Microsoft Word yeddi g\366z?l nizami

yuxarı cahana baxdım, Gördüm s madayam, yaman darıxdım.  fsun oxuyurdu göy 

ba ım  

üst , M n d  s ma boyda mavi q f sd . D rdimd n canımı di im  tutdum, Ödüm  

parçalandı, özüm qurudum. Göyl r  qalxma a qüvv timmi var? Yerl r  baxma a  

cür timmi var? Qorxudan büdr dim, yumdum gözümü, Acizlik bir anda bükdü dizimi.  

Pe iman olmu dum s rgüz timd n, Burnum göyn yirdi ev h sr tind n. Heyhat,  

pe manlı ım verm di fayda, Qorxub haray ç kdim: - Yar ol, ey xuda! Uca minar y   

görün n  qonmu : Yelk n qanadları da  boyda bir qu . Möht

m qanadlar yardı  

buludu, Qorxudan ür yim bir damcı oldu. O n h ng cüss nin vahim sind n, Minar   

el  bil qopdu yerind n. Zor çinar kimiydi qolu-qanadı, Aya ı, deyirdin taxt  

aya ıdı. Dimdiyi uzundu bir sütun kimi, Mara a a ızlı Bisutun kimi. Arabir  

qa ınır, tumarlanırdı, Qu  dem , qar ıda m

l yanırdı. El  ki, qaldırıb qanad  

açırdı, N f si dünyaya mi g saçırdı. Qanadı altını qa ıyan zaman, S pirdi al m   

mirvari, m rcan. Qu  ba ım üstünd  yatmı dı  min, M nims  el  bil batmı dı  

g mim. "Tutsam aya ından, - dü ündüm bu vaxt, - O, m ni ovu t k ayaqlayacaq.  

Yerim x t rlidir, s br ets m  g r, Yıxılaram, ömrüm zay olub ged r. Q ssab  

naki iymi , v fasız oldu, M n at  ist dim, od da buz oldu. Q r zi n ydi ki,  

verdi i g nc ? Hiyl si önünd  qırıldı p nc m! Verdiyim qızılmı azdırdı onu! M ni  

d rd  salıb ça dı yolunu. Qu un aya ından yapı ım b lk ?! Aparsa, sovu a b lk   

t hlük !" Çatdı xoruz banı, açıldı s h r, Qol-qanad açdılar qu lar, v h il r. O  

qu  da topladı iqtidarını, Vurdu bir-birin  qanadlarını. Yalvardım: - Ey tanrı,  

özün ol zamın, Tutdum aya ından zorayaqlının. Yı dı aya ını, qanad açdı qu ,  

M ni ç kdi göy ... m n yazıq bihu . Sübhün  vv lind n günortayad k O, m n  

müsafiri yandırdı gerç k. Gün  bizi yaxıb yandıran zaman, Döndü ba ımıza qızmı   

asiman. Gördüm enm k üçün qu  h v sd di, B lk  bir kölg lik tapmaq ist di. Endi  

bir yer  ki, ara azaldı, Yer  niz  boyda m saf  qaldı.  p k kimi gömgöy yerdi o  

yerl r, Bürümü   trafı gülabla  nb r. Qu un aya ını  ld n buraxdım, Xeyir-dua  

verdim, aya a qalxdım. Hardayam?  trafım göy ot, t r çiç k, Sevinc k ür yim  

qanadlı  im k. Dü düm, bay ın qaldım b lk  bir saat. Yaman, pis fikirl r  

ba ımda qat-qat. El  ki, toxdadım, savu du a rım, Tanrıma  ükr etdim, göyd   

qollarım. Açdım gözl rimi, qalxdım aya a, Bir diqq t yetirdim dala, qaba a. Bir  

gül n gördüm ki, c nn t buca ı,  ehin  d ym mi  insan aya ı. B lk  min çiç y ,  

gül  batmı dı, Ya ıllıq oyaqdı, sular yatmı dı. Cürb cür... n  q d r bitki, gül,  

çiç k,  tri yayılmı dı bir f rs ng d k. Sünbül h lq -h lq  dönmü  k m nd ,  

Q r nfil k kilin salmı dı b nd . Gülün doda ını di l r yas m n,  r van dilini  

k sibmi ç m n? Torpa ı  nb rd n, tozu kafurdan, Da ları gövh rd n, qumu  

büllurdan, Suları gülabdan olan bir m kan. Çe m l rd   qiq, saf sulu m rcan. El   

bir çe m  ki, firuz  göyl r R ngini, suyunu ondan dil y r. Bulaq sularında üz n  

balıqlar Gümü  dirh m kimi civ ni yarar. Ba ın k narında zümrüd r ngli da ,  

Da beli ormanda s rv, x d ng,  ax. Da ın sal da ları qırmızı yaqut, Qızarmı   

x d ngi l l il  t n tut. Bir t r fd  s nd l, bir t r fd  ud, Ud s n  od vursa,  

s nd l ya ı sürt. Huril r buranı el mi  m sk n, X rac g tirmi l r bura  

c nn td n. "Arami-dil" deyir o ba a  r m, Minalı ç rx is  "Minu" bir al m.  

