37
Azərbaycanda ölkə daxilində xüsusi xidmətlər göstərən mütəxəssislər hazırlamaq üçün heç bir
rəsmi təhsil proqramı yoxdur.
3.7.6. Ən vacib istiqamətlər
Salamanka bəyannaməsində inkişaf etdirilməli olan üç əsas hədəf istiqaməti qeyd olunur: azyaşlı
uşaqların təhsili, qızların təhsili, təhsil müəssisəsindən böyüklərin əmək həyatına keçid; həmin
istiqamətlərin hamısına Azərbaycanın yerli mədəniyyətinin göstərəcəyi təsiri əvvəlcədən müəyyən
etmək mümkün deyildir. Bəzən sağlamlıq imkanları məhdud olan qızlar oğlanlarla müqayisədə
cəmiyyətdən daha çox təcrid olunurlar. Məsələn, İTMSP-nın birinci ilində iştirak edən iyirmi
uşaqdan yalnız beşi qız idi. Lakin təhsil alan tipik qızların sayının göstəricisi oğlanların sayının
göstəricisi ilə demək olar ki, eynidir. 2002-2003-cü dərs ili ərzində oğlanların 90 faizi, qızların isə
87 faizi, 2003-2004-cü dərs ilində eyni yaş qrupuna aid olan oğlanların 94 faizi, qızların isə 91 faizi
birinci sinfə qəbul edildi. 2002-ci ildə 51.410 şagird ibtidai/orta məktəbə, 120.039 tələbə ali təhsil
müəssisələrinə qəbul edildi, və onların müvafiq olaraq yalnız 11 nəfəri orta məktəbə, 71 nəfəri isə
ali məktəbə daxil olan sağlamlıq imkanları məhdud insanlar idi
63
. Cəmi 20.000 nəfər sağlamlıq
imkanları məhdud olan uşaq vardır və onların yalnız 27,6 faizi xüsusi, internat və ya ev
məktəblərində təhsil alır
64
.
72
65
nömrəli qərar sağlamlıq imkanları məhdud olan insanlara texniki ixtisasa yiyələnmək
məqsədilə peşə məktəblərinə daxil olmaq hüququ verir. Yalnız ya Tibbi-pedaqoji-psixoloji
komissiyanın, ya da Tibbi-sosial ekspert komissiyasının icazəsini alan şəxslər öz sənədlərini həmin
məktəblərə verə bilərlər. Bu zaman həmin şəxslərin əlilliklərinin dərəcəsi və icbari təhsillərinin
müddəti nəzərə alınır. Sağlamlıq imkanları məhdud olanvə icbari təhsilə malik olmayan bəzi şəxslər
peşə məktəblərinə qəbul edilə bilərlər və peşə məktəblərinə öz sənədlərini verən bu cür şəxslərə heç
bir yaş həddi tətbiq edilmir. 72 nömrəli qərarda da ixtisas dərəcəsi əldə etmək və işə düzəlmək
hüququ təsdiq edilir. Lakin Sağlamlıq imkanları məhdud olanşəxslərin işə düzəlməsi qaydası və
ayrı-seçkilik hallarından qorunması tədbirləri həmin qərarda göstərilməmişdir. Peşə məktəbinə
qəbul etmə Sağlamlıq imkanları məhdud olaninsanlara iş tapmaqda kömək etmək istiqamətində
atılan müsbət addımlardan biridir, lakin təəssüf ki, iş yerlərində həmin şəxslər üçün lazımi əmək
şəraiti yaradılmır.
3.7.8. Cəmiyyətin təsəvvürü
63
İqtisadi, sosial və mədəni haqlar haqqında beynəlxalq müqavilənin həyata keçirilməsinə dair Hökumətin hesabatı (noyabr, 2004-cü
il)
64
Azərbaycan Respublikasının Nazirlər Kabineti (2005), Xüsusi qayğıya ehtiyac duyan uşaqların təhsilinin inkişaf etdirilməsinə dair
Milli fəaliyyət planı (2005-2009)
65
Azərbaycan Respublikasının Nazirlər Kabineti (29 aprel 2002-ci il), Əlil şəxslərin peşə təhsili haqqında 72 nömrəli qərar
38
Salamanka bəyannaməsi cəmiyyətin inkluziv və xüsusi təhsil proqramlarında iştirakını və həmin
proqramlar barədə xəbərdar olmasını dəstəkləyir. Valideynlər təhsil proqramları haqqında məlumat
almaq və öz uşaqları üçün xüsusi və inkluziv təhsil xidmətlərinin məqsədəuyğunluğu barədə
məsləhət almaq hüququna malikdirlər. Həm milli, həm də beynəlxalq qanunvericilikdə valideynlər
və ya qanuni qəyyumlar təhsil fəaliyyətinə maraq göstərən mühüm tərəflər kimi qeyd edilirlər.
Salamanka sənədində öz uşaqlarının təhsilə dair xüsusi ehtiyaclarını nəzərə alan valideynlər
imtiyazlı tərəfdaş hesab olunurlar. Həmin sənəddə valideynlərin öz uşaqları üçün seçdikləri təhsil
növünün mümkün olduğu qədər nəzərə alınması bəyan edilir. Təhsil haqqında qanunda deyilir ki,
“valideynlər (və ya onları əvəz edən şəxslər) öz uşaqları üçün təhsil müəssisəsi və müəllim seçmək
hüququna malikdirlər”. Lakin Xüsusi təhsil haqqında qanunda (2001) valideynlərə yalnız öz
uşaqları üçün xüsusi məktəbin növünün müəyyən edilməsində iştirak etməyə icazə verməklə, həmin
hüquq məhdudlaşdırılır. Məhz bu məqamda Xüsusi təhsil haqqında qanun və TPPK-nın vəzifələri
haqqında qərar arasında ziddiyyət baş verir. TPPK-larına valideynin qərarını nəzərə almadan, ƏU
üçün təhsilin növünü seçmək səlahiyyəti verilir. Hərçənd ki, Xüsusi təhsil haqqında qanuna (2001)
əsasən valideynlər TPPK-nın qərarlarını qəbul etməyə bilər. Xüsusi təhsil haqqında qanun (2001)
öz ƏU-na adi məktəblərdə təhsil xidmətlərinin göstərilməsi üçün müvafiq icra və təhsil orqanlarına
müraciət etmək öhdəliyi ƏU-ın valideynlərinin və digər qanuni nümayəndələrinin üzərinə qoyulur.
Şübhəsiz, Xüsusi təhsil haqqında qanunda valideynlərə verilən hüquqlar TPPK-nın Əsasnaməsində
öz əksini tapmamışdır və bu sahədə uyğunsuzluq vardır.
Təəssüf ki, Azərbaycanda valideynlər bu sahədə hələ də fəallıq göstərmirlər. Buna səbəb olan
amillərin bəziləri aşağıda sadalanmışdır: xüsusilə kəndlərdə valideynlərin təhsil səviyyəsinin aşağı
olması; müvafiq orqanların valideyn və uşaq hüquqları haqqında az məlumat vermələri; xüsusilə
kənd ərazilərində yoxsulluq; nəhayət hakimiyyət orqanlarının əksər səviyyələrində mövcud olan
rüşvətxorluq və bunun nəticəsində hətta qanunvericilikdən və öz hüquqlarından xəbərdar olan
şəxslərin qanunda onlar üçün nəzərdə tutulan xidmətlərdən bəhrələnə bilməmələri.
3.7.9. Vəsaitə dair tələbat
Salamanka bəyannaməsində tövsiyə olunur ki, hamının təhsil almasına nail olmaq üçün inkluziv
məktəblər inkişaf etdirilməli, və bu, hökumətin əsas strategiyası kimi qəbul olunmalıdır.
Bəyannamədə bu, lazımi vəsaiti əldə etməyin yeganə yolu hesab olunur. Hökumət və TN daha çox
sinif otağının və məktəbin yaradılmasına yönəldilən layihələrin hamısını dəstəkləyirlər, lakin
təəssüf ki, onlar məktəbləri lazımi vəsaitlə təmin edə bilmirlər. Əsasən bu vəzifə pilot layihələrini
həyata keçirən QHT-lərin üzərinə düşür. Hal-hazırda müəllimlər xüsusi təhsillə bağlı metodiki
vəsaitlər, ƏU uşaqların isə xüsusi təhsil xidmətlərinə cəlb edilməsi ilə bağlı qaydalar işlənib
hazırlanmalıdır. 3 fevral 2005-ci ildə Prezident xüsusi təhsildən inkluziv təhsilə keçid üçün şərait
yaratmaq məqsədilə beş illik (2005-2009)
66
Milli fəaliyyət planını (MFP) imzaladı. MFP əsasən
inkluziv təhsil standartlarını təmin etmək üçün lazım olan avadanlıq, mebel, məktəb binalarının
istismarı və cari təmiri kimi tədbirləri əhatə etmişdir.
Xüsusi təhsil haqqında qanun (2001) da maliyyələşdirmənin bəzi cəhətlərini əhatə edir. Həmin
sənədin 25-ci maddəsi xüsusi təhsilin maliyyələşdirilməsini tənzimləyir. Halbuki, həmin maddədə
maliyyələşdirmə mənbələri dövlət büdcəsi və yerli büdcə kimi təsnif olunur, yenə də vəsaitin
ayrılması üçün birbaşa məsuliyyəti öz üzərinə götürməli olan orqanların və ya müəssisələrin adı
çəkilmir. Həmin maddədə qeyd edilir ki, müvafiq icra orqanları xüsusi dövlət təhsil müəssisələrində
təhsil alan uşaqların daşınmasını təşkil etməlidirlər. Həmin müddəanın həyata keçirilməsi ilə bağlı
qaydalar işlənməmişdir, yalnız sonradan qəbul edilən 193 nömrəli qərarda
67
icra qaydalarından biri
təqdim olunur.
66
Azərbaycan Respublikasının Nazirlər Kabineti (2005) Xüsusi qayğıya ehtiyac duyan uşaqların təhsilinin inkişaf etdirilməsinə dair
Milli fəaliyyət planı (MFP) (2005-2009)
67
Azərbaycan Respublikasının Nazirlər Kabineti
(13 dekabr 2004-cü il), Xüsusi təhsil alan uşaqların xüsusi məktəblərə, sağlamlıq
və müalicə mərkəzlərinə və tibb müəssisələrinə daşınması üçün həmin uşaqların valideynlərinə və digər qanuni nümayəndələrinə
ödənilən vəsaitlər haqqında 193 nömrəli qərar