95
filosoflarının sonuncusu deyil, həm də Avropanın ilk böyük bioloqu
idi.
Bir qədər ifrata varsaq, deyə bilərik ki, Platon öz əbədi formalar və
ya “ideyalar” nəzəriyyəsinə elə aludə olmuşdu ki,
təbiətdəki dəyişikliyə çox az diqqət yetirirdi. Aristoteli isə yalnız bu
dəyişikliklər, yaxud bugünkü sözlərlə desək, təbii proseslər narahat
edirdi.
Bir qədər də şişirtsək, deyə bilərik ki, Platon hisslər aləminə arxa
çevirmişdi, ətrafımızda gördüklərimizə gözlərini yummuşdu. (O,
mağaradan çıxaraq mütləq əbədi ideyalar aləminə baxmaq istəyirdi!)
Aristotel isə əksinə; yerə əyilib iməkləyə-iməkləyə qurbağaları və
balıqları, lalələri və xaşxaşları öyrənirdi.
Platon ağılla mühakimə yürütdüyü yerdə, Aristotel həm də hisslərini
işlədirdi.
Biz təkcə onların əsərlərində deyil, özləri arasında da əhəmiyyətli
fərqlər görürük. Platon şair və mifşünas idi, Aristotelin əsərləri isə
ensiklopediya kimi quru və dəqiq idi. Onun bir çox yazıları isə müxtəlif
sahələrin gündəlik təlimlərinə dair idi.
Antik mənbələrdə onun yazdığı ehtimal olunan 170 adda əsərə
istinad olunur. Onlardan 47-si günümüzədək saxlanılıb. Bunlar tam
kitablar deyil, əksəriyyəti mühazirə qeydləridir. Axı
onun vaxtında filosoflar hələ də əsasən şifahi çıxışlar edir, şifahi
fəaliyyət göstərirdilər.
Aristotelin Avropa mədəniyyətindəki əhəmiyyəti təkcə alimlərin bu
gün istifadə etdikləri terminologiyanı onun yaratmasıyla bağlı deyil. O,
müxtəlif elmlərin əsasını qoyub və təsnifatlandırıb.
Aristotel bütün elmlər haqda yazdığından, mən ən vacib sahələr
haqda danışmaqla sözümü yığcamlaşdıracağam.
Sənə Platon barəsində bir çox şey yazdığımdan, Aristotelin onun
ideyalar nəzəriyyəsini necə rədd etməsi ilə başlaya bilərsən. Bir azdan
Aristotelin təbiət fəlsəfəsi haqda baxışlarına nəzər salacağıq, çünki
təbiət filosoflarının dünyagörüşləri haqda məlumatları da Aristotel bir
yerə toplayıb. Aristotelin bizim anlayışlarımızı necə kateqorizə etdiyini
downloaded from KitabYurdu.org
96
və Məntiq elminin əsasını qoyduğunu da görəcəyik. Sonda isə sənə
Aristotelin insan və cəmiyyət haqda baxışlarından danışacağam.
Anadangəlmə ideyalar yoxdur
Özündən əvvəlki filosoflar kimi, Platon da bütün dəyişikliklərin
ortasında əbədi və dəyişməz olan şeyləri axtarırdı. Beləliklə o, hislər
aləmi üzərində üstünlük təşkil edən mükəmməl ideyaları üzə
çıxarmışdı. Platon o fikirdə idi ki, həmin ideyalar təbiətin bütün
fenomenlərindən daha realdır. Əvvəlcə at “ideyası” olub, ondan sonra
hislər aləminin atları mağara divarındakı kölgələr kimi qaçmağa
başlayıblar. “Cücə” ideyası cücə və yumurtadan əvvəl gəlir.
Aristotel düşünürdü ki, Platon bütün şeyləri baş-ayaq çevirib. O,
ayrıca bir atın “axması”, heç bir atın əbədi yaşamaması fikrində
müəllimi ilə razı idi. Onunla da həmfikirdi ki, at forması əbədi və
dəyişməzdi. Lakin ideya “at” vur-tut biz insanların filan qədər at
görəndən sonra öz beynimizdə formalaşdırdığımız anlayışdı. Beləliklə,
at “ideya”sı və ya “forma”sı ayrıca mövcud deyil. Aristotelə görə, at
“ideya”sı və ya “forma”sı atların səciyyəvi xüsusiyyətlərindən
yaradılıb. Bu gün ona “at növü” demək qəbul olunub.
Daha dəqiq desək, at “forma”sı deyəndə Aristotel bütün atlar üçün
ümumi olan cəhətlər toplusunu nəzərdə tutur. Və burada adamşəkilli
peçenye qəlibi metaforu işləmir, çünki qəlib ayrı-ayrı adamşəkilli
peçenyelərrdən asılı olmadan mövcuddur. Aristotel təbiət aləmindən
kənarda öz rəflərində duran belə qəlib və ya formaların mövcudluğuna
inanmırdı. Əksinə, Aristotel üçün “formalar” şeylərin içində idi, çünki
onlar bu şeylərin özəl xüsusiyyətləridi.
Beləcə, Aristotel “ideya” cücənin əsil cücədən əvvəl gəlməsində
Platonla razı deyildi. Aristotel dediyi kimi, cücə “forma”sının hər bir
cücədə təmsil olunan səciyyəvi xüsusiyyətlərindən birincisi, onun
yumurta qoymasıdı. Əsl cücə ilə “forma” cücə beləcə bədən və ruh kimi
ayrılmazdı.
Bu, Platonun ideyalar nəzəriyyəsinə Aristotelin verdiyi tənqidin
mahiyyətidi. Diqqətli ol, bu, dramatik düşüncə çevrilişidi. Platonun
nəzəriyyəsində ən yüksək gerçəklik bizim öz ağlımızla mühakimə
downloaded from KitabYurdu.org
97
yürütdüyümüz
gerçəklikdi.
Aristoteldə
isə
bu,
hislərimizlə
qavradığımızdı. Platonun fikrincə, təbii aləmdə gördüyümüz bütün
şeylər sadəcə ən yüksək gerçəklik olan
ideyalar aləmində və dolayısıyla, insan ruhunda mövcud olan şeylərin
surətləridi. Aristotel əksini düşünürdü: insan ruhundakı şeylər sadəcə
olaraq, təbii obyektlərin surətləridi. Ona görə də təbiət - əsl gerçəklikdi.
Aristotelə görə, Platon insan xəyallarıyla gerçək dünyanın bir-birinə
qarışdığı mifik dünya mənzərəsində ilişib qalıb.
Aristotel bəyan edirdi ki, əvvəlcə hisslərlə qavranılmayan heç bir
şey insan şüurunda mövcud ola bilməz. Aristotel bu fikirdə idi ki,
“Platon şeylərin sayını ikiqat artırır”. Çünki o, atı “ideya” atla izah edir.
Belə bir izah sənə necə görünür, Sofi? Sualım budur ki, “ideya” at
haradan əmələ gəlir? Ola bilməzmi ki, heç üçüncü bir at yoxdu, “ideya”
atı süni yaratmışıq?
Aristotel bizim bütün fikir və ideyalarımızın şüurumuza
eşitdiklərimiz və gördüklərimiz vasitəsilə gəldiyini deyirdi. Lakin
bizim həm də anadangəlmə mühakimə gücümüz var. Bizim Platonun
dediyi kimi, anadangəlmə ideyalarımız yoxdu, amma bütün hissi
təəssüratlarımızı kateqorizə etmək, siniflərə bölmək üçün anadangəlmə
bir təşkilatçılıq qabiliyyətimiz var. Bizdə
“daş”, “bitki”, “heyvan” və “insan” anlayışları, eləcə də “at”, “böcək”,
“quş” anlayışları belə yaranır.
Aristotel insanlarda anadangəlmə əql olduğunu inkar etmirdi.
Əksinə, Aristotelə görə, insanın ən səciyyəvi xüsusiyyəti məhz ağlıdır.
Lakin nə isə hiss etməyənə qədər ağlımız tamamilə boş olur. Beləliklə,
insanın anadangəlmə “ideyaları olmur.
Şeyin forması onun səciyyəvi xüsusiyyətidir
Platonun ideyalar aləmi ilə məsələni həll edən Aristotel qərara gəldi
ki, gerçəklik forma və məzmun vəhdətindən doğan müxtəlif şeylərdən
ibarətdi. Məzmun - şeyin əmələ gəldiyi materiya, forma isə hər bir
şeyin özünəməxsus xüsusiyyətidi.
Toyuq-cücə sənin qarşında qanad çırpır, Sofi. Toyuğun forması -
məhz onun qanad çırpması, qaqqıldaması və yumurta qoymasıdı. Ona
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |