...
“Onun
qövmünün
kafir
əyan-əşrafı
(zadəganları) dedilər: "Biz səni ancaq özümüz
kimi (adi) bir insan sayırırq."
26
Hz.Musa və Hz.Harunun qövmü barəsində:
َنوُدِباَع اَنَل اَمُهُمْوَ قَو اَنِلْثِم ِنْيَرَشَبِل ُنِمْؤُ نَأ اوُلاَقَ ف
...
“Onlar
(Firon
və
əyan-əşrafı)
dedilər:
"Bunlarım tayfası bizə bir qul kimi itaət etdiyi
halda, biz özümüz kimi iki adi insana imanmı
gətirəcəyik?"
27
Səmud qövmü barəsində:
َنيِقِداَّصلا َنِم َتْنُك ْنِإ ٍةَيآِب ِتْأَف اَنُلْ ثِم ٌرَشَب َّلَِإ َتْنَأ اَم
...
“Sən də bizim kimi ancaq adi bir insansan!
Əgər
doğru
danışanlardansansa
(həqiqi
peyğəmbərsənsə), bizə (Allahdan) bir möcüzə
gətir”.
28
Peyğə
mb
ə
r
əsrinin müşriklə
ri bar
ə
sind
ə
:
26
Hud sürəsi, 27-ci ayə.
27
Muminun surəsi, 47-ci ayə.
28
Şuəra surəsi, 154-cü ayə.
29
ِقاَوْسَْلْا يِف يِشْمَيَو َماَعَّطلا ُلُكْأَي ِلوُسَّرلا اَذَٰه ِلاَم اوُلاَقَو
...
“Onlar
(müşriklər)
dedilər:
"Bu
necə
peyğəmbərdir ki, yemək yeyir, bazarları gəzib
dolaşır?"
29
Hz.Peyğəmbərin (s) adi bəşərdən fərqini və
üstünlük məsələsi hədislərdə də öz əksini
tapmışdır.
Hz.Peyğəmbər (s) buyurub
:
“Gözüm yatır, lakin
qəlbim oyaqdır”.
30
Başqa bir hədisdə isə oxuyuruq:
“Ona yerin
xəzinələrinin açarı əta olunub”.
31
Bəli, bu ayə və rəvayətlərə əsaslanaraq tam
əminliklə demək olar ki, peyğəmbərlər və övliyalar
bəşər olsalar da belə, adi bəşərdən üstündürlər.
Quran onları adi bəşər həddinə salaraq özümüzlə
muqayisə etməyi məzəmmət etmişdir ki, yuxarıda
qeyd etdiyimiz ayələr buna bariz nümunədir.
29
Furqan surəsi, 7-ci ayə.
30
Səhih Buxari, c. 4, s.168.
یبلق مانی لاو ینیع مانت
31
Səhih Buxari, c.2, s.94.
ضرلأا نئازخ حیتافم تیتأ
30
Xaliq və məxluq arasındakı müştərək
xüsusiyyətlər (sifətlər)
Xaliqin məxluqla bəzi işlərdə şərik olmasının
Allahın şəriksiz olması ilə heç bir ziddiyyəti
yoxdur. Bu o zaman doğru hesab edilir ki, bütün
bu işlərin əsli və kökü Allaha qayıtsın. Ancaq
vəhhabilər bunu şirk bilirlər və bu da onların
nadanlığından irəli gəlir. Ona görə ki, Allah necə
iradə etsə və kimi istəsə fəzilətli edər, onun
məqamını başqalarının məqamından fərqləndirib
ucaldar. Bir çox mükəmməlliklər vardır ki, Allah-
taalanın özünə məxsusdur, ancaq onu öz
dostlarına, xüsusən də Peyğəmbər (s) və onun əhli-
beytinə də əta edib. Bunlardan bəzilərini qeyd
edək:
1.
Şəfaət
.
Allah təala Quranda belə buyurur:
اًعيِمَج ُةَعاَفَّشلا ِهَّلِل ْلُق
31
“De: “Bütün şəfaət yalnız Allaha məxsusdur!”
32
Şəfaət yalnız Allaha məxsus olduğu halda Allah-
taala şəfaəti öz iradə və izni ilə başqalarına da əta
edərək onlar üçün də sabit edir:
...
ِهِنْذِإِب َّلَِإ ُهَدْنِع ُعَفْشَي يِذَّلا اَذ ْنَم
...
“Alahin
izni
olamadan
onun
yanında
(qiyamətdə) kim şəfaət edə bilər?”
33
Deməli, ayəyə əsasən Allahın izni olarsa,
Qiyamət günü bizə şəfaət edənlər olacaqdır.
2.
Qeyb elmi.
Allah-taala buyurur:
ُهَّللا َّلَِإ َبْيَغْلا ِضْرَْلْاَو ِتاَواَمَّسلا يِف ْنَم ُمَلْعَ ي َلَ ْلُق
...
“De: "Allahdan başqa göylərdə və yerdə olan
heç kəs qeybi bilməz”
34
32
Zümər surəsi, 44-cü ayə.
33
Bəqərə surəsi, 255-ci ayə
34
Nəml surəsi, 65-ci ayə.
32
Amma başqa bir ayədə öz peyğəmbərinin də
qeyb elmindən xəbərdar olduğunu bildirərək belə
buyurur:
اًدَحَأ ِهِبْيَغ ٰىَلَع ُرِهْظُي َلََف ِبْيَغْلا ُمِلاَع
ْنِم ٰىَضَتْرا ِنَم َّلَِإ
ٍلوُسَر
“Qeybi bilən ancaq odur (Allah) və öz qeybini
heç
kəsə
əyan
etməz.
