27
əzm, iradə və mətinlik tərbiyə etməlidir. Həyat ziddiyyətlər
üzərində qurulmuşdur. Bu ziddiyyətlərdən baş çıxarmaq və
onları mümkünlük dairəsində, məqsədə müvafiq şəkildə
həll etmək hər bir insanın borcudur. İnkişafın və ya yaşa
yışın yeganə yolu mübarizədir. Məhz bu səbəbə görə insan
iradəsinin də möhkəmləndirməsində mübarizənin mühüm
rolu vardır. Özünə qarşı tələbkar olmayan insan iradəsi ən
ibtidai haldadır və nəfsə tabedir. Aşağıdakı təmsilə nəzər
salaq.
Qırğı bərkdən söylədi ki, bu gündən belə,
Toyuqların cücəsini vurmaram dilə.
Qan tökərək pis işlərlə məşğul olmaram,
Dən-düş tapıb dolanaram, ac da qalmaram.
Bu sözləri deyən zaman gördü bir cücə,
Bədəninə doldu onun sanki vicvicə.
Hücum edib cücəciyi qapdı bir anda,
Qırğı sözün unutdu bir ani zamanda.
Bircə anda çevrildi o nəfsin əsrinə,
İradəsiz kəs tabedir ancaq nəfsinə.
Bir çox ziyanlı təsirlərin, o cümlədən də spirtli içki
lərin və papirosun aludəsi olanların da əksər hissəsi bu
qəbildəndir. Onlar spirtli içkilərdən və papirosdan ziyan
görə bildikləri halda bu işlərdən yaxa qurtara bilmirlər.
Axı niyə? Çünki bu işdə onların möhkəm iradəsinin rolu
vacibdir. Lakin möhkəm iradə isə görünür, onlarda tərbiyə
edilməmişdir. Əgər belə şəxslər möhkəm iradə sahibi ol
saydılar sərxoşluğun ən ali dərəcəsi alkoqolizmə gəlib çıx
mazdılar.
Şərabdan soruşdular nədəndirmi sən,
İçilib başlardan əqil çəkirsən.
28
Şərab söylədi ki, insaflı olun,
Yoldaş olmamışam aqillərlə mən.
Bununla yanaşı, belə insanları heç bir işə yaramayan,
tamamilə cəmiyyət üçün faydasız sanmaq hər kəs üçün ba
ğışlanılmayan bir səhvdir. Bu işdən onların çəkilməsi üçün
təbabətin köməyi ilə yanaşı, onların iradəsini də tərbiyə
etmək lazımdır.
Uyub al şərabın xumarlığına,
Ya odlu bir baxış tumarlığına.
Bir anlıq ləzzətçün satma mənliyi,
Düşərsən xəcillik bimarlığına.
Bildiyimiz kimi, ən qatı əyyaşlığa və sərxoşluğa qapılan
kəsin qəlbi heç də tam çirkablıq içərisində itib batmamışdır.
Onun qəlbində heç olmasa, bir balaca körpə ürəyi kimi, təmiz
məsum hisslər vardır. Əgər biz bu hissləri müdrikliklə ara
yıb tapsaq, o hisslərin köməyi ilə həmin şəxsi düzgün yola
qaytara bilərik. Belə hisslərə sevgi, kişilik, qeyrət, vətənə,
anaya məhəbbət hissləri və s. daxildir. Bu hisslərin köməyi
ilə ən mətin iradəli, hətta ölümün gözlərinin içərisinə qorx
madan məğrur baxan şəxslər yetişdirmək olar. Bir şeyi də
qeyd etmək lazımdır ki, ilkin tərbiyədən başqa insan özü
nün bir şəxsiyyət olduğunu başa düşən vaxtdan özünə qarşı
tələbkar olmayan şəxs müsbət şəxsiyyət kimi inkişaf edə
bilməz.
Deyilmi insanın tacı zəhməti?!
Olarmı insanın acı zəhməti?!
Qazan insanlarda yaxşılığınla,
Dünyada ən ali şərəf, hörməti.
29
İnsan möhkəm iradə sahibi olmaqla yanaşı, həm də
əzm kar olmalıdır. Bir işin arxasınca getdimi, o işi hökmən
həll etməyə çalışmalıdır. Əzmkarlıq etməyi bacarmayanla
rın arzu və istəkləri həmişə əlçatmaz olaraq qalır. Əzm və
iradə insan xarakterinin ən müsbət cəhətlərindən biridir. Bu
cəhətlərə malik olan insanlar doğurdan da fəxr etməyə haq
lıdırlar.
