St. Haralambos Greek Orthodox Church

Breathe  

tFr. Nick V. Gamvas 

 

And the LORD God formed man of the dust of the ground,  

and then God breathed into his nostrils the breath of life;  

and man became a living soul.  

(Genesis 2:7) 

 

The climax of God’s creative work was His extraordinary creation of man. “The LORD God formed the man 

from the dust of the ground and breathed into his nostrils the breath of life, and the man became a living 

being” (Genesis 2:7). The supreme Creator of heaven and earth did two things in creating man. First, He 

formed him from the very dust of the ground, and, second, He breathed His own breath into the nostrils of 

Adam. This distinguished man from all of God’s other creatures. 

 

Breathing is important – a breath - it is life, given to us by God.  And most people don’t know how to breathe 

or to practice breathing for health and spirituality.  God gave us breat. To not breathe is to disconnection in 

relation to our inner strength and peace; it is what makes many of us sick: spiritually, emotionally and 

physically; because we don’t breathe.  

 

Our society provides a lesson in what it means to fail the body, mind and spirit in giving it what it needs in 

order to thrive. We numb our minds with outside-in electronic entertainment mediums, we deprive our 

body of proper nutrients and we ignore our souls. I also believe that disconnection from the joys of knowing 

our true selves is why many individuals get caught up in dangerous patterns of destructive behavior.  

 

One of the most powerful tools I have been advocating a lot lately is:  prayer and deep breathing.   It helps 

you to draw strength from your inner self, which is the true original source of inspiration, creativity,          

security and joy. When we lose our connection with it, the void we feel is so painful that we will try anything 

to fill it.  

 

In a desperate attempt to reclaim the rush of tapping into the power of our authentic selves, some people 

indulge in drugs and alcohol, self medicate, overeat, or starve themselves, get involved in destructive        

relationships, overwork themselves at the office, or engage in extreme sports or activities.  

 

If we would only slow down and take a moment to calm our minds, to pray, and breath to nourish our    

souls with this animated power God bestowed upon us; things would be very different. Breathing and 

prayer, combined with other spiritual exercises are what help people to connect to their spiritual self and 

discover their true power. 

 

With prayer you stay connected to God as well as our inner self. You nurture your soul. Through prayer, you 

take a break from the attributes of worldly success (ego, striving, drive, pushing ourselves, competitive-

ness). When we distance ourselves from these things, we are more likely to pursue a more pure model of 

success, which keeps us in a creative and graceful flow of theosis to become god-like, small g. 

 

So, what is the breath of God? It is the life and power of God, given to us human beings to animate us to life. 

The Hebrew word for spirit is ruach, which means “wind, breath, air, spirit.” The life of God lives on and on; 

the immaterial part of humanity that is designed to live eternally.  Don’t just shallow breathe. Let us breathe 

deeply the gift and breath of life, our gift of life from God; from the depths of our diaphragm, filling ourselves 

with life and prayer, to praise and glorify God.  Amen.

 

    Koinonia May & June 2014 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 9 

---

Αγία Ειρήνη η Μεγαλομάρτυς 



 

 

 

Βιογραφία Η Αγία Μεγαλομάρτυς Ειρήνη άθλησε κατά τον 4ο αιώνα μ.Χ. Ήταν 

θυγατέρα του Λικινίου, που ήταν βασιλιάς κάποιου μικρού βασιλείου, και της 

Λικινίας. Καταγόταν από την πόλη Μαγεδών και αρχικά ονομαζόταν Πηνελόπη. Όταν 

η Αγία έγινε έξι ετών, ο πατέρας της Λικίνιος την έκλεισε σε ένα πύργο και ανέθεσε 

την διαπαιδαγώγησή της σε κάποιον γέροντα, ονόματι Απελλιανό, ο οποίος και 

έγραψε τα υπομνήματα του μαρτυρίου αυτής. 

 

Μια νύχτα η Ειρήνη είδε το εξής όραμα: μπήκε στον πύργο ένα περιστέρι κρατώντας με το ράμφος του 

κλαδί ελιάς, το οποίο και άφησε επάνω στο τραπέζι. Επίσης, μπήκε και ένας αετός μεταφέροντας στεφάνι 

από άνθη, το οποίο τοποθέτησε και αυτός επάνω στο τραπέζι. Έπειτα μπήκε από άλλο παράθυρο ένας 

κόρακας, ο οποίος έβαλε επάνω στο τραπέζι ένα φίδι. Το πρωί που ξύπνησε απορούσε και σκεπτόταν τι 

άραγε να σημαίνουν αυτά που είδε. Τα διηγήθηκε λοιπόν στον γέροντα Απελλιανό και εκείνος τα 

ερμήνευσε ως προάγγελμα των στεφάνων της δόξας και του μαρτυρικού τέλους αυτής μετά τη βάπτισή 

της. 

 

Στο Χριστιανισμό ελκύσθηκε από κάποια κρυπτοχριστιανή νέα, η οποία, λόγω της τιμιότητας και των 

αρετών της, έχαιρε μεγάλης εκτιμήσεως από τους γονείς της Πηνελόπης και είχε τοποθετηθεί από αυτούς 

ως θεραπαίνιδα της θυγατέρας τους. Ένας ιερεύς, ονόματι Τιμόθεος, βάπτισε κρυφά τη νεαρή ηγεμονίδα 

και τη μετονόμασε Ειρήνη. 

