55
Bu, əlbəttə, iki rəngin-qara ilə ağın kontrastı demək deyil. Hər iki
gənc bu mühitin məhsuludur. Lakin bunlar hər adamda başqala-
rından nə ilə seçilməli, hərəkətlərində səmimiyyət və şuxluq gös-
tərməlidirlər... Xüsusən öz sevgilisi ilə intim söhbətlər zamanı tez-
tez “rəqsə başlayaraq” dediyi səhnələrdə təbii və sadə oyunu ilə
tamaşaçıda gülüş doğurması və özünə qarşı səmimiyyət oyatması
aktrisanın müvəffəqiyyətli cəhətidir”.
Dünya səhnəsinin zəngin obrazlarından sayılan Florela Barat
xanımın ifasında özünə əbədi məskən salmışdır.
B. Şəkinsaya xarakterik aktrisa
idi. O, faciə, komediya və müasir
pyesləri ifa etdikdə belə öz yaradıcı-
lıq təravətini itirmirdi, hər dəfə ta-
maşaçılar tərəfindən rəğbətlə qar-
şılanırdı. Əlbəttə “Rəqs müəllimi”
komediyasındakı Floreladan sonra
C. Məcnunbəyovun “Böyük məhəb-
bət” pyesindəki kəndli qızı Tərlan
tamam əks insanlardır. Lakin Barat
xanımın ifasında hər iki obraz
tamaşaçıya sevilirdi və sənətkarın
böyüklüyünə heyran qalınırdı.
R. Şahvələd “Kommunist” qə-
zetində
(24.06.1950) yazır ki;
“Kənddən Daşkəsənə gələnlərin içə-
risində sadə kəndli qızı Tərlan da
(Barat Şəkinskaya) vardır. Müəllif,
rejissor və başlıca olaraq aktrisanın özü bu rolu çox maraqlı mi-
zanda qurmuş və hər səhnədə dəyişən, artan, inkişaf edən bir vəziy-
yətdə tamaşaçılara çatdırmışlar. Aktrisanın əsas müvəffəqiyyəti
ondan ibarətdir ki, bu rol bu vaxta kimi səhnəmizdə gördüyümüz
surətlərin heç birinə bənzəmir. Ruhən Turaca (“Bahar suları”) yaxın
olsa da burada tamamilə başqa bir keyfiyyət vardır. Şəkinskayanın
B.Şəkinskaya – Tərlan rolunda
56
surət üçün seçdiyi ifadə, danışıq tərzi səmimi və orijinaldır. Onun
hətta şən gülüşlərində belə bir sadəlik, şirinlik və məziyyət vardır”.
B. Şəkinskaya üçün kəndli qızı Tərlan obrazını yaratmaq o
dərəcədə çətin deyildir. Klassik əsərlərdə son dərəcə mürəkkəb
obrazlar yaradan bu mahir sənətkar Tərlanı da yüksək səviyyədə ifa
etmişdir.
1951-ci ildə S. Vurğunun “Vaqif” mənzun dramında Barat
xanım Vaqifin gəlini Gülnar obrazını yaratdı. Aktrisa bu rolu ifa
edən günü belə xatırlayır: “-Bir gün məlum oldu ki, Gülnarı (“Va-
qif”də) oynayan aktrisaların ikisi də xəstədir. Adil İsgəndərov məni
təcili teatra çağırdı və rolu mənə verdi. Bu şərtlə rolu götürdüm ki,
Ələsgər Ələkbərov mən səhnəyə çıxana qədər heç bir şey bilməsin.
Adil əlacsız qalıb, razı oldu. Xülasə, axşam mənə gəlin paltarı
geyindirib, üzümə qırmızı duvaq salıb, qolumdan tutub səhnəyə çı-
xartdılar. Gətirib orta pilləkəndə dayandırdılar. Vaqif (Ə. Ələk-
bərov) mənə yanaşıb “A qızım, üzündən götür duvağı, qoy açıq
görünsün ayın qabağı...” deyib duvağı üzümdən götürdü... Mat
qaldı. Bu kimdir? Həm çaşdı, həm hirsləndi. Özünü ələ alıb səhnəni
birtəhər oynadı. Sonra tufan qopdu... Amma mən çaşıb qalmışdım,
bu kişiyə nə oldu? O bəyəm Gülnarə birdən-birə görmüşdü? Ona
nə, kimdi? Gülnarı Əlibəy özü seçib almışdır. Başqa kişi onu necə
görə bilərdi?”
