______________________________________________________ART-SANAT 2014/1________________________________________________________
41
törenle gerçekleşmektedir. Bu tören, 18. yüzyıldan itibaren az sayıda batılı ve Türk
ressam tarafından farklı yönleriyle ele alınmıştır. Bunlar arasında Lale Devri’nin
önemli bir yabancı tanığı olarak Osmanlı sarayındaki elçi kabul törenlerinden
Patrona Halil ayaklanmasına ve günlük yaşamın kişileri, kıyafetleri ve geleneklerine
kadar pek çok resim üretmiş olan Van Mour’un ayrıcalıklı bir yeri vardır. Sanayi-i
Nefise Mektebi Âlisi’nin ilk mezunlarından ressam Rıfat Çeteci ile birlikte
Cumhuriyet’in ilk kuşak ressamlarından Malik Aksel bu konuyu ele alan Türk
ressamları olarak dikkat çekmektedirler.
Söz konusu resimler birer tanıklığı yansıttığı yani gözleme dayalı olduğu için
aynı zamanda belge niteliği taşımaktadırlar. Her biri günlük yaşam sahnesi
kapsamında değerlendirilmelidirler. Bu kapsam içinde çocuk ve eğitim yaşamı ile
ilgili özel bir konu alanına dahil edilebilirler.
______________________________________________________ART-SANAT 2014/1________________________________________________________
42
KAYNAKLAR
AND, Metin, 1969, “XVI. Yüzyılda Eğitim ve Öğretim”, Hayat Tarih Mecmuası, 10.
BOPPE, Auguste, 1998, XVIII. Yüzyıl Boğaziçi Ressamları, (Çev. Nevin Y. Celbiş), Pera
Turizm Ticaret A.Ş.Yayını, İstanbul.
BULL, Duncan, 2003, “Ressam ve Sanatı”, Lale Devri’nin Bir Görgü Tanığı Jean
Baptiste Van Mour, (Ed. M. Şeyhun ve A. Pekin), Koçbank Yayınları, İstanbul, 25-39
ERGİN, Osman, 1939, Türkiye Maarif Tarihi, Osmanbey Matbaası, İstanbul.
ERGİN, Osman, 1977, Türk Maarif Tarihi, Eser Kültür Yayınları, Cilt I-II, İstanbul.
KARA, İsmail, BİRİNCİ, Ali, 2005, Bir Eğitim Tasavvuru Olarak Mahalle/ Sıbyan
Mektepleri, Dergâh Yayınları, İstanbul.
KATİPOĞLU, Halenur (Ed.), 1996, Mimar Sinan Üniversitesi İstanbul Resim Heykel
Müzesi Koleksiyonu, Yapı Kredi Kültür Sanat Yayıncılık, İstanbul.
KOÇU, Reşat Ekrem, 1966, “Sıbyan Mektepleri”, Hayat Tarih Mecmuası, İstanbul, C.I,
2.
MONTAGU, Lady Mary Wortley, 1977, Türkiye Mektupları 1717-1718, (Çev.Aysel
Kurutluoğlu), Tercüman 1001 Temel Eser 12, Kervan Kitapçılık.
NICOLAS, Evelin S., 2003, “Lale Devri İstanbul’unda Bir Büyükelçi”, Lale Devri’nin Bir
Görgü Tanığı Jean Baptiste Van Mour, (Ed. M. Şeyhun, A. Pekin), Koçbank Yayınları,
İstanbul, 9-23.
NICOLAS, Evelin S., 2003, “Eski Arşivler Yeni Görüşler” Lale Devri’nin Bir Görgü
Tanığı Jean Baptiste Van Mour, (Ed. M. Şeyhun, A. Pekin), Koçbank Yayınları,
İstanbul, 103-135.
OLGUN, Tahir, “Mektebe Başlama Merasimi”, Mahfel Mecmuası, 42, 113.
ÖNDEŞ, Osman, MAKZUME, Erol, 2000, Lale Devri Ressamı Jean Baptiste Van Mour,
Aksoy Yayıncılık, İstanbul.
RASİM, Ahmet, 2007, Falaka, (Ed. Hasan Selim Hacıoğlu), İskele Yayıncılık, Türk
Klasikleri Dizisi 9, İstanbul.
RENDA, Günsel, 2003, “Van Mour ve İstanbul’da Yaşam”, Lale Devri’nin Bir Görgü
Tanığı Jean Baptiste Van Mour, (Ed. M. Şeyhun, A. Pekin), Koçbank Yayınları,
İstanbul, 41-71
SEVİM, Mustafa (Ed.), 2002, Gravürlerle Türkiye Giysiler, Portreler 1, T.C. Kültür
Bakanlığı Yayınları/1901, Türk Tarih Kurumu Basımevi, Ankara.
ŞEHSUVAROĞLU, Haluk Y., 1979, “Eski ilk mektepler ve Mektebe başlama
Merasimleri”, Asırlar Boyunca İstanbul (Cumhuriyet Gazetesi eki), Atatürk Kitaplığı,
91.
______________________________________________________ART-SANAT 2014/1________________________________________________________
43
Fig. 1
Fig. 2
______________________________________________________ART-SANAT 2014/1________________________________________________________
44
Fig. 3
Fig. 4
______________________________________________________ART-SANAT 2014/1________________________________________________________
45
Fig. 5
Fig. 6
_______________________________________________________ART-SANAT 2014/1_______________________________________________________
ÇADIRLARDAN SARAYLARA TÜRK TİYATROSUNUN
SAHNELERİ
NAZLI MİRAÇ ÜMİT
Arş. Gör.,İstanbul Kültür Üniversitesi
Sanat ve Tasarım Fakültesi
Sanat Yönetimi Bölümü
nazlimumit@gmail.com
ÖZET
İçerik ve biçimlerinde barındırdıkları sözel gelenek unsurları, ritüele bağlı kökenler,
güldürü türleri ve dramatik temsiller ile Türk tiyatrosu tarihinin vazgeçilemez
parçalarını oluşturan Karagöz, Meddah ve Ortaoyunu; meydanları, çadırları, perdeleri
ve tabureleri ile kendi sahne yapılanmalarını geliştirmiş gösteri sanatlarıdır. Bu
çalışma, on altıncı yüzyıl ile on sekizinci yüzyıl sonlarına kadar, bu sanatlarla
özdeşleşmiş mekanları, alanları, sahneleri incelemeyi amaçlamaktadır. Bu inceleme
kapsamında her tür için; Osmanlı şenlikleri, saraylar ve kahvehaneler ele alınacaktır.
Anahtar Kelimeler:
Karagöz, meddah, ortaoyunu, Osmanlı şenlikleri, saray,
kahvehaneler.
VENUES OF TURKISH THEATRE; FROM TENTS TO
PALACES
ABSTRACT
Karagöz, Meddah and Ortaoyunu constitute indispensable parts of Turkish theatre
history with the elements of oral tradition and comedy, ritualistic roots and dramatic
representations in their forms and contents. They are different types of performing arts
that have developed their own venues through open spaces, tents, curtains and stools.
This paper aims to analysize those venues that they were identified with from the
sixteenth century to the last decades of nineteenth century and within this analysis, it
aims to look at Ottoman festivities, courts and coffeehouses.
Keywords:
Karagöz, meddah, ortaoyunu, Ottoman festivities, court, coffeehouse
Dostları ilə paylaş: |