhəmətinə layiq görüləcəklər. 1821-ci ildə N ağı
bəy eyni məzmunlu məktubla İsa su ltan ın yanma Abdi Məsim
oğlunun qardaşını yollayır. Velyaminovun yazışmalarından m ə
lum olur ki, bundan sonra İsa sultanın ruslara sədaqətsizlik
yönlü hərəkətləri aşkar edilir və o nəzarət altına alınır. Nağı bə
yin tapşırığı əsasında baş verənləri dəqiqləşdirmək üçün yenidən
Borçalıya gələn Abdi Məsim oğlu isə tutulub Tiflisə göndərilir.1
Polkovnik N. Muravyovun qeydlərindən məlum olur ki,
1826-cı ilin iyun ayında Məngilis yaxınlığında qarovulda durmuş
gürcülər meşədə 9 nəfər ləzgi soyğunçusu görüb onlara atəş
açıblar, amma heç birini yaralaya bilməyiblər. Bundan sonra
ləzgiləri təqib etsələr də izlərini itirib geri qayıdıblar. Muravyov
onların tutulması üçün göstərişlər versə də bundan heç bir nəticə
hasil olmur. İki gün sonra Borçalı distansiyasının sakini, Bar-
maqsız yaxınlığında gözətçi dəstənin başçısı yüzbaşı Q asım
Ş ə r if oğlu ona Barmaqsız qalasındakı alayın rəhbəri ştabs-
kapitan Antonovun raportunu gətirir. Raportda soyğunçuların
Barmaqsız yaxınlığında dəyələr qurmuş Qazax sakini Çamazbi
Sosiaşvılinin 6 atmı Axısqamn Getala kəndi istiqamətində apar
dıqları bildirilirdi. Muravyov Q asım Ş ə r if o ğ lu n a soyğun
çuların adlarını müəyyən etməyi tapşırır. Verilən tapşırığı yerinə
yetirmək üçün yüzbaşı Q asım Ş ə rif oğlu Axısqada olan qar
daşı Əhmədin yanma gedir və müəyyən edir ki, ləzgilər atın
birini Getala kəndinin sakini İsmayıl Paşa oğluna satıblar. Bu
əsrdə yayımlanmış 6u kitabın harada çap olunduğu və dəqiq nəşr tarixi bəlli
deyil).
1 AKAK, IV с., II h., s. 245.
43
Dostları ilə paylaş: |