ƏSƏRLƏRİ I ciLD
Yüklə 2,8 Kb. Pdf görüntüsü
|
34 – Bala, o “zad” dediyi, “beş nömrə qaloşla ağzına-ağzına döymək lazımdır” demək istəyir. Musiqiçi sədrə: – Heç olmasa bir “türkün məsəli” de! Dursun: – Türkün zadıyla, bizim şeyimizin nə fərqi var ə! İndi dağ başında mənə tərbiyə verəcəksən? Beqom üzüm yığ- mağa! Musiqiçilərin eyinləri yolboyu çəkdiyi əzabdan sonra yəqin ki birinci dəfəydi açılırdı. Sədr də onlara qoşuldu, – “Dayan bir... Deyirsiniz zad çalansınız.., bəlkə bir çalasınız baxaq?” Bayaqkı musiqiçi: – A kişi “türkün məsəli” de! – Nədi çalmaq da pis sözdü? Zurnanı zad eləməyə – püləməyə sizin irayonda nə deyirlər? – Elə sən deyəni. – Di çalın dayna! Zurnaçıyla, nağara çalana – hərəsinə bir göy beşliyi özüm verəcəm. Bəs bu qədər adamın hamısı zurnaçıdır? – Yox a dayı. İçimizdə gitara, sintezator, ionika, qarmon çalan da var. Dursun: – Əgər qarmondan başqa dediklərinizin birinin adını eşidib, üzünü görmüşəmsə, atam zad olsun. Kəklik tez: – “Gorbagor olsun” demək istəyir. Musiqiçilərdən biri: 35 – Xalacan, sən bu kişinin yanından ayrılma. Əməllicə tərcümə edə bilirsənmiş. Yoxsa bu ağsaqqal vaxtında kişini yalnış anlama ucbatından öldürəcəklər. Xanəndə: – Kişi, onsuz da üzüm yığan deyilik. Bəlkə, doğrudan elə üzüm yığmaqdansa, burda bir konsert verək? Zurnanın səsini salaq bu dağlara? Həm də toyqabağı məşq eləmiş olarıq. Hı, nə deyirsən? Dursun: – Hı....? Olsun! Camaatın da şeyi qalxar.., – könlü açılar, əlli olarlar bir az. Müğənni öz dəstəsinə, – “Çıxardın ə alətlərinizi.., – türkün məsəli...” Simavər tənəklikdən Kəkliyə çığırdı: – Aaz nooldu, kimdilər? Kəklik: – Manıslardır, indi çalajaxlar... A Simavər, Göyərçini, Qumrunu, Tovuzu da çağır gəlin bura... Müğənni: – Ə bunların hamısı quşdu ki... Kəklik ona çəpəki baxıb üstünə cöjüdü, – “Quş sənin anandı!” Müğənni iki addım geri çəkildi, – “Xala, türkün mə- səli...” – Ə, lap belə türkün də, sənin də... – Hamınızın adı quş adıdır, elə demək istəmişdim... Dursun araya zarafat qatdı, – “Ağız, dədə sərçə kimi nə cöjüyürsən xalxın zadının üstünə, düz deyir dayna. Bu dağda-dərədə quş qalmayıb, hamınız birinin adını şeyinizə götürmüsünüz. Bircə dıra-dırayla, gart-gart quşu qalıb”. 36 Kəklik lap özündən çıxdı: – Nədi, ot-ələf adı qoysunlar? Bəlkə yemilik, quzqulaq, xincilovuz, çiriş qoyaq adımızı?! Yoxsa, inək, keçi, qoyun..? Dursun: – Qudurma ay qız! Həddini bil! Kişilərdən ayıbdır. Amma Çiriş, yaxşı oğlan adıdır... – Onda nəvən olanda adını Çiriş qoyarsan! Nağaraçı ağ kapron dərili nağarasını açanda nəzərlər günəş şüasından parıldayan nağaraya yönəldi. Dursun əlini əlinə vurdu: – Bu nə nağaradı əyə, burdan baxanda, o yanı görünür. Buna zopa vursan ortadan bölünər. Nağaraçı: – Əmi bu rus nağarasıdır, bunu əllə çalırlar, çubuqla yox. – Bir şapalaq vur görüm ə o urvatsız rus zadına. De- yirlər onların elə hər zadı belə nazik olur. Nağaraçı ritmik bir nömrə nümayiş etdirdi. Sədr