Foydalanilgan adabiyotlar

3.Xorazm Xalq Sovet Respublikasida Madaniy Hayot.
XXSR hukumati madaniy-ma’rifiy ishlarga ham keng e’tibor berishga harakat qildi. 1920 yil bahorida yangi hukumat tarkibida mulla Bekchon Rahmonov boshchiligidamaorif va madaniyat nozirligi tashkil etildi. Lekin yangi hukumat qo’lida hali yetarli mablag’, maktablar uchun binolar, muallimlar, eng muhimi tajriba yetishmas edi. Respublikadagi yangi tipdagi maktablar 1920 yil bahorida tashkil qilana boshlandi. Dastlabki boshlang’ich umumta’lim maktablari Xiva, Yangi Urganch, Kat, Darg’on ota shaharlarida paydo bo’ldi. Bu maktablarda darslar o’zbek va turkman tillarida olib borildi. Muallimlar yetishmasligi sababli eski maktab xodimlaridan foydalanildi. 1921 yilda anna shu muallimlardan 16 nafari sovet maktablarida ishlashga o’tgan edilar.
Shu bilan birga maorif nozirligining maxsus topshirig’i bilan Xorazmdagi mavjud 1,5 mingga yaqin eski maktablar va 130 madrasalarning o’quv dasturiga qisman o’zgarishlar qilindi, diniy bilimlar bilan bir qatorda tarix, jug’rofiya, arifmetika, o’zbek tili va boshqa dunyoviy fanlarni o’qitish haqida ko’rsatma berildi.
1923 yil yoziga kelib XXSR dagi yangi tipdagi boshlang’ich maktablar soni 29 taga yetdi. Shuningdek 9 ta maktab, internet va 3 ta ixtisoslashgan namuna maktablari faoliyat ko’rsatdi. Ularda jami 1600 nafardan ortiq o’quvchi-yoshlar bilim oldilar.
Respublika xalq maorifi katta yoshdagi aholi o’rtasida savodsizlikni tugatish masalasiga ham alohida e’tibor berdi. Savodsizlikni tugatish maktablarga 17 yoshdan 35 yoshgacha jalb qilindi. Shahar va qishloqlarda savodsizlikni tugatish kurslari va maktablari ochildi. Ushbu maktabda 1921 yilning o’zida 410 kishi o’qish va yozishni o’rgandi. 1923 yilga kelib katta yoshdagilar uchun 20 ta savodsizlikni tugatish maktablari ochilib, ularga 767 kishi jalb qilindi. Porsu, Xujayli, Qurg’irot va Alieli tumanlarida qozoq va turkman tillarida ham ana shunday maktablar tashkil qilindi. Umuman respublika bo’yicha 1920-1924 yillar davomida 1800 dan ortiq aholi savodsizligini tugatgan edi.
XXSR hukumati xalq maorifini qo’llab quvvatlash maqsadida imkon darajada mablag’ni yildan-yilga oshirib bordi. Agar 1922 yilda shu maqsad uchun ajratilgan mablag’ 42,2 ming so’mni tashkil qilgan bo’lsa, 1924 yilga kelib 253 ming so’mga (oltin hisobida) yetdi. Shuningdek, respublikada maorif uchun xayriya jamg’armalari to’plash ham yo’lga qo’yildi.
Lekin respublika maorif tizimida malakali kadrlar yetishmadi. Bu muammoni hal qilish uchun RSFSR va Turkiston ASSRda bo’lganidek XXSR da ham qisqa kurslar va maxsus o’quv yurtlari ko’plab tashkil etildi. 1920 yil Xivada tashkil qilingan muallimlar tayyorlash 3 oylik kursini 40 kishi tamomladi. 1921 yilda 100 kishi, 1222 yilda 92 kishi bitirib, maktablarga yo’llanma oldilar. Biroq qisqa kurslarni bitirib chiqqan bu muallimlar o’quvchilarni faqat o’qishga va yozishgagina o’rgata olrdilar xolos. Chuqur bilim berishga ularning malakasi yetishmasdi. Buning uchun esa oliy ta’limni tashkil etish va uni rivojlantirish zarur edi.
1921 yil sentyabrda Xivada ochilgan Xalq universiteti respublika madaniy xayotida katta voqyea bo’ldi. Xalq xo’jaligining turli sohalarga kadrlar tayyorlash uchun tashkil etilgan bu universitetda o’qish 3 yilga muljallangan bo’lib, dastlabki yilda unga 83 nafar mahalliy yoshlar qabul qilindi. 1922 boshlab Xivada qisqa muddatli kurslar o’rniga 3 yillik muallimlik seminariyasi ochildi. 1923 yilga kelib bular pedagogika texnikumiga aylantirildi.
