Əli̇salam Bağirov SƏNSİz yaşaya biLMƏRƏM
Yüklə 2,64 Kb. Pdf görüntüsü
|
76 FƏSİL 7 Paris şəhəri. Şəhərin mərkəzində yerləşən malikanələrdən biri. Sentigilin hasarı ilə birləşən malikanənin mərkəzində yerləşən evi, üstündə bağban nəzarəti hiss olunan bağ əhatə edirdi. Evlə bağı birləşdirən üstü kirəmitli çardaq altında dal dalanan hər hansı bir canlını yağmurdan və günəş şüalarından asanlıqla qoruya bilərdi. Ümumiyyətlə, rəngbərəng çay daşla rı ilə hörülüb malikanəni əhatə edən hasar yaşılı rənglənmiş taxta darvazada birləşirdi. Malikanəyə nəzər salan hər bir şəxs onun sahibinin varlı adam olması barədə düşünməliydi. Günəşli bir payız havasıdır. Başqa təbiət hadisələri nəzərə alınmazsa, havanın ilıqlığı, təmizliyi heç də yaz havasından fərqlənmirdi. Malikanədə yerləşən evin eyvanında iki nəfər qadın şirin şirin söhbət edir. Onlara xüsusi bir diqqətlə baxan hər han sı bir şəxs asanlıqla təyin edə bilərdi ki, bu iki nəfərdən biri xanım, o biri isə onun qulluqçusudur. Başına nazik çəhrayı örpək örtmüş xanım öz gözəlliyi ilə orta əsr madonnalarından fərqlənmirdi. Onun sakit baxışlı, ciddi görkəmli qulluçusu isə yalnız xanıma xidməti ilə öz vəzifəsini bəyan etdirirdi. Baxış larında bir qədər dalğınlıq hiss olunan xanım öz müsahibinə müraciətlə: – Şeyda, sən mənə xidmətçi yox, yaxın rəfiqə, bacı olmu san. Bu geniş, böyük, ulu şəhərdə birbirimizə olan saf münasibətimiz halhazırda bizim belə bir şəraitdə yaşama ğımıza səbəb olmuşdur. Lakin indi mən, şəxsən məni əhatə edən yeni bir hissin təsiri altından çıxa bilmirəm. Həyat məni öz sərt rəftarı ilə imtahana çəkmişdir. Artıq bu hiss mənim narahatlığımı əlimdən almış və məni özündən asılı vəziyyətə salmışdır. Ancaq bu hissin mənə narahatlıqla birgə bəxş et 77 diyi sevgidən razıyam. Lakin deyəsən sevgi bəslədiyim kəsə, Sentiyə olan məhəbbətimi özümlə birlikdə qəbrə aparacağam. Xanımının gözündə öz mehribanlığı, əxlaqi davranışı ilə adi bir qulluqçudan ən yaxın rəfiqəyə, bacıya çevrilə bilən xidmətçi qadın nəzakətlə xanımının – Fridanın gözlərinin içinə ani bir nəzər saldı. Sonra ona mərhəm bir münasibətlə sözə başladı: – Ax… mənim gözəl xanımım, sizin bir qədər dalğın gö rünməyinizin mənim üçün nə qədər əzablı olduğunu, pəri şan lığınız məni nə qədər məyus etdiyini bilsəydiniz, bəlkə də özünüzü mənim xatirimə bütün sadaladığınız hisslərdən kənar olmağa məcbur edərdiniz. Lakin artıq bu narahatlığın özü ilə birlikdə səbəbi də mənə aydın olmuşdur. Artıq sənin keçirdiyin hisslərin daxilində yaratdığı fırtınalar mənə aydın dır. Taleyimiz biribiri ilə bağlanandan bəri əminsən ki, sənə qarşı həmişə saf əqidədə olmuşam. İnsanlar arasında ən yax şı pak, təmiz münasibətlər onların biribiri ilə saf əqidəylə münasibət yaratmalarının nəticəsi olduğu kimi, bizim aramız da yaranan münasibətlər də belə bir saf əqidənin nəticəsidir. Lakin bütün bunlara baxmayaraq, öz intim hisslərini məndən gizlətməməyin, məni həddindən artıq məmnun edir. Bu mənim sənə olan etibarımın mükafatıdır. Mən özümü belə bir müka fata layiq olduğuma görə xoşbəxt hesab edirəm. Lakin Sentiyə olan münasibətinə gəlincə isə ona qarşı olan məhəbbətini nə üçün birtərəfli hesab edirsən? Nə üçün öz məhəbbətinin na kamlığından şikayətlənirsən? Bax bu hisslər mənim üçün naməlumdur. Bəzən taleyin bəxş etdiyi töhfələrdən istifadə etməyənlər də olur. Lakin necə töhfələrdən? Bir insan həyatı üçün o qədər də lazım olmayan töhfələrdənmi? Lakin ancaq sən Sentiyə olan məhəbbətinə belə bir münasibətlə yanaşma lısan. Əgər bu belədirsə, o zaman özünü, öz mənəviyyatını 78 məhvə yuvarladığını unutmamalısan. Unutmamalısan ki, ta leyin sənə bəxş etdiyi bu böyük nemətə çoxları həsəd aparır. Lakin bu onlara nəsib olmur. Sən öz taleyinə sənə bəxş etdiyi məhəbbət töhfəsi üçün minnətdar olmalısan, xanım. Xidmətçinin sözlərindən daxili narahatlığı o qədər də sakitləşməyən Fridanın zahiri görkəmindən onun öz hissləri ilə bacarmağa qadir iradə toplaya bilməməsi aydın hiss olu nurdu. Hiss olunurdu ki, Frida bu vaxta qədər bəlkə də hə yatından gileylənə biləcək bir ömür yaşamışdır. Onun dalğın baxışlarından da fikirlərinin bir məsələ ətrafında dolanmama sını duymaq olardı. Nəhayət ki, o, astaasta başını tərpədərək bir qədər qüssə hiss olunacaq səslə dilləndi: – Aman allah, mən nə günahın sahibiyəm ki, həyat mə nimlə bu qədər amansız rəftar edir. Anamın heç üzünü də görməmişəm. Qardaşbacı da mənə nəsib olmamışdır. Atam da məni bu yad diyarda itirdikdən sonra mənə qəyyumluq edən, məni özünə qızlığa götürən atalığım da dünyadan köç dü. Ümidimi təkcə Sentiyə olan məhəbbətimə bağlamışdım, o da ki belə… Xanımına diqqətlə qulaq asan Şeydanın gözlərindən hansı bir maddi və ya hissi ehtiyacınsa nəticəsi olan iztirab hiss olu nurdu. Bu belə də olmalı idi. O, xanımının pisliyindən, yaxşı lığından, xəsisliyindən, səxavətliliyindən asılı olmayaraq qul luqçu idi. Öz sərbəstliyini itirənlərdən xoşbəxtlik həmişə uzaq olar. Şeyda da belə vəziyyətdə idi. O, hətta daxilən belə bu cür fikirləri özündən uzaqlaşdırmağa çalışsa da, xoşbəxtliyin ondan uzaq olduğunu anlayırdı. Anlayırdı ki, Frida ona nə qədər yaxın olsa da, nə qədər xoş münasibət bəsləsə də yenə də onların arasında xidmətçilikdən xanımlığa qədər böyük bir məsafə var, uçurum var. Bütün bunları Şeyda başa dü şürdü. Lakin bununla belə, öz xanımından həmişə xoş rəftar, Yüklə 2,64 Kb. Dostları ilə paylaş:
|