şəxsiyyot olan Bərzuye do bu zaman sağ imiş. Ona göro onlar (Ənuşirəvan və
Bərzuye) bu torcümənin müqəddəratı ilə maraqlanmalı, onun mümkün qədər
düz və kamil tərcümo edilməsinə təsir göstərməli idilər. Təəssüf ki, bu barə-
də holəlik əldo tarixi bir sənəd yoxdur. Lakin “K əlilə və Dimnə”nin Suriya,
orəb nüsxəlori və “Pançatantra” ilə yaxmdan tanış olan alimlər Suriya torcü-
məsinin pəhləvi nüsxəsinə daha yaxm olduğunu ehtimal edirlər'.
Sııriya dilinə edilon tərcümənin pəhləvi nüsxəsinə daha yaxın olmasına
baxmayaraq, o, görünür ki, suriyalılar içərisindon xaricə çıxa bilmomiş,
“ Kolilo və D im nə”nin başqa dillərə tərcüm ə edilm əsinə xidmot edə
bilmomiş, yalnız tarixi bir abidə olaraq qalmışdır. “ Kolilə və D im nə”nin
dünya şöhrəti qazanması üçün ən şərəfli xidmət ərəbco tərcüməsinə nəsib
olmuşdur.
“Kolilə və D im nə”nin erob dilinə torcümosi Suriya dilinə tərcümədon,
təqribən, osr yarım sonra meydana çıxmışdır. Bu tərciimə ərəb dilinə hind, Sıı-
riya dillərindən deyil, orta fars dilindən edilmişdir. Onun miitorcimi Abbasilər
xilafəti dövründə öz dərin biliyi, iti qələmi, kəskin dili, gözol üslubu ilə şöhrət
tapınış, bir çox əmirlərin münşisi (katibi) olmuş Abdulla ibn-əl-M üqəffa (721-
757) idi. İbn-əl-M üqəffa Abbasilerxilafəti dövründə əm ələ gəlen vo ərəblərə
qarşı yönəldilmiş “Şüubiyyo” hərəkatının ən qızğm torəfdarlanndan biri idi.
Abbasilər tərəfm dən nisbətən müdafıə edildiklərini hiss edən İran ziyalı-
ları orəblərin, hind, yunan, çin və başqa xalqlara nisboton mədoniyyətsiz ol-
duqlarmı, maarif, nücum, fəlsəfə, tarix, hikm ət vo s. elm lərdə geri qaldıqla-
rını nozoıo çarpdırmaq, beləliklə, ərəb hakim şovinizminin təsirini azaltmaq
moqsodilə bu dillərdon ərəb dilinə çoxlu torcüm əlor edir, orijinal esərlər ya-
zırdılar. İbn-əl-M üqəffa bunların içərisində öz votənporvorliyi, İslam dininə
laqeyd münasibəti ilə fərqlənirdi. O, özünün oslən fars olmasma, orta fars di-
lini mükomməl bilməsinə baxmayaraq, osorlorinin oksoriyyotini ərob dilinde
yazırdı. Zəngin lüğət tərkibi, incə üslub xüsusiyyətləri olan bu dildə onun
böyük moharəti var idi. İbn-əl-M üqoffanın uzun müddot müxtelif hakim və
omirlər yanında katib vəzifəsində işloməsi do bunu sübut edir. Çünki o zaman
on qabiliyyətli üslub ustalarını, gözol xottat vo xoşnevislori belə vəzifələrə
qəbul edirdilor.
A bdulla-ibn-əl-M üqəffanın əsl adı Ruzbeh, atasımn adı isə Daduyye idi.
Rəvayotə göro, qəddarlıqda şöhrot tapmış Hoccac-ibn Yusifın xilafəti
dövründə Daduyye farsdan toplanacaq vergilori almaq üçün vokil edilir. De-
yilonlorə görə o, bu tapşırığı yerino yetirorkon guya “ifrata” yol verir, Həccacın
qozoblonməsinə sebəb olur. Hoccac onun cozalandırılmasını əmr edir. Ona
işgəncə, oziyyət verməyo başlayır, qollarım burub ollərino zəncir vururlar.
