ErməNİ saxtakarliğI. Yalan üZƏRİNDƏ qurulan tariX
Yüklə 32,2 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- “Eramızdan əvvəl 1710-cu il idi
- “Qədim erməni tarixçilərinin məlumatına inanmaq savadsızlıqdır. Bu məlumatların böyük hissəsi uydurmadır”.
- 13 - ERMƏNİ SAXTAKARLIĞI. YALAN ÜZƏRİNDƏ QURULAN TARİX tarixi hadisədə mikroskopik həddə də olsa, erməni iddialarına hər hansı bir uyğunluq və ya orada informasiya boşluğu varsa, yenə də fantastik ehtimallarla, salnaməçilərin təhrif edilmiş qənaətləri ilə, mövcud olmayan tarixçilərin sitatları ilə zənginləşdirilir. Bu zaman isə yalnız Ermənistanın qapalı arxivlərində saxlanılan, orijinal nüsxələri isə guya qondarma “erməni soyqırımı” zamanı yandırılan salnamə surətlərindən çıxarışlara istinad edilir. Buna misallar isə istənilən qədərdir. Məsələn, akademik Suren Ayvazyan 1998-ci ildə Moskvada işıq üzü görmüş “Rusiya tarixi. Erməni izi” kitabında qədim ermənilərin hətta Misiri işğal edərək buraya “ali ari mədəniyyətini” gətirmələrini, hətta hakimiyyətdə erməni fironlarının əyləşdiklərini iddia edərək, istinad nöqtəsi kimi antik salnaməçi Manefonun aşağıdakı sitatını “olduğu kimi” göstərmişdir: “Eramızdan əvvəl 1710-cu il idi (diqqət edin, bunu eramızdan əvvəl yaşamış tarixçi yazır!) . Misirin sərhədləri qorxunc təhlükə ilə üzləşmişdi… Yadelli qoşunlar vulkanların püskürdüyü, böyük Ararat dağının ucaldığı ölkədən gəlmişdilər…”. 3 Qısası, qədim məsəldə deyildiyi kimi, “bardağa yox, onun içindəkinə baxmaq lazımdır”. Ermənilər gerçəkliklərə “ehtimal və nisbilik nəzəriyyələrinin sintezi” prizmasından yanaşma ilə tarixşünaslığa alternativ bir janrın - absurd tarixşünaslıq ənənəsinin təməlini qoymuşlar. Bu illüziyada Cənubi Qafqazın, Orta və Yaxın Şərqin, Mərkəzi Asiyanın, hətta Avropanın bəxti gətirməmiş, onların tarixi tanınmaz dərəcəyə salınmışdır. Xalqlar, dinlər və ayrı-ayrı insan qrupları məkan və zaman fərqi bilmədən bir dövrdən digərinə, bir coğrafi ərazidən başqasına asanlıqla teleportasiya edilir, hadisələr tanınmaz hala salınaraq xronoloji, tarixi, linqvistik və etnoloji kazuslar yaradılır. Nəticədə, ilk erməni xristian icmaları, xristian dini rəmzləri İsa Məsihin mövludundan xeyli əvvəl yaranır və yayılır, İncilin hələ yazılmadığı dövrdə ondan sitatlar gətirilir, bir xalq özü-özünü işğal və sonra da azad edir, cani qətlə yetirdiyi günahsız insanlardan bir neçə yüz il əvvəl dünyasını dəyişir, böyük qəhrəmanlar isə hələ doğulmamışdan öncə misilsiz şücaətlər göstərərək, canlarını döyüş meydanında Uca Rəbbə tapşırırlar. Təbii ki, bu absurd teatrının baş personajları da, dramaturqları da, rejissorları da, aktyorları da məhz erməni salnaməçiləri və müasir tarixçiləridir. O da yaxşı məlumdur ki, tarix səmasında erməni imicmeykerlərindən ibarət “bürcün” ən parlaq, bəlkə də ən günahsız və ən təhrif olunmuş “ulduzu” salnaməçi Movses Xorenatsidir. Bu tarixçinin həyatı və fəaliyyəti, yaşadığı dövr əsərlərinin mətnləri qədər sirr və müəmmalar içərisindədir. Müxtəlif mənbələrdə onun həyatı barədə yazılanlara, eləcə də əsərlərindəki hadisələrin xronologiyasına inansaq, 3 Айвазян С. “История России. Армянский след”, Москва, 1998 - 14 - ERMƏNİ SAXTAKARLIĞI. YALAN ÜZƏRİNDƏ QURULAN TARİX onun az qala ümumiləşdirilmiş mifik personaj olması və nə az, nə də çox, təqribən 350-400 illik fərqi əhatə edən bir dövrdə, V-VIII əsrlər arasında yaşayıb-yaratması haqqında fərqli ehtimallar irəli sürülməkdədir. Elə son dəqiqləşdirmələr də onun doğum-ölüm tarixinin VIII əsr olduğunu təsdiqləməkdədir. M.Xorenatsinin qələmindən çıxan “Tarix” əsərinin mətni təqribən doqquz yüz il sonra - XVII əsrdə o dərəcədə təhrif olunmuşdur ki, saxtakarlar ərinməyib oraya hətta IX yüzillikdə baş vermiş olayları və salnaməçinin həmin hadisələrə “obyektiv münasibətini” də daxil etməkdən, əsərin adını isə “Ermənistan tarixi”nə çevirməkdən çəkinməmişlər. Təsadüfi deyil ki, Qərb tarixçilərindən Avqust Karier hələ 1896- cı ildə M.Xorenatsinin əsərlərindəki faktoloji uyğunsuzluqları, saxtakarlıqları nəzərə alaraq yazırdı: “Qədim erməni tarixçilərinin məlumatına inanmaq savadsızlıqdır. Bu məlumatların böyük hissəsi uydurmadır”. 4 Saxtakarları bir ideya birləşdirirdi: ən müxtəlif üsullarla Anadoluya, Cənubi Qafqaza gəlmə olan hayların mifik salnamələrini regionun qədim dövlətlərinin və xalqlarının gerçək tarixləri ilə bağlamaq, “protoermənilərin” digər etnoslar üzərində dominantlığını, bu torpaqlara, əski maddi-mədəni irsə mülkiyyət hüquqlarını sübuta yetirmək üçün yaratdıqları “alternativ tarixi” ictimai fikrə nüfuz etdirmək. Məhz bu baxımdan həm Movses Xorenatsini, həm də Ovanes Drasxanakertsini tarix saxtakarlarının ilk və ən böyük qurbanları adlandırmaq lazımdır. O da maraqlıdır ki, onların salnamələrinin mətnlərindən savayı adları da (“Tarix”) sonradan təhrif olunaraq, ən yaxşı halda “erməni tarixi” kimi deyil, “Ermənistan tarixi” başlığı ilə təqdim edilmişdi. İnsafən, V-VI əsrlərdə ermənilərin Favstos Buzand, Lazar Parpetsi kimi böyük tarixçiləri də olmuşdur. Amma məlum səbəblər üzündən onlar Movses Xorenatsi kimi geniş populyarlıq qazana bilməmişlər. Çünki, Favstos öz salnaməsində xəzər, hun, saka-skif və kasplara (kaspilərə) geniş yer vermiş, Lazar isə alban və hayları (erməniləri) müxtəlif ərazilərdə yaşayan, fərqli dilə, mədəniyyətə malik olan xalqlar kimi tanıtmışdı. Bəlkə də buna görə Favstosun külliyyatının yalnız III və IV cildləri dövrümüzədək salamat gəlib çatmışdır… Hər bir müstəqil dövlətin aparıcı rəsmi rəmzləri – atributları var və onların sırasına bayraq, gerb, üzərlərindəki tanınma-fərqləndirmə nişanları daxildir. Bu rəmzlər bir tərəfdən konkret dövlətin suverenliyi, quruluşu, malik olduğu dəyərlər barədə lakonik məlumat verməklə yanaşı, təsvir elementlərinin dili ilə onun özünəməxsus xüsusiyyətlərini, keçdiyi tarixi yolu və mədəniyyətini də ifadə edir. Dövlət rəmzi mahiyyət etibarı ilə xalqın milli dövlətçilik tarixinin göstəricisi və təsdiqidir. Erməni xalqında birmənalı olaraq, nə etnik simvol, nə də milli dövlətçilik rəmzləri vardır. Əgər olubsa, onun tarixi mənbəyini və 4 Гурбанов А. “Сказки армянских “мудрецов”, Баку, 2005 Yüklə 32,2 Kb. Dostları ilə paylaş:
|