10
Bu gil lövh
ənin üzərindəki rəsmdən belə nəticə çıxarmaq olar ki,
h
ələ bizim eradan min il əvvəl ussuriyalı döyüşçülər suyun altı
il
ə üzərək düşmən qayıqlarına yaxınlaşa bilirdilər
Aristotel dövrünün, b
əlkə də, əsasında real həqiqət duran digər
bir deyimi bu
günümüz
ə qədər gəlib çatmışdır. Qədim rəvayətdə Aristotelin şagirdi olan
Makedoniyalı İsgəndərin şüşə çəlləkdə suyun dibinə enərək orada üç gün qalması və
m
ələklərin ona dəniz möcüzələrini göstərməsi haqqında nəql edilir. Mümkündür ki,
bu h
əqiqətən də tərsinə çevrilmiş çox böyük şüşə həcm olaraq, ibtidai formada
hazırlanmış ilk «dalğıc zəngi» olmuşdur. Belə «dalğıc zəngləri»ndən geniş istifadə isə,
daha gec, t
əqribən orta əsrlərdən başlanmışdır.
Bel
əliklə, orta əsrlər... Artıq gəmiçilik geniş inkişaf etməyə başlamış, dənizyanı
ölk
ələr böyük
hərbi donanmalara, yükdaşıyan mülki gəmilərə malik idilər. Tez-tez
11
d
əniz
müharibələri baş verir, mülki gəmilərə hücumlar edilir və gəmilər çox qiymətli
yükl
əri ilə birlikdə batırılırdılar. Və bütün bunlar suyun altına olan marağın daha bir
istiqam
ətinin - sənaye-kommersiya yönümünün inkişafına təkan verdi.
Batmış qiymətli əşyaların müəyyənləşdirilməsi və çıxarılmasının təşkili mütləq
şəkildə suyun altında uzunmüddətli qalmanı tələb edirdi və bunun üçün işləmə
d
ərinliyində nəfəsalma üçün hava mənbəyinin olması tələb olunurdu. Çox maraqlıdır
ki, dalğıc geyim dəstləri və ləvazimatların dan çox-çox
öncə insan, sonralar dalğıc
işlərinin «ali pilotaj»ı sayılan dərinlik (saturasiya) suyaenmələrində təkmilləşdirilərək
istifad
ə edilən «dalğıc zəngi»nin ibtidai formasından yararlanmışdır. Belə ki, sakit
hava şəraitində şaquli olaraq suyun dibinə buraxılan, alt hissəsi açıq, üst hissəsi isə
bağlı olan həcmin üst hissəsində qalmış hava, suya dalan insanların müəyyən
müdd
ət nəfəs almaların a, ətrafı müşahidə etmələrinə, əllərindəki alətlərdən istifadə
ed
ərək dənizin dibindəki qiymətli əşyaları qaldırmaların a imkan vermişdir. Belə
h
əcmlərin daha böyük dəniz dibi sahəsini əhatə etmələri üçün onların açıq olan alt
hiss
əsi mümkün qədər geniş, bağlı olan üst hissəsi isə suyaenmənin asanlaşdırılması
üçün bir nöqt
ədən burazın bağlanmasını təmin etmək
məqsədi ilə mümkün qədər
yığcam düzəldilirdi və bu qurğu öz xarici görkəminə görə nəhəng zəngə bənzəyirdi.
Çox güman ki, «
dalğıc zəngi» ifadəsi də belə yaranmışdır.
12
XVII
əsrin sonunda
artıq «dalğıc zəngi»ndə
mü
əyyən rahatlıqla
işləmək olurdu
XVII
əsrin
ort
alarında dalğıcı hava
il
ə nasos vasitəsilə belə
t
əmin edirdilər
Salnam
ələrdə artıq XIV əsrdə bir çox Avropa ölkələrində «dalğıc zəng»lərindən
istifad
ə olunduğu haqda bildirilir. Məsələn, 1588-ci ildə Britaniya donanması
t
ərəfindən ispan donanmasının darmadağın edilməsindən sonra ingilis dalğıclarının
«
dalğıc zəngi»ndən istifadə edərək, ispan gəmilərinin qalıqları arasından çoxlu
x
əzinə tapdıqları məlumdur.
H
əmin dövrlərin dalğıc işləri barəsində ingilis alimi və filosofu Frensis Bekon
(1561 - 1626) öz eserl
ərində bəhs etmişdir. O yazırdı: «Böyük yastı həcm şaquli
v
əziyyətdə ehtiyatla suya endirilərək, içərisindəki havanı özü ilə bərabər dəniz
dibin
ə çatdırdı...»
F.Bekon söyl
əyirdi ki, burazın uzunluğunu elə hesablayırdılar ki, «dalğıc zəngi»nin
alt s
əthi ilə dəniz dibi arasındakı məsafə təqribən bir metrə bərabər olsun. Çünki
13
bel
ə olan halda,
dalğıc «zəng»in içərisində rahat hərəkət edir və dəniz dibindəki diqqəti cəlb edən
əşyaları qarmağa ilişdirib qaldıra bilirdi.
Suyun s
əthinə qalxmaq üçün isə dalğıclar «zəng»in iç divarına
bərkidilmiş
oturacaqlarda yerl
əşərək, «zəng»ə bağlanmış artıq «yük»ləri açardılar. Bu zaman
s
əthəqalxma çox sürətli və orqanizm üçün xoşagəlməz,
bəzi hallarda isə hətta
t
əhlükəli olurdu. Bu kimi və digər (hava kütləsinin azlığı, əhatə səthinin
m
əhdudluğu, ideal hava şəraitinin tələb olunması və s.) çatışmamazlıqlara
baxmayaraq, ibtidai formalı «dalğıc zəng»indən istifadə XIX əsrin ortaların a qədər
davam
etmişdir.
XIX
əsrin ortaların da amerikalı ixtiraçılar Riçards və Uelkot «dalğıc zəng»i
konstruksiyasının təkmilləşdirilməsi üzrə patent əldə edərək, «zəng»in içərisinə
havanın yumşaq borular vasitəsilə porşenli nasoslarla (artıq elm-texnika inkişaf
etm
iş və güclü nasoslar ixtira edilmişdir) vurulmasını təklif edirlər. Artıq «zəng»
p
əncərəli yarımkürə formasını almış, ətrafında dəniz dibindəki əşyaların
qaldırılması üçün məngənələr olan, içərisinə hava su səthindən güclü nasoslar
vasit
əsi ilə vurulan bir qurğuya çevrilmişdi. Lakin bütün bunlara baxmayaraq,
«z
əng»in digər çatışmamazlıqları, xüsusən də hərəkət məhdudiyyəti, insanı sualtı
f
əaliyyətini daha da təkmilləşdirmək üçün düşünməyə vadar etmiş və XIX əsrin
ikinci yarısından başlayaraq fərdi geyim dəstləri və ləvazimatlarından istifadə
etm
əklə həyata keçirilə n suyaenmələr «zəng»lə suyaenmələri
tədricən
sıxışdırmağa başlamışdır.
Hava il
ə təmin olunan xüsusi geyim dəstlərindən istifadə etməklə sualtı işlərin