ƏSƏRLƏRİ I ciLD
Yüklə 2,8 Kb. Pdf görüntüsü
|
10 yətin yolağasını aralayıb içəri girən kimi, çöməltmə oturub qaz yolan Tubunu saldı çənəsinin altına: - Ağız 1 , a səni başıhəşirinə qalasan! Görüm elə başıŋa əlləmə 2 düşsün sənin! Ağız, vallah cəhənnəmdə yanacaqsan. A dernəyi dağılmış 3 , nədi belə herağaşdan – xoruz banlama- mış bu qazların çığırtısını salmısan kəndə! Yazıqların qak- kıltısı ta.., Həcərin evinin yanınacan gəlir. Yazığın gəlmirmi bu qazlara?! Diri-diri də qaz yolarlarmı? Sənin imanın-dinin yoxdurmu? Hamı şirin yuxudadı, sən də cəhənnəm qazanını səhər ertədən qalayıb ərəsət qoparıbsan! Heç ölmürsən?! Tubu əlindəki lələklərdən yumuşaq tükləri sivirib bar- dama qoyandan sonra atakən dədə sərçə kimi biləyini ya- nına dayadı: – Ağzıŋa qara daşlar çalım elə! Arvad olanda nolar, səhər- səhər bir salamın-kalamın yoxdurmu? Get bunları toğlu ax- talayan ərıŋa de. Sırağagün kövşənə yenəndə evinizin ya- nından keçməli deyildi – ərin yazıq erkəklərin bəyirtisini sal- mışdı kəndə. Kövşənəcən adamın əti ürpənirdi. Qazın yoxdu deyənə yırtılırsan hı..? Nədi, ağzıŋı niyə əyirsən, düz demirəm? Naxış, başqasına qismət olası ürəyi zəbt etdiyini çox yaxşı bilirdi. Canı çıxsa da, söz altında qalmazdı: – Diliŋı dinc saxla, ərimnən nə işin var! Vallah başıŋa bir oyun açaram ki, qazların kimi səsin kəndi başına götürər! – Durub səni qaz kimi yolaram, rədd ol burdan..! – Bah! Qorxudan döşümdə südüm qurudu ağız! – Sənin döşün yerli-dibli quruyeydi kaş! Odur ey, toğ- luburan ərin də qəlbidən gəlir... 1 “Ay qız!” 2 Əllə qaldırıla bilən daş, qaya parçası 3 “Evi yıxılmış”, “tifaqı dağılmış” 11 Bu heynidə Naxışın əri Salantur əlində çomaq onlara ya- xınlaşdı: – Nədi aaz yenə, nə əl qatmısıŋız özüŋuza, bu nə ərəsətdir səhər-səhər!? Tubunun ayağı yer aldı: – Bunları sərədərsiz arvadıŋa de! Həşirdi ki, – “qazları yolma, səsdən yata bilmirəm...”. Buna bir bax, yatmaqdan yanbızları dəyirman daşlarına dönüb arsızın! Belə qaz tü- kündən yastıq qayırıb başımı qoyub rahat yatacam, əlimin içindən gəlir! Di hı! Naxış: – Həyasızın danışdığına bax ey! Səni görüm elə qız qarı- yasan! Gör yad kişinin yanında nə danışır! Tubu: – Allah ağzıŋı yumsun! Burda yad olan sənsən.., lənət şeytana! Amma vicdansız Salantur arvadına qahmar çıxdı: – Adamın üstündə Allah var – düz deyir dayna..! Yolur- san, günorta yol, səhər-səhər səs götürüb kəndi başına... – Bəs sən toğluları burub axtalıyanda səsləri kəndi ba- şına götürmürdü!? Salantur: – Axtalamağın qaydası budu... Tubu: – Qaz yolmağın da qaydası budu! Sonra!? Salantur: – Bəlkə kəsəndə yolaydın..? – Yox əşşi! Bir yastıq üçün 20 qaz kəsəcəyəmmi indi..?! 12 Onda sən niyə öz toğlularının xayalarını apres 4 edib axtala- mırsan, adam da bir canlının xayalarını əzib yazıqları bağır- dalaq eliyər!? Heç insafın yoxdu!? Naxış özünü murdar çömçə kimi ortaya atdı: – A məğmun, neynirsən bu qədər yastığı? Tubu: – Canıŋa dərd olsun deyə özümə cehiz düzəldirəm! Salantur davanın qızışacağından qorxdu – arvadına acıqlandı: – Yeri çıx get evə! Amma Naxış buruntağını gəmirən at kimi Tubuya tərəf dartınırdı. Salantur bu dəfə səsini qaldırdı: – Ağız, nə gözüŋu döyürsən, rədd ol evə dedim sənə..! Naxış məğlub olmaq istəmirdi. Ərinə: – Nə var ey! Salantur: – Azzar var, çor var! Rədd ol! – Ta, niyə səsıŋı başıŋa atırsan itin-qurdun yanında, gedirəm dayna... Naxış mısmırığını sallamışdı. Ərinin Tubu ilə birlikdə qalmasını şəstinə sığışdırmırdı. Amma Tubunun yanında ərindən çomaq yemək də istəmirdi. – Səni görüm “ər” deyə-deyə əriyəsən! – Tubuya atdı bu tulamazı. Naxış yolağadan çıxanadək araya cansıxıcı bir sü- kut çökdü. Siftə Salantur dilləndi: – Tubu... 4 Apres – rusca “operasiya” sözünün qısaldılmış formasıdır. İnsafı olanlar, erkəyin xa- yalarını keyitdikdən sonra dərini yarıb diri götürərdilər – ta, əzib heyvana əziyyət ver- məzdilər. 13 – Can Tubu... – Tubu, sənə qurban olum, axı doğrudan günahdı... – Bilirəm ay Salantur, axı səninki də günahdı... Niyə acığıŋı yazıq erkəklərin üstünə tökürsən?... Salantur təvərə kepkasını başından çıxarıb taxçanın üs- tündə oturdu: – Görəsən bizim taleyimiz niyə belə bəd gətirdi. Bir- birimizə nə vaxta qədər uzaqdan yad kimi baxacağıq? Tubu: – Sənin ananla, mənim dədəmi dərin yatsınlar! Onlar elədi hamısını. Öz nəfslərinin qurbanı elədilər doğmaca ba- lalarını. Nədi, nədi bəlkə qovuşdular. Onlar qovuşmadılarsa, biz necə qovuşacağıq? Mən qaz yolmuram e, saçlarımı yolu- ram, qara taleyimə şivən qoparıram sabah-sabah! – Deyirəm ay Tubu, qovuşsaydılar indi bacı-qardaşıy- dıq... – Zəvzəmə ə! Səni dayıŋın canı bir arvadıŋın yerişinə bax, elə bil baltadı zalımın qızı... Kəndin asfalt yolunda bir gözü onlarda qalan Naxışı süzdülər. Salantur: – O gün başı ağrıyırdı, deyəsən qovuşmağımıza az qa- lıb... – O ölən-zad deyil, o bizi qəbirə qoymayınca özü ölmə- yəcək... – Tubu... – Nədi başıŋa dönüm... – Tubu səni and verirəm Allaha, qazları belə yolma, günahdı... – Yaxşı qadaŋı alım. İmansız, gecə yenə yuxuda görmüş- Yüklə 2,8 Kb. Dostları ilə paylaş:
|