Hazırlayan: İhramcızâde İsmail Hakkı
Yüklə 2,82 Kb. Pdf görüntüsü
|
26 Ali Şeriati zayıflarsa de, gerçek aşıklar bir lokma ekmeğe muhtaç oldukları halde bile imanlarına sadakat gösteriyor. Masumların anısına milyonlarca meclisler kuruyorlar. Bu meclislerde 150 bin âlim ve vaiz, yetmiş bin tarihçi yer alıyor. Hüseyniyyelerin inşasına, hey’etlerin teşkiline harcanan paraları, imanlı Müslümanların ödedikleri beşte bir hisse ve zekatı hesaplayıp kurtarmak mümkün değildir. Onu da dikkate alın ki, tüm bu çalışmalar ekonomik açıdan geri kalmış, esas sermayesi birkaç bin kapitalistin elinde toplanmış ülkelerde görülüyor. Bu yeni tabaka batı havasında medeniyetbazlık ve hakiki mezhebi tanımak istemiyor. Bu burjuva tabakası arasında, üç beş kendini dindar gösteren varsa da, bu dindarlık resmi niteliktedir. Seyyid Kutup demişken, onlar sadece "Amerikan İslamı" nı beğendi. Bu "dindar" ların çocukları zamanını Avrupa otellerinde, plajlarda geçiriyor, atalarının cömertliği hesabına oyuncuların başına para serper, ara ara da açlık çeken ülkelere kuruş-kuruş insani yardım gönderirler. Bir tür sağılıb (soyulup) bitirdikten sonra, kendi milletlerini sağmak için geri dönerler. Böyleleri sadece kendi çirkin emellerinden utanç çekmiyor, hatta kendilerini "kültür fedaileri» olarak kabul ediyorlar. Aynı anda kutsal Kerbela, kutsal Kâ’be’ evinin ziyareti aşkı ile yaşayan, inancını, bakış açısını geliştirmek isteyen, dini görevlerini yerine getirme arzusunda olan bir Müslüman toplam 50 bin tümen para alıp, "Bismillah" diyerek yola çıkıyor. (İlahi, neler diyorlar bu kişi hakkında! Millete, kültüre harcanılası paralar havaya Fâtıma, Fâtıma’dır/Kadın 27 savruldu! Daha diyen yok ki, adı Müslüman olan bir kapitalistin şımarık oğlu kendi aşinaları ile Paris otellerinde tek gecede on kat daha fazla parayı havaya savuruyor! Kendisi de halkın damarından soğrulmuş parasıda !) Şunu da belirtmek gerekir ki, kendisini çoğunluk teşkil eden tabakadan ayırıp "modern" gösteren sadece bir kısım zengin tacirdir. Zenginlerin büyük bir kısmı kültürel, mezhebi yönünden fakir halkla çok yakındır. Onlar din ve mezhep kendini öyle büyük paralar harcıyorlar ki, bu cömertlik sadece imandan doğabilir. Burada bir soru ortaya çıkar: Bir taraftan İslam bizim dinimiz. Aynı zamanda, İslam insanlık tarihinin son dinidir. En gelişmiş olan bu din insanlara yaşamayı, kişilikli olmayı, kültür ve kanun yapıcılığı, ilahi ve sosyal tevhidi ve her bireye şehadete hazır toplum kurmayı öğretir. Öte yandan, Şii mezhebi "imamet" ve "adalet" mezhebidir. Şiiler Ali aleyhisselâm ve onun evlatlarının aleyhisselâm takipçileridir. Tarih bu kişilerin cihad, direniş, özgürlük mücadelesine, zulüm önünde boyun eğmemesine şahittir. Onlar her zaman zalim veya sömürücü ve Sömürgecilerle yakınlıktan öte olmuşlardır. Ali, Hüseyin ve Zeynep'e güven, masum rehbere itaat, bilimsel içtihat ve emeli cihad, şehadet ve hazırlık, son İmam'ın aleyhisselâm'ın gelişinin intizarı gibi gerçekler her an diridir. 28 Ali Şeriati Bizim halk aşk ehli olarak bu aileden ilham alır. Kutsal isimler insanlara ruh verir, onların zikri kanları cuşa getirir. Bu halk bu kutsallar yolunda kanından geçmeye hazırdır. Bu halk nale çekiyor, sıkıntı içinde üzülüyor, her yıl o kanlı olayı hatırlayarak, matem ve hatta aşkın şiddetinden kendileri kana bulanıyorlar. Diğer bir yandan, bizim aydınlar, dünyadan haberdar ve farkında genç kuşak imana muhtaç olduğu halde, özgürlük ve devrimler hakkında düşünür, kendi halkının eşitliği ve ayıklığı için çalışıyor. Bugünkü parlak batıya uyarak, kendi halkına kayıtsız kalan aydınlanmış değildir. İlginçtir ki, o, artık kendi ana dilini unutmuyor. O, kendi gelenek an’anesine sadık milleti ile iftihar ediyorlar. Bir zaman framasonların "saç ayırıcımızdan ayak tırnağımıza kadar medeni olmalıyız" sloganı doğuda ekildi ve kanla, petrolle suvarılıb yüceltildi. İstismarcılar için güzel otlak oluşturuldu. Bugün artık İslam kültürünün yokluğu, toplumdan reddedilmesi hakkında konuşuluyor. Artık bizim ziyalı parlak aydınlar kendi sosyal mes’uliyetini güzel idrak ederler. Öyleyse neden İslam'a uygun değişiklikler verim vermiyor? Her yerde din de var, mezhep de, aydın da, halk da. Ama İslami canlanma yok! Niçin dini değerler yolunda gözyaşı akıtan mümin bir millet kendine dönemiyor? Din kurtuluş, mezhep-adalet, aydın-mes’ul, halk- Fâtıma, Fâtıma’dır/Kadın 29 mü’min ise, suçlu kim? Bu sorunun bir cevabı var: Âlim! Çünkü milletin sevdiği dini bilinçli şekilde algılayabilir sebebi asıl dini tanımamasıdır. Muhabbet var, ama marifet yok! Eğer insanlara hayat vermek için gelmiş bir din hayat bulmak bilmekse, demek, bu dini yeterince tanımıyoruz. Peki, tüm bu incelikleri halka kim öğretmelidir? Elbette ki, âlim! Halka Ali kimliğini âlimler tanıttırmalıdır. Âlim depo dolu bilgisi olan değil. Bu ilim ne vergidir, ne de fizik, kimya. Giriş ayrı kavramdır hayat yolunu aydınlatan kavram. Allah'ın ilmi nurdur, karanlıkları aydınlatan ışık! İlim coğrafya, tarih değil, iman ve akidedir! Kur’anda bu ilim "fıkıh" seçildi. Bugün ise aynı ilim «şer’i ahkam», «fer’i» adlandırılır. Âlim karanlıkta ve karanlıkta çalışmıyor. O, karanlığı yarıp, doğru yolu göstermelidir. O, sadece doktor, usta değil, halkın muallimidir. Onun bilimsel Eflatun teorisi yoktur, ilmi Risâlet bilimidir. İşte bu ilim adamları "peygamber vârisleri" kabul edilmişler. Bu ilimler hidayet nurudur. Hidayet nur alemi, âlim ise entelektüel. Bu ziyalı akidesi ve halkı karşı sorumludur. Şia aliminin mes’uliyeti daha açıktır. O, "nebi-imam", yeni imamın hizmetçisidir. Bu ilim adamları imamet mes’uliyetini taahhüt almışlardır. İmamet ise Yüklə 2,82 Kb. Dostları ilə paylaş:
|