O’qitishning 4 pog’onali metodini qo’llash yuzasidan yo’l- yo’riqlar

Tayyorlab qo’yiladigan asboblarni ikki turga bo’linadi:

• 
  ustaxonada umumiy foydalanish uchun mo’ljallangan asboblar (masalan qimmatbaho o’lchash vositalari kamdan-kam ishlatiladigan maxsus asboblar);
  
• 
  ish o’rnida yakka tartibda (individual) foydalanish uchun mo’ljallangan asboblar (O’quvchiga berib qo’yiladi);
  
• 
  asbob-uskunalarga taallukli, ularni sozlash, ta’mirlash, charxlash va sh. k. asboblar;
  
• 
  amaliyot o’qituvchisining asboblari va hokazo.
  

Har bir o’quvchida o’zining individual asboblari bo’lsa, faqat shundagina hamma o’quvchilar mashqlarni bir vaqtda bajarishlari mumkin.
Agar buning iloji bo’lmasa, boshqa tashkiliy echimlar topilishi kerak, masalan, asboblarni galma-gal ishlatish, mashqlarni almashtirib o’tkazish va boshqa echimlar.
O’qitishning 4 pog’onali metodining psixologik asoslari.
Bu metod psixologiyada bixeviorizm nazariyasi (insonning o’zini tutishiga oid nazariya) bilan asoslangan.
Dastlab hayvonlar ustida o’tkazilgan eksierimentlarda olingan natijalar keyinchalik insonga nisbatan qo’llanila boshlangan. Bunda qo’zg’ovchi va reakstiya kabi elementlar hamda aniq o’lchash mumkin bo’lgan ko’rsatkichlar muhim rol o’ynagan. Chunki olimlarning fikricha, reja asosida ishlatilgan tashqi qo’zg’ovchilar va nazorat qilinishi mumkin bo’lgan reakstiyalargina etarli darajada tekshirilishi mumkin va shundan kelib chiqib, umumiy ilmiy xulosalar chiqarish mumkin deb hisoblangan. Shunga muvofiq aniqlangan quyidagi ilmiy xulosalarni ta’kidlab o’tish zapyp:

1. 
   O’zlashtirish (o’rganish) – bu «qo’zg’ash ta’siri-reakstiya» ketma-ketligi takrorlanishining natijasidir. Shu takrorlar soni qancha ko’p bo’lsa o’zlashtirish natijasi shuncha yaxshi bo’ladi. («Takror orqali o’rganish» tamoyili).
   
2. 
   Ikkinchi qo’zg’ovchi birinchi qo’zg’ovchi bilanbirgilikda tez- tez ishlatib turilsa, u birinchi qo’zg’ovchining o’rnini bosa oladi. («Shartli reflekslar orqali o’rganish» tamoyili).
   
3. 
   O’zlashtirishda erishilgan yaxshi natijalir maqtab turilsa, bunday natijalar ko’payib boraveradi. («Kuchaytirish orqali o’rganish» prinstipi).
   
4. 
   Aniqbir maqsadga qaratilgan tarzda ishlitilgan maqtov va jazolar orqali deyarli istalgancha tegishli o’zinitutish tarzlari o’zlashtirilishi yoki yo’q qilinishi mumkin.
   

Amaliyotda o’rgatish uchun esa, bundan quyidagi xulosalar chiqarildi:
Qo’zg’ovchi sifatida berilgan har bir qisqa savolga to’g’ri javob berilishi bilan iloji boricha uni darrov maqtab qo’yish (masalan «Yaxshi javob!» deb) kerak. Noto’g’ri javob ham ochiq va oydin tanqidlanishi (tanbehlanishi) lozim,
Amaliyotda talabalar birorta iloji boricha qisqa ish bosqichi bilan tanishtiriladi, so’ng uni qaytaradilar va to uni mukammal o’zlashtirmagunlaricha takrorlab mashq qiladilar. Bunday mashqlarning zarurligi ochiq va oydin tan olinishi kerak. Bunda kichik o’quv bosqichlari katta ahamiyatga ega. Bugungi kunda bu usulga ba’zi didaktik elementlar qo’shilib, mukammalashtirildi.
Bundan tashqari bosqichlarni biroz murakkabroq qilishga harakat qilinmokda. Ya’ni shunday mashqlar ham kiritilishi mumkinki ular doirasida talaba birdaniga bir nechta ko’nikmalar va operastiyalarni amalda bajarishi kerak. «Tushuntirish» va «nima qilishni ko’rsatib berish» pog’onalari esa, bosqichma-bosqich amalga oshiriladi.
Hayvonlar ustida muvaffaqiyatli o’tkazilgan eksperimentlar asosida olimlar inson o’zini tutishini istagancha manipulyastiya qilish (boshqarish) mumkin deb hisoblab, insonning fikrlashidagi ichki jarayonlarni batamom e’tibordan tashqarida qoldirishgan, chunki ular faqat ayrim jonzotlar tashqi qo’zg’ovchilarga qanday reakstiya qilishlarini o’lchaganlar xolos. Shunga qaramay bu usul odamlarga har turli kasbiy harakatlarni bajarish ko’nikmalarini o’rgatishda o’zini juda ham yaxshi okladi.
Shuning uchun bu usul kasbiy-texnikaviy sohalarda eng avvalo, ish o’rnida kerakli ko’nikmalarni o’rgatishda kelajakda ham muhim rol o’ynaydi.