qoşun hissəsi gəldi [31, s. 62]. Kalbalı xanın, Ədib bəyin, Abbasqulıı
bəy Şadlinskinin başçılığı ilə yerli azərbaycanlılar crməni qııldur
dəstələrinə layiqli cavab verdilər və İrəvanın 8 km-liyinə qədər
çatdılar [30, s. 274].
Türkiyə milli azadlıq hərəkatının liderləri Antantanın işğalçılıq
planlarına qarşı mübarizədə yeganə müttəfıq Sovet Rusiyasını görür
və onunla yaxınlaşmağa can atırdı. Sovet Rusiyası ilə Türkiyə
arasında əlaqənin, ancaq Naxçıvan ərazisi vasitəsi ilə mümkiin
olacağını başa düşən Mustafa Kamal hökuməti Azərbaycanda
bolşevizmin hakimiyyətə gəlməsində maraqlı olmuş, XI Ordıı ilə sıx
əlaqə yaradılmışdı.
1920-ci il aprelin 28-də Azərbaycan Xalq Cümhuriyyəti devrildi
və
bolşeviklər
hakimiyyətə
gəlməklə
Şiırıali
Azərbaycan
sovetləşdirildi. Aprel çevrilişindən sonra Ermənistan hökuməti
bildirdi ki, əgər Azərbaycan Şərur-Dərələyəz qəzasından və
Naxçıvan rayonundan imtina edərsə, o da Qarabağ və Zəngəzurun
Azərbaycana birləşdirilməsinə razılıq verər. Azərbaycan İnqilab
Komitəsinin sədri N.Nərimanov bu təklifı rədd edərək, Culfa və
Naxçıvanın sovet qoşunları tərəfindən dərhal tutulmasmı və
Azərbaycana birləşdirilməsini təkidlə tələb edirdi.
Erməni basqınlarından cana doymuş yerli əhali 1920-ci ilin
iyulunda məktubla N.Nərimanova və Q.Orconikidzeyə müraciəl etdi.
Məktubda deyilirdi: “Yerli əhali öz qüvvəsi ilə daşnaklardan müdafiə
olunur, Qırmızı ordunun köməyi ilə bizim diyarı azad etməyi və
Azərbaycanla birləşdirməyi təırıin etınəyi təvəqqe edirik” [22, s.
252].
Beləliklə,
iyulun
28-də
Naxçıvanda
sovet
hakimiyyətinin
qurulması ilə Naxçıvan Sovet Sosialist Respublikası elan edildi və
respublikanın ali hakimiyyət orqanı - Naxçıvan İnqilab Komitəsi
(M.Bektaşov, A.Qədimov, A.Bağırov, F.Mahmudbəyov, Q.Babayev,
Q.Əsgərov, N.Nəcəfov) yaradıldı. Avqustun 10-da Naxçıvan İnqilab
Komitəsi Azərbaycan SSR XKS-in sədri N.Nərimanova göndərdiyi
məktubda deyilirdi: “Naxçıvan camaatının çox böyük əksəriyyətinin
qərarı ilə Naxçıvan diyarı özünü Azərbaycan Sovet Sosialist
Respublikasının aynlmaz tərkib hissəsi hesab etmişdir” [20, v. 3].
1920-ci ilin oktyabrında G.Əsgərov Naxçıvan İnqilab Komitəsinin
sədri təyin olunur və 10 şöbə yaradılır.
Bu dövrdə Sovet Rusiyası yenə ikili siyasət yeridirdi. Bir tərəfdən
erməni daşnak qüvvələri ilə müharibə aparır, digər tərəfdən isə
onlarla danışıq aparırdı. Məhz Sovet Rusiyasımn təşəbbüsü ilə 1920-
ci il avqustun 10-da daşnak Ermənistanı ilə barışıq sazişi imzalandı
[2, v. 171-172]. Sazişə görə tərəflər hərbi əməliyyatları dayandırmalı,
erməni
qoşunları
Şahtaxtı-Xok-Əznəbürd-Sultanlı,
daha sonra
Küküdən şimala və Bazarçaydan qərbə uzanan demarkasıya xəttində
dayanmalı, sovet qoşunları isə Qarabağ, Zəngəzur və Naxçıvanı
tutmalı idilər. Gümrü-Şahtaxtı-Culfa dəmiryolundan ermənilər qeyri-
hərbi məqsədlər üçün istifadə edə bilərdilər. Beləliklə, Azərbaycanın
iştirakı olmadan onun torpaqlarının məsələsi müzakirə olunur,
Ermənistanla danışıqlarda Sovet Rusiyası onun adından çıxış edirdi.
Erməni tərəfi Dərələyəz, Zəngəzur, Ordubad, Şərur, Şahtaxtı
ərazilərinə basqınlar edir, onları tutmağa çalışırdı. Türk və sovet
qoşunları ilk dəfə olaraq ermənilərə qarşı birgə döyüşə girdi və
daşnakları məğlub etdilər. 1920-ci ilin noyabr-dekabr aylarında
bütün Şərur qəzası ermənilərdən təmizləndi [32, s. 264].
1920-ci il dekabrın 2-də Gümrüdə Türkiyə ilə Ermənistanın
daşnak hökuməti arasında müqavilə imzalandı. Müqavilənin ikinci
və on ikinci maddələri bilavasitə Naxçıvanla bağlı idi. İkinci
maddəyə görə Naxçıvanın ərazisi və statusu aşağıdakı şəkildə
müəyyənləşdirilirdi: Kükü dağı - Həməsür dağı
Qurdqulaq kəndi -
Saat dağı - Arpaçay evləri - Gömürlü dağı - Saray bulağı - Ararat
stansiyası - Araz çayı - Aşağı Qarasu çayının töküldüyü ycrdən
keçən zolağın cənubundakı (Naxçıvan, Şahtaxtı, Şərur) ərazisinə,
daha sonra refcrcndumla təyin olunacaq idarə formasına və bu
idarənin əhatə edəcəyi torpaqlara Ermənistamn müdaxilə etməyəcəyi,
bu ərazidə hələlik Türkiyənin himayəsində yerli idarə yaradılması
nəzərdə tutulmuşdu. On ikinci maddəyə görə isə Türkiyə Şərur-
Şalıtaxtı-Naxçıvan-Culfa yolu və İran-Maku-Ermonistan tran z it
yolıınun tohliikosizliyino tominat vcrirdi [3, v. 86; 27, s. 4-5].
Çox qoribo idi ki, Naxçıvanda olan bolşevik ordıısu Erm ənistanla
miiharibə apardığı halda, həırı də onlarla siyasi və diplom atik
damşıqları
davaırı
etdirirdi.
Bu
danışıqlarda
Azərbaycanın
miibahisəsiz torpaqlarının Ermənistana verilməsi mosoləsi m üzakirə
olunurdu. Bunu bilən Nəriman Nərimanov Leııinə göndərdiyi
məktubda
yazırdı:
“Dəhşətli
vəziyyət
yaranmışdır.
M ərkəz
Gürcüstanın
və
Ermənistanın
müstəqilliyini.
Azərbaycanın
istiqlaliyyətini
tanımış,
lakin
eyni
zamanda
lıəmin
m ərkəz
Azərbaycanın tamamilə mübahisəsiz ərazilərini Ermonistana verir...”
[21, v.l; 39, s. 103].
Sovet Rusiyası Ermənistanı öz tərəfıno çokmok, öz nüfuz
dairəsinə almaq üçün Azərbaycanm əzəli torpaqları olan Naxçıvan və
Zəngəzuru Erırıənistana verməyi planlaşdırırdı. Bıı yolla həm də
Ermənistanı
sovetləşdirmək
istəyirdi.
Sovet
Rusiyasının
Azərbaycanın bu bölgəsinə dair planlarını İ.Stalinin 1920-ci ilin
noyabrın 9-da Bakıdakı çıxışında dediyi bu sözlor do təsdiqləyir:
“Əgər Zəngəzur və Naxçıvanın kimə məxsus olmasını bilmək
istəyirlərsə, onları Ermənistanın indiki hökumotino vennək olmaz,
orada sovet hökuməti yaranarsa vermək olar” [15, v. 30].
İ.Stalinin bu fikri özünü çox gözlətmədi. 1920-ci il noyabrın 29-da
Ermənistanda
sovct
hakimiyyəti
qurulduqdan
dorhal
sonra
Azərbaycan torpaqlarının
Ermənistana verilmosi
istiqaınətində
konkret addımlar atılmağa başlandı.
Ermənistamn bolşeviklərin nəzaroti altına kcymosi ilo olaqodar
Azərbaycan Hərbi İnqilab Koıuitosi I dekabr 1920-ci ildo bəyanatla
çıxış etdi [35, v. 6]. HİK-in sədri N.Norimanovun iınzası ilo yayılan
bəyanat Rusiyanm diqtosi ilo yazılmışdı vo “ iki sovet rcspublikası
arasında ərazi ınübahisolərinin” Azorbaycamn milli monafelərinə
zidd şəkildo holl edilmosino yönolmişdi. Boyanatda deyilirdi:
“ ...Bundan sonra heç bir orazi osrlor boyu qonşu olan iki xalqın
qanının tökülınosino səbob ola bilmoz. Zongozur vo Naxçıvan
qozaları Sovct Erınonistanının ayrılmaz hissosidir. Dağlıq Qarabağın
zəhmətkeş kəndlilərinə iso öz müqəddəratını təyin etmək hüququ
verilir” [35, v. 6].
Q.Orconikidze
dekabrın
2-də
Azərbaycan
torpaqlarının
Ermənistana verilməsi barədə Rusiya rəhbərliyinə məlumat verir və
həmin gün RSFSR ilə Sovet Ermənistanı arasında bu bəyanatı
“bəşəriyyət tarixində nümunəsi olmayan mühüm əhəmiyyətli tarixi
akt “ adlandırır. Həmin gün RSFSR ilə Sovet Ermənistanı arasında
səkkiz maddədən ibarət Gümrü
sazişi imzalanır. Həmin sazişin
üçüncü maddəsində
göstərilirdi
ki,
Rusiya
Sovet
hökuməti
Ermənistanın 1920-ci il oktyabrın 23-nə kimi sahib olduğu aşağıdakı
ərazilərini - İrəvan quberniyasının, Qars vilayəti hissəsinin,
Zəngəzur qəzasının, Qazax qəzası hissəsinin, Tiflis quberniyası
hissəsinin “Sovet Erməni Respublikasımn” tərkibinə daxil olduğunu
mübahisəsiz təsdiq edir [1, s. 63].
Bu məiumatdan xəbər tutan Naxçıvan əhalisi kəskin etirazlannı
bildirir və buna yol verməyəcəklərini bəyan edirlər. Vəziyyətin
gərginləşdiyini
görən
Azərbaycan
rəhbərliyi
Hərbi
İnqilab
Komitəsinin üzvü, Ədliyyə komissarı Behbud ağa Şahtaxtinskini
dekabrın
15-də Naxçıvana göndərdi. B.Şahtaxtinski Naxçıvan
şəhərində, Şərur və Ordubadda əhali ilə keçirdiyi görüşlərdə 1920-ci
il 1 dekabr tarixli bəyanatı ilə əlaqədar əsil həqiqəti əhaliyə söyləməli
oldu: “ Azərbaycan sizi torpağınızla birlikdə Ermənistana satıb, əgər
mən Bakıda olsaydım, buna qəti surətdə razılıq verməzdim. Mən
Azərbaycan
İnqilab
Komitəsinin
üzvü
kimi
B.Vəlibəyovu
vəzifəsindən azad edib, özümlə Bakıya aparacağam. Siz torpağınızla
birlikdə öz müstəqilliyinizi saxlamaq istəyirsinizsə, burada istinad
edə biləcəyiniz yeganə qüvvə Türkiyə qoşunlarıdır. Xalq bu
qoşunların ətrafında sıx birləşməlidir. Sizin müstəqi 1 liyinizi və
torpağımzı yalnız onlar qoruyacaqlar və sizi ağır fəlakətdən xilas
edəcəklər” [36, v. 1].
B.Şahtaxtinskinin əhali ilə görüşləri və söhbətləri öz nəticəsini
verir. Diyarın əhalisi Azərbaycanın himayəsi altında olmaqla
Naxçıvanda müstəqil sovet respublikası yaradılmasını tələb edirlər.
Naxçıvan əhalisinin qətiyyətli mövqeyi mərkəzin öz mövqeyini
Dostları ilə paylaş: |