1923 yilda RSFSR dan Xorazmga mahalliy tilni biladigan 23 o’quvchi yuborildi. Ular Orenburg shahrida mahalliy o’quv yurtini tamomlagan mutaxassislar edi. Yana 16 nafar o’quvchi shartnoma asosida ishlash uchun Xorazmga keldi.
Shu bilan birga Xorazm Respublikasining bir qator o’quvchi – yoshlari O’rta Osiyo va Rossiyaning markaziy shaharlariga o’qishga yuborildilar. Chunonchi, 1923 yilda Toshkent, Moskva, Qozon, Orenberg va boshqa shaharlariga Xorazmdan 70 nafar, 1924 yilda esa 150 dan ortiq yigit va qizlar turli ixtisosliklar bo’yicha o’qishga yuborilgan edi.
Yangi uslubdagi sovet maktablarini o’zining qadimiy o’qish va o’qitish an’analariga ega bo’lgan Xorazm xalqiga birdaniga joriy qilinishi xalq ayniqsa, ruhoniylar orasida noroziliklarga sabab bo’ldi. Masalan, 1920 yil 8-9 iyulda Xiva shahrida bo’lgan ko’p kishilik namoyishda, 1923 yilda yangi Urganchda Abduniyoz Oxun boshchiligida 300 ga yaqin kishi qatnashgan namoyishda yangi tipdagi sovet maktablari shariat qoidalariga to’g’ri kelmasligi aytilib bolalarni bu maktablarga bermaslikka chaqirdilar. Aks holda musulmonlar narigi dunyoda Olloh g’azabiga duchor bo’ladilar deb xitob qildilar.
1924 yil avgustda Amudaryo orqali kema markaziy shaharlarga o’qishga ketayotgan 22 nafar xorazmlik yigit va qizlar ma’rifat dushmanlari tomonidan xalok qilindilar.
20 yillarning boshlarida Xorazm Respublikasida bir qator ilmiy-tadqiqot ishlari olib borildi. Bu ishlar asosan sovetlar Rossiyasi tashabbusi va rus olimlari tomonidan amalga oshirilgandi. Chunki uzoqdan ko’zlab qilingan bu tadqiqotlardan Xorazm bilan bir qatorda va ko’proq Rossiya manfaatdor edi. 1923 yilda I.N.Shastal, G.N.Cherdansev, S.K.Malyukin kabi iqtisodchi olimlar ishtirok etgan maxsus ilmiy ekspedisiya Xorazm Respublikasining iqtisodiy ahvoli va uning rivojlanish imkoniyatlarini o’rgandi. Ekspedisiya tadqiqotlarning yakuniy xujjatlari O’rta Osiyoni milliy chegaralashda keng foydalanildi. Shu yillarda qo’yi Amudaryo etaklarida tekshirish ishlarini o’tkazgan B.M.Gergiyevskiy boshqa ekspedisiya Xorazmni geologik va gidrogeologik jihatdan o’rgandi.
1921-1924 yillarda mashxur olim, injener, iligator F.P.Margunenkov boshchiligidagi ekspedisiya Xorazmning sug’orish tarmoqlarini, yer, suv resurslarini o’rganish ishlarini olib bordi. Ekspedisiyada ishtirok etgan olimlar tomonidan to’plangan qimmatli materiallar va ilmiy xulosalar keyinchalik Janubiy Xorazm suv xo’jaligini ilmiy asosda tubdan qayta qurish uchun asos bo’ldi va Xorazmda paxtachilikni rivojlantirishda katta xizmat qildi.
Shuningdek Xorazm Respublikasida tarix ilmiga ham alohida e’tibor berildi. Xalq maorifi nozirligida ishlayotgan tarixchi olim Muhammad Yusuf Bayoniy (1870-1925) hukumat topshirig’iga binoan «Xorazm tarixi» asarini yozdi. Bayoniy o’zining 1920 yildagi bolsheviklar bosqinchidan oldin tayyorlagan «Shajarai Xorazmshoxi» asarini qayta ishlab, Xorazmning haqqoniy tarixini yaratdi. «Xorazm tarixi» asari 16 bobdan iborat bo’lib, bizgacha 8 bobi yetib kelgan, xolos. O’sha yilda yaratilgan «Xorazm musiqa tarixi» nomli tadqiqot ham muhim tarixiy asarlar sirasidan joy oldi. Bu asar 1925 yilda Moskvada chop etilgan edi. Respublikada madaniy Oqartuv muassasalarini tashkil etishga, ular asosida aholini «Yangicha madaniyat», «Yangicha ma’naviyat» va sosializm ruhida tarbiyalashga alohida e’tibor berildi. Xalq xukumati va jamoat tashkilotlari tashabbusi bilan respublikaning shahar va qishloqlarida klublar, kutubxonalar, qizil choyxonalar tashkil etildi. Dastlabki klub va kutubxona Xiva shahrida 1920 yil yozida sobiq xon saroyi binosida tashkil qilindi. 1921 yil 11 aprelda Xivada xonning tosh xovli binosida xalq muzeyi ochildi. Muzeyga Xorazm tarixi, madaniyati va etnografiyasiga oid qimmatbaho ma’lumotlar qo’yildi. Shuningdek, klub va kububxonalar Yangi Urganch, toshxovuz, Xo’jaeli, Qung’irot va boshqa shaharlarda ham barpo etildi. 1923 yilga kelib Xorazm Respublikasida 8 ta klub va madaniyat uylari, 5 ommaviy kutubxonalar, 4 qizil choyxona va kinoteatrlar aholiga madaniy-ma’rifiy xizmatlar ko’rsatdi.
