193
qarşı kəndlilərlə-kolxozçularla fərdi təbliğat aparır. “Gizli
əksinqilabi təşkilatda işləyəcəksənmi?” sualıma Xıdır müsbət
cavab verdi, dedi ki, bu təşkilata girməyə hazıram.
Heydər bəy Səfərəlibəyov 1933-cü ildə mənimlə əksin-
qilabi söhbətdə gizli əksinqilabçı müsavat təşkilatı yaratmağın
zəruriliyini dönə-dönə bildirirdi. Heydər bəy ilk baxışda mənə
şübhəli adam kimi göründü, çünki o, hər vaxt öz “mən”ini
göstərməyə çalışırdı. 1930-cu ildə Mədinə xanımla söhbətdə
ondan ilk dəfə “DPZ”-də tanış olduğum Heydər bəyin şəxsiy-
yəti barədə soruşmuşdum və Mədinə xanım demişdi ki, Heydər
bəy mənim yanımda olub, ağlayıb və o, mənə “anormal” adam
kimi görünüb.
Yuxarıda adını çəkdiyim başqa adamlara təşkilat yaratma-
ğın zəruriliyi haqqında bir şey deməmişəm, ancaq onlarla
apardığım müntəzəm əksinqilabi söhbətlərdə əmin olmuşam ki,
onların baxışları əksinqilabidir və məndə belə bir qəti əminlik
yaranıb ki, onların hər birini təşkilata cəlb etmək mümkündür.
Mən onları müəyyənləşdirmişəm və gizli əksinqilabi təşkilat
yaratmaq məqsədilə onlarla əksinqilabi əlaqə saxlamışam, ancaq
1937-ci ildə həbs olunduğuma görə həmin təşkilatı formalaşdıra
bilməmişəm”.
DT kiçik leytenantı Məmmədovun tərtib etdiyi
sonuncu dindirmə protokolu burada başa çatır.
HÖKM
Müstəntiq Məmmədov istintaqın bitməsi haqqında 8
sentyabr 1937-də protokol tərtib edib. 23 sentyabr 1937-də
Az. SSR xalq daxili işlər komissarı, 3-cü dərəcəli dövlət
194
təhlükəsizliyi komissarı Sumbatov’un təsdiq etdiyi
ittihamnamə hazırlanıb. Burada Ə.Qədimovun cinayətləri
belə sadalanır:
1927-ci ildə əksinqilabi millətçi müsavatçı
“Türk mühibbi”
təşkilatını yaratmaq üstündə həbs olunduğu zaman istintaqdan
bu təşkilatın mövcudluğunu gizlədib, yalnız əksinqilabi
təşviqata görə ittiham olunub.
Cəzasını çəkdikdən sonra sovet hakimiyyəti ilə mübarizə
mövqeyində qalmaqda davam edib və 1930-cu ildə Şəkidə
əksinqilabi ünsürlərlə əlaqəni bərpa edib, sovet hakimiyyətinə
qarşı silahlı çıxışın hazırlanmasında iştirak edib. Bu məqsədlə
fəal müsavatçılar
Qiyasbəyova və Ağayev ilə əlaqəsini bərpa
edib, onlar vasitəsiylə İrandakı mühacir müsavatçılarla əlaqə
qurub.
Şəkidə üsyan yatırıldıqdan sonra Qubaya köçüb, orada
1935/36-cı illərdə ətrafına əksinqilabi millətçi ruhlu müəllimləri
toplayıb, əksinqilabi müsavatçı qrup və üsyançı kadrlar
hazırlayıb ki, müharibə olarsa sovet hakimiyyətinə qarşı silahlı
üsyan etsinlər.
Beləliklə, Ə.Qədimov Az. SSR Cinayət Məcəlləsinin 72
və 73-cü maddələri ilə ittiham olunub. Bu sənəddə onun
özünü bütünlüklə təqsirkar bildiyi göstərilib. Bu, rəsmi
ittihamdı, ancaq Az. SSR XDİK Üçlüyünün 26 sentyabr
1937-ci il tarixli yığıncağının 18 saylı protokolundan
çıxarışlara baxanda yeni ittiham da oxuyuruq: “Silahlı
üsyan hazırlamaq yolu ilə sovet hakimiyyətini devirmək mövqe-
yində durub, yetkin müsavatçıdır”
. Üçlük həmin iclasda 50
yaşlı Əliabbas Əli oğlu Qədimov haqqında qərar çıxarıb:
195
“GÜLLƏLƏMƏLİ. ƏMLAKINI MÜSADİRƏ ETMƏLİ”.