 

Το γεγονός δεν άργησε να πληροφορηθεί ο πατέρας της Λικίνιος, όταν μάλιστα η Αγία Ειρήνη συνέτριψε 

τα είδωλα της πατρικής της οικίας ομολογώντας με αυτό τον τρόπο την πίστη της στον Χριστό. Για τον 

λόγο αυτό διέταξε να τη δέσουν στα πόδια ενός άγριου αλόγου, να τη σκοτώσει με κλοτσιές. Αλλά από 

θαύμα το άλογο στράφηκε εναντίον του και σκότωσε αυτόν. Τότε επικράτησε μεγάλη σύγχυση μεταξύ των 

εκεί παρεβρισκομένων ανθρώπων. Αλλά η Ειρήνη τους καθησύχασε με τα λόγια του Χριστού: «Παντα 

δυνατα τω πιστευοντι» (Μαρκ. θ΄ 23). Δηλαδή όλα είναι δυνατά σ’ εκείνον που πιστεύει. Και πράγματι, με 

θαυμαστή πίστη προσευχήθηκε και ο πατέρας της σηκώθηκε ζωντανός. Τότε, οικογενειακώς όλοι 

βαπτίστηκαν χριστιανοί. Στη συνέχεια έπαθε πολλά από τους Πέρσες και τους βασιλείς αυτών Σεδεκία και 

Σαπώριο Α'. 

 

Έπειτα η Αγία Ειρήνη πήγε στην Καλλίπολη του Ελλησπόντου, όπου βασίλευε ο Νουμεριανός. Εκεί 

παρουσιάσθηκε σε αυτόν και ομολόγησε με παρρησία την πίστη της στον Χριστό. Οι ειδωλολάτρες την 

έκλεισαν διαδοχικά σε τρία πυρακτωμένα χάλκινα βόδια. Το τρίτο όμως βόδι, τη στιγμή που βρισκόταν 

εντός του η Μεγαλομάρτυς, όλως παραδόξως κινήθηκε, ενώ ήταν άψυχο ανθρώπινο κατασκεύασμα. Στη 

συνέχεια αυτό σχίσθηκε και βγήκε από μέσα του η Αγία εντελώς αβλαβής από την κόλαση της πυράς. Το 

γεγονός αυτό είχε ως αποτέλεσμα να προσέλθουν στην πίστη του Χριστού χιλιάδες ψυχές. Στην πόλη 

Μεσημβρία της Θράκης η Αγία Ειρήνη θανατώθηκε, αλλά με τη δύναμη του Θεού αναστήθηκε και είλκυσε 

στην πίστη το διοικητή και ολόκληρο το λαό. Τέλος, η Αγία κατέφυγε μαζί με το δάσκαλό της Απελλιανό 

στην Έφεσο της Μικράς Ασίας, όπου διέμεινε επιτελώντας πολλά θαύματα και τιμώμενη ως αληθινή 

ισαπόστολος. Εκεί ανέπτυξε μεγάλη δράση μέχρι την ημέρα της κοιμήσεως αυτής, το 315 μ.Χ. 

 

Στο Συναξάρι της αναφέρεται ότι στην Έφεσο η Αγία βρήκε μία λάρνακα, στην οποία δεν είχε ως τότε 

ενταφιασθεί κανένας, μπήκε μέσα σε αυτήν και κοιμήθηκε με ειρήνη. Πριν δε από την κοίμησή της η Αγία 

Ειρήνη είχε δώσει εντολή να μην μετακινήσει κανένας την ταφόπετρα, με την οποία θα σκέπαζε τη 

λάρνακα ο δάσκαλός της Απελλιανός, προτού περάσουν τέσσερις ημέρες. Μετά όμως από δύο ημέρες 

επισκέφθηκαν τον τάφο ο Απελλιανός και οι άλλοι, οι οποίοι είδαν ότι η ταφόπετρα ήταν σηκωμένη και η 

λάρνακα κενή. 

 

Κατά τα δυτικά Μαρτυρολόγια η Αγία Ειρήνη μαρτύρησε στη Θεσσαλονίκη, αφού ρίχθηκε στην πυρά ενώ 

κατά το Μηνολόγιον του αυτοκράτορα Βασιλείου Β', η Αγία Ειρήνη τελειώθηκε μαρτυρικά δι' 

αποκεφαλισμού. 

 

Ἀπολυτίκιον   

Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε. 

Εἰρήνης τὸν ἄρχοντα, ἰχνηλατοῦσα σεμνή, εἰρήνης ἐπώνυμος, δι' ἐπιπνοίας Θεοῦ, ἐδείχθης πανεύφημε, σὺ 

γὰρ τοῦ πολέμου, τᾶς ἐνέδρας φυγοῦσα, ἤθλησας ὑπὲρ φύσιν, ὡς παρθένος φρονίμη, διὸ Μεγαλομάρτυς 

Εἰρήνη, εἰρήνην ἠμὶν αἴτησαι. 

   10   

 

 

 

 

 

 

 

 

 

     Koinonia May & June 2014 

---