17
I BEYNƏLXALQ HƏMZƏ NİGARİ SİMPOZİUMU | Amasiya
Qalxdı, köç elədi Əfşar elləri,
Ağır-ağır gedən ellər bizimdir.
Ərəb atlar yaxın edər uzağı,
Uca dağdan aşan yollar bizimdir.
«Öləni ölüb, qalan sağları bizim» olan Amasiya civarları boyu yenə də Dada-
loğlunun «Yürü, iyid, yürü, yoluna yürü» təskinliyi qəlbimdə xüsusi bir rahatlıq do-
ğururdu, ustadın «Dostun bağçasından yad əl keçməsin» diləyilə həmahəng düşü-
nürdüm. Və qəti əminliklə düşünürdüm ki, xatirə, haqq işığına üz tutub gəldiyim
Mir Həmzə Seyid Nigari unudulmaz «keçməzəm bəzmi səmadan, Bəzmi səmadan
keçməzəm» misralarını elə gözəlimiz Amasiyanın bənzərsiz təbiət gözəlliklərinə,
göy səmasına, göy çəmənlərinə, bəzmi-keçilməzliklərinə xoş nəzər yetirə-yetirə
düzüb-qoşub…
Fərqindəydim ki, Amasiya milli mədəniyyət abidələri sırasında yer alan Şirvanlı
İsmayıl Türbəsi özəlliklə Azərbaycanın Şirvan bölgəsini bütün tarixiliyi ilə özündə əks
etdirməkdədi. Bu gözəl türbə Sədrəzəm Şirvanizadə Mehmet Rüşti Paşa tərəfindən
1870-ci ildə babası İsmayıl Siracəddin əfəndi üçün yapdırılmışdır.
Bundan başqa, Amasiyada Şirvanlı (Azərilər) Camesi hələ də öz gözəlliyi, unikal-
lığı ilə nəzər çəkməkdədi, «qüdrətdən səngərli-qalalı dağlar» (Aşıq Ələsgər) fonun-
da kutsal bir ruh camesi, mehrabı kimi süslənib. Məscid Qarabağlı Şeyx Hacı Mah-
mud Əfəndi tərəfindən Azərbaycanın Şirvan bölgəsindən (Şirvan kəndi) toplanan
yardımlar hesabına 1876-1895-ci illər arasında yapdırılmışdır.
Bütün bunları bilmək, bilib də nədənliyi üzərində düşünmək son dərəcə qürur
doğuran, tarixə ehtiram hissi oyadan məqamlardı.
Özəlliklər səpilmiş qayalıqlara
İndi o səmimi, unudulmaz görüşlərdən mənə yadigar çeşidli xatirələr, fotoşəkillər,
sənədli film lentləri qalıb. Anmadığım, xatırlamadığım gün, saat olmur heç.
Doğru sözdü, deyəni düz deyib ki, «Amasiya o şəhərdir ki, burada tək-tənha bir
at ayağıyla yer eşəsi olsa dırnağı bir mədəniyyət abidəsinə toxunur».
Yüzdə-yüz belədi. Bu oxunanların arxasınca yarı folklordan, yarı da Hüsaməddin
Özgünün ruhundan süzülüb gələn misralar da deyildiyi kimi:
Haşena qalasında bir kor quyu var:
İçində nar ağacı.
Özəlliklər səpilmiş qayalıqlara -
Neçə min ildi
Amasiyanı seyr etməkdən
Doya bilməmiş
qayaların arasından boylanır ruhlar
…Qalanın ətəyinə tor kimi çökmüş
yol boyu evləri
Xəyalı oynadır indi.
Nazlı-nazlı axan Yaşılirmağı
Seyr edir illərdir
sevgiylə bəslədiyi
Hazeranlar imarəti…
Tam on üç dəfə sivilizasiyaya
18
I BEYNƏLXALQ HƏMZƏ NİGARİ SİMPOZİUMU | Amasiya
beşik olmuş
Cümhurriyyət günəşinin doğduğu
Amasiya şəhəri.
Ümidlə çiçək açmış hər il
Gül budaqları.
Məmləkət sevdasıyla türkü söyləmişdilər
Alma toplayan gənclər
və min coşquyla
biçilib getmiş əkin.
Qəlbimə doğru axar
Amasiya torpağının atdındakı odlu su…
Söhbətlər dəmə gələr samovar çayı ilə,
Yemək vaxtı süfrəyə gələn
Ən gözəl təam
Nə zeytun yağı, nə də gül mürəbbəsi.
Yeddinci şəhərin havasını
çəkir içinə…
… Duysun ruhlar,
və məst olsun könüllər…
Amasiyalı coğrafiyaşünas Strabon yüzilliklərin o üzündən səslənirdi ki, «Xəyal
gücünün görə bildikləri əsla yox edilə bilməz…»
Eyni zamanda şanlı, müzəffər Türk sərkərdəsi, qalib Türkiyə Cümhurriyyətinin
qurucusu Mustafa Kamal Atatürkün dedikləridi: «Amasiya – İnqilab və Cümhuriyyət
tarixinə həmişə əhəmiyyətini qoruyub saxlayacaq bir mövqe sərgiləmişdir…»
24 sentyabr 1924-cü ildə qüdrətli paşanın dilindən səslənən bu sözlər indinin
özündə də gül qoxuyur…
Amasiya vilayətinin təkcə şəkillənmiş tablosuna baxmaq cənnət sehrinə,
möcüzələr adasına düşmək kimidir.
Bu bənzərsiz vilayətin özəlliklərini Amasiya valisi Abdul Cəlil Öz belə nişan verir:
«Amasiya tarix boyunca ev sahibliyi etdiyi mədəniyyətlərin saysız dəyərinin qorun-
duğu, xəzinə olan keçmişi gələcəyə apara bilən gözəl bir diyardır».
Bu sevda ölüncədi…
Çanaqqala savaşında şəhid olan türk əsgərinin könül verib, ilqar bağladığı
xanım əfəndinin dəfn günü haqqında oxuduqlarım Amasiyadakı Fərhad ilə Şirin
abidələrinin tamaşasına durduğum anlar kino lenti kimi keçirdi gözlərim önündən.
Şəhid sevgilisinin yolunu gözləyə-gözləyə qəbir evinə endirilən xanıməfəndinin
cansız cəsədi yanına bir torba da qoyurlar. Məlumatsız adamlar bu torbada nə ol-
duğu ilə maraqlanırlar. «Vəsiyyətinə əməl etdik» – deyirlər – sevgilisi Çanaqqala
döyüşünə yola düşən gündən darağının dişində tökülən hər saç tükünü şahid kimi
saxlayıbmış ki, qiyamət günündə o saçlara özgə əl dəymədiyinə şahidlik etsin…
Dişləri töküldükcə yığıb saxlayıbmış ki, qəbir evində dodaqlarına özgə dodaqları
toxunmadığına görə şahid dursunlar… O saçlarmış, o dişlərmiş torbada cənazəylə
bərabər torpağa gömülənlər.
Mərhum xanıməfəndinin ruh təmizliyi dünyaya vəfa, etibar dərsi verir.
Yüzdə-yüz inanıram ki, bu xanıməfəndi sevgisi yolunda qayalar çapıb, dağlar
oynadan, sevgisi şahlara döv gələn, zamanın dizini qatlayan Fərhadın mənəvi yav-