çönüb, – “Aaaz Qumru, şeyin səsi ora gəlir!?” – qışqırdı. Qumru: – Yox a sədr, elə-belə bir dıppıltı gəldi. Kəklik ayaqyo- luna gedəndə bundan gur səs çıxarır, – üzümlükdəki qız- gəlinlərin hamısı şaqqanaq çəkib gülüşdülər. Sədr: – Uşaqların birini yolla o uşaqəmizdirən Qoşəllədi, nə zibildi, onun yanına – atla gedib nağaraçı Canbaxışı ayıq- dırsa diri tutub gətirsin bura. Qumru: – Baş üstə Dursun qağa! 37 Musiqiçi, başqa sənət yoldaşını istəməz. Odur ki, nağa- raçı nigarançılıqla soruşdu: – Əmi sizin bu qoşalülə dediyiniz də nağaraçalandır? – Yox, Qoşəllə briqadirimizdir – əl buyruqçumuzdur. Bax Canbaxış, özün görəcəksən necə nağaraçalandır. Aradan bir xeyli keçdi. Musiqiçilər çalğı alətlərini yer- bəyer raxlayıb bitirənədək dəstəyə iki atlı yaxınlaşdı – biri Qoşəllə, digəri isə Canbaxış idi. Sədr Qoşəlləni görcək üs- tünə çımxırdı: – Ə lülə, sən yenə arvadların tumanının yanını kəsdirib durmusan! Ədə vallah bu kənddə sənə oxşayan bir uşaq do- ğulsa ha, səni xıncım-xıncım edəcəklər. Camaat qız-gəlini, arvadlarını etibar edib işə göndərir, sən də bütün günü onla- rın tuman soyunmağına, uşaq əmizdirməyinə baxırsan ay ütük!? Qoşəllə: – Yoldaş sədr, Tovuz bacı xahiş elədi ki, yemək yeyənə qədər körpəni saxlayım... – Əyə, səni uşaq saxlamağa götürmüşəm işə, yoxsa bri- qadirliyə! Qarnı yırtılsın Tovuzun, elə əndamı yansın onun. A qadan alım, insan bir gündə nə qədər yeyər! Axırda ye- məkdən zadı yırtılacaq. Qoşəllə: – Yoldaş sədr, yeməsə südü olmaz, südü olmasa uşaq tələf olar axı... – Ədə, sən zootexniksən!? Vallah səni fermaya feldşer göndərəcəyəm, sənin əsl yerin oradır. Get quzu əmizdir, qoyun-keçiylə başını qat. Ə, Canbaxış, şeyini aç görüm. Canbaxış: – Nəyimi sədr? 38 – Nə tupoy adamsan ə! Yenə içmisən!? Şalvarının qa- bağını demiyəcəm ki, nağaranı deyirəm! Canbaxış nağaranı kisəsindən çıxarıb çubuğun iplərini barmağına keçirdi. Sədr: – Vur görüm ə zadına... Canbaxış aşılanmış qoyun dərisindən olan nağarasına bir-iki çubuq vurdu. Səs dərələrdə əks-səda verdi. Sədr yenə arxaya çöndü: – Aaz, indi eşidilirmi?! Qumru: – Bax bu başqa məsələ, adamın lap qulağının pərdələri cırılır! – Cırılmaz... Doğmaqdan cırılmamısınızsa, qulağınıza da heç nə olmaz – Kəkliyə yandıq verdi. Dursun üzünü zurnaçıya tutdu, – Ə, pülə görüm şeyini. Heç mahnı-zad bilirsənmi? – Bilirəm. – Onda bir diret 19 “Gödək donlu” havası çal. – Baş üstə. Dağın döşündən dərələrə doğru axan musiqi, az keç- məmiş elə dərədən dağların zirvəsinədək yayılırdı. Sima- vərin səsi üzümlüyü başına götürmüşdü, – “Ağız urreyy! Ağız tullayın səbətləri. Süzün, bir az sümüklərinizin duzu tökülsün!” – özü də əl götürüb quş kimi əldə səbət tənəklərin arasında süzürdü. Məktəblilərin hamısı musiqiçilərin başına toplaşdı. Əvvəldən də tanıdıqları Qoşəlləni zorla tutub ortaya çəkdilər, dövrəyə alıb oynadılar. Qoşəllə yazıq-yazıq 19 “Bir ağız” Yüklə 2,8 Kb. Dostları ilə paylaş:
|