Çağdaş dünya ədəbiyyatı
Yüklə 4,03 Mb. Pdf görüntüsü
|
“Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr: hekayələr.”.
Ə
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu – www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 85
də çəkdiyi zəhmətin mükafatı kimi, Kollec Stritdəki şöbəyə müdir təyin edibmiş. O da sevincək evə dönərkən, yolda bir cüt əlüzyuyan alıbmış.
Dalal xanım: - Bu ikiotaqlı mənzildə bir cüt əlüzyuyan nəyə gərək idi? – deyə soruşdu.
Onsuz da dama sərdiyi limon qabıqlarının yağışda islanması qanını yamanca qaraltmışdı. - Bənzər şeyə harada rastlanar görəsən? Hələ də qaz sobasında yemək bişirməyə məcburam, evə telefon çəkdirmirsən, hələ evlənərkən söz verdiyin soyuducunu da almamısan. Yoxsa elə bilirsən bir cüt əlüzyuyan bütün bunları mənə unutduracaq?!
Poçt qutularının yanından da eşidiləcək qədər hay-küyə səbəb olan bu dilləşmə hava qaralana və təkrar yağış çisələyənə qədər uzandı, getdi. Ərlə arvad necə uca səslə dilləşirdisə, bu, həmin gün üst mərtəbələrdən aşağıya doğru pilləkənləri ikinci dəfə süpürən Buri Manın da diqqətini çəkmişdi. Buna görə də o, nə həmin günün başağrısından şikayətləndi, nə də keçmiş əyyamların tərifini göylərə qaldırdı, eləcə gedib, qəzetlərdən düzəltdiyi yatağında həmin gecəni birtəhər yola verdi.
Səhəri gün fəhlələr əlüzyuyanı yerinə taxmağa gələndə də cənab və xanım Dalalların dava-şavası təxminən elə eyni şiddətlə sürməkdəydi.
Dilləşmə ilə müşayiət olunan gecənin sabahı cənab Dalal aldığı əlüzyuyanlardan birini öz mənzilinə, digərini isə birinci mərtəbədəki pilləkən qəfəsinə quraşdırmaq qərarına gəlmişdi. O, qapı-qapı dolaşıb, həmin əlüzyuyandan hamının yararlana biləcəyini izah elədi, çünki bina sakinləri illər uzunu dişlərini stəkanlarda götürdükləri su ilə fırçalamağa adət etmişdilər.
Bu vaxt Dalal xanımı fikir götürmüşdü. Girişdə qoyulacaq o əlüzyuyanın binaya gəlib- gedən kənar adamların da diqqətini çəkəcəyi şübhəsiz idi. Artıq əri müdir vəzifəsinə keçmişdi, ancaq o cür vəzifə sahibinin belə bir binada yaşadığına görəsən kim inanardı?
Fəhlələr saatlarca əlləşib-vuruşdular, üst və alt mərtəbələrə qalxıb-endilər, pilləkən məhəccərinin yanında çömbələrək, gündüz yeməklərini yedilər. Çığır-bağırla işlədilər, söyüşdülər, dilləşdilər, tərlərini boyunlarına atdıqları tənziflə sildilər. Qopan bu hay-küy “Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr: hekayələr.”.
Ə
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu – www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 86
üzündən Buri Ma həmin gün pilləkəni heç süpürə bilmədi, vaxt ötsün deyə, dama qalxdı, oradakı məhəccərlər boyu yeridi, çevrədəki mənzərələri süzdü. Qəzetlərin üstündə yatmaqdan yanbızları ağrıyırdı. Yorğanından kəsdiyi uzun əskilərlə yaxın günlərdə məhəccər başlıqlarını silib-parlatmağa qərarlıydı. Axşam düşəndə binanın bütün sakinləri görülən işlərlə tanışlıq məqsədiylə alt mərtəbəyə yığılmışdı. Hətta Buri Manın da axar suyun altında əllərini yumasını xahiş elədilər. O isə yenə hava atdı: ―Evimizdəki hamam gül ətri verirdi, buna inanıb-inanmamaq sizin işinizdir, ancaq mən xəyalınızda belə canlanmayacaq bir lüks şəraitdə yaşamışam‖.
Hamı toplaşandan sonra cənab Dalal əlüzyuyanın imkanlarını izah elədi, göstərdi. Hər iki kranı təkbətək tamamilə açıb, bağladı. Suyun təzyiqini göstərməkdən ötrü isə kranların ikisini birdən açdı. Çanağı su ilə doldurmaq üçün isə əlüzyuyanın kiçik bir tıxacı da var idi. Cənab Dalal öz təqdimatını: ―Bu, zərifliyin ən son həddidir‖ sözləriylə bitirdi.
Balkondan boylanan cənab Çatterci isə əlavə elədi: ―Dəyişməkdə olan zamanın simvoludur‖.
Aradan bir neçə gün keçincə, bina qadınlarında bir əsəbilik özünü göstərməyə başladı: hər səhər növbəyə durmaq, hər istifadədən sonra kranları silib parlatmaq məcburiyyəti, şəxsi diş məcunlarını və sabunlarını əlüzyuyanın kənarında unutmamaq kimi məqamlar onları əsəbiləşdirirdi. Əgər Dalal ailəsinin indiyədək öz əlüzyuyanı var idisə, onda niyə təzə əlüzyuyanın yalnız birini qonşularla paylaşmışdılar?
Axırda bir səhər bina sakinlərindən biri özünü saxlamayıb, dilləndi: ―Bəs biz niyə mənzilimizə əlüzyuyan almayaq, axı?‖
Başqa birisi sual elədi: - Bəyəm bu binadakı şəraiti təkcə Dalal ailəsi yaxşılaşdıra bilər?
Bunun ardınca bəzi dedi-qodular başını alıb, getdi. İlk gecədəki dilləşmədən sonra arvadının könlünü almağa çalışan cənab Dalal evə iki kilo xardal yağı, bir dənə Kəşmir şalı və on-on beş dənə sandallı sabun almış, Rabitə qovşağına baş çəkmişdi. O arada xanım Dalal günboyu əllərini təzə əlüzyuyanda yumaqdan heç doymurmuş. Bütün bunlar yetmirmiş kimi, hələ bir də sonrakı gün ―Hourah‖ dayanacağından gələn və binanın önündə duran bir taksi Dalallar ailəsini on günlük istirahət üçün Simlaya apardı.
“Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr: hekayələr.”.
Ə
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu – www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 87
Taksinin pəncərəsindən xanım Dalal Buri Maya səsləndi:
- Elə bilmə ki, unutmuşam. Geri dönəndə sənin üçün yun adyal alıb gətirəcəyik. Qadının dizləri üstə Buri Manın sarisindəki firuzəyi xətlər rəngdə bir pulqabı vardı.
Arvadının böyründə oturan cənab Dalal öz pulqabısının üstündə olub-olmadığını əllərini ciblərinə vuraraq yoxlayandan sonra Buri Maya vəd elədi:
- Sənin üçün iki adyal gətirəcəyik. Həm də onları yola salmağa bina sakinlərindən təkcə Buri Ma çıxmışdı. Dalallar yola çıxdığı andan bina qadınları həyata keçiriləcək yenilikləri planlaşdırmağa başlamışdılar Onlardan biri toyunda ona bağışlanan bilərzikləri satmaqla, divarları əhənglə ağartdırmağa niyyətliydi. Öz tikiş maşınını girov qoymağı düşünən başqa bir xanım sanepidemstansiyaya zəng elədi. Digər bir qadın isə gümüş şirniyyat qablarını zərgərə satıb, bunların puluna binanın bütün pancurlarını sarı rəngə boyatdırmağa niyyətlənmişdi.
Artıq fəhlələr bu binada gecə-gündüz demədən işləyirdilər. Bu qatmaqarışıqlıqdan qaçmağı uman Buri Ma da öz yorğanlarını dama daşımışdı. Binaya fasiləsiz şəkildə kimlərsə girib-çıxır və hərəkətə mane olurdu. Binada ayaq dəyməyən bir künc-bucaq qalmamışdı.
Bir neçə gündən sonra Buri Ma xörək bişirdiyi vedrəni və səbətlərini də dama daşıdı. Girişdəki əlüzyuyandan yararlanmağa gərək duymurdu və elə əvvəllərdəki kimi, sərnicə yığdığı suyu işlədirdi. Yorğanından kəsib düzəltdiyi əskilərlə məhəccərlərin başlıqlarını silib, parlatmaq barədə düşünürdü. Sonrakı günlərdə qəzetlərin üstündə yatmağına davam elədi. Yağışlar get-gedə güclənirdi. Altına sığındığı çadırdan damdığından başının üstündə qəzet tutmağa məcbur idi. İpin üstüylə tək sırayla yeriyən və ağızlarında yemək daşıyan qarışqalara çömbəlmiş halda göz qoymaqda idi. Külək belinin ağrısını qismən azaldırdı. İşlətdiyi qəzetlər isə getdikcə qıtlaşmaqdaydı.
Artıq səhərlər ona uzun, gecələr isə daha uzun gəlirdi. Son dəfə nə vaxt bir fincan çay içdiyini də xatırlamırdı. Nə indiki sıxıntılar, nə də keçmiş əyyamları barədə düşünürdü. Yüklə 4,03 Mb. Dostları ilə paylaş:
|