- 12 -
Minnətin olsun.
Saxla kin.
Yaxşılıqlarını cəmlə ki,vurasan başıma.
Gedirəm səndən Bakı,çıxma qarşıma!
Eyvaz gecəni daş kimi yatdı. Səhər gözünə düşən günəşin şüası, xidmətçilərin
mətbəxdən gələn beyinə işləyən dır-dırları ilə oyandı. Gecədən hazırladığı idman
çantasını gördü. Dodaqaltı "Səni götürsəm sıfırdan yox 0,1 dən başlayacağam.
Bunu da istəmirəm"-dedi. Cəlilə zəng elədi və yadına düşdü ki,axşam 5 də
görüşəcəklər Cəlililin idman kompleksində...
Toğrul qucağında noutbuk yatıb qalmışdı. Virtual aləmin dəlisi idi. Müxtəlif
saytlarda yüzlərlə dost-tanış yığmışdı. Onun kimliyini hamı bilirdi, ona görə də
məktub qutusuna gündə yüzlərlə məktub gəlirdi. Qadın düşgünü olduğundan adı
tez-tez şou ulduzları, müğənni, aktrisa, modelləri ilə hallanırdı. Bu onun vecinə də
deyildi və öyrəşdiyi həyatını dəyişmədən yaşayırdı... Cəlilin zənginə oyandı və bu
günün vacibliyi yadına düşdü.
Obaşdan durmuşdu Cavid. Günəşi salamlamağı sevirdi. Çau-çau cinsindən olan
itləriylə gəzintiyə çıxmışdı bağa. Nümunəvi oğul idi Cavid. Öz ağlıyla daxil
olduğu Tibb Universitetinin nümunəvi tələbəsi olmuş ,psixologiya üzrə ali təhsil
almışdı.Sahibkarı olduğu klinikaların xəstəsi olan insanlar da razı qalırdılar
yaradılan hər tərəfli şəraitdən.
Cəlilin zənginə gərək yox idi, çünki Cavid unutmamışdı dünənki söhbəti, bu
günki günün məsuliyyətini...
Hamıdan tez Cəlil oyanmışdı. Milli Ordunun zabiti olduğundan adətkərdə
etmişdi tez oyanmağı. Zabitliyə vətənə olan sevgisi gətirmişdi onu.Valideynləri
nə qədər təkid etsələr də onu fikrindən daşındıra bilməmişdilər. Nadir hallarda
- 13 -
kübar ailələrin övladları bu peşəni seçirdilər. Cəlil də həmin nadirlərin nadiri idi.
Məsuliyyətinə görə hər dörd dostdan üstün idi. Bu amil Cəlilə orta yaşında
"ağsaqqal" imici qazandırmışdı. Məsuliyyətinə təkan verən amillərdən biri də
evli, üç uşaq atası olması idi.
Nərimanov metro stansiyası yaxınlığında yerləşən idman kompleksində
görüşdülər. Saat 6-ya işləyirdi. Eyvaz dostlarını diqqətlə süzdü. Hər üç dostu
rahat, gülərