22
- Ay qız, qızıl kimi oğlandır, beləsini hardan tapıbsan? Vallah, göz dəyməsin
lap səyyari zərgərlik mağazasına oxşayır... Bir-birinizə çox yaraşırsınız. Çalış
bu səadət quşunu əlindən buraxma söylədi.
Ağ gəlinlik paltarında Fidanın həyadan qızaran üzü od tutub yanırdı. Yalnız
Natəvanın eşidə biləcəyi tərzdə:
- Bu səadət quşunu mən yox, atam tapıb...
- Daha əvvəlki şıltaqlığından, yersiz qürurundan, quru-quru forsundan əl çək,
atan tapıbsa, minnətin olsun, sən qorumalısan, Allaha şükür elə, hər qızın tale
gəmisi təsadüflər dənizində yelkən açmır. Bunu yaxşıca dəyərləndirmək,
qiymətləndirmək lazımdır. Biz bu axşam təyyarə reysiylə Londona yola
düşürük. Cek məni öz valideynləri ilə tanış etmək üçün aparır. Sağ əlim sənin
başına... Vallah, nə görübsən ey, bu qotur şəhərdə, çıx dünyanın seyrinə, gəz-
dolan, eşitdiyimə görə Bəydadaşın valideynləri Almaniyada yaşayırlar.
Bir-iki dəqiqə ərzində dərənin suyunu qatdı bir-birinə. Görkəmi, qiyafəsi
azca dəyişsə də xasiyyəti dəyişməmişdi, elə həmin Natəvan idi, anası demişkən,
canı yanmış od parçası idi.
Natəvangil ayaqüstü təbrikdən və hərəyə bir qurtum şampan şərabı içəndən
sonra çıxıb getdilər. Elə bil toya yox, rəfiqəsinə xaricə getmək xəbərini
verməyə gəlmişdi. “Bax, Fidan xanım, görürsən ki, mən öz seçimimdə
yanılmamışam. Sən isə Cekə ərə getməyimə görə məni qınayırdın, hələ bu bir
yana, üstəlik məni “persona non qrata - arzuolunmaz şəxs hesab etdin. Toyuma
gəlmədin, məni qınaq hədəfinə çəkirdin, amma mən sənin toyuna da gəldim,
kimliyimi də sübuta yetirdim...”
Bir azdan bəylə gəlin rəqsə dəvət olundu, hamı onlara qoşuldu.
Kino ulduzlarına bənzəyən Əfqan özünü elə aparırdı ki, guya çoxdan
arzusunda olduğu vüsal anının bir addımlığındadır, o, Fidanın iri qara gözlərinə
aşiqanə nəzərlə baxmaqdan yorulmur, kameraların qarşısında qalibanə
təbəssümlə məğrur-məğrur gülümsünürdü. Amma nədənsə heç kəsin
nəzərindən qaçmadı, bəylə gəlin masa arxasında bir-biri ilə kəlmə kəsmədikləri
kimi rəqs zamanı da dinib-danışmamaları. Burda hər kəs öz aləmində idi, bu
23
qeyri-adi aləmdən çox-çox uzaq bir aləmdə. Onlar yad adam kimi
oturmuşdular. Sanki aralarında sərhəd, keçilməz sədd vardı. Bu məftil çəpəri
keçməyə gücü çatmayan Fidan gecikmiş suallarla hələ də özünü dinc
qoymurdu. “Fidan, sevmədiyin, tanımadığın adamla bir ömrün tarixini necə
yaşayacaqsan?”.
Anasının səsi gəldi qulaqlarına: “Atan köhnə kişidir bala, yaxşını-yamandan
ayırmaqda təcrübəlidir... Natəvan kimi sən də bal ayını xaricdə keçirərsən, yağ
bal içində, lap kinolarda olduğu kimi...”.
Toy mərasimi başa çatandan sonra bəylə gəlin şadlıq sarayından birbaşa
üçotaqlı, yaraşıqlı, təmirli mənzillərinə yollandılar. Əfqan deyirdi ki, mənzilə
toyqabağı yenidən əl gəzdirilib, bütün əşyalar təzələnib, amma burada – bu
bərli-bəzəkli, mebelləri par-par parıldayan evdə Fidan elə bil iynə üstündəydi,
qorxulu yuxu görürdü.
Əfqan özünü azacıq artistsayağı, sərxoşluğa vurmuşdu, təklikdə isə ona
şikarını tələyə salmış aslan kimi baxırdı.
Fidanı fikir götürmüşdü. “Demək, burada – bu divarlar arasında mən onunla,
tanımadığım, sevmədiyim insanla birgə yaşamağa məhkumam...”.
Əfqan tələsik əlindən tutub otaqları bir-bir göstərdi, sonra sevgilisini yataq
otağına apardı. Fidan bu isti süni qılığa öyrəşə bilmirdi, istəyirdi desin, burax
əllərimi, dayan, mən səni düz-əməlli tanımaq istəyirəm. Hələ bir az özündən
danış. Bu evlilik o qədər ildırım sürətiylə baş verdi ki, bir-birimizi yaxından
tanımağa imkan tapmadıq. Amma elə bil səsi içində qırılıb qalmışdı. Ha çalışdı,
məhbəsdə doğulan səsini azadlığa – bayıra çıxarsın, bacarmadı. Əfqanın kefi
kök idi, tez-tez onu qucaqlayır, dodaqlarını, boyun-boğazını öpüşlərə qərq
edirdi. Hansı qüvvəsə onu tələsdirirdi, sanki Fidan bu dəqiqə onun qolları
arasından çıxıb harasa naməlum bir istiqamətə qaçacaqdı. Şikarını buraxmaq
istəməyən, itirəcəyindən qorxan aslan kimi qızı özünə tərəf var gücüylə sıxdı.
Az qala nəfəsi kəsilən qız zorla oğlanın qolları arasından çıxıb:
- Dayan – dedi, - yavaş ol, əllərini çək, mən... mən... qorxuram. Birdən
Fidanı ağlamaq tutdu, üzünü əlləri ilə tutub o biri otağa qaçdı. Ər-arvad, kişi-
24
qadın münasibətləri barədə yalnız kitablarda oxumuşdu, televizorda izlədiyi
teleseriallardakı intim epizodlara baxanda isə həmişə daxilən həyəcanlanmışdı.
Nə qədər həyatda təcrübəsiz olsa da, bu cür yanaşmanı bir qeyri-anormal, vəhşi
əlamət sayırdı.
Hər şey daha gözəl, daha zərif, romantik ola bilərdi. Fidanın təcrübəsizliyini,
keçirdiyi həyəcan hissini nəzərə almayan Əfqanın davranışı açıq-aşkar
kobudluq idi: “Axı, o, mənimlə mülayim, incə davrana bilərdi, bəlkə bunu
ondan mən tələb etməliyəm?”.
Gecə ağır olsa da Fidan sabahın açılmasını heç istəmirdi. Bilirdi ki, belə bir
gecədə nəzakət qaydalarına əməl etmək vacib deyil. Ta bineyi-qədimdən qalan
adətə görə zifaf gecəsinin səhəri gəlin köçən qız həm öz doğmalarına, həm də
oğlanın yaxınlarına bir növ hesabat verməlidir. Bütün bunları bilən Fidan
düşünürdü ki, sabah evə gələn adamlara nə deyəcək, onu yəqin suçlayıb
günahkar sayacaqlar.
Əfqan sakitcə otağa keçib televizorun pultunu basdı. Özünə şərab süzdü.
- Bəlkə sən də bir qədəh içəsən, cəsarət dərmanı kimi...
- Mənim dilimə bu günədək spirtli içki dəyməyib.
- Belə məqamda bu böyük qəbahət sayılmır, sadəcə bir qurtum...
- Buna ehtiyac yoxdu, sən mənə azca vaxt ver...
Əfqan əsəbiliklə qədəhini son damlasınacan başına çəkib kükrədi:
- Mənə yaxşı bax, vaxt istəməyini başa düşmədim. Əgər başqa səbəb
olmasaydı, boş-boş bəhanə gətirməzdin, sabah səni həkimə aparacağam...
Bu sözlər güllə hədəfə dəyən kimi Fidanı qəlbindən yaraladı. Belə məqamda
daxili təmkinini qorumağı bacarmaq, heysiyyətini alçaltmamaq asan deyil.
- Bu nə sözdü ağzından çıxardırsan? – dedi, əvvəl kövrəldiyindən nə
söyləyəcəyini bilmədi. Əsəbiliklə fatasını başından atdı, hələ indiyə kimi onun
mənliyini bu şəkildə yerə vuran olmamışdı. Əslində bu təhqirə görə Əfqan
cəzalanmalı idi. Ən azından Fidan ondan da, onunla başlayan bu yeni həyatdan
da üz döndərib gedə bilərdi. Evlilik həyatının ismətinə, namusuna böhtanla
başlaması, mənliyinin, heysiyyətinin bu dərəcədə alçalması qızın qəlbini
Dostları ilə paylaş: |