Gülnar rolunu B. Şəkinskayadan əvvəl Sona Hacıyeva böyük
sənətkarlıqla ifa etmişdir. Əlbəttə Sona xanımdan sonra tələbkar
tamaşaçıların qarşısında Gülnar rolunu ifa etmək aktrisadan böyük
bacarıq, gərgin zəhmət tələb edirdi. Lakin buna baxmayaraq Barat
xanım heç kimin oyunun təkrar etmədi, səhnədə öz Gülnarını
yaratdı.
B. Şəkinskayanın ifasında Gülnar nəzəri cəlb edən azərbay-
canlı qızı idi. Tamaşaçı ilk görüşdən Gülnar-Şəkinskayanı utancaq,
qayğısız görürdü. Tamaşaçılar Gülnarla ikinci şəkildə görüşürlər,
dördüncü şəkildə isə əməlli-başlı tanış olurlar. Gülnar-Şəkinskaya
şair Vaqifin gəlini olması ilə fəxr edirdi. O, bu ocağın namusunu
göz bəbəyi kimi qoruyurdu. Tamaşa boyu Gülnar-Şəkinskaya anası
57
Əminə xala ilə görüş səhnəsində çox şən görünürdü. Gəlin gəldiyi
evin müqəddəsliyindən anası üçün danışan Gülnar-Şəkinskaya Xu-
ramanın xəyanətinə gözyuma bilmirdi. Utandığından Vaqifin üzünə
dik baxa bilməyən Gülnar-Şəkinskaya hıçqırıqlar içində Xuramanın
xəyanət etdiyini Vaqifə bildirirdi. Bütün bunları aktrisa elə yüksək
peşəkarlıqla ifa edirdi ki, tamaşaçılar onun təmiz əqidəsinə baş
əyməyə bilmirdi. Sonra tamaşaçılar Gülnarla doqquzuncu şəkildə,
zindan səhnəsində rastlaşırdı. O, zindana salınmış Vaqif və Əlibəyə
yemək gətirməsi, ağlaya-ağlaya “ Alın, ac qalmayın”-dediyi sözlər
son dərəcə təbii və inandırıcı idi. Gülnar-Şəkinskaya Vaqifin yaz-
dığı məktubu gizlədib, meşədə özünə məskən salmış Eldara çatdır-
ması olduqca təbii idi. Barat xanım Gülnarın xarakterini dəqiq gös-
tərməyə nail olmuşdur.
Beləliklə, B. Şəkinskaya Səməd Vurğunun qüdrətli qələ-
mindən çıxmış “Vaqif” pyesindəki Gülnar obrazına gözəl səhnə
həyatı vermiş, bu cəsarətli qızı xalqın yaddaşına həkk etmişdir.
1952-ci il sentyabr ayının 11-də M. Məmmədovun quruluşunda
Karlo Holdoninin “Mehmanxana sahibəsi” komediyası S. Rəhma-
nın tərcüməsində tamaşaya qoyuldu. Bu tamaşadakı Mirandolina
obrazı B. Şəkinskayanın sevə-sevə yaratdığı səhnə qəhrəmanların-
dan biri oldu.
Aktrisanın yaratdığı Mirandolina komik obrazdır. Görkəmli
rejissor Mehdi Məmmədov tərəfindən
ən xırda detalına qədər
işlənmiş bu tamaşanın müvəffəqiyyətlə çıxmasında Barat xanımın
Mirandolinası əvəzsiz idi.
B. Şəkinskaya xatirələrində yazır; “Holdoninin “Mehmanxana
sahibəsi” tamaşasında belə bir səhnə var idi. Qadınlara nifrət edən
Kavaleri (bunu Möhsün oynayırdı) ram etmək üçün Mirandolina
min kələk işlədir. Həmin səhnədə söhbət əsnasında guya
Mirandolinanın ürəyi gedir. Kavaler su dalınca qaçır. O gedəndən
sonra qızın bir monoloqu var, onu söyləyib tələcik yerə uzanır və
Kavaler əlində su qayıdır. Məşqlərin birində Möhsün tələcik gəlib
ayar tərəfdə oturdu və suyu mənə içirmək istəyəndə ayağıma baxıb
heyrətləndi. Təəccüblə, guya başımı axtarırmış kimi o yan-bu yana
Dostları ilə paylaş: |