Microsoft Word Baba ocaq Aylis 27. 10. 14. doc
Yüklə 1,75 Mb. Pdf görüntüsü
|
Baba ocağı 53 kimsə isə, təbii ki, Rövşəniydi. Deməli, atası ölənə qədər onun yolunu gözləmişdi, hətta öləndən sonra da olsa, oğlunun gələcəyinə inamla həyatdan köç- müşdü. Könlündən dəli bir ağlamaq keçdi, qışq- ırmaq istədi, dişlərini dişlərinə sıxıb şaqqıldatdı. Son- ra anasının həmişə çırağı qoyduğu taxçaya yaxın- laşıb pərdəni çəkdi. Çıraq iyirmi il bundan öncə anası necə qoyardısa, yenə də öz yerindəydi, neftlə doluydu, kibrit də yanındaydı. Çırağı yandırıb pəncərənin önünə qoydu, bir kətil tapıb oturdu. Alxan kişi qapının açıldığını hiss etdi, Novruz kişinin qapısını gecənin bu vaxtı kim aça bilərdi? Bir qədər dayanıb düşündü, ağlına bir şey gəlmədi. Hasardan boylanıb baxdı, Novruzun evindən zəif bir işıq süzülürdü. Alxan kişini təəccüb bürümüşdü. Bu gecə vaxtı burada işıq yandıran kim ola bilərdi? Cin, şəyatin olmasın?.. Alxan kişi çuxasını çiyninə atıb Novruzun həyətinə gəldi. Pəncərədən süzülən işığın ala-toranında bir qaraltı sezilirdi. Alxan kişi gəldiyini bildirmıək məqsədi ilə bir-iki dəfə “öhe-öhe” edib özünü öskürən kimi göstərməyə çalışdı. Öskürək səsini eşidən kimi Rövşən cəld yerin- dən qalxıb pilləkan başına çıxdı. Alxan kişi pilləkan başına qapının açılışı ilə düşən kölgəni görüncə başını qaldırdı, qarşısında orta yaşlı bir kişi dayan- Nizami Muradoğlu 54 mışdı. Alxan kişi onsuz da qocalıqdan zəifləmiş gözlərini bir az da qıydı, inana bilmirdi: -Rövşən, oğlum, sən... Alxan kişi sözünün ardını gətirənmədi, səsi titrəyib qırıldı, əlləri əsdi, qəhər onu boğurdu. Rövşən çoxdan unutduğu adını iyirmi ildə birinci dəfəydi ki, eşidirdi. Alxan kişi iyirmi ildi onu görməmişdi, ancaq görünür, unutmamışdı da. -Alxan əmi... Ardını gətirə bilmədi. Rövşən nə qədər dözümlü, iradəli olsa da, bu axşam bu evə qədəm qoyandan kövrəlmişdi. Hönkür-hönkür ağlamaqdan özünü zorla saxlayırdı. Alxan kişiyə yaxınlaşdı, onu qucaqladı, bağrına basdı. Sonra hər ikisi daş pilləkanda oturdular. Araya uzun və üzücü bir sükut çökdü, heç biri danışa bilmirdi, danışsaydılar, bəlkə elə ağlayacaqdılar ki, bütün məhəllə camaatı səsə yığışıb bura töküləcəkdi, dözürdülər, düşünürdülər. Nəhayət Alxan kişi özünü toparlayıb dilləndi: -Bu vaxta qədər haradaydın, ay oğul... Alxan kişi olub keçənlərdən danışır, Rövşən dinləyirdi. Dinlədikcə keçmiş günlər gözlərinin qarşısında canlanırdı; Novruz kişinin eyni açılmırdı. Oğlu Rövşən kəndi tərk edib gedəndən elə bil qəlbindən daş Baba ocağı 55 asılmışdı. Güllübəyim də bir gözünü açıb, o birini yumur, gildir-gildir yaş axıdır, qarğış edir, balamı didərgin salanın tifaqı dağılsın, didərgin düşsün, Allah-təaladan istəmişəm, - deyirdi. Novruz kişi əvvəl-əvvəl fikirləşirdi ki, cavandı, gedib qayıdıb gələr, bir erməni axçisindən ötəri evini-eşiyini, ata- anasını atmayacaq ki. Amma günlər, aylar keçir Rövşən geriyə dönmürdü. Allah Güllübəyimin köməyi olsun, bütün günü evdə Rövşən deyib ahu- zar edirdi. Novruz yenə çölə-bayıra çıxır, bağ- bahatda vaxtını keçirirdi. Hətta, mır-mır mırıldayan Xallının də səsi batmışdı. Hər səhər heyvanların yanında səssiz-səmirsiz çölə gedir, axşam olanda da səssiz-səmirsiz heyvanlar ilə geri qayıdırdı, yazıq köpək də xiffət çəkirdi. Bu minvalla aradan on beş il keçdi. Güllü- bəyim bu dərdə dözə bilmədi. Bir səhər Alxanın arvadı Fatmanı çağırıb vəli-vəsiyyət etdi. Qonşu- lardan halallıq istədi, oğlunun dalınca baxmaqdan yollarda qalan gözlərini, bəlkə, bir də o dünyada aça bilmək üçün bu dünyada əbədi olaraq yumdu. Ana, bəlkə, gözlərində oğlunun şəklini gizlətdi ki, heç kimsə oğlunu onun gözlərindən qopara bilməsin, bəlkə, ürəyində oğlunun sevgisini özü ilə apardı ki, daha kimsə onu anası qədər sevə bilməsin. Boyunu oxşamaqdan doymadığı, xəyalını əzizləməkdən bezib usanmadığı Rövşənini xəyalında da özüylə apardı. Nizami Muradoğlu 56 Novruz kişi tək və yalqız qaldı. Güllü- bəyimdən sonra kişinin işi xeyli zorlandı. Mal- heyvana baxmaq, bağ-bağçanı suvarmaq, otunu biçmək, meyvəsini yığışdırmaq çoxlu çətinliklər yaradırdı. Odur ki, Qaşqa inəyi satdı, heyvanların sayını azaltdı, beş-altı keçi saxladı. Məmini də işdən azad etdi, mal- heyvan olmayandan sonra, onsuz da, daha elə bir iş qalmırdı. Qalsaydı da daha Novruz kişini maraqlandırmırdı. Qalan beş-altı keçini səhər- səhər aparıb Əlbaba qayasının altına ötürüb qayıdıb gəlirdi. Xallı da keçilərə çobanlıq edir, onlardan ayrılmırdı. Novruz kişi gününü Şah Abbas məscidində keçirirdi. Səhərdən axşama qədər məsciddə oturur, Molla Nurməmmədin moizələrinə qulaq asırdı. Axşam düşüncə evə qayıdır, hər dəfə də Qaşqa ilə qarşılaşırdı. Qaşqa bir ildən artıq idi satılmışdı, ancaq hər axşam naxırdan qayıdanda, yenə də Novruz kişinin qapısına gəlirdi. Bu axşam yenə gəlmişdi. Novruz kişi Qaşqanın başını tumarladı, qaşqasından öpdü, əlini inəyin ağzına tərəf tutdu, inək dilini çıxarıb Novruz kişinin əlinin içini yaladı. Novruz kişinin yadına Güllübəyimin eydirmələri düşdü. Güllübəyim inəyi səhər-axşam sağanda Novruz kişi inəyin yan-yörəsini, boynunu qaşovlayar, Güllübəyim də asta avazla oxuyardı: İnəyim başqa inək, Alnında qaşqa inək. Yüklə 1,75 Mb. Dostları ilə paylaş:
|