17
qardaşı oğlu, Xızırın əmisi olmaqla Xəzər dənizinin padşahı da sayılır [5]. Amma
təkrar qeyd edirik ki, Xıdır nəbi qışın dondurucu, şaxtalı, hətta "yalquzaq" adlanan
çağında çağırılır və bu şərəfə mərasim keçirilir. Bu mərasimə gərək hər ev, ailə
hazırlaşsın, onu təntənəli şəkildə qeyd etsin. Mərasimin hamı tərəfindən qeyd
olunması naminə əliaşağı olanlara, kasıblara kömək, yardım edilərmiş. Çünki bayram
axşamı, yəni kiçik çillənin onuncu gününün axşamı hətta bir ev belə azuqənin yoxluğu
səbəbindən süfrə açmazmışsa, onda elə zənn edilərmiş ki, guya Xıdır nəbi bunu
özünün sayılmaması kimi başa düşəcək, küsüb gedəcək və bununla da baharın gəlməsi
yubanacaq. Fikir verilirsə, bu
mərasim Azərbaycanda ruhların
qarşılanması ilə əlaqədar keçirilən
"Ata-baba günü" mərasimini də
yada salır, xatırladır.
"Xıdır nəbi" mərasiminə, bir
qayda olaraq, çillənin ilk günündən
hazırlıq başlanır. Buğda qovrulub əl
daşında
(kirkirədə)
üyüdülərək
qovut
çəkilir.
Qaynadılmış
yumurtalar daha çox Günəşin və
yazın simvolu sayılan sarı, qırmızı, yaşıl rənglərlə boyanılır. İstilik verən xörəklər
bişirmək üçün tədarük görülür. Çəkilmiş qovutdan bir qab "Xıdır nəbi"nin sonuncu
gecəsi, adətən yük dolablarının altına, divar taxçalarının əl dəyilməmiş künclərinə
qoyulur. Etiqada görə, həmin gecə Xıdır nəbi gəlib qovutun üstünə əl basır və bununla
evdə bolluq, bərəkət yaranır.
Çox qədim zamanlarda, hələ şamın olmadığı vaxtlarda Azərbaycanın bəzi
bölgələrində Xıdır nəbi mərasimi günü bağ-bağatdan alma çubuqları qırılıb evə
gətirilirmiş. Bu çubuqların uclarına pambıq sarınaraq yağ sürtülər və süfrəyə
qoyulmuş qovutun üstə sancılaraq yandırılarmış. Həmin çubuqların hərəsi bir niyyət
üçün imiş: yurdun abadlığı, ailənin salamatlığı, bağ-bostanda barın çoxluğu, mal-
qaranın artması, toy-düyün və s.
Burada təbii olaraq belə bir sual ortaya çıxır: Xıdır nəbi mərasimində nə üçün
başqa ağacın yox, alma ağacının budaqlarından şam kimi istifadə olunur? Bəlli olduğu
üzrə, Azərbaycan folklor örnəklərində, xüsusən nağıl və dastanlarında digər
meyvələrlə tutuşdurmada alma üstün mövqe tutur. O, insan ömrünü uzadan, adamlara
gümrahlıq verən, qocaları cavanlaşdıran, nəsil, soy artıran, yəni uşaqsızlara uşaq bəxş
edən sayılır. Hətta əski zamanlarda sevgili seçmək üçün də almadan bir vasitə kimi
istifadə edilmişdir. Almaatma adlı mərasimdə qız öz sevgisini oğlana atdığı alma ilə
bildirərmiş. Yaxud almanın ömrü uzatmaq məsələsinə diqqət edək. Məşhur
Azərbaycan nağılı "Məlik Məmməd"də deyilir ki, nağılda tanıdılan padşahın bağında
bir alma ağacı var imiş. Bu ağac birinci gün çiçək açır, ikinci gün çiçəyini tökür,
üçüncü gün bar verirmiş. Bu ağacın almasından kim yesə imiş, dönüb on beş yaşında
18
oğlan olurmuş. "Quru kəllə" nağılında isə tutuquşunun gətirdiyi alma tumundan bitən
ağacın meyvəsindən yeyən altmış yaşlı bağban o saat on dörd gecəlik ay kimi oğlan
olur. "Ölü Məhəmməd" nağılında isə almanın soy, nəsil artırma qüdrətindən söz açılır.
Burada deyilir ki, gün-güzəranını odunçuluqla keçirən bir kişinin övladı olmur. Yenə
bir dəfə kişi odun qırmağa gedir və bu vaxt qapıya gələn dərviş onun arvadına bir
alma verib deyir: "Almanın yarısını özün ye, yarısını da ərinə ver yesin; sonra bir
övladınız olar". Almanın yardımı ilə nəsilartırmaya "Məlik Məmməd və Məlik
Əhməd" nağılında da rast gəlirik. Burada padşah və naxırçının bir almanı tən bölüb
arvadları ilə birlikdə yemələri ilə hər ikisinin oğlu olur. "Şah İsmayıl - Gülzar xanım"
dastanında isə dərvişin verdiyi almanı yeməklə nəinki padşahın özünün, hətta almanın
qabıqlarını yeməklə atı Qəmərnişanın da qulunu olur və s. Əlbəttə, belə örnəklərin
sayını istənilən qədər artırmağın heç bir çətinliyi yoxdur. Əsas məsələ budur ki,
təbabət elminin dəlillər əsasında gəldiyi qənaətə görə, almanın tərkibindəki vitaminlər
insan orqanizmindəki hüceyrələrin qocalması prosesinin qarşısını alır, insan ömrünü
uzadır, sonsuzluğu dayandırmaqla övlad bəxşetmə funksiyası daşıyır.
Deməli, müşahidə və təcrübələrinə əsaslanan qədim azərbaycanlının da Xıdır
nəbi mərasimində nə üçün məhz alma ağacının çubuqlarından istifadə etməsi, olsun
ki, elə bu görüşlərlə bağlıdır.
Süfrədə üstündə şamlar yanan qovutdan ailə üzvləri lap sonda yeyirlər.
İnanırlar ki, şamlar yanan vaxtda ata-baba ruhları kimi, Xıdır nəbi də gözə
görünmədən gəlib bu qovutdan dadır. Həmçinin həmin axşam qaranlıq düşəndən
sonra dəstə ilə qapı-qapı gəzən uşaqlar da:
Xanım, ayağa dursana,
Yük dibinə varsana,
Boşqabı doldursana,
Xıdırı yola salsana.
Qısa-qısa gələnin
Qıcnacağı dar olsun,
Basa-basa gələnin
Bacmacağı var olsun, -
nəğməsini oxumaqla ilk növbədə məhz elə həmin qovutdan pay istəmişlər.
Evdəkilər də gələnləri əliboş qaytarmamış, qablarına qovutla yanaşı, boyadılmış
yumurta və digər çərəzlər qoymuşlar. Əgər kimsə gələnlərə pay verməzmişsə, onda
dəstənin səsi aləmi basarmış.
Çatma, çatma, çatmaya,
Çatma yerə batmaya.
Xıdır payın kəsənin
Ayağı yerə çatmaya,
Gecə evində yatmaya.
Burada çox incə şəkildə sezilən bir mətləbi də nəzərə çatdırmaq istəyirik.
Uşaqların ayrı vaxtda yox, məhz şər qovuşandan sonra, göz-gözü görməyəndə, daha