10
-
Bunun nəticosində onun ollori şikəst olub gödolir, bir sözlo o, şil olur: oğlunu
isə ibn-əl-M üqoffa, yəni “şil oğlu” çağırmağa başlayırlar.
İbn-əl-M üqoffa Bağdad şohori morkəzo çevrilonə qədər Beyn-on-N oh-
royində ən çox inkişaf etmiş, elmi-modoni, dini mərkoz hesab edilən Bosro
şəhərindo tərbiyə almış, oxumuş, boya'başa çatmış, ədəbi-ictimai fəaliyyə-
tinin əsas dövrünü do burada keçirmişdir. O, orəb dilini burada kamil öyrən-
miş, əvvəlcə Kirmanda Davud bin Ömor bin Hobirinin, sonra isə Abbasi xo-
lifələrindən Monsurun omisi İsa bin Əlinin katibi olmuş, guya sonuncunun
tokidi və təsiri altında islam dinini qobul etmişdir. Lakin sonra tezliklo molum
olmuşdur ki, İbn-əl-M üqəffa islam dininin ayin və xurafatlarına oməl etmir,
din xadimlərini, Məhomməd övladlarını, islam dininin ehkamlarmı üstiiörtü-
lü, müomma vo romzlərlə dolu sözlərlə ələ salır, onlara istehza edir. Bunu
hiss edən islam din xadimləri ona qarşı hücuma keçir, qarğış edib lənotlər
yağdırır, onu “zındıq” adlandırırlar1.
Tarixi sonədlər, tozkiroçilor İbn-əl-M üqəffanın, əsasən, yazıçılar, ma-
arifporvər adamlar, münşi və mütorcimlorlə dostluq etdiyini göstorirlor. On-
lardan birisi, sonralar ərəb leksikoqrafıyasının və əruz elminin əsasını qoy-
muş Ə l-X əlil olmuşdur.
İbn-əl-M üqoffanın yaradıcılıq yolu çoxcəhətli vo ziddiyyətlidir. O, bir to-
rəfdən, xilafət hökmdarlarının arzu-istoklorini, hökm və omrlorini qolomə al-
mış, islam dini vo dövlotinin sarsılmazlığını rəsmi bir katib kimi öz moktub-
larında, başqa şəhər omirlorino, dövlot başçılanna yazmağa məcbur olmuşdur.
Digor tərofdon, öz yaradıcılıq işindo, “Xodaynamə” və sairə do, tərcümo etdiyi
bədii, elmi vo folsofı osorlordo, İran, hind, yunan xalqlarının modoni mirasla-
rını orəb dilino torcümo etmoklo onlara olavə etdiyi müqəddimə, şərh vo
təfsirlordə oroblorin holo çox gerido qaldıqları, həm əw əllordo, hom do indi
orobləro nisboton daha modoni xalqların olduğunu nozoro çarpdırmağa
çalışmışdır. O dövrün moddah şair vo yazıçıları kimi İbn-oI-Müqoffa da İramn
keçmişini hoddon artıq şişirtmiş, o haqda bir sıra kitabları pohləvi dilindon orob
dilino torcümo etmişdir. Bunlardan “Xodaynamo”, “Ainnamo”, “Mozdok”,
Ənuşirovana hosr edilmiş “Kitab ot-tac” vo saironi göstormok olar.
Bunlardan olavo, İbn-ol-M üqoffa “A dab-ol-K obir”, “A dab-os-soqir”,
tibb vo montiq haqqında daha iki kitabı yunan dilindon orob dilinə torcümo
etmişdir.
Tarixi nöqteyi-nozordon on böyük ohəmiyyeti olan “Xodaynamo”dir.
Lakin, toossüf ki, “Xodaynamo” özü tam şokildə gəlib bizo çatmamışdır.
Tozkirolordo, ayrı-ayrı tarixi abidəlordə ondan gotirilon parçalar şorqşiinas-
1 O zam an “ zın d ıq ”
"d in s iz ” , “ k a fir" m ən asın d a işlonirdi. T oqribon, indi dindar,
m övhum atçı adam lar arasın d a işlonən “ b a b i” sözünə uyğun golir.
Dostları ilə paylaş: |