Xorazm Respublikasi madaniy hayotida Xudoybergan Devonovning (1870-1940) o’rni salmoqli bo’ldi. U birinchi o’zbek fotosur’atchisi va kinochilaridan bo’lib, butun umrini Xorazmning arxitektura yodgorliklarini xorazmliklarning turmush tarzini, diyor tabiatini, respublika hayotida sodir bo’lgan muhim ijtimoiy, siyosiy, madaniy voqyealarini fotosur’atga va kinotasvirga tushirishga bag’ishladi. X.Devonov Xorazm xalqi uchun muhim tarixiy ahamiyatga ega bo’lgan bir mingga yaqin fotosur’at, 10 ga yaqin kinolavxalarni madaniy meros sifatida qoldirdi.
XXSRda musiqa va teatr san’atini zamonaviylashtirishga alohida e’tibor qaratildi. Bu borada Hamza Hakimzoda Niyoziy (1921-1924 yillarda Xamza Xorazm Respublikasida yashagan edi)ning xizmatlari katta bo’ldi. Xivaga taniqli bastakorlar, xofizlar, raqqosalar, qiziqchi-masxarabozlar to’planib, ular ishtirokida badiiy tuguraklar, konsert gruppalari, maqomchilar ansambllari tashkil etildi. 1920 yil o’rtalarida Xivada dastlabki sahna teatriga asos solindi. 1922 yil Hamza Xakimzoda Niyoziy Xivada bir necha drama teatrini tashkil etdi. Teatrda Xamzaning «Tuhmatchilar jazosi», «Boy ila xizmatchi», «Farg’ona fojeasi» kabi «Inqilob» ni ulug’lovchi asarlari qo’yildi.
20 yillarning dastlabki oylarida Xorazm hayotida sodir bo’lgan ijtimoiy-siyosiy jarayonlar va amalga oshirilayotgan tub o’zgarishda adabiy jarayonga o’z ta’sirini ko’rsatdi. Xorazm badiiy adabiyoti tashkil qilingan yosh Xorazm Xalq Respublikasini qo’llab-quvvatladi. Unga ozodlik, demokratik tuzum timsoli sifatida qaradi. Bayoniy, Safo Mug’aniy, Devoniy, Soib Nazariy va boshqalar o’zlarining «Yaxshi davron», «Xurriyat», «Inqilobga», «Bizlarga bayram» kabi va boshqa she’r va g’azallarida yangi xalq respublikasiga umid bilan qaradilar va uni olqishladilar.
XXSRda xotin-qizlar ozodligi, ularni yangi hayot qurishga jalb qilish borasida ham muhim ishlar qilindi. XXSRning birinchi konstitusiyasida fuqarolarning millati va jinsidan qat’iy nazar teng huquqga ega ekanligi qayd etiladi. Xivada Markaziy hukumat tarkibida maxsus xotin-qizlar bo’limining tashkil etilganligi bu sohadagi dastlabki qadamlardan biri bo’ldi. Bu bo’limga Bibijon Idrisova boshchilik qildi. Bunday bo’limlar respublikaning boshqa viloyatlarida ham tashkil etildi. Xotin-qizlar bo’limi mahalliy ayollar o’rtasida tashviqot, targ’ibot ishlarini olib bordi. Ularni o’qishga va jamoat ishlariga jalb qildi. Xotin-qizlarga nisbatan boy feodallarcha munosabatlarga qarshi keskin kurash olib bordi. Hukumatning maxsus qonunlar bilan yosh qizlarni bevaqt erga beri shva qalin olish qat’iy taqiqlandi.
XXSR hukumati matbuot ishlarini yo’lga qo’yishga alohida e’tibor berdi. 1920 yil mart oyidan boshlab respublikada birinchi «Inqilob qo’yoshi» nomi bilan o’zbek va turkman tillarida gazeta nashr qilina boshlandi. 1921-1922 yillarda RSFSR Xorazmga ikki zamonaviy bosmaxona uskunalari va ularni ishga tushura oladigan bir guruh mutaxassislar yuborildi. Bu xorazmda mabtuotni rivojlantirishda muhim ahamiyatga ega bo’ldi. 1921-1924 yillarda yana «Xorazm xabarlari», «Qizil yoshlar ovozi», «Ishchilar tovushi» o’zbek va turkman tillarida, «So’nggi axborot», «Oq yo’l» gazetalari qozoq tilida, «Dong yulduzi» turkman tilida, «Najot» fors tilida nashr qilindi. Shuningdek, 1922 yildan boshlab «Qizil Xorazm», «Maorif» va Xajviy «Qopqon» jurnallarini chop etish boshlandi. O’sha davrda Xivada bosmaxona ishini tashkil qilishda Otajon Abdalovning alohida xizmati bor. U kishi Xivaning savodxon ilg’or demokratik g’oyalari bilan sug’orilgan ziyolilardan edi. Petro Aleksandrovsk shahrida rus tuzem maktibini mavaffaqiyatli tamomlab, rus tilini puxta o’rgangan. Obdalov ham Xiva inqilobidan ancha ilgari monografiya (tosh bosma) ni tashkil etish hamda unda kitob bosishni yo’lga qo’yishda alohida jonbozlik ko’rsatdi. 1923-1924 yillarda Xiva bosmaxonasida dastlabki asarlar «Yugurma» to’plami va «Otalar nasixati» nomli xalq maqollari to’plam shaklida o’zbek tiliga bosilib chiqdi.
Xorazm Xalq Respublikasida ijtimoiy masalalarga, ayniqsa, xalq salomatligini yaxshilashga qaratilgan bir qator ishlar amalga oshirildi. Bu borada Turkiston Respublikasi va RSFSR malakali vrachlar, feldsherlar, dori-darmonlar hamda kasalxona va ambulatoriyalar uchun zarur anjomlar bilan yordam berdi. 1923 yilda Xivada 100 o’rinli kasalxona qurib bitkazildi. Kasalxonada 3 nafar yuqori malakali vrachlar va bir necha feldsherlar aholiga tibbiy xizmat ko’rsatdi. Kasalxona qoshida ochilgan poliklenikada har kuni 150 yaqin bemorlarga tibbiy yordam qilindi. Respublikaning boshqa shaharlarida ham bir qator feldsherlik davolash punktlari ishga tushurildi. Xorazmda bolalar orasida chechak kasali ko’payganligi sababli, unga qarshi kurashda yordam berish uchun 1923 yilda Toshkentdan taniqli epidemiolog Minkeviy boshchiligida bir guruh tibbiyot hodimlar yuborildi.
Respublika hukumati xalq xo’jaligini rivojlantirishning 1923-1924 yilga muljallangan rejasida aholiga tibbiy yordam ko’rsatishni yanada kengaytirish vazifasini belgiladi. Natijada, 1924 yilga kelib Xorazmda stasional kasalxona, tish davolash punktlari, bezgakka qarshi emlash stansiyasi, 4 dorixona hamda 16 ta ambulatoriya-feldsherlik punktlari ishga tushurildi va ularda 74 nafar medisina xodimlari faoliyat ko’rnsatdi. Ular bir kunda 500 dan ortiq bemorlarga tibbiy yordam ko’rsata boshladi. Bu tadbirlar xalq salomatligini yaxshilash, tibbiy yordam ko’rsatishni tashkil qilish borasida qo’yilgan dastlabki qadam edi.
Biroq respublikaning ijtimoiy-iqtisodiy ahvolini yaxshilashga qaratilgan bu tadbirlar mamlakatdagi siyosiy vaziyatni tubdan o’zgartira olmadi. Siyosiy ahvol murakkabligicha qolaverdi. O’rta Osiyoning boshqa respublikalarida bo’lganidek, Xorazmda ham xalqning tinimsiz qarshiligi o’z davlatchiligini turmush-tarzi, dini, milliy qadriyatlarini o’zgarmasligini himoya qilish yo’lidagi keng miqyosli ozodlik harakatiga aylanib ketdi. Shu bilan birga asrlar davomida shakllangan bu davlatlarning mavjudligi balsheviklarning O’rta Osiyo yuzasidan muljallagan maqsadlarini ro’yobga chiqishiga tusqinlik qilar eji. Lekin qizil armiya qismlarining qudratli kuchi ham bu xalqning ozodlik uchun kurashlarini tuxtata olmas edi. Buni yaxshi tushungan Rossiya Bolsheviklari rahbariyati bu davlatlarga butunlay chek qo’yish maqsadida O’rta Osiyoda milliy-xududiy chegaralash g’oyasini o’rtaga tashladi va uni zudlik bilan amalga oshirishga kirishdi.