1997. С.444.
məntiq anlayışlann, mühakimələrin, əqli nəticələrin, ideyaların,
nəzəriyyələrin formalaşmasını və dəyişməsini onlann tarixi
inkişafının və qarşılıqlı təsirinin dialektikası baxımından tədqiq
edir. Müasir məntiqçilərin əksəriyyəti müstəqil «dialektik
məntiq» elmini inkar edirlər.
1.5.
Həqiqət haqqında təlim
Həqiqətə doğru daimi cəhd fəlsəfənin sırf abstraksiyalara
çəkilməsinə, ağılın lazımsız oyununa çevrilməsinə imkan vermir.
Fəlsəfi müdriklik daim həqiqət axtaran proses kimi heç vaxt
dayana bilməz. Həqiqətə nail olmaq deyil, onu axtarmaq
fəlsəfənin məqsədidir.
Həqiqət əksəriyyət tərəfindən qəbul edilən bilik deyil. Hələ
İbn Rüşd demişdi: «Nəyinsə həqiqilik şərti onun hamı tərəfindən
etiraf edilməsi deyil. Axı, hamı tərəfindən etiraf edilmə, hamıya
məlum olmaqdan başqa bir şey deyil. Nəyinsə hamı tərəfindən
etiraf edilməsindən qətiyyən nəticə çıxmır ki, həmin nə isə öz-
özlüyündə həqiqidİD)."“^
Həqiqət haqqında müxtəlif fikirlər mövcuddur: həqiqət əşya
və hadisələrin insan şüurunda adekvat, xarici aləmə tam uyğun və
praktikada təsdiq olunan inikasıdır (əks olunmasıdır); həqiqət
obyektivdir, belə olmasa o həqiqət ola bilməz; həqiqət ideal
hadisədir, çünki o fikrin xassəsidir, bütün fikirlər isə idealdır;
həqiqət - təfəkkür və varlığın eyniliyidir. Belə eynilik Hegel
tərəfindən rasional, nəzəri formada təfəkkürün öz daxilində
həyata keçirilir; həqiqət yalnız Allahdır və s.
Ontoloji nəzəriyyələr həqiqəti faktlara uyğun gəlmək kimi
nəzərdən keçirir; qnoseoloji nəzəriyyələr isə həqiqəti bizim
təfəkkürün - bilik və inamın xassəsi hesab edir. Daha bir fikrə
görə bir həqiqət bizim üçün kifayət deyil, biz daha dərin və yeni
həqiqət istəyirik, çünki biz hər şeydən əvvəl öz problemlərimizə
cavab axtannq. Bir çox filosoflar, xüsusən materialistlər hesab
edirlər ki, həqiqət yalnız konkret ola bilər, konkret olmayan
həqiqət ümumiyyətlə yoxdur. Belə bir fikir də var ki, konkret
Aeeppoəc. OnpoBep5KeHne onpoBepjKeHiiJi. KncB-Criö, 1999, c.l3.
280
bilik məkan və zaman daxilində məhdudlaşmalıdır. Həqiqətin
konkret olması o deməkdir ki, həqiqətin öz sərhəddi var, buradan
kənarda o artıq həqiqət deyil, çünki bu halda o özünün əksi olan
yanlışlığa çevrilir. Bəzi filosoflar isə inandırmağa çalışırlar ki,
yalnız hissi qavrayışla qəbul edilən ayn-ayn əşya və hadisələr
haqqında bilik, yəni empirik bilik konkret ola bilər.
Görkəmli fizik
Maks Plank
(1858-1947) məsələnin
praqmatik tərifini bir qədər şişirdərək göstərirdi ki, «elmi
ideyanın əhəmiyyəti çox hallarda onun məzmununun
həqiqiliyində deyil, dəyərində
yerləşİD).'*’
İdrak hadisəsi, əlbəttə qiymətləndirilməlidir. Dəyər
münasibəti idrak üçün qaçılmazdır, çünki idrak sonra praktikaya
keçə bilər. Həqiqi qiymət mühakimə vasitəsilə verilən qiymətdir,
çünki mühakimədə hər hansı obyektə bəzi xassələrin və
münasibətlərin nə dərəcədə aid olması və ya olmaması təsdiq
edilir. Mühakimənin həqiqət haqqında müxtəlif qiymətləri ola
bilər, yəni nəticənin həqiqi, yanlış, qeyri-müəyyən, mənasız və s.
olması təsdiq edilir.
Məntiqdə,
bir
qayda
olaraq,
həqiqətin
xassəsini
müəyyənləşdirən sahə kimi yalnız mühakimə qəbul edilir.
Təfəkkürün formal məntiq tərəfindən öyrənilən əsas qanun və
formalan həqiqətən də təfəkkürün düzgünlük kriterisidir,
fikirlərin bir- biri ilə uzlaşması kriterisidir. Məntiq heç bir aralıq
qərannı qəbul etmir; ya həqiqət, ya da yanlışlıq, ya hə, ya da yox.
Həqiqət və yanlışlıq bir-birinə daban-dabana zidd olan tərəflərdir
ki, biri o birini istisna edir.
Əl-Qəzali demişdir: «Həqiqətin məntiqi yolla üzə çıxanl-
ması idrak deməkdir. Özünü belə vəziyyətə gətirmək həmin anı
bilavasitə yaşamaqdır. Xoş niyyətlə başqalan ilə söhbətdən və
onlann təcrübəsindən əldə edilməsi mümkün olan isə -
inamdır».“**
Bir şey haqqında çox həqiqətlər ola bilməz. Bu mənada
həqiqət birdir, yanlışlıq isə müxtəlifdir. K.Popper deyirdi ki, elmi
Dostları ilə paylaş: