Ustad Misbah Y?zdi
Yüklə 2,85 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- DUANıN QƏBULUNUN TƏ’XIR SƏBƏBI.
161 itirməməlidir. Düşünməməliyik ki, Allah öz ne’mətini qıymamazlıq edir. Əksinə, Allah daha xeyirli ne’mət yetirir. Dua həm də bəndənin Allaha yaxınlaşmasına səbəb olur. DUADA ISRAR Bu gözəl bəyanların ardınca Həzrət (ə) duanı ilahi mərhəmət xəzinələrinin açarı kimi tanıtdırır. Duada israrlı olmağı, onu tərk etməməyi tapşırır. Təkrar-təkrar dua oxumaq, Allahın duanı sevdiyini unutmamaq lazımdır. Çox dua etmək Allah dərgahında bəyənilmiş işdir. Duanın dərhal qəbul olunmamasının isə öz hikmətləri mövcuddur. Duanın qəbulu tə’xirə düşərsə, ondan kənarlaşmaq olmaz. Əmin olmaq lazımdır ki, Allah-təala etdiyimiz duaları eşidir və istəklərimizi əta edəcəkdir. Heç bir dua səmərəsiz qalmır. Dua yerinə yetmədikdə təkrar-təkrar Allahı çağırmaq lazımdır. Bilin ki, bu təkrarlar əldə edəcəyiniz mərhəməti artırır. Allahın mərhəməti sonsuz olsa da, onu əldə etmək üçün çalışmaq zəruridir. Bu mərhəmətə nail olma yollarından biri də duadır. Tutumunuz, dözümünüz imkan verdiyi qədər dua edin. Duanın qəbulu yubandığı qədər mərhəmət də çox olasıdır. DUANıN QƏBULUNUN TƏ’XIR SƏBƏBI. Duanın qəbulunun tə’xir səbəbləri haqqında rəvayətlər çoxdur. İncə məziyyətlərə malik olan bu rəvayətlərin mütaliəsi məhəbbət vadisində qədəm atanlar üçün çox xoşdur. Məsələn, bir hədisdə imam Sadiq (ə) buyurur: “Mö’min dua edərkən Allah-təala mələklərə buyurur: “onun duasını qəbul etdim. Amma ona əta etməyib, saxlayın – bu mö’min bəndənin səsini eşitmək istəyirəm...” Amma günahkar insanın səsi Allaha xoş gəlmədiyindən bə’zən onun istəyini dərhal verər. Mö’minin duasının yubanma səbəbi isə ilahi sevginin nişanəsidir. Həzrətin (ə) buyuruqlarına əsasən, bir qisim insan öz duasının nəticəsini axirətdə əldə edər. Amma onlar Allahla ünsiyyətdən ləzzət aldıqları üçün heç vaxt duadan yorulmazlar. Dua vasitəsi ilə Allahla əlaqəyə elə bağlanarlar ki, duadakı istəklərin qəbulu 162 yaddan çıxar. Həzrət (ə) buyurur: “Olsun ki, bir şey istəyəsən və sənə verilməyə, ondan da üstününü bu və ya o dünyada alasan.” Allah bə’zən insana onun istəyindən da yaxşısını yetirir. İnsan elə güman edir ki, bu şey ona dua etmədiyi halda yetirilib. Hansı ki, Allah-təala insanın duasını qəbul etmiş, sadəcə, onun istədiyini yox, daha xeyirli bir ne’mət əta etmişdir. Amma elə böyük tutumlu insanlar vardır ki, Allah onların duasını axirət üçün qəbul edir. Belə insanlar dua vasitəsi ilə ünsiyyəti onun qəbul olmasından üstün sayırlar. Eləcə də, mərhəmətə daha çox ehtiyac duyduqları axirətdə dualarının faydasını görürlər. Bu insanlar axirət ne’mətlərinin dünya ne’mətlərindən üstün olduğunu bildikləri üçün axirət sevdasına üstünlük verirlər. Ümumiyyətlə, Allah-təala həmişə daha üstün ne’məti əta edir. Ya dünyanın, ya da axirətin ən üstün ne’məti əldə olunur. Bə’zən duanın tə’xirə salınması münasib hesab edilir. Çünki bə’zən insan öz zərərinə dua edir və anlamır ki, istədiyi şey ona xeyir gətirməyəcək. Belə duaları Allah qəbul etsə, insan özü peşman olar. Çox olur ki, israrlı dualar, ağır nəzirlər vasitəsi ilə əldə olunmuş bir şey sonradan insana böyük problemlər yaradır. Kimi bu kimi hallarla öz həyatında rastlaşır, kimi başqalarının həyatında uyğun halları müşahidə edir. Bə’ziləri Allahın məsləhətini nəzərə almadan israrla övlad istəyirlər. Allah onlara övlad əta etdikdən sonra bu övlad valideyni hörmətdən salır, onu min bir əzab-əziyyətə düçar edir. Təbii ki, belə valideynlər sonradan peşman olur, “kaş sonsuz qalaydım” deyə təəssüflənirlər. Allah-təala israrla öz zərərlərinə dua edənlərin duasını ona görə qəbul edir ki, həmin şəxslər Allahdan inciyib, öz imanlarını itirməsinlər. Dar düşüncəli insan Allahdan istədiyi şeyin zərərli olduğunu anlamır və duası qəbul edilmədikdə Allahdan üz döndərir. Allah isə öz bəndəsinin imandan məhrum olmaması üçün duasını yerinə yetirir. 163 İnsanlar duaya münasibətdə bir-birlərindən fərqlənirlər. Bə’ziləri duaları qəbul olmadıqda Allahdan üz çevirmək həddinə çatırlar. Allah belələrinin imanını qorumaq üçün onların dualarını qəbul edir. Bə’ziləri isə duaları qəbul olduqda şeytanın tilovuna düşürlər. Allah belələrinə qarşı başqa növ tədbir görür. Peyğəmbər (s) zamanında yaşayan bir şəxs maddi cəhətdən sıxıntı içində yaşayırdı. Həzrət (s) ona qoyun almaqda kömək etdi. Həmin qoyun doğub-törədi. Bir müddət sonra kişi sürü sahibi oldu. Sürü böyüdükcə onu şəhərdə saxlamaq çətinləşdi və kişi şəhərdən çıxıb, kənarda bu işlə məşğul olmağa başladı. Şəhərdə olmadığından Peyğəmbərin (s) imaməti ilə qılınan camaat namazlarından da məhrum oldu. Namazdan uzaqlaşması onun imanını o qədər zəifləşdirdi ki, Peyğəmbərin (s) zəkat üçün göndərdiyi şəxsə zəkat ödəməkdən boyun qaçırdı, hətta onları bac yığmaqda ittiham etdi. Bir sözlə, həzrət (s) nəhayət ona verdiyi sərmayəni geri almaq qərarına gəldi. Həmin şəxs böyük sürü ilə müqayisədə həzrətin (s) tələbini əhəmiyyətsiz sayıb, ilkin sərmayəni ona qaytardı. Amma unutdu ki, var-dövləti həmin sərmayədən bərəkətə gəlib. Nə isə, sərmayə qaytarıldıqdan sonra bəla nazil oldu və sürü məhv olub getdi. Həmin kişi Allaha israrla dua edib, var-dövlətini geri qaytarmaq istədi. Hansı ki, Peyğəmbər (s) verdiyi sərmayəni geri almaqla onu imansızlıqdan xilas etmək istəmişdi. Bəli, bə’zən insanın dünyəvi istəyi onun axirətinə zərərli olduğundan Allah-təala onun dinini qorumaq məqsədi ilə duasını qəbul etmir. Deyilənlərdən belə nəticə çıxarmaq olmaz ki, dua etmək faydasızdır və Allah onsuz da öz məsləhət bildiyini əta edir, yox! Maraqlıdır ki, Allah öz istədiyini nəsib etdiyi halda duanın faydası nə olur? Qeyd etməliyik ki, dua Allaha ibadətdir, qəbul olmasa da savabı var. Eləcə də, heç bir dua cavabsız qalmır. Sadəcə, dua tə’xirə düşə bilər, insana onun istədiyindən daha faydalı bir şey əta olunar. Bə’zi duaların bəhrəsi isə axirət həyatında əldə edilir. Yüklə 2,85 Kb. Dostları ilə paylaş:
|