AktiF Çamur süreciNİn tasarimi
Yüklə 1,39 Mb.
|
|
Tablo 17. (Devam)
Seçilen havalandırıcı sadece, organik maddenin ayrıştırılması için gerekli olan oksijen ihtiyacını karşılamamalı, aynı zamanda iyi bir karışım da elde etmelidir. Bununla beraber, bu karışım biyolojik yumakları parçalamamalıdır. Reaktördeki kesme kuvvetleri yüksek ise son çökeltme havuzunda iyi bir çamur çökelimi gerçekleşemez. Tank içerisindeki akım hızı 0.30 m/sn mertebesinde olmalıdır. Bu nedenle, havalandırıcının pompaj kapasitesi oldukça önemlidir. Havalandırıcıların pompaj kapasiteleri düşükse, havalandırıcılar daha sık yerleştirilmelidir ve ayrıca havuz derinliği düşük tutulmalıdır. Su, herhangi bir havalandırıcı ile sisteme verilen enerjiyi yutar. Tablo 18'de karışım gereksinimleri sunulmuştur. Havalandırma sistemleri, genelde, temiz su için, birim kWh enerji kullanımı ile suya kazandırılan kg olarak oksijen miktarı ile tanımlanan transfer verimi ile sınıflandırılırlar. Temiz su için verilen bu değer atıksu için düzeltilmelidir. Tablo 18. Havalandırıcı karışım gereksinimleri (Toprak, 2000)
AKTİF ÇAMUR SÜREÇLERİNDE SON ÇÖKELTME İŞLEMİ Çökeltme İşlemi İle MLSS Ayırımı Çıkış suyu kalitesinin kötü olması tasarımdan veya son çökeltme havuzunun iyi işletilememesinden kaynaklanır. Gerekli yüzeysel hidrolik yükü sağlayacak yeterli yüzey alanı olsa bile, diğer tasarım parametrelerinin yanlış seçilmesi de aynı sonucu doğuracaktır. Arıtılmış çıkış suyu içerisindeki BOİ5 değerini oluşturan en önemli bileşen sistemden kaçan MLSS'tir. Bu nedenle son çökeltme havuzu aktif çamur süreci ile birlikte dikkate alınması gereken bir ünitedir. Son çökeltme havuzu aktif çamurun iyi bir şekilde çökeltilmesine olanak tanıyacak ve çökelen çamurun kısmi sıkışması ve yoğunlaşmasını sağlayacak şekilde tasarımlanmalıdır. Sabit yüzeysel hidrolik yükleme ve katı yükleme hızı ile iyi bir çökeltim sağlanabilir. Son çökeltim havuzu sadece hidrolik yüklemelerdeki salınımları karşılamamalı, aynı zamanda, geniş bir ÇHİ aralığına da cevap verebilmeli ve havalandırma havuzuna geri gönderilecek mikroorganizma çökelmesini verimli bir şekilde sağlamalıdır. Tasarım mühendisleri son çökeltim havuzlarının gerek teorik ve gerekse de amprik tasarımları üzerinde çalışmaktadır. Yumaklı bir madde olan aktif çamurun tane büyüklüğü ve çökelme hızı sürekli olarak değişim gösterir. Biyolojik yumağın özelliklerinin sürekli olarak değişimi sonucunda, tasarım öncesinde çökelme testlerinin yapılması gerekebilir. Deneysel çalışmaların sonuçları da dikkate alınarak tasarımda rasyonel bir yöntem uygulanmalıdır. Mühendisler tarafından kullanılan tasarım kriterleri gözardı edilmemelidir. Geçmişte 1,500 ila 2,000 mg/L'lik MLSS konsantrasyonlarına göre yapılan tasarım, günümüzdeki daha yüksek MLSS değerleri nedeni ile artık geçerli değildir. Tasarım Esasları Günümüzde genellikle dairesel planlı radyal akımlı veya kare planlı düşey akımlı çökeltim havuzları kullanılmaktadır. Dikdörtgen planlı yatay akımlı çökeltim havuzları çamur yükleme hızlarından etkilenmekte ve denitrifikasyona olanak tanımaktadırlar. Yüzeysel hidrolik yük Yüzeysel hidrolik yük, çökeltme işlemi için önemli bir parametredir. Ortalama debi için uygulanabilecek yüzeysel hidrolik yük değeri 12 ila 41 m3/m2.gün arasında değişir. Yapılan çalışmalarda 65 ila 73 m3/m2.gün'lük değerlerde bile çıkış suyu kalitesinde bir azalma görülmemiştir. Ortalama debi için 33 m3/m2.gün'lük yüzeysel hidrolik yük değerinin iyi bir katı-sıvı ayırımı sağladığı saptanmıştır. Bununla birlikte, verimli bir çökeltme işlemini gerçekleştirebilmek için maksimum debide 12 m3/m2.gün'lük yüzeysel hidrolik yük değerinin seçilmesinde mutlak yarar vardır. Tasarımda 2 saatlik bir süreyi aşan pik debiler mutlaka dikkate alınmalıdır. Debinin dengelenmesi pik debilerin sönümlenmesi açısından önemlidir. Kenarlardaki su derinliği Çıkış suyu kalitesinin azalmasına neden olan etmenlerden birisi de, belirli bir yüzeysel hidrolik değerinin eldesi için çökeltme havuzu yüzey alanının artarken, derinliğinin azalmasıdır. Örneğin, 3 m çapa ve 3 m kenar su derinliğine sahip bir çökeltme havuzunda % 80 ila 85 oranında bir verim eldesi mümkünken, 30 m çapa ve 2 m kenar su derinliğine sahip bir havuzda verim % 25 ila 35 arasında kalabilmektedir. Bu, havuzun belirli bir hacminin çökelme için atıl kalması, kullanılmaması anlamını taşır. Tablo 19'da değişik çaplara sahip havuzlarda uygulanabilecek kenar su derinlikleri sunulmuştur. Tablo 19. Son çökeltme havuzu kenar su derinlikleri (Toprak, 2000)
Zemin özellikleri nedeni ile bazen sığ havuzların kullanılması gerekir. Böyle bir durum ile karşılaşıldığında, yüzeysel hidrolik yük dikkatle seçilmelidir. Yüzeysel hidrolik yük, her 1 m'lik havuz kenar su derinliği başına, 13.6 m3/m2.gün değerinde azaltılmalıdır. Katı yükleme hızı Çökeltme havuzu hidrolik değerleri sağlasa bile, çoğu zaman katı yüzeysel yüküne göre kontrol edilmezler. Özellikle ÇHİ değeri yüksek ise limit değer aşılır. Yüksek ÇHİ değerlerinde, çamurun "oturmasını" sağlamak için daha büyük çökeltme havuzu hacmi seçilmeli veya havalandırma havuzundaki MLSS konsantrasyonu düşürülmelidir. Son çökeltme havuzlarının maksimum katı yükleme hızı değeri, günümüzde 98 ila 146 kg/m2.gün arasında değişmektedir. Bununla beraber, birçok aktif çamur tesisi son çökeltme havuzu, 244 ila 390 kg/m2.gün arasında değişen yüksek yükleme hızlarında bile verimli bir çökelme sağlamaktadır. Bu durumda, ÇHİ 125'ten daha küçük ve MLSS ise oldukça yüksektir ve % 100'lük bir geri çevrim oranı uygulanmaktadır. Tasarım mühendisi, gerekli havuz yüzey alanını hem yüzeysel hidrolik yük hem de yüzeysel katı yüküne göre kontrol etmelidir. Savak yükleri Dikdörtgen planlı son çökeltme havuzları için önerilen maksimum savak yükü, dikdörtgen savaklar için 125 ila 250 m3/m.gün arasında değişmektedir. Bu değer, 38 ila 45 m'lik çapa sahip dairesel planlı son çökeltme havuzları için 375 ila 500 m3/m.gün gibi yüksek değerlere ulaşabilmektedir. Bu havuzların derin olacağı açıktır. Derin havuzların çıkış suyu kalitelerinin, tabandaki çamur ile çıkış savakları arasındaki mesafenin fazla olmasından dolayı daha iyi olması beklenebilir. Bazı mühendisler, çamur çökelme bölgesinin üzerinde kalan ve 2.50 m derinliğe sahip bir durulma bölgesini önermektedirler. Tasarım mühendisleri savak uzunluğunu arttırmak için çift taraflı savak kullanmaktadırlar. Bununla beraber bazı inşaat zorlukları da söz konusudur. Çapı 45 m'den daha az olan havuzlar için çift taraflı savak önerilmektedir. Savak yükünün son çökeltme havuzunun tasarımı üzerindeki etkisi önemlidir ve bu değerin 120 ila 360 m3/m.gün arasında olması önerilmektedir. Çamur depolama Son çökeltme havuzuna giren aktif çamur yumakları birbirleri ile temas ederler ve çaplarını gittikçe arttırırlar. Yerçekimi etkisi ile tabana çökelen çamur yumakları, daha önce çökelmiş olanları sıkıştırırlar. Bu arada tabanda sıkışmış olan çamurlar geri çevrilmek üzere sistemden alınırlar. Çökelmiş aktif çamurun, pik debinin geldiği periyotta, kısa bir süre için depolanması tasarımda dikkate alınması gereken önemli bir konudur. Tesise minimum debi geldiğinde, son çökeltme havuzunun tabanına çökelmiş olan çamur hemen çekilir ve havalandırma havuzuna geri çevrilir ve böylelikle organik yükün artabileceği periyot için gerekli önlem alınmış olur. Artan hidrolik yükleme ile son çökeltme havuzuna daha fazla katı madde girişi olur ve geri çevrim kapasitesinin düşük olması durumunda tabanda birikir. Taban eğiminin çökelen çamurun tabanda toplanması ve depolanması üzerinde önemli etkisi vardır. Dairesel planlı havuzun kesik koni şeklindeki tabanı genelde 1 : 12 eğim ile planlanır ve bu koninin merkezinde yeterli depolama hacmi oluşturulur. Çamur konsantrasyonu, çamur tabakasının kalınlığının artması ile artar. Taban düz ise, çamur tüm taban üzerinde dağınık bir şekilde çökelecek ve sonuçta çamurun daha yoğun hale getirilmesi gerçekleştirilemeyecektir. ÇHİ değeri 125'ten küçük olan çamur, bir dairesel planlı havuzun çapının yarısı kadar bir mesafede çökelir. Bu da toplam yüzey alanının % 25'i kadar bir alan demektir. Taban düz ise 8 m3/m2.gün'lük yüzeysel hidrolik yük değeri uygulanmalıdır. YAYGIN KULLANILAN TASARIM YÖNTEMİ Havalandırma Havuzunun Tasarımı Klasik aktif çamur süreçlerinde ön (mekanik) arıtma uygulanmaktadır. Izgara, kum tutucu ve ön çökeltme havuzundan oluşan birincil arıtımda, ön çökeltme havuzunda oluşan askıda katı madde çökelimi ile % 30 oranında bir BOİ5 giderimi söz konusudur. Bu nedenle, klasik aktif çamur süreçlerinin tasarımında, havalandırma havuzuna gelen kirlilik yükünün hesabında aşağıdaki denklem geçerlidir: 
Burada, LBOİ-5 : biyolojik arıtıma gelen kirlilik yükü (kg BOİ5/gün), CBOİ-5 : ham atıksuyun BOİ5 konsantrasyonu (mg/L) ve Qmax : maksimum atıksu debisi (m3/gün). Uzun havalandırmalı süreçte; ön çökeltim uygulanmadığı ve genelde 18 saatin üzerinde uygulanan yüksek alıkonma süresi nedeniyle oluşan dengeleme etkisi gözönüne alınırsa, Denklem 9 yerine, Qort ortalama atıksu debisi (m3/gün) olmak üzere aşağıdaki ifade kullanılmalıdır: 
Sürecin genel verimi aşağıdaki gibi ifade edilebilir: 
Burada, Etoplam : toplam BOİ5 giderme verimi ve CBOİ5,C : alıcı ortam toplam BOİ5 konsantrasyonu standardı (mg/L). Havalandırma havuzundaki MLSS konsantrasyonu ve çamur yükü sürecin tipine bağlıdır ve bu parametrelerin değerleri Tablo 20'de sunulmuştur. Tablo 20. Süreç tipine göre önerilen MLSS ve çamur yükü değerleri (Toprak, 2000)
Havalandırma havuzundaki MLSS miktarı aşağıdaki eşitlik ile hesaplanabilir: 
Havalandırma havuzu hacmi ise, 
denklemi ile verilmektedir. Burada, Ws : havalandırma havuzundaki MLSS miktarı (kg MLSS), Ls : çamur yükü (kg BOİ5/kg MLSS.gün), Vat : havalandırma havuzu hacmi (m3) ve M : havalandırma havuzundaki MLSS konsantrasyonu (mg/L). Alıkonma süresi aşağıdaki denklemi ile hesaplanabilir: 
Burada, t : hidrolik alıkonma süresi (gün) ve Qtasarım : tasarım debisi (m3/gün). Alıkonma süresi, klasik aktif çamur sürecinde en az 6 saat, uzun havalandırmalı aktif çamur sürecinde ise en az 18 saat olmalıdır. Aktif çamur süreci için gerekli oksijen gereksinimi üç (uzun havalandırmalı süreç için) ana bileşenden ibarettir: - Karbonlu maddelerin giderimi için; 
- İç solunum için; 
- Nitrifikasyon için; 
ile verilmektedir. Burada, ROh,C, ROh,E ve ROh,N : sırası ile, karbonlu madde giderimi, iç solunum ve nitrifikasyon için gerekli saatlik oksijen miktarları (kg O2/saat), a : karbonlu madde oksidasyonu için birim oksijen gereksinimi ( = 0.5 kg O2/kg BOİ5), T1 : karbonlu madde oksidasyonu için pik faktörü (gün/saat), kre : iç solunum için birim oksijen gereksinimi (kg O2/kg MLSS.gün), T2 : iç solunum için pik faktörü (gün/saat), ON : nitrifikasyon için birim oksijen gereksinimi ( = 4.33 kg O2/kg N) ve LN : toplam azot yükü (kg N/gün). Biyolojik arıtıma gelen toplam azot yükü, 
