Microsoft Word 4 Urszula Sobek Najconalizm doc



Yüklə 202,53 Kb.
Pdf görüntüsü
səhifə3/7
tarix26.11.2017
ölçüsü202,53 Kb.
#12522
1   2   3   4   5   6   7

 

81 


 

kiem, a nie między „katolikiem” a „protestantem”, czy „unionistą” a 

„nacjonalistą”

21

”. 



Dowodem  na  to,  Ŝe  konflikty  nacjonalistyczne  nie  zawsze  mu-

szą  przybierać  dramatyczne  formy  jest  spór  lingwistyczny  w  Belgii, 

gdzie  kluczową  rolę  odgrywa  nacjonalizm  językowy.  Wzajemna 

niechęć  francuskojęzycznych  Walonów  i  Flamandów  posługujących 

się  językiem  holenderskim  uwarunkowana  jest  tym,  Ŝe  grupy  te 

wywodzą  się  z  róŜnych  tradycji  kulturowych  (łacińskiej  i  germań-

skiej)  a  język  jest  wyrazem  manifestacji  odrębności  mentalnej  i 

przeciwstawnych  interesów.  Mimo  silnego  nacjonalizmu  ze  strony 

Flamandów,  wyraźnie  określających  swoje  dąŜenia  do  stworzenia 

tak  zwanej  „Wielkiej  Flandrii”  złoŜonej  z  Belgii  i  Holandii  oraz 

terytoriów  sąsiadujących

22

,  udało  się  na  drodze  pokojowej,  przy-



najmniej  doraźnie,  złagodzić  spór  przekształcając  państwo  w  1993 

roku w federację Flamandów, Walonów i Brukselczyków oraz nada-

jąc  holenderskiemu,  francuskiemu  i  niemieckiemu  status  języka 

ogólnokrajowego

23



Niestety, przykład Belgii jest raczej wyjątkiem niŜ regułą w po-



dejściu do antagonizmów narodowych, gdzie ciągle jeszcze przewa-

Ŝa  stosunek  opisany  przez jednego z obserwatorów konfliktu w Ko-

sowie: „nie odzywają się do siebie, mijają nie widząc, Ŝyją zupełnie 

osobno, w Kosowie Serbowie i Albańczycy stworzyli coś w rodzaju 

apartheidu”

24



                                                 

21

 TamŜe, s. 250-252. 



22

 T. Jerzak, Separatyzm i terroryzm o podłoŜu etnicznym w Europie Zachodniej, 



http://www.psz.pl/content/view/1132/, 29.10.2007. 

23

 U. Altermatt, dz. cyt., s. 189. 



24

 S. Wojciechowski, Konflikt w Kosowie, [w:] W. Malendowski (red.), dz. cyt., s. 

271. 



 

82 


 

 

Szacuje się, Ŝe w 2000 roku na świecie istniało około 5 tysięcy 



ludów i narodów, z których niespełna 200 posiada własne państwo, a 

prawie  3  tysiące  nie  chce  Ŝyć  w  ramach  państw,  w  których  obecnie 

się  znajduje  i  pragnie  utworzenia  niezaleŜnego  organizmu  państwo-

wego


25

. Mając to na uwadze trzeba, jak twierdzi T. Mazowiecki, jak 

najszybciej  odpowiedzieć  na  pytanie,  „jak  nie  pozostawić  pola  na-

cjonalizmom  oŜywionym  przez  lęki  i  zagroŜenia  wobec  zjawisk, 

które niosą współczesne procesy cywilizacyjne, jak ocalać i rozwijać 

wartości narodowe w obliczu uniformizującej się kultury i jednoczą-

cego  się  świata.  I  jeśli  wiec,  mimo  wszystko  historia  moŜe  być  na-

uczycielką Ŝycia – to historia nacjonalizmu być nią powinna

26

”. 