Axtarıb n  göz l bir yeri tapdım, Sanki bir x zin  gövh ri tapdım. Göy   l  

qaldırdım: " lh mdülillah!" Alqı  c lalına, ey böyük Allah! Eni i, yoxu u  

dolandım m rur, Ba ların seyrind n könlüm-gözüm nur. Dadlı meyv l rd n daddım  

---

bir q d r, Nec  nem tin var, ey p rv rdigar! Uzandım, özüm  yer düz ld r k, Bir  

s rvin altında azad s rv t k. Orda q rar tutdum ta ax amacan, Min i im olsa da  

getm dim ordan. Bir az meyv  yedim, bir azca yatdım, Tanrıma  ükr il  ömrü  

uzatdım. Ax amın b z yi ba qa b z kdi, Atdı qırmızını, sürm yi geydi. Seyr et  

da  ba ında parlayan günü, Yardı qonç  kimi sübhün ödünü. Tozu kim apardı? Bir  

sim kül k, Bahar kül yind n mülayim kül k. Dolmu  bulud g ldi... ya ı  axarı  

Dürr  q rq el di ya ıllıqları. Yollar süpürüldü, sular duruldu, Rizl r bütl   

doldu, bütxan  oldu. Huri, m l k gördüm uzaqdan yüz min, K sildi n f si da an  

s brimin. Al m  tir saçan nurani nigar, Rahi-reyhan kimi ruh ox ayanlar. H r  

nigar bir bahar, süslü bir çiç k, Hamsının  lind  ayna, b r-b z k. Lal y   

b nz yir l l dodaqları, Görs  utanmazmı Xuzistan barı. Barmaqlar üzüklü, qollar  

qolbaqlı, Boyunlar, qulalar gövh r çıraqlı. Kiçik ovuclarda  amlar  ahan , N   

tüstü, n  qayçı, n  d  p rvan . Bu n  q ddü qam t, bu n  l taf t?  nc   

q d ml rd  min-min s ad t! Ba ında behi tin f r  il  taxtı, Huri hardan g lir  

ilin bu vaxtı? F r i dö dil r, taxtı qurdular, S brimin yolunu k sdi yüz nigar.  

Sovu du bir müdd t... heyr t, hayharay, Yoxsa göy üzünd n yer  endi Ay? Bir  

gün  göründü uzaqdan, odur, Göy görünm z olur, o, s pdikc  nur. Onun dövr sind   

huri, p ri t k S h r ulduzları gör neç  göyç k. S rvdir, k nizl r onun ç m ni, O  

bahar, bütl r d  t r yas m ni. H r  k r göz lin  lind  bir  am,  am,  k r  

birl s , hüsn olur tamam. Boylu s rvl rl  doldu ba ça-ba ,  lind  çilçıraq,  

yüz-yüz  bçıraq. Xo b xt g lin kimi g lib, yayxanıb O taxtın üstünd   yl di  

xanım. Sa ı da, solu da lal bir sükun t. O,  yl

n kimi qopdu qiyam t. Gün   

c malından açdı ya ma ı, Z r k s n aya ı atdı ba ma ı. Önd  Rum qo unu, arxada  

z nci, G lir t n ortada  ahan  inci. Z ncil r, rumil r - iki r ngli dan, Bir  

m clis quran, biri vuru an. Dargözlükd n uzaq badam gözlü can, O, nurdan  

yaranmı , hamı torpaqdan. Ba ını gül kimi sallayıb yer , Cahana od saldı o,  

bird n bir . Sonra ba  qaldırıb ba ladı cöz , N  dedi yanında duran k niz :  

"Y qin torpaqp r st nam hr ml rd n Bu yerd  kims  var, get, h rl n, öyr n.  

Qar ına kim çıxsa g tir yanıma". P rizad göz qoydu ba  sahmanına. Uçdu sa a,  

sola p ril r kimi, M ni gör n zaman çırpındı q lbi. Sevincd n, heyr td n  

nurlanan m l k  limd n yapı dı  ltutanlar t k. Dedi: - Tüstü kimi ged k, tez  

el , Xanımlar xanımı buyurur bel . Bu söz ür yimd n tikan çıxartdı, Dediyi  

m kana könül can atdı. O, bir tavus kimi, m n qara qar a, Yana dıq g linin  

cilv gahına. Qar ımda bir gün , göz ll r  ahı, M n torpaq  hliy m, öpdüm  

torpa ı.  st dim  yl

m bir azo ayaqda, A a ı c rg d , gözd n uzaqda. Dedi "Qul  

rütb si s n  yara maz. O yer s nin deyil, yaxın g l bir az. Qona ımın yeri m nim  

üçün pir, - Badam qabı ı yox, badam içidir.  llah bir qonaq ki, dostsev r,  

nadir, Hün r ustasının yetirm sidir! Taxta çıx, qar ımda  yl  apa kar, Ayınkı  

ülk rl , P rvinl  tutar." Dedim: - Ey m lak , tu  etm  q m , M nim kimi qula o  

cür söz dem . Bilqeysin taxtında yox div  m kan, O taxta yara ır yalnız  

Süleyman. M n d  bir div m ki, dü mü m da a, M g r layiq mmi Süleymanlı a?  

Dedi: "- Bo dur o söz, g zm  b han  Sus, n   fsun oxu, n  d   fsan . S nindir bu  

yerl r, s ns n hökmran, S n m niml  durub-oturmalısan. G r k h r sirrimd n agah  

olasan, Mehrimd n, e qimd n ilham alasan." Dedim: - Yarın olsan, kölg n m ancaq,  

M nim tacım s nin taxtına torpaq. Dedi: "- And verir m s ni canıma, Dayanma  

k narda, tez g l yanıma!  ziz qona ımsan, ey göz l insan, Qona a can verm k m n   

---