Həyata bir nadan gözüylə baxma,
İldırım olsan da vədəsiz çaxma.
Kişisən kişitək ömrü vur başa,
Su olub bəzən də çuxura axma.
Bir işi görməyə başlayarkən, əgər insanda inam varsa, o
zaman hökmən istək əmələ çevrilməlidir. İnam insanı yaşa
dır. Onun ölümə qalib gəlməsinə kömək edir. Ən qorxulu
xəstəliklər zamanı həkimin xoş və ümidverici bir sözündən
sonra xəstə dirçəlir. Bu xəstədə inam hissinin baş qaldırma
sı ilə əlaqədardır.
Xəyallar zülmətdən doğan işıqdır,
Arzular hisslərə bil yaraşıqdır.
İnam olan yerdə istək əməldir,
İnamsız ürəkdə hiss dolaşıqdır.
İnam insana hər vaxt lazımdır. Cəmiyyət içərisində
də, işdə də, ailədə də. O yerdə ki, inam var, o yerdə səmi
miyyət və xoşbəxtlik də vardır. İnamsız görülən işin yüksək
keyfiyyəti olmaz. İnamsız qurulan ailə əvvəlaxır dağılmağa
məhkumdur. İnamsız səadət tapmaq mümkün deyildir. Unut
maq lazım deyildir ki, mübarizəsiz həyat insanı məhvə doğ
ru sürükləyir. Yaşamaq üçün, özü də xoşbəxt yaşamaq üçün
mübarizə aparmaq lazımdır. Mübarizəsiz nə müvəffəqiyyət
30
əldə etmək olar, nə də bir şeyi təslim etmək olar. Bütün can
lı və cansız cisimlər yaranan gündən mübarizə meydanı
na düşürlər. Əgər onlar bir anlıq müqavimət göstərməyib
mübarizəni dayandırsalar, hökmən məhv olarlar. Butün
canlı və cansız cisimlərin hamısında xaricdən və daxildən
onlara edilən müxtəlif birgə təsirlərə qarşı müqavimət
göstərmək üçün müəyyən miqdarda enerji vardır. Şüurlu
məxluqlardan başqa, yerdə qalan bütün varlıqlarda bu ener
jinin müqavimət gücü xarici təsirlərə qarşı demək olar ki,
sabit qalır və cismin müqavimət göstərmək üçün enerjisi
qalmayanda o, parçalanıb dağılır. Misal üçün adi qara çay
daşları müəyyən müsbət temperaturda çəki və kütləsindən
asılı olaraq parçalanıb dağılır. Şüurlu varlıq olan insan isə
belə deyildir. Məsələn, hər hansı bir şəxs elə bir suya düşüb
ki, tədricən o suyun temperaturu artır. Və temperatur həddi
artıq elə dərəcəyə çatır ki, bundan artığına həmin şəxs dözə
bilməyəcəyini hiss edir. Elə bu zaman uzaqdan ona tərəf
üzən bir qayığa gözü sataşır. Həmin şəxsdə salamat qala
biləcəyinə bir qədər ümid oyanır. O, hiss edir ki, bir az da
dözsə qayıq ona yaxınlaşacaq və o, xilas olacaq, ona görə
də bir qədər də dözür. Lakin suyun temperaturu tədricən
artır, qayıq isə lap yaxındadır, lakin daha dözmək mümkün
deyildir. Elə bu vaxt o öz gözlərinin qarşısına onun yolunu
gözləyən və ondan başqa köməyi olmayan balalarını gətirir.
Bu zaman onun dözümü sanki bir az da artır. O, bütün
iradəsini toplayıb ona doğru üzən qayığa doğru can atır və
qayığa çatır. Qayıqdakılar onu xilas edirlər. Amma həmin
şəxs qayıqda huşunu itirir, bir də xəstəxanada, həkimlərin
səyi nəticəsində özünə gəlir. İnam və iradə onun dözümü
nü artırdığı üçün o yaşayır. Və yaxud da həyati bir misal.
Azərbaycanın igid təyyarəçisi Hüseynbala Əliyev neçə
yerdən ölümcül yaralansa da öz təyyarəsini yerə endirməyə
Dostları ilə paylaş: |