 

3. Nowe napięcia i konflikty w Europie Środkowej i Wschodniej 

Konflikty i wojny to kroki milowe historii. To one dają początek 

i  koniec  rządom,  autorytetom  i  epokom,  kreując  niejako  nową  rze-

czywistość.  Są  wypadkową  ideologii,  partykularnych  interesów, 

praktyk  politycznych  oraz  nierozwiązanych  sporów  z  przeszłości. 

Nie stanowią jednak istoty problemu współistnienia narodów, której 

nie  moŜna  zamknąć  w  sile  artylerii,  liczbie  uchodźców  czy  zasięgu 

pocisków, ale którą naleŜy rozpatrywać niemal na kaŜdej płaszczyź-

nie ludzkiej aktywności, gdyŜ konflikty nie rodzą się w masach, lecz 

w  jednostkach,  a  jak  stwierdził  Albert  Einstein  „dopóki  na  świecie 

będzie istniał człowiek będą takŜe wojny”

27



                                                 

25

 W. Malendowski, dz. cyt., s. 14. 



26

 T. Mazowiecki, dz. cyt., s. 6. 

27

 A. Einstein, List do Philippe Halsmanna, 1947, za: 



http://www.time.com/time/magazine/article/0,9171,993008,00.html, 12.04.2008. 


 

83 


 

Na początku XXI wieku doświadczona wojnami minionej epoki 

Europa  ciągle  nie  jest  wolna  od  napięć  i  animozji,  z  których  więk-

szość  ma  charakter wewnętrzny, jednak, jak pokazuje przykład Bał-

kanów,  bardzo  łatwo  moŜe  nastąpić  przejście  z  płaszczyzny  we-

wnętrznej na międzynarodową. Wśród najczęstszych przyczyn euro-

pejskich konfliktów wyróŜnić moŜna spory i roszczenia terytorialne, 

uwarunkowania  ekonomiczno-społeczne  oraz  antagonizmy  narodo-

we

28

,  które  przeŜywają  swój  renesans,  nierozerwalnie  związany  z 



powrotem  nacjonalizmu.  Zdaniem  Martina  M.  Szimeczka,  słowac-

kiego  pisarza  i  publicysty  „tak  powaŜnej  sytuacji  nie  było  chyba 

nawet  na  początku  lat  90.,  kiedy  to  nacjonalizm  rozpalał  tłumy  w 

Europie  Środkowej  (…),  wtedy  moŜna  było  usprawiedliwić  emocje 

niepewnością  (…)  dziś  jednak  to  wynik  cynicznej  kalkulacji  polity-

ków”


29

Według  szacunków  Sebastiana  Wojciechowskiego  blisko  jedna 



czwarta  obszaru  Europy  Środkowej  i  Wschodniej  uwikłana  jest  w 

konflikt na którymś ze wspomnianych wyŜej podłoŜy

30

. Jednak trud-



no  jest  jednoznacznie sklasyfikować przedmiotowo istniejące napię-

cia i konflikty, gdyŜ najczęściej jedna sporna kwestia generuje kolej-

ne.  NaleŜy  przy  tym dodać, iŜ niemal kaŜdy ze współczesnych kon-

fliktów  nie  jest  wolny  od  tendencji  nacjonalistycznych,  gdyŜ  jak 

stwierdził  w  przemówieniu  wygłoszonym  w  Royal  Albert  Hall  w 

                                                 

28

 S. Wojciechowski, Napięcia i konflikty w Europie Środkowo-Wschodniej, [w:] W. 



Malendowski (red.), dz. cyt., s. 384. 

29

 M. Szimeczka, Słowacja i Węgry – powrót nacjonalizmu, „Gazeta Wyborcza”, 



29.10.2007, s. 15. 

30

 S. Wojciechowski, Napięcia…, dz. cyt., s. 384. 




Yüklə 202,53 Kb.

Dostları ilə paylaş:
1   2   3   4   5   6   7




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©www.genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə