İsmayil şixli
Yüklə 1,19 Mb. Pdf görüntüsü
|
qədər gözlədi. Səhər tezdən qardaşı Ələddin qara damların arasındakı cığırla çiynində qoşalülə iki yanını basabasa gəlib onların həyətindəki rus ağacının dibində dayanmışdı. Hənirtiyə həyətə çıxan Qönçə xanım bir xeyli heyranlıqla qardaşının yanakı qoyduğu papağına, əyninə kip yapışan gödəkçəsinə, qara məxmər şalvarına, günün işıltısında burnu parıldayan çəkməsinə və zər baftalı dolağına xeyli baxmışdı. Ələddinin boyu uca, çiyinləri enli idi. Beli elə bil üzükdən keçəcəkdi. - Dərdin alım, orda niyə durubsan, bəri gəlsənə? - Yox, ay bacı, tələsirəm, gedəcəm. Qönçə xanım sürüşüb çiyninə düşmüş kəlağayısını düzəltdi, beli büzməli qırçınlı donunun qırışığını sığalladı və eyvandan endi, asta addımlarla gəlib qardaşı ilə üzbəüz dayandı. - Xeyirdimi, hara belə? - O taya, meşəyə. Ələddin qoşalüləsini çiynindən götürüb əlinə aldı. Zağlı tüfəngin qundağı, lüləsi parıldadı. Bacısı başa düşdü ki, qardaşı təzə aldığı ov tüfəngini ona göstərmək istəyir. - Kimnən gedirsən? - Həsən ağayla. Qönçə xanımın qaşları çatıldı. Təfərrinclə qardaşını təpədən dırnağa süzdü, sonra qaynı Həsən ağanı gözünün qabağına gətirdi. Son vaxtlar onlar meşəyə - ova qoşa gedər, qoşa da gələrdilər. Heç vaxt da əliboş qayıtmazdılar. Maral, qaban rastlarına gəlməsə də, qırqovul tapardılar. Ələddin həmişə bacısından yeznəsinin tüfəngini alardı. Arvad bir də qardaşının boyuna baxdı və birdən ürəyi elə çırpındı ki, az qaldı nəfəsi təngisin, hiss etdi ki, qan üzünə vurdu. Altdan yuxarı qardaşının üzünə baxdı və ürəyindən keçirdi ki, onu getməyə qoymasın, desin ki, a bala, hava da deyəsən bulaşacaq, geri qayıt, yıxıl otur evdə, qurdda-quşda nə işin var, qan- qarğışdır. O, istəmirdi ki, yenicə nişan taxdıqları qardaşı əlini qana bulasın. - Bəlkə bu gün getməyəsən. downloaded from KitabYurdu.org - Yox, ay bacı, boynuma düşüb, gərək gedəm. Bir də, - o, tüfəngini əlində oynatdı. - Heç atmamışam, yoxlamaq istəyirəm. Qönçə xanım qardaşının sifətindəki qətiyyətdən yumşaldı. - Nə deyirəm, özün bilən yaxşıdı. Bə bizə... Ələddin bacısının sözünü kəsdi. - Alanı da özümlə aparmaq istəyirəm. Bayaqdan kənarda, çənəsini biləklərinin üstünə qoyub uzanan it adını eşidən kimi dirçəldi, qulaqlarını şəklədi, haraya isə gedəcəyini hiss edib zingildədi. - Apar, ağrın alım, amma tez qayıdın, axşama qalmayın. 10 Ələddin Alanı çağırdı. İt sıçrayıb, onun yanına gəldi. Atılıb əlini imsilədi, burnunu tüfəngin qundağına sürtdü, quyruğunu bulayıb şırvandı və yola çıxdı. Orada bir-iki dəfə hürdü. Ələddin başa düşdü ki, Alan onu çağırır. Gülümsündü. Tüfəngin qayışını çiyninə aşırıb getmək istədi. Elə bu vaxt Qönçə xanım qardaşının boynuna sarıldı. - Sənə nə oldu, ay bacı? - Heç özüm də bilmirəm, ağrın alım. - Kəlağayının ucu ilə gözünün nəmini sildi. - Yolundan qalma, get. Ələddin iki yanını basa-basa, cığırla yarğanın başındakı evə doğru addımladı... Qönçə xanım çaynik gətirdi, içinə quru çay tökdü, üstünə qaynar su aldı və dəmkeşin üstünə qoydu ki, dəmlənsin. Əlləri əsirdi. Nə qədər çalışsa da, sakitləşə bilmirdi. Bir istədi doqqaza çıxsın, qaynı arvadını səsləyib Həsən ağanı soruşsun. Amma nədənsə yerindən tərpənmədi. Donunun ətəyi ilə samovarın qulpundan tutub eyvana qalxmaq istədi. Elə bu vaxt suların qıjıltısı arasından acı bir ulartı eşitdi. Ona elə gəldi ki, ulayan hardasa tək qalmış yalquzaq canavardı. "Murdar yenə ziyanlıq edəcək", - deyə düşündü və pillələri qalxmağa başladı. - Çırağı niyə yandırmayıbsan? Arvad diksindi. Dönüb həyətə yenicə girmiş, hələ də atdan enməyən ərinin üzünə baxdı. Elə bu vaxt ulartı yenidən eşidildi. Qönçə xanım samovar əlində pilləkəndə downloaded from KitabYurdu.org donub qaldı. Dinlədi və başa düşdü ki, bu ulama canavar ulaması deyil. Ulayan it idi. Özü də elə acı-acı, elə vahiməli ulayırdı ki, elə bil darda qalmış adamdı, haray salıb bütün dünyanı köməyə çağırırdı. Birdən arvadın üzünə qan vurdu. Saçlarının dibinə elə bil qor doldu. Əlindəki samovarı gurultu ilə yerə saldı. Ayağının pöşülənməsini hiss etmədi. Səldirəyə-səldirəyə, dili-dodağı təpimiş halda özünü hələ də atdan düşməmiş ərinin üsütünə saldı. - Deyəsən atamın evi yıxılıb, a kişi, bir qulaq as, gör ulayan bizim itdimi? Şəmistan ağa hələ yolda ikən itin ulamasını eşitmiş və Alanın səsini tanımışdı, sümüyü eymənmişdi. Amma özünə toxtaqlıq verib arvadına acıqlandı. - Qaraçı harayı salma görək, it ulayanda nə olar? - İtin ulaması pis şeydi, a kişi, it ulayanda ziyanlıq olur. - Ağzını xeyirliyə aç! Şəmistan ağa yəhərdən enmədi. Atın başını qanırıb doqqaza çıxdı və bir baş Kürə doğru çapdı. Qönçə xanım əli ürəyinin üstündə atın ayaq tappıltısı eşidilməz olana qədər həyətin ortasında qaldı. Aradan nə qədər keçdiyini bilmədi. Gah eyvana çıxdı, gak samanlığın üstünə. Hər şıqqıltını, hər səsi dinlədi. Əli qoynunda yollara boylandı, gözü zülmət qaranlığa zillənmiş qaldı. Doqqazda qaraltı göründü. - Qönçə xala, nənəm səni çağırır. Arvad diksindi. Samanlığın üstündən enib, eyvana qalxdı. İsti yun şalı çiyninə saldı. Ayaqları dolaşa-dolaşa doqqaza getdi. Bütün yolboyu xəyalında dağı arana köçürdü, aranı da dağa. "Yrəyimə damıb, gədənin başında qaranlıq var. Yoxsa arvad məni çağırmazdı. İndi mən nə edim? Ay allah, ey yeri- göyü yaradan tanrı, sən özün kömək ol, qardaşım muraz üstündədi, ona qıyma, qoyma nişanlısı ağlar qalsın!". Həyətə çatanda özünə toxtaqlıq verdi. Qayınanasının xasiyyətini bilirdi; çığır-bağır salsa, qapıdan qovardı. Bir də axı nə olub, niyə axı ürək-göbəyimi yeyirəm? Evdəkilər onu sükutla qarşıladılar. Dinməz-söyləməz Güllü xanımın otağına downloaded from KitabYurdu.org Yüklə 1,19 Mb. Dostları ilə paylaş:
|