Гуранда шаирляр щаггында айя

YA KƏDƏRDƏN GÖZLƏRİN?

Baxışından min əsrin dərdi-səri tökülür,

Gündüzünün əliylə min bir zülmət sökülür,

Gözlərinə gecənlə, sanki sürmə çəkilir,

O göz yaşın deyilmi çayların, dənizlərin?

Dünya, sevincdən doldu, ya kədərdən gözlərin?

İdrakla çarpışmada bu yöndəmsiz duyğular,

Pak sinəndən çəkilməz dərdi-sərlər, qayğılar,

Yenə baş alıb gedir çarpışmalar, sayğılar,

Bu həyat meydanında bükülmədi dizlərin…

Dunya, sevincdən doldu, ya kədərdən gözlərin?
Tamah həddin aşanda ağıl gələr haraya,

Bəzən elə olar ki, ağ deyərlər qaraya,

Çox gəlib-gedən oldu bu bəşəri saraya,

Saxladın hafizəndə gedənlərin izlərin,

Dünya, sevincdən doldu, ya kədərdən gözlərin?
Əsər çılğın küləklər bağrında sağa, sola,

Min ağrı-acı dolar köksündəki haqq yola,

Atın çapar sinəndə min-min tale dördnala…

Ömrünü başa vurar şahların, kənizlərin,

Dünya, sevincdən doldu, ya kədərdən gözlərin?
Başında min bir qovğa əsirlər yola saldın,

Hər günü ötürəndə bir mərhələ qocaldın,

Namərd əlində enib, mərd əlində ucaldın,

Sinəndə köçün sürdü çirkinin, təmizlərin,

Dünya, sevincdən doldu, ya kədərdən gözlərin?
İdrakıının əliylə alim verdi kəşfini,

Tamah düşdü araya hey qıcıtdı dişini,

Hey döndərdin düz yola zamanın gərdişini,

Naqislər qulağına çatmayanda sözlərin,

Dünya, sevincdən doldu, ya kədərdən gözlərin?
Şadimanın köksündə tükənməzdir məhəbbət,

Haqsız haqqına çatar gec-tez qoynunda əlbət,

Gül açsın sinən üstə xoş məramlar, xoş niyyət,

Çox-sox « mənəm » dedilər, incitdilər özlərin,

Dünya, sevincdən doldu, ya kədərdən gözlərin?

16-17.03.1986

DÜNYA MƏNƏ TANIŞ GƏLİR

Qəmi boldu, sevinci az,

Hər payıza bir qış gəlir.

Hər taledə bir dəfə yaz,

Dünya mənə tanış gəlir.
Çiçəyinin arısı bol,

Küpəgirən qarısı bol,

Hər ömürün yarısı yol…

Dünya mənə tanış gəlir.

Cığırının izi ləkə,

Yerində min bir mərəkə,

Ceyranını qovur təkə,

Dünya mənə tanış gəlir.

Buludların dolan vaxtı,

Külək saçın yolan vaxtı,

Bənövşəsi solan vaxtı-

Dünya mənə tanış gəlir.

Yollarını keçəndə də,

Çeşməsindən içəndə də,

Əzrayıl can biçəndə də,

Dünya mənə tanış gəlir.

Fələk alın yazanda da,

Əl məzarı qazanda da,

Yuxularım azanda da,

Dünya mənə tanış gəlir.

Son əvvəlin hey təkrarı,

Əvvəl, axır təkdə yarı,

Rəbb ovcunda bəşər darı…

Dünya mənə tanış gəlir.

Can cisimin içində sirr,

Bu cisimi sirr də kəsir,

Hər öləni yerə həsir,

Dünya mənə tanış gəlir.

Ey Şadiman, adamıyla,

Dərdlə dolu hər damıyla,

Həm fərağı, həm kamıyla-

Dünya mənə tanış gəlir.

Dünya mənə tanış gəlir.

10.12.1997

DOĞULAN PEŞİMAN, ÖLƏN PEŞİMAN

Acılar könlümdə qübara dönüb,

Bir anlıq sevincim nübara dönüb,

Bəxtim, səadətim dübarə dönüb,

Görmədim çoxunda əqidə, iman,

Doğulan peşiman, ölən peşiman.

Dünyanın acısı-şirini zəhər,

Boğur həyatımı büsbütün qəhər,

Zaman da dördnala çapan bir kəhər…

Alır əlimizdən anları yaman,

Doğulan peşiman, ölən peşiman.
Göyün yeddi qatı sirli bir kaha,

Milyonlar öldürür naləyə, aha,

Gah toydu, gah yasdı, eyvah sabaha,

Yolur saçlarını əlində zaman,

Doğulan peşiman, ölən peşiman.
Ərəsat gününü bir düşünən yox,

Mini ac yaşayır, biri isə tox,

Dünyanın dəlisi bilənindən çox,

Heç kəs düşünməyir axirət divan…

Doğulan peşiman, ölən peşiman.
Hərə günahının yükünə ulaq,

Axır zamanıyçın yanacaq qulaq,

Gözdən axan qanlar min çeşmə, bulaq,

Didir bir-birini sağ ikən insan!

Doğulan peşiman, ölən peşiman.
Vicdan yox, paranın bölgüsü gedir,

Ağılsız başların hörgüsü gedir,

Hər cür alçaqlığın süngüsü gedir,

Büdrəyən, yıxılan, əzilən ümman,

Doğulan peşiman, ölən peşiman.
Bir kimsə bilməyir dünya imtahan,

Pulu-parasıyla şirindi cahan,

Harama, halala çox azdı baxan,

Gözümüz önündə hər günahsız qan,

Doğulan peşiman, ölən peşiman.
Birinin altunu qucağa sığmır,

Biş-düşü min cürə, ocağa sığmır,

Birinin əyalı bucağa sığmır,

Yoxuşu, enişi, örüşü duman,

Doğulan peşiman, ölən peşiman.
Zaman hədələyir bizi ürəklə,

Leysanla, boranla, acı küləklə,

Allahlıq edirik, vallah, fələklə,

Döyür qapımıızı ölüm, ah, aman…

Doğulan peşiman, ölən peşiman.
Demə Şadimana, Tanrı, naşıdır,

Dəryalar, çeşmələr gözüm yaşııdır,

Ruhum sənin, cismim vətən daşıdır!

Əbədi deyildir bəxş etdiyin can,

Doğulan peşiman, ölən peşiman.

19.11.1992

VERİLİR HAQQA CƏZA
« İblis nədir - cümlə xəyanətlərə bais,

Ya hər kəsə xain olan insan nədir? -İblis?»

Hüseyn Cavid

Verilir haqqa cəza,

Basıb hər yanı qəza,

Ağlayan gözlərə bax,

Maskalı üzlərə bax,

Hamı Allahlıq edir,

Haqq deyən haqqı didir.

Allahın səbri çoxdur,

Bəndənin rəhmi yoxdur.

Dünya utanır özü,

Yoxdu deməyə sözü-

Tökülən qanlarına,

Didilən canlarına,

Bəndənin içində şər,

Alışır, yanır bəşər!

Edib həlalı əsir,

Tikdirir haram qəsir.

Üzülür bədəndə can,

Haramdı damarda qan.

Bəndənin işlərinə,

O quduz dişlərinə-

Edir tamaşa fələk,

Görür haqq olur həlak.

Neyləsin göydə mələk?

Verdiyi canlarına,

Yazıq insanlarına-

Köməyi təkcə ölüm,

Bu da cisimə zülm.

Tamah həddini aşıb,

Yerdə ara qarışıb.

Tazının tulası var,

Tulanın qalası var.

Bir deyən yoxdu, bəşər,

Nədir bu içində şər?

Səni insan eyləyən,

İşi asan eyləyən,

Hər şeyi düzüb-qoşan,

Başın üstə dolaşan,

Göydəkindən et həya,

Sal onu bircə saya.

Həm su, həm quru onun,

Gözünün nuru onun.

Göydə ki, o əndaza,

Dünya bir cismi-əza,

Başın üstə hər qəza,

Onun əmrinə əsir,

Yer ayağına həsir.

Edər çoxunu gəda,

Nədir bəs böylə əda?

Unudub haqqı-sayı,

Çəkmisiz başa vayı!

Canı qandan ayıran,

Cismi candan ayıran,

Əzrayılın işini,

Onun haqq gərdişini,

Kim edib əqlə əta

Ki, cahan yasa bata?

Dağılan yurdlara bax,

Ulayan qurdlara bax,

Gözlərin yaşı dəniz,

Saralır böylə bəniz.

Uçur haqqın sarayı,

Canın dildə harayı..!

Arar şeytanı gözü,
Şeytan insanın özü?!…

19.10.1998

ƏLƏMİN ÖMÜRÜ ZAMANDAN UZUN
Ələmin ömürü zamandan uzun,

Onu talelərə yazan kim oldu?

Çoxu qəmlə dolu bəxt yolumuzun,

Bu yolda yorulub azan kim oldu?

Hər günün acısı ürəyə zəhər,

Yapışar boğazdan ikəlli qəhər,

Qəlb dərdə düşəndə qəm verər bəhər,

Ona öz könlünü qızan kim oldu?

Bədəndən ayrılıb uçduqca hər can,

Dondu damarlarda dövran edən qan,

Ölüm ayağında şirin ikən an…

Bir çarə arayıb, yozan kim oldu?

Hər insan dünyanın bir gülüstanı,

Payızı yetəndə solar bostanı,

Bütöv bir bəşərin ömür dastanı-

Qaldı sinələrdə, ozan kim oldu?

Bəşər bir-birinə yağıdır nədən?

Torpaq, ölənlərlə dolukən mədən,

Köçəndə bir parça yerindi bədən-

Ona gec məzarı qazan kim oldu?

Şadiman fələyin önündə sail,

O qoyduğu yola gedənlər qail,

Verdiyi əmrə Əzrayıl nail…

Onun fərmanı pozan kim oldu?

20-21.10.1998