Səməd Şıxı atilan bir daş

16 
 
Eyvazı  bu  qədər  əsəbi  halda  heç  kim  görməmiĢdi. 
Bəlkə də daĢı atanı tapsa boğub öldürə bilərdi. RövĢən isə 
atasının  bu  halda  görüb  daha  çox  qorxmuĢdu. “ATILAN 
BĠR  DAġ”ın  bura  qədər  gələcəyini  düĢünməzdi.  KaĢ  o 
ağaca çıxmayaydı. DaĢı atan yerdə yerə yıxılaydı da o daĢ 
bacısına dəyməydi.  
Anası  boĢqabda  yemək  gətirərək  Nərgizə  yedirmək 
istədə  o,  anasının  əlindən  alaraq  özü  yeməyə  çalıĢdı. 
Çörəyi  yerə  salanda  isə  RövĢən  tez  qaçaraq  onu  götürüb 
bacısına uzatdı.  
Gülnaz  bacısına  nəzarət  etməsi  üçün  RövĢəni  
təmbehlədi,  nəsə  lazım  olarsa  çağırmasını  deyərək  çölə 
çıxdı.  Eyvazın  həyətdə  oturub  yenə  də  siqaret  çəkdiyi 
gördü.  Gedib  yanında  oturub  səssizcə əynində  ki,  xalatla 
oynadı.  
-Mən  Bakıya  gedirəm.  Gedib  həkim  tapıb  gələcəm. 
Belə  olmaz,  nə  qədər  pul  edər  etsin.  Lazım  olsa  evidə 
satarıq,borc  da  alarıq.  Kredit  də  alarıq.  Axır  ki,  mənim 
qızım görsün. Nə lazımdısa edəcəm. – Eyvaz dedi.  
-Mənim  çoxda  ümidim  yoxdu  həkimin  dediklərindən 
sonra inanmıram nəsə dəyiĢə.  
-BaĢlatma indi həkiminə. Özü də dediki bəlkə xaricidə 
müalicəsi mümkündü. Lazım olsa apararam. 
-Hansı pulla? Əlimiz beĢ- on manat pul gördü deyə elə 
bilirsən asan olacaq? 
Eyvaz ayağa duraraq əli  ilə evi  göstərib – lazım  gəlsə 
buranı  da  satacam.  Oğurluqda  edərəm.  Nə  lazımdısa 
edərəm.  Təki,  desinlər  ki,  müalicəsi  mümkündü.  Gözləri 
görəcək.  
-Bəs sonra? 
-Sonrası  məni  maraqlandırmayır. O, görsündə... BaĢqa 
heçnə istəməyirəm. Onu elə görməyə üzüm gəlməz. Hamı 
məktəbə  gedərkən  onun  evdə  oturmasına  dözmərəm. 
Bütün  qızların  qaçdığın  eĢidib  pis  olmasına,  böyüyəndə 
meymunun  axırıncı  balasına  oxĢayan  qızların  belə 
evləndiyini  qızım  görməməlidi.  Mən  atayam.  Atalıq 

---

17 
 
sadəcə  dünyaya  uĢaq  gətirməklə  olmur.  Lazım  gəlsə 
canımı da verərəm. 
Gülnaz ayağa duraraq gözlərinin yaĢın silərək, səni çox 
sevirəm.  Sən  yaxĢı  atasan.  Bəlkə  də  görəcək.  Get, 
maraqlan. Bizdə hazırlaĢarıq.  
Eyvaz  maĢınına  minərək,  sürətlə  oradan  uzaqlaĢdı. 
Gülnaz  gözünün  yaĢın  silib  evə  girdi.  RövĢənin  onun 
yanında oturub dəsmalla ağzını sildiyini gördü.  
Gəlib yanlarında oturaraq – necəsiz? Nərgiz de görüm 
qardaĢın sənə yaxĢı qulluq edir? 
-Həə.  Özünü  mənə  görə  hədər  edir,  bayaqdan.  Artıq 
ona dərd olacamda. Bezəcək əlimdən.  
-O  nə  sözdü  deyirsən?!  Adamda  bacısından  bezər?  – 
anası Nərgizin saçın sığallayaraq dedi. – deyin görüm sizə 
nə biĢirim? Canınız nə istəyir?  
-Atam. Atam hardadı? – Nərgiz dedi.  
-Bakıya  getdi.  Ġki  günə  gələcək.  ĠĢ  yerinlə  sağollaĢıb 
gələcək. 
-AxĢama yarpaq dolması istəyirəm. BiĢirərsən? 
-Əlbətdə  qızım.  Sən  təki  istə.  Bu  dəqiqə  gedib 
biĢirəcəm. – Nərgizi öpərək ayağa qalxıb, mətbəxə doğru 
getdi.  
Əliylə  RövĢəni  axtarıb,  dərsini  get  elə  mən  burda 
oturmuĢam dedi.  
-Yox. Sonra edərəm. Nəsə gətirim sənə? 
-Sağol.  Heçnə  istəmirəm.  Heç  olmasa  kitabları  götür 
gəl, burada elə. 
RövĢən  bacısına  tabe  olaraq  ayağa  durub  kitablarını 
götürmək üçün otağına getdi. 
 
 
Dördüncü hissə 
 
 
Bakıya  yola  düĢən  Eyvaz  bütün  yolu  Nərgizi 
fikirləĢirdi.  Ya  sağalmazsa  deyə  özünü  yeyib  bitirmiĢdi. 

---

18 
 
Yolda  Bakıdakı  dostuna  zəng  edərək  onun  bu  iĢlə 
maraqlanmasını,  yaxĢı  həkimi  tapmasında  ona  kömək 
eləməsini  xahiĢ  elədi.  Vaxt  itirmək  istəməyirdi.  Öz  Ģəxsi 
evi olsaydı Nərgizi həmən gətirərdi.  
Bakıya  çatar  –  çatmaz  dostuna  zəng  edərək  harada 
olduğunu  soruĢdu.  Yerini  öyrənib  tez  ora  maĢını  sürdü. 
Dostu  yaxĢı  bir  –  iki  həkim  tapmıĢdı  artıq.  Biri  elə  öz 
qardaĢının həkimi idi. Özəl xəstəxanda iĢləyirdi. Təhsilinə 
də  ki,  Rusiyada  almıĢdı.  Digəri  isə  əvvəl  dövlət 
xəstəxanasının  iĢçisi  idi.  Ancaq  onu  da  hər  kəs 
tərifləyirdi.  
Eyvaz birincinin nömrəsin alaraq telefonla zəng elədi. 
Həkim  iĢlədiyi  xəstəxanaya  iki  gün  sonraya  çağırdı. 
RazılaĢıb 
sağollaĢdılar. 
Tez 
evə 
zəng 
edərək 
hazırlaĢmalarını  dedi  sabah  gəlib  götürəcəkdi.  Dostu  ilə 
oturub biraz söhbət elədi. QardaĢının problemini soruĢdu 
və ondan nə qədər xərclərinin çıxdığını. Ġndidən nə qədər 
lazım olduğun bilsin ki, iĢinə ona görə qursun. Dostunun 
dediyinə görə əvvəlcə heç nə deməyəcək, ilkin olaraq özü 
müayinə  edəcək  sonra  sizlə  danıĢacaq.  Edib  –  edə 
bilməyəcəyi də sual altında idi.  
Dostu  ilə  sağollaĢıb  iĢlədiyi  yerə  getdi.  Təcili  getmə 
səbəbini  anladıb,  son  maaĢınıda  alaraq  sağollaĢıb 
yanından  ayrıldı.  Gecəni  maĢınla  rayona  getdi.  Yolda 
yuxuladığının  fərqinə  vararaq  kənara  çəkib  bir  –  iki 
saatlığına dincəlmək üçün  yatdı. Ayılandan sonra isə heç 
su belə içmədən yoluna davam elədi. Evə çatanda hər kəs 
yatmıĢdı. Gülnaz isə gələcəyin bildiyindən sadəcə yerində 
uzanmıĢdı.  MaĢının  səsin  eĢidən  kimi  isə  tez  əynini 
geyinərək  çölə  çıxdı.  Eyvazın  üzün  biraz  yaxĢı  görəndə 
anladı ki xəbərlər yaxĢıdı.  
Eyvaz paltarlarını hazır edib – eləmədiklərini soruĢdu? 
Sonra isə dincəlmək üçün yataq otağına gedib yatdı. Səhər 
tezdən  qalxanda  gördü  ki,  Gülnaz  RövĢəni  məktəbə 
hazırlayır.  Nərgiz  isə  səsə  ayılıb  gəlib  kresloda  səssizcə 
oturub,  heç  bir  Ģey  demədən  səssizcə  durdu.  Gülnaz, 

---