ile hesaplanabilir. Burada, CN : biyolojik arıtıma gelen toplam azot konsantrasyonu (mg/L). Karbonlu maddelerin oksidasyonu için pik faktörü nüfusa bağlı olup değerleri Tablo 21'de özetlenmiştir. Pik faktörü, 24 saatlik bir sürede atıksuyun kaç saat süre ile arıtma tesisine geldiğini belirten bir büyüklüktür. İç solunum sürekli olduğundan T2'nin değeri 1/24'tür. İç solunum hız katsayısının değerleri Tablo 22'de sunulmuştur. Tablo 21. T1 pik faktörleri (Toprak, 2000)
Tablo 22. İç solunum hız katsayısı (Toprak, 2000)
Eğer aktif çamur süreci kısmi veya tam arıtımlı ise ROh,N değeri hesaba dahil edilmemelidir. Uzun havalandırmalı süreç için toplam oksijen gereksinimi aşağıdaki eşitlik ile bulunabilir: 
Difüze Havalandırma Sisteminin Tasarımı Difüzör performansı Oksijen transfer verimi; difüzörün tipine, boyutuna ve biçimine; hava debisine; difüzör batma derinliğine; havuz geometrisine; ana borunun ve difüzörlerin konumuna ve atıksuyun özelliklerine bağlıdır. Tablo 23. Değişik tip difüzörlerin temiz su için oksijen transfer verimleri (Toprak, 2000)
Havalandırma sistemleri temiz su kullanılarak geliştirilir ve elde edilen sonuçlar düzeltme faktörleri kullanılarak arazi koşullarına göre ayarlanır. Değişik tip difüzörlerin temiz su kullanılarak bulunan oksijen transfer verimleri ve hava debileri Tablo 23‘te sunulmuştur. Standart oksijen transfer verimi (SOTV) derinlik arttıkça artar.Tablo 23‘te verilen verilen en yaygın kullanılan 4.5 m’lik derinlik için verilmiştir. Poroz difüzörlerin oksijen transfer verimi (OTV) dahili tıkanma veya harici birikim oluşması sonucunda düşebilir. Tıkanma, “blower”da hava filtresinin olmamasından dolayı hava içindeki kirletici unsurlardan kaynaklanır. Harici birikim ise difüzörlerin üzerinde biyofilm gelişimi veya inorganik çökelekler nedeni ile oluşur. Birikim hızı atıksu özelliklerinin değişimine, işletme şartlarına ve difüzörlerin kullanım süresine bağlıdır. Bu hız OTV verimindeki düşmenin ve temizleme sıklığının saptanabilmesi açısından önemlidir. Birikim; (a) belirli bir süre tam OTV testinin yürütülmesi, (b) havalandırma sistemi veriminin izlenmesi ve (c) birikintili ve yeni difüzörler üzerinde OTV testinin yapılması ile kestirilebilir. Temiz su için bulunan OTV değerlerinin atıksu için düzeltilmesinde kullanılan faktörler aşağıda özetlenmiştir: - sıcaklık düzeltme faktörü Gazların suda çözünürlüğü başta sıcaklık olmak üzere, basınç, atıksuyun içerisindeki kirletici unsurlar gibi faktörlere bağlıdır. Sıcaklık arttıkça oksijenin çözünürlüğü azalır. Bu nedenle test şartlarında kullanılan 20 C’lik sıcaklık değeri ile arazi şartlarındaki sıcaklık değeri kullanılarak transfer verimi düzeltilmelidir. 
Burada; KL a (T) : T C için oksijen kütle transfer katsayısı (1/sn), KL a (20 C) : 20 C için oksijen kütle transfer katsayısı (1/sn), T : sıcaklık (C) ve : sıcaklık düzeltme faktörü (Değeri test şartlarına göre değişmekle beraber genel aralığı 1.015 ila 1.040 olarak verilmektedir. Hem difüze hem de yüzeysel mekanik havalandırma sistemleri için kullanılabilecek tipik değeri 1.024’tür.) - karışım şiddeti ve havuz geometrisi düzeltme faktörü değeri havalandırma sisteminin tipine, havuz geometrisine, karışım derecesine ve atıksuyun özelliklerine bağlıdır. 0.3 ila 1.2 arasında değişmektedir. Difüze havalandırma sistemi için 0.4 ila 0.8, mekanik yüzeysel havalandırma sistemi için ise 0.6 ila 1.2 arasında seçilebilir. Testte kullanılan havuzun geometrisi ve kullanılan havalandırma sistemi arazi şartlarındakilerden farklı ise, dikkatle seçilmelidir. 
.
Atıksudaki tuzlar, partiküller ve yüzey aktif maddeler oksijenin çözünürlüğünü azaltır. 0.7 ila 0.98 arasında değişmekle beraber, atıksularda en yaygın kullanılan değeri 0.95’tir. 
düzeltme faktörü, difüze havalandırma sisteminin fiziksel özelliklerine, havuzun geometrisine ve atıksuyun özelliklerine bağlı olduğundan seçiminde büyük dikkat sarfedilmelidir. Atıksuyun bünyesindeki yabancı maddeler poroz difüzörleri diğer havalandırma sistemlerine kıyasla daha fazla etkiler ve sonuçta değerinin azalmasına neden olurlar. Deterjanlar, çözünmüş katılar ve askıda katı maddeler hava kabarcığının büyüklüğünü ve şeklini etkileyerek transfer veriminin azalmasına neden olurlar. Giderilen birim BOİ başına kullanılan hava miktarı bir tesisten diğerine çok büyük bir değişim gösterdiğinden, tesisler arasında oksijen transfer verimlerinin kıyaslanması son derece yanlıştır. Çünkü, yukarıdaki faktörlere ilaveten, organik yükleme hızları, kontrol kriterleri ve işletim stratejileri de farklıdır. Havuzun bir kenarında gereğinden çok fazla miktarda verilen hava oksijen transfer veriminin azalmasına ve hatta kısa çevrintiler yaratarak net transfer hızının azalmasına neden olabilir. Bunun sonucunda oluşacak çok iri hava kabarcıkları havuzda yeterli süre kalamayacak ve hızla yüzeye yükseleceklerdir. Aktif çamur sürecinin oksijenlendirme kapasitesi, 
ifadesi ile verilmektedir. Burada, OCh : aktif çamur süreci için oksijenlendirme kapasitesi (kg O2/saat), ROh,toplam : toplam oksijen gereksinimi (kg O2/saat), Csd,10 : 10C'deki saf suda çözünmüş oksijen doygunluk konsantrasyonu ( = 11.33 mg/L), kD : sıcaklık için difüzyon katsayıları ile çözünmüş oksijen doygunluk konsantrasyonu düzeltme faktörü, : saf su-atıksu çözünmüş oksijen doygunluk konsantrasyonu düzeltme faktörü ( = 0.80), CsT : TC'deki saf suda çözünmüş oksijen doygunluk konsantrasyonu (mg/L) ve CL : havalandırma havuzundaki minimum çözünmüş oksijen konsantrasyonu ( = 1-2 mg/L). Bir gazın sudaki çözünürlüğü sıcaklığa, basınca ve içerdiği yabancı madde konsantrasyonuna bağlıdır. Saf su için çözünmüş oksijen doygunluk konsantrasyonları Tablo 24'te sunulmuştur. Sıcaklık için difüzyon katsayıları ile çözünmüş oksijen doygunluk konsantrasyonu düzeltme faktörü değerleri Tablo 25'te sunulmuştur. Düzeltme faktörü, 
denklemi ile tanımlanmaktadır. Burada, D10 ve DT : sırası ile oksijenin 10 ve TC'deki difüzyon katsayıları (10-9 m2/sn). Havalandırma sistemi difüzörlerden teşkil edilmiş aktif çamur süreci için birim difüzör boyu için kapasite 10 ila 20 m3 hava/m difüzör boyu.saat arasında verilmektedir. Havalandırma oranı, OA, ise, birim difüzör boyu için kapasiteye bağlı olarak üretici firmaların abakları ile saptanmaktadır. Absorbsiyon ve havalandırma oranı aşağıdaki denklem ile tanımlanmaktadır: 
Burada, D : difüzörlerin su seviyesinden olan derinliği (m). Tablo 24. Saf suda ÇO’nin 760 mm Hg basınçta doygunluk değerleri (mg/L) (Toprak, 2000)
Havalandırma debisi aşağıdaki eşitlik ile verilmektedir: 
Burada, CA : havadaki oksijen konsantrasyonu ( = 0.28 kg O2/m3 hava). Tablo 25. kD değerleri (Toprak, 2000)
Borulama Boruların çapları hava akım hızı ile belirlenir. Oluşan yük kayıpları difüzörlerdekinlere kıyasla daha küçük olmalıdır. Vanalar hava debisinin ayarlanmasında kullanılır. Boru çapları ve akım hızları Tablo 26’da verilmiştir. “Blower” çıkışı hava sıcaklığı oldukça yüksek ( 60 ila 85 C) olduğundan, su ile temas etmeyen hava borularının içinde yoğunlaşma bir sorun oluşturmayacaktır. Bununla beraber, boruların genleşme ve sönümleşmeleri dikkate alınmalıdır. Poroz difüzörlerin kullanıldığı sistemlerde borular birikime ve korozyona karşı korunmalıdır. Borular genelde paslanmaz çelikten, fiberglastan veya PVC’den imal edilirler. Pik demir boru kullanıldığında izolasyonda “epoxy” veya “vinyl” kullanılmalıdır. Tablo 26. Hava borularının çaplarına bağlı olarak hava akım hızları (Toprak, 2000)
Borularda oluşan yük kayıpları maksimum yaz sıcaklığı kullanılarak hesaplanmalıdır. Sıkıştırma süresince teorik adyabatik sıcaklık artışı aşağıdaki eşitlik ile tanımlanmaktadır: 
Burada; Tad : adyabatik sıcaklık artışı (K), P1 ve P2 : sırası ile “blower” giriş ve çıkış mutlak basınçları (atm). Gerçek sıcaklık artışına, Tad’nin “blower” verimine bölünmesi ile yaklaşılabilir. “Blower”lar ile havalandırma havuzları arasında sıcaklık düşüşü yüksek mertebede değildir. Su ile temas eden borularda ise atıksuyun sıcaklığına yaklaşacaktır. Oluşan yük kayıpları “Darcy - Weisbach” eşitliği kullanılarak hesaplanabilir: 
Burada; hL : sürtünme kaybı (m), f : “Moody” diyagramından elde edilen sürtünme katsayısı, L : boru uzunluğu (m), D : boru çapı (m) ve hI : hız yüksekliği (m). f, sürtünme katsayısının grafikten okunabilmesi için “Reynolds” sayısına gerek vardır. “Reynolds” sayısı aşağıdaki eşitlik kullanılarak hesaplanabilir: 
Burada; qS : mevcut basınç ve sıcaklıktaki hava debisi (m3/sn), d : boru iç çapı (m) ve : havanın kinematik viskozitesi (m2/sn). Havanın kinematik viskozitesi -18 ila +93 C sıcaklık aralığı için aşağıdaki eşitlik ile bulunabilir (:’nün birimi centipoises, t’nin birimi ise F’tır): 
"Blower" çıkışındaki basınç aşağıdaki denklem ile hesaplanabilir: 
Burada, P : sisteme verilen brüt güç (N/m2), P : hava sistemindeki toplam yük kaybı (N/m2), : havanın yoğunluğu ( = 1,000 N.sn2/m4) ve g : yerçekimi ivmesi (=9.81 m/sn2). Sisteme verilen brüt güç aşağıdaki eşitlik ile bulunabilir: 
Burada, Ng : sisteme verilen brüt güç (W) ve eb : "blower" verimi (0.50 - 0.80). Oksijen kazanma verimi (kg O2/kWh), 
günlük enerji tüketimi (kWh/gün) ise, 
denklemleri ile tanımlanmaktadır. Birim havuz hacmine birim zamanda verilen hava debisi, 
denklemi ile hesaplanabilir. Birim havuz hacmi için oksijenlendirme kapasitesi, 
ifadesi ile tanımlanmaktadır. Oksijen kullanımı, 
yüzde olarak oksijen kullanımı, 
birim difüzör batma derinliğinde oksijen kullanımı, 
denklemleri ile hesaplanabilir. Basınçlı havalandırma sistemindeki toplam yük kaybı, P, genelde ihmal edilmektedir. Ancak, emniyetli tarafta kalan bir tasarım için bu büyüklüğün de hesaplanması gerekir. P, yersel ve sürekli yük kayıplarından ibarettir: 
Yersel yük kayıpları, hava filtresinde, susturucuda, çek vanada, "blower" çıkışında, dirseklerde, hava vanalarında ve difüzör çıkışında oluşan yük kayıplarıdır ve bunların değerleri "blower"ı üreten firmalar tarafından verilmektedir. Ana hava borusunda ve tali borularda oluşan sürekli yük kayıpları ise, 
denklemi ile hesaplanabilir. Burada, Psürekli : hava borularında oluşan sürekli yük kaybı, f : sürtünme katsayısı, L : boru uzunluğu, R : gaz sabiti, T : mutlak sıcaklık, w : havanın kütle debisi, g : yerçekimi ivmesi, P : "blower" çıkışındaki mutlak basınç, A : boru enkesit alanı ve D : boru çapı. Seçilecek "blower"ın gücü, 
denklemi ile hesaplanabilir. Burada, NB : “blower”ın gücü (kW), w : kütlesel hava debisi (kg/sn), R : evrensel gaz sabiti ( = 8.314 kJ/k mol.K), T : mutlak giriş sıcaklığı (K), n : sabit (hava için 0.283) ve eb : “blower” verimi ( = 0.7 - 0.9). 410 mm Hg sütunu basınç değerinden daha büyük ve ünite başına 85 m3/dakika’lık hava debisinden daha küçük uygulamalarda genelde pozitif yer değiştirmeli “blower”lar kullanılmaktadır. Yüzeysel (Mekanik) Havalandırma Sisteminin Tasarımı Havalandırıcı performansı Mekanik yüzeysel havalandırıcılar kg O2/kWh birimi ile tanımlanan oksijen transfer hızları ile kategorize edilirler. Üretici firmalar tarafından genelde, 20 C sıcaklığa ve 0.0 mg/L başlangıç çözünmüş oksijen konsantrasyonuna sahip temiz su kullanılarak test edilirler. Çözünmüş oksijen konsantrasyonunun sıfıra indirilmesinde sodyum sülfit kullanılır. Test ve ölçümler doğal olarak kararsız şartlarda yürütülür. Günümüzde piyasada üretilen yüzeysel havalandırıcıların oksijen transfer verimleri genelde 1.20 ila 2.40 kg O2/kWh arasında değişir. Değişik tip yüzeysel havalandırıcıların oksijen transfer verimleri Tablo 27’de özetlenmiştir. Tablo 27. Mekanik havalandırıcıların oksijen transfer verimleri (kg O2/kWh) (Toprak, 2000)
Tablo 28. Düşük devirli yüzeysel havalandırıcılar için faktörleri (Toprak, 2000)
Tasarım mühendisi, aşağıdaki eşitliği kullanarak, test koşullarında elde edilen oksijen transfer verimini arazi koşullarına dönüştürmelidir: 
Burada; N ve N0 : sırası ile, arazi koşullarında ve standart şartlardaki oksijen transfer verimleri (kg O2/kWh), : atıksu için oksijen transfer düzeltme faktörü (Tablo 28), : tuzluluk - yüzey gerilim düzeltme faktörü ( = 1), CW-ALT : verilen sıcaklık ve yükselti için temiz sudaki çözünmüş oksijen doygunluk konsantrasyonu (mg/L), CS-20 : 20 C’de temiz sudaki çözünmüş oksijen doygunluk konsantrasyonu (mg/L), CL : işletme koşullarındaki çözünmüş oksijen konsantrasyonu ( = 2 mg/L olarak önerilmektedir), : sıcaklık düzeltme terimi ( = 1.024) ve T : atıksu sıcaklığı (C). Karışım için enerji gereksinimi Difüze havalandırma sisteminde olduğu gibi, mekanik yüzeysel havalandırıcıların da etkin bir karışım sağlayabilmesi havalandırma havuzunun büyüklüğüne ve biçimine bağlıdır. Havalandırma havuzları kare veya dikdörtgen planlı olabilirler ve bir havuzda birden fazla sayıda yüzeysel mekanik havalandırıcı kullanılabilir. Yüzeysel havalandırıcılar için havuz derinliği ve genişliği Tablo 29’da verilen havalandırıcı özelliklerine bağlıdır. Yaklaşık 11 m’ye varan havuz derinlikleri batık yükseltme tüpüne sahip havalandırıcılar için uygulanabilmektedir. Tablo 29. Yüzeysel havalandırıcıların gücüne bağlı olarak havuz boyutları (Toprak, 2000)
Havuz içerisinde spiral akım oluşturan difüze havalandırma sistemlerinde etkin bir karışım sağlayabilmek için gerekli birim hava miktarı 20 ila 30 L/m3.dakika arasında değişmektedir. Difüzörlerin uzunluk boyunca havuz tabanına üniform bir şekilde yerleştirildiği grit havalandırma sistemi için ise bu değer 10 ila 15 L/m3.dakika arasındadır. Mekanik yüzeysel havalandırıcılar için karışım amacı ile gerekli birim güç, havuz, tank veya lagünün geometrisine ve yüzeysel havalandırıcı tasarımına bağlı olarak, 20 ila 40 W/m3’tür. Evsel atıksuların arıtımında kullanılan mekanik havalandırmalı lagünlerin tasarımında dikkat edilmesi gereken husus karışım için gerekli gücün oksijen transferi için gerekli olan güçten çok daha fazla olduğudur. Tasarım Parametreleri Havalandırma havuzundaki MLSS konsantrasyonunu tasarımda seçilen değerde tutmak için uygulanacak geri çevrim oranı aşağıdaki denklem ile tanımlanmaktadır: 
Burada, R : geri çevrim oranı ve Qr : geri çevrim debisi (m3/gün). Geri çevrim debisi aşağıdaki denklem ile hesaplanabilir: 
Burada, Xr : havalandırma havuzuna geri gönderilen MLSS konsantrasyonu (mg/L). Xr, emniyetli bir tasarım için genelde 150 mL/g olarak alınan çamur hacim indeksi (ÇHİ) ile aşağıdaki eşitlik uyarınca hesaplanabilir: 
Sistemden uzaklaştırılması gereken fazla çamur miktarı, 
ifadesi ile saptanabilir. Burada, c : çamur yaşı (gün). Büyüme verimi, 
uçucu çamur miktarı ise, 
denklemi ile tanımlanmaktadır. Son Çökeltme Havuzunun Tasarımı Biyolojik arıtma sistemlerinin son çökeltme havuzları, çamur sıyırma ve toplama sistemindeki avantajları nedeniyle genelde daire biçimlidir. Gerekli dairesel çökeltme havuzu yüzey alanı, 
denklemi ile hesaplanabilir. Burada, A : gerekli havuz yüzey alanı (m2) ve vs : yüzeysel hidrolik yük (m3/m2.gün). Birden fazla sayıda havuz gerekliyse, havuz sayısı, rüzgar etkisiyle oluşabilecek kısa çevrintileri önlemek için maksimum havuz çapının 50 m olarak alınması ile hesaplanabilir. Gerekli havuz hacmi, 
denklemi ile bulunabilir. Burada, t : alıkonma süresi (saat). Katı madde yükü, 
ifadesi ile verilmektedir. Katı madde yükünün 5 kg/m2.saat değerinden küçük olması istenmektedir. Son çökeltme havuzunun çıkış yapısı daha üniform bir debi çıktısı sağladığından genelde üçgen savaklardan teşkil edilmektedir. Üçgen savakların tasarımında, 
ve
denklemleri kullanılmaktadır. Burada, q : bir savaktan geçen debi (m3/sn), : savak katsayısı, : diş açısı, g : yerçekimi ivmesi ( = 9.81 m/sn2) ve h : savak üzerindeki su yüksekliği (m). Gerekli üçgen savak sayısı aşağıdaki eşitlik kullanılarak bulunabilir: 
Dikdörtgen savakların kullanılması durumunda geçerli olan eşitlikler aşağıdaki gibidir: 
Burada; Q : dikdörtgen savaktan savaklanan debi (m3/sn), : savak katsayısı, L : savak uzunluğu (m), g : yerçekimi ivmesi ( = 9.81 m/sn2), h : savak üzerindeki su yüksekliği (savak yükü) (m) ve p : dikdörtgen savağın kanal tabanından olan yüksekliği (m). Son çökeltme havuzunda yoğunluk akımları (çevrintileri) oluştuğu zaman, havuza giren karışık sıvı havuz tabanı boyunca, ya kendisine karşı olan bir akım oluşana yada duvara ulaşana kadar hareket eder. Duvara ulaştığında yukarıya doğru hareket edecek ve çıkış savaklarına ulaşacaktır. 38.4 m çapındaki bir havuzda yapılan deneyler, çıkış oluklarının merkezden radyal mesafenin 2/3 veya 3/4’ü kadar bir mesafede konumlanması durumunda optimum çıkış suyu toplamasını gerçekleştirdiğini göstermiştir. Düşük yüzey yükleri ve savak hızlarında, savağın konumlandırılma biçimi çökelme verimini önemli ölçüde etkilemez. Çıkış savaklarından önce dalgıç perdelerin teşkili ile yüzen maddelerin kaçmasını önlenebilir. Yüzeysel hidrolik yükten daha az önemli olmasına rağmen, çıkış savaklarının tasarımında savak yükü kullanılmaktadır. Büyük havuzlarda, maksimum debi periyodunda oluşan savak yükü, yoğunluk akımının yukarıya dönüş noktasından uzağa yerleştirilmiş savaklar için 375 m3/m.gün, yoğunluk akımının yukarıya dönüş noktasına yerleştirilmiş savaklar için ise 250 m3/m.gün değerlerini aşmamalıdır. Küçük havuzlarda, ortalama debi periyodunda oluşan savak yükü 125 m3/m.gün’ü, maksimum debi periyodundaki ise 250 m3/m.gün’ü aşmamalıdır. Savağa en yakın noktadaki yukarı akım hızı (yükselme hızı) 3.7 ila 7.3 m/saat arasında olmalıdır. TAM KARIŞIMLI AKTİF ÇAMUR SÜRECİNİN TASARIMI Çıkış Suyu Çözünmüş BOİ5 Konsantrasyonu 
Burada; CBOİ-5, ÇÖZÜNMÜŞ, ÇIKIŞ : çıkış suyu çözünmüş BOİ5 konsantrasyonu (mg/L), CBOİ-5, TOPLAM, ÇIKIŞ : çıkış suyu toplam BOİ5 konsantrasyonu (mg/L), CBOİ-5, AKM, ÇIKIŞ : çıkış suyunda bulunan askıda katı maddelerin BOİ5 konsantrasyonu (mg/L), CBOİ, NİHAİ, AKM, ÇIKIŞ : çıkış suyunda bulunan ve biyolojik olarak ayrışabilen katıların nihai BOİ konsantrasyonu (mg/L), kBOİ : 5 günlük değerin nihai BOİ’ye oranı ( = 0.68), oB : çıkış suyunda bulunan biyolojik katıların biyolojik olarak ayrışabilir fraksiyonu ( = 0.65) ve kO2 : nihai oksijen ihtiyacı ( = 1.42 mg O2 tüketilen / mg hücre oksitlenen). Yüklə 1,39 Mb. Dostları ilə paylaş:
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
