331
çevrilirlər. Belə nağıllarda alleqoriyadan istifadə olunur.
Məsələn, “Dana, keçi və qoyun”, “Armudan bəy”,
“Şəngülüm, Şüngülüm və Məngülüm” və s. nağıllarda
ibtidai sinif şagirdlərinin dünyagörüşünə uyğun olaraq
heyvanlar aləmindən bəhs olunur.
Nisbətən böyükyaşlı uşaqlar üçün “Tülkü, tülkü
tünbəki” (3, s.29), “Şirlə tülkü” (3, s.296), “Tülkü ilə
canavar”(3, s.298), “Tülkü baba və hacıleylək”,
“Tülkünün kələyi”, nisbətən balaca uşaqlara “Pıspısa
xanım və siçan Soluq bəy”, “Cırtdan”, “Şəngülüm,
Şüngülüm və Məngülüm” və s. nağıllar ifa olunur.
Uşaqlar üçün söylənən belə nağıllar heyvanlar
haqqinda və sehirli nağılların sadələşdirilmiş, uşaq
təbiətinə uyğunlaşdırılmış bir formasını təşkil edir.
Adətən bu nağıllarda sehirli motivlər mətndən çıxarılır,
süjet mifoloji ünsürlərdən təmizlənir, nağılın bəsit
forması təqdim olunur. Məsələn, sehirli nağıllardakı qurd
obrazı öz məzmununu dəyişərək ziyanverici heyvana
çevrilir, totemlikdən çıxaraq mənfi obraz şəklində
söylənilir.
Bəzi uşaq nağıllarının əsasında təmsilvari süjet
dayanır. Təmsildə də alleqoriyadan istifadə olunur, uşaq
nağıllarında da heyvanlar şəxsləndirilərək balaca
uşaqların diqqətinə çatdırılır (71, s.580). “Uşaqlar üçün
yaradılan təmsil-nağılların müsbət obrazları ədalət
mücəssəməsi kimi təqdim olunurlar” (74, s.405).
Uşaq nağıllarının yaranmasında, əsasən, iki janr
iştirak edir. Birincisi, böyüklər üçün olan nağıllar,
ikincisi, qədim təmsillər uşaq nağıllarının süjet xəttini
təşkil edir. Böyüklər üçün olan nağılların uşaq nağılına
çevrilmə yolu uzun bir prosesdir. Burada əsas rol
söyləyicinin improvizasiya etmə qabiliyyətidir. Hər hansı
mürəkkəb süjetli nağıl improvizasiya olunaraq uşaq
nağılına çevrilə bilər. Burada əsas rolu söyləyicinin
332
uşaqların dünyagörüşünü nəzərə alması oynayır.
Uşaq nağıllarının yaranmasında ikinci yol qədim
təmsil yaradıcılığıdır. Bu yol dünya xalqlarının
nağılçılığında sınanmış bir yoldur. Təmsil mətni öz
süjetini genişləndirərək nağıl əmələ prosesində iştirak
edə bilir. Təmsildəki heyvanlar öz səciyyəvi xüsu-
siyyətlərini nağılda bir az da dərinləşdirərək nağıl
personajına çevrilirlər. Deməli, uşaq nağıllarının
formalaşmasında mürəkkəb süjetli nağıllar sadələşmə
yolu ilə, təmsillər isə öz süjet xətlərini genişləndirmə
yolu ilə iştirak edirlər.
Azərbaycan nağılşünaslığında təmsil yolu ilə
yaranan uşaq nağılları haqqında bu vaxta qədər tutarlı az
söz deyilmişdir. Orta əsrlər Şərq və antik ədəbiyyatda
təmsil geniş şəkildə təqdim olunur. “Tematikasına görə
antik təmsillər əsas etibarilə heyvanlar haqqında
hekayələr sahəsinə daxildir və onların bir çoxu Avropa
təmsil ədəbiyyatında özünə möhkəm mövqe qazanmışdır
(Məsələn, “Qurd və quzu”, “Qarğa və tülkü”, “Çara
xahişə gedən qurbağalar” və s.)” (71, s.130). İ.M.Tronski
təmsillərin nəsr və nəzmlə yazılan iki növünü qeyd edir.
Nəzmlə yazılan təmsillər Arxilox və Ezop zamanından
məlumdursa, nəsrlə qoşulan təmsillər folklor ənənələri
ilə bağlıdır. Belə çıxır ki, nəsrlə deyilən təmsillər daha
qədimdir və folklor nümunəsi kimi təmsil yolu ilə
yaranan uşaq nağıllarının əsasında dayanır. Təmsil yolu
ilə yaranan belə nağıllar Azərbaycan folklorunda çoxdur
və öz tematikasına görə bu nağıllar uşaqlarda heyvanların
davranışları və xasiyyətləri haqqında təsəvvür yaradırlar.
Şərq mənbələrində “Kəlilə
və Dimnə”
(“Pançatantra”) mətnlərindən geniş istifadə olunmuşdur.
“Kəlilə və Dimnə”dəki təmsillər əvvəl və sonradan şifahi
yaradıcılıqda da bədii süzgəcdən keçərək nağıl
mətnlərinin yaranmasında rol oynamışdır. Burada bir
333
məsələ xüsusi maraq doğurur. Heyvanlar haqqında
hekayətlər şifahi xalq yaradıcılığında istifadə olunana
qədər nəsr yolu ilə müstəqil forma kimi yayılmışdır. Bu
hekayətlər sonradan nəzm və nəsr formasında bədii
ədəbiyyatın xüsusiləşmiş bir növü kimi – təmsil olaraq
orta əsrlərdə yaşamaq hüququ qazanmışdır. Ənənəvi
yolla repertuara daxil olan bu şifahi təmsil-hekayətlər
heyvanlar haqqında əski təsəvvürləri bir az da
genişləndirərək xüsusi hekayə formasını almışdır.
Təmsil-hekayətlərin repertuarda sonrakı həyatı bədiiləş-
məyə məruz qalmış, indiki heyvanlar haqqında uşaq
nağıllarının formalaşmasına təkan vermişdir.
Məzmun və formasına görə indiki uşaq nağılları ən
qədim forması olan təmsil-hekayətlərdən seçilir. Bura
söyləyici yaddaşını də əlavə etsək, deyə bilərik ki, nağıl
quruluşuna uyğun olaraq uşaq nağıllarının qəhrəmanları
öz xarakterik xüsusiyyətlərinə görə arxaik mətnin,
invariantın özündəki heyvan-qəhrəmanlardan daha təkmil
şəkildə fərqlənirlər. Eyni məzmunlu təmsil ilə uşaq nağılı
arasında fərq birincisinin didaktik məzmun daşımasında,
ikincisinin isə uşaq dunyagörüşünün artırılmasında
roludur. Məsələn, “Kəndli və ilan” uşaq nağılı ilə “Səfari
və ilan” təmsilini müqayisə edək. Hər iki mətndə
yaxşılığa qarşı yamanlıq etmək ideyası vardır. Təmsildə
səvari od-alov içində qalan ilanı ölümdən xilas edir,
əvəzində ilan insanlarla köhnə ədavəti olduğunu
düşünərək səvarini çalmağa qərar verir. “Kəndli və ilan”
nağılında olduğu kimi səvari ilə ilan ədalətin kimin
tərəfində olduğunu sübut etmək üçün rast gəldikləri
canlılara müraciət edirlər. Yolda bir camış görürlər.
Ondan yaxşılığa qarşı verilən cəzanın nə dərəcədə
düzgün olduğunu soruşurlar. Camış öz başına gələnləri
danışıb insanları günahlandırır və yaxşılığa verilən
cəzanın onun faciəsi olduğunu söyləyir. İlan səvarini
Dostları ilə paylaş: |