Bəyənib
seçdiyi
peyğəmbərlərdən
başqa
(Allah
istədiyi
peyğəmbərə qeybdən xəbərlər verər)”.
35
3.
Hidayət.
Allah-taala Özü barəsində
“(Ya Muhəmməd!)
Şübhəsiz ki, sən istədiyini doğru yola yönəldə
bilməzsən ama Allah istədiyini hidayət edər”
36
buyurduğu halda başqa bir ayədə Peyğəmbərə (s)
xitab edərək belə buyurur:
ٍميِقَتْسُم ٍطاَرِص ٰىَلِإ يِدْهَ تَل َكَّنِإَو
“Həqiqətən sən doğru yola hidayət edirsən”
37
4.
Şəfqət və rəhmət.
35
Cin surəsi, 26-27-ci ayələr.
36
Qəsəs surəsi, ayə 56.
ءاَشَی ْنَم يِدْهَ ی َهَّللا َّنِكََٰلَو َتْبَبْحَأ ْنَم يِدْهَ ت َلا َكَّنِإ
37
Şura surəsi, 52-ci ayə.
33
Allah-taala öz barəsində belə buyurur:
ٌميِحَر ٌفوُءَر ْمِهِب ُهَّنِإ
“O, (Allah) həqiqətən də onlara qarşı şəfqətli
və rəhimdir”
38
Özünü bu xüsusiyyətlərlə vəsf edən Allah eyni
halda Peyğəmbər (s) barədə də belə buyurur:
ْنِم ٌلوُسَر ْمُكَءاَج ْدَقَل
ٌفوُءَر َنيِنِمْؤُمْلاِب ْمُكْيَلَع ٌصيِرَح ْمُّتِنَع اَم ِهْيَلَع ٌزيِزَع ْمُكِسُفْ نَأ
ٌميِحَر
“Sizə özünüzdən elə bir Elçi gəldi ki, sizin
əziyyətə düşməyiniz ona ağır gəlir. O sizə qarşı
qayğıkeş, möminlərə şəfqətli, rəhmlidir.”
39
Qeyd edilənlərdən belə nəticəyə gəlmək olur ki,
Allah iradə edərsə, özünə məxsus olan bəzi
xüsusiyyətləri (sifətləri) seçilmiş bəndələrinə də əta
edə bilər. Əgər bir kəs Peyğəmbərin (s) yaxud da
onun əhli-beytinin belə kamala sahib olduqlarına
etiqad edərsə, eynilə həqiqətə etiqad etmişdir.
38
Tövbə surəsi, 117-ci ayə.
39
Tövbə surəsi, 128-ci ayə.
34
Övliyalara təzim (ehtiram) etmək
Vəhhabilər təzim və ibadət arasında fərq
qoymayaraq güman edirlər ki, təzimin hər bir növü
ibadətdir və bu hər bir şəxsin ibadəti nəticəsində
təzimə çevrilir. Onlar Peyğəmbər (s) və Allah
övliyalarının qarşısında ədəblə durmağı, əllərini
öpməyi, onlara “seyyid”, “mövla” müraciətlərini
(quluv) həddi aşma və Allahdan qeyrisinə ibadət
hesab edirlər.
Bu nadanlar İslam yaranandan indiyə qədər hələ
də ibadət ilə təzim arasındakı fərqi ayırd edə
bilməyiblər.
Hər bir ibadətdə təzimin olması doğrudur, lakin
hər təzim ibadət demək deyildir. İbadətdəki xüzu
və təzim istər sözlə (ləfzi) olsun, istərsə də praktiki
(əməli), uluhiyyətdən qaynaqlanır. Yəni abid yalnız
məbud və ibadətə layiq olan Allah qarşısında təzim
edir. Yaxud da abid məbuda onun malik olduğuna
görə və yaranış mülkünün sahibi olduğuna görə
xüzu və təzim edir. Və ya abid məbuda onun rəbb
və həqiqətən ibadətin yalnız ona olunduğuna görə
xüzu və təzim edir.
35
Bu izahla aydınlaşdı ki, ibadətin mənşəyi bu üç
şərt yəni, uluhiyyət, malikiyyət və rübubiyyətdir.
Ancaq övliyalara olunan xüzu və təzimdə bu üç
şərt yoxdur, ola da bilməz. Çünki ifratçılar
(qulatlar) məhz elə bu əqidədə, yəni övliyaların
üluhiyyət, rübubiyyət və malikiyyət məqamına qail
olduqlarına görə dindən çıxaraq kafir oldular.
İndiyə qədər də heç bir şiə Peyğəmbər (s), imamlar
(ə) yaxud digər övliyalar barədə bu əqidədə
olmamışdır. Onların qarşısında xüzu və təzim
edərkən də məqsədləri onlara ibadət etmək deyil,
ehtiram və hörmət etmək olmuşdur ki, bunların da
izahı əvvəlki səhifələrdə qeyd olundu.
Görəsən tarix boyu şiələrə vurulan bu töhmət və
böhtanın əsl səbəbi və daşıdığı məqsəd nə olub?!
Nəyə görə şiələr Əli (ə) və onun övladlarına
məhəbbət bəsləməyə görə daima təzyiqlərə məruz
qalaraq dindən çıxmış kimi qələmə veriliblər?
Məgər bu şəxslər insanlığın fəxri, bəşəriyyətin
müəllimi olan Hz.Rəsulullahın (ə) əhli-beyti
deyilmi? Məgər Allahın buyurduğu
“De, sizdən
təbliğimin müqabilində öz qohum və əqrabama
məhəbbət istəyirəm”
bu ayə onlara şamil deyilmi?
36
Düşünün!
Düşünün ki, nicat tapanlardan olasınız!
Dostları ilə paylaş: |