Hökm 28 sentyabr 1937-ci ildə gecə saat 1.25-də yerinə
yetirilib. Yuxarıda göstərdiyimiz kimi, 45 yaşlı Mədinə
xanım Mehdi qızı Qiyasbəyova
da həmin anda güllələnib.
10 avqust 1956-cı ildə Az. SSR prokuroru A.S.Babayev
Az. SSR Ali Məhkəməsinin Cinayət İşləri üzrə Məhkəmə
Kollegiyasına M.Qiyasbəyli və Ə.Qədimovun işi ilə bağlı
etiraz göndərib. Sənədin Ə.Qədimovla bağlı hissəsində
göstərilir ki, o, avqust ayına qədər, demək olar ki, heç
nəyi boynuna almayıb, ancaq sonra hər şeyi etiraf edib.
“Bununla yanaşı, Quba şəhərində əksinqilabi Müsavat
qrupu yaratması haqqında Qədimovun ifadəsinin əlavə
yoxlanılması nəticəsində bu fakt təsdiq olunmayıb”, ona
görə də bu işlə bağlı həbs olunan bir çox şəxslər bəraət
qazanıb. Prokuror irəli sürülmüş ittihamın sübut
edilmədiyini əsas gətirərək Mədinə xanım Qiyasbəyliyə
və Əliabbas Qədimova bəraət verilməsini xahiş edib.
Bundan az sonra Əliabbas Qədimov da başqaları kimi
rəsmən təmizə çıxarılıb.
SON SÖZ
Yalnız vicdanın pıçıltısını özünə bələdçi seçib həyatın
enişli-yoxuşlu yollarıyla irəliləyən və bu yollarda hansı
çətinliklərlə üzləşirsə-üzləşsin vətən, xalq və öz şəxsiyyəti
qarşısında daşıdığı məsuliyyət hissini bir an da olsun
unutmayanlar insanlıq ucalığına yüksələ bilərlər.
Məşhur filosof Sartra görə, vicdan özünə və başqala-
rına münasibətdə zərurəti nəzərə almaq, özünü qismən
196
məhdudlaşdırmaqdır, əxlaqi borca münasib hərəkət
etmək, yaşamaq və düşünməkdir. Vicdan könüllü surətdə
özünü cəmiyyətin arzu etdiyi kimi aparmaq qabiliy-
yətidir.
Əsərimizin qəhrəmanı Əliabbas Qədimov və onun
məsləkdaşları Mədinə xanım Qiyasbəyli, Baba bəy Qəbulzadə,
Bəhram bəy Nəbibəyov
və başqaları cəmiyyətə münasibətdə
məhz əxlaqi borca müvafiq düşünüb, yaşayıb və hərəkət
ediblər.
Onlar heç vaxt “can Azərbaycan” deməyib, belə səs-
küylü, hay-haraylı sevgidən uzaqda durub, ancaq zərurət
yarandıqda o canın özü olublar.
Ə.Qədimov bolşevikləri talançılıqda, xalqı aclığa və
səfalətə düçar etməkdə suçlayaraq kommunistlərin sırala-
rını tərk etdiyi zaman sakit, firavan həyat sürmək üçün
hər şeyi vardı: Şəki Səhiyyə Şöbəsinin müdiriydi, xalq
içərisində bilikli, yüksək ixtisaslı həkim kimi tanınırdı, an-
caq o, bütün bunların hamısından imtina edib özünü oda
atdı. O dönəmdə milli şüurlu insanların bir çoxu Ə.Qədi-
movun yolunu tutaraq “yaşamağı yanmaqda” görüblər.
Onları bu pərvanə fədakarlığına sövq edən başlıca səbəb
bolşevik rejiminin milli duyğularə ayaqlar altına atmasına
etinasız qala bilməmələriydi.
Üzərinə “bəşəri dəyərlər”, “beynəlmiləlçilik” niqabı
çəkilmiş, əslində xalqları özündə əritmək məqsədi güdən
ruslaşdırma siyasətinin iç üzünü görən və görməyən göz-
lərə də göstərən fikir, zəka qəhrəmanları kommunist-
bolşevik rejiminə qarşı qeyri-bərabər şərtlər altında çarpı-
Dostları ilə paylaş: |