Yazıçı jurnalist Xəqani Rzaquliyev və Rəhman Quluzadənin bu kitabı
Yüklə 0,63 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- SIRXAVƏNDĠN ĠLK ġƏHĠDLƏRĠ
8
bu dağ dözümlü kəndin iş ahəngi yavaş-yavaş pozulur, qeyri-bərabər döyüşlərdə qüvvəsi azalırdı. Ətrafda baş verən doğma Qarabağ oğullarının dəhşətli faciələri də bir tərəfdən bu ulu diyarın sinə yaralarına dönürdü. Kərgicahan qanları, Meşəli, Quşçular, Cəmilli kimi neçə-neçə kəndlərin qaralar ocaqları, Malıbəylinin başına gətirilən görünməmiş dəhşətlər, bəşərin vicdan xanəsini yerindən oynadan Xocalı soyqırımı, Sırxavəndin ağlar gözləri qarşısında baş verirdi. Amma kənd hələ döyüşürdü, müdafiə olunurdu. Bu ulu diyarın ər igidləri doğma torpaqların hər qarışından ötrü qəhrəmanlıq nümunəsi göstərirdilər. 1991-ci ilin dekabrında rəsmi olaraq kəndin özünümüdafiə batolyonu yaradıldı. Əli silah tutan sırxavəndlilər Bəhmən Məmmədovun komandanlığı altında kəndi müdafiə edir, ölüm-dirim savaşları aparırdılar. Yeri gəlmişkən, sırxavəndlilər düşmənə sarsıdıcı zərbələr endirir, canlı qüvvəsini və texnikasını məhv edirdilər. Topçu Fərhadın gözündən düşmən hədəfinin heç biri yayınmırdı. 1992-ci ilin martın 12-də sübh tezdən başlayan qanlı savaşda Sırxavəndin igid oğulları düşmənin böyük qüvvəsi və texnikası ilə axşam çağına kimi əlbəyaxa döyüşdülər, son güllələrinə kimi vuruşdular. Onlar erməni qulduru və texnikasını məhv etdilər. Heç bir tərəfdən kömək göstərilməyən sırxavəndinlilərin 4 iilik ölüm-dirim savaşlarına nöqtə qoyuldu. Ata-bab yurdundan didərgin düşdülər. Köçkünlük ömrü yaşayan Sırxavəndin bu gün də onlarla vətənpərvər oğlu Vətənin müdafiəsində dayanıb. Bir əcnəbi səyyahı Qarabağı gəzib dolaşarkən demişdi: Adam elə gəlir ki, bura dünyanın gözüdür. Burada yaşayıb ömür sürən adamlar isə dünyanın ən xoşbəxt insanlarıdır. Elə burada istər-istəməz öz-özünü danlamalı olursan. Əgər həmin səyyahın gedişindən neçə il sonra “Dünyanın gözü” olan doğma torpaqlarımızda müxənnətlərə sığınacaq verdiyimizi bilsəydilər bizi lənətləyərdilər. “Sadəlövh olmayan insanlar, bu gün namərdlərə çörək versəniz, sabah üzünüzə ağ olacaq, bu müxxənətə qapınızda sığınacaq versəniz bir gün doğma ocağınıza shib çıxacaqdırlar. Belələrindən ehtiyatlı olun. Özünüzə qənim bəsləməyin”. İndisə onun hər qarış torpağı, hər zərrə daşı, hər açan tumurcuğu bir nikbin arzunun yenilməzliyi naminə öz nurlu səhərini gözləməkdədir. O səhəri ki, Sırxavənddə alovlanan doğma ocaqlarının alovu Xankəndinin zirvəsində şölələnən sönməz ocaqın oduna qovuşacaqdır. Təqdim edilən “Ağdərədə nələr oldu?”, “Şəhidlər və şahidlər” kitabının birinci bölümündə Vətənimizin azadlığı, müstəqilliyi yolunda canından keçib şəhidlik zirvəsinə yüksələn Sırxavənd kəndinin qəhrəman oğullarından, onların göstərdikləri igidlik və şücaətlərdən az da olsa söhbət açılır. Azərbaycan xalqının bu yenilməz oğullarının hər biri haqqında ayrıca kitab yazılsa da yenə azdır. Yəqin siz kitabın adındakı “Şəhidlər və şahidlər” vurğusundan duydunuz ki, ömrünü torpaqlarımızın bütövlüyü naminə qurban vermiş şəhidlərimizlə bərabər həmin döyüşlərin iştirakçıları, şahidləri olan qəhrəman oğullarımızın barəsində də gələcəkdə yazılacaq kitablarda söhbət açılacaq. Belə ki, qardaşlarımızla çiyin- 9
çiyinə döyüşən oğulların adı çəkilmədiyi və yazılmadığı üçün onlar bizi bağışlasınlar. Əslində isə Vətən onun yolunda canından və qanından keçməyə hazır olanları heç vaxt unutmur.
Novruz Göyüş oğlu İmanov, Qəzənfər Aşur oğlu Həsənov. Mahal Novruz oğlu İmanov, Vaqif Qəzənfər oğlu Həsənov. Dörd ilə yaxındı ki, sırxavəndlilər naxələf 1qonşuları Ballıqaya erməniləri tərəfindən atəşə tutulur, oda qalanırdı. Bu illərdə kəndin camaatı atışmaya, güllə səsinə vərdiş etmişdi. Gündüzlər təsərrüfat işlərində olur, gecələr isə müdafiə postlarında dayanırdılar. Hər il olduğu kimi bu il də Novruz və Qəzənfər kişi Ulubabda ot çalırdılar. Novruz kişi əsgərlikdən təzə qayıtmış oğlu Mahalın sözünü sındırmadı. Və onu da özüylə ot biçiminə aparırdı. Novruz kişi həmişəki kimi zarafatından qalmırdı. Dostu Qəzənfər maşının o tərəf, bu tərəfinə keçə-keçə səsi ətrafa bürümüşdü. Bu il də Ulubab bizi naümid qoymadı. Mal-qara üçün ot ehtiyatımızı gördük. Birdən istilərin düşdüyünü hiss edərək Vaqiflə Mahalı səslədi. -Ay uşaqlar, vaxt keçir, axı, biz iş adamıyıq. Yəqin ki, bu gün də Mahalın görüşünə dostu-tanışı gələcək, hazırlaşın. Yoxsa gecikərik. Vaqif sükan arxasına keçdi və maşını işə saldı. Heç 30-40 metr aralanmışdılar ki, maşının hər iki tərəfdən avtomat və pulemyotlardan atəşə tutdular. Erməni quduzları güllələri kabinəyə iki tərəfdən yağış kimi yağdırırdılar. Maşın kabinəsində oturmuş ata və oğulların əli heç bir yerə çata bilmədi. Düşmən yaman yerdə onları oda tutmuşdu. Bu ər igidlərin, bu yenilməzlərin o an harayına hay verən olmadı. Quldurlar bu ata və oğulları amansızcasına qətlə yetirib, qanlarını qəltan elədilər. Qaniçənlərin ürəkləri bununla soyumadı, elə maşın kabinəsindəcə meyitlərin üzərinə benzin töküb od vurdular. Həmin an avtomat və pulemyotların səsindən Ulubab dağı, Xaçın dərəsi, Tünnün qayası, Şahqulu dağı lərzəyə gəldi, bu vəhşiliklərin şahidi olan quşlar qıy vurdular, sanki köməyə el- obanı çağırırdılar. 7 iyul 1991-ci il. Həmin gün düşmən ilk əməliyyatını, verilən tapşırığını yerinə yetirdi. Həmin gün Həsənovlar və İmanovlar ailələrinin taleyinə, ümumi sırxavəndlilərin tarixinə qara hərflə yazıldı. Həmin gün Kolanı elinə, onun mərd övladlarının sinəsinə çalın-çarpaz dağ çəkildi. Həmin gün Sırxavənd torpağına ilk şəhid qanı töküldü. O gündən etibarən düşmənin iç üzləri açıldı. Düşmənlə qana- Yüklə 0,63 Mb. Dostları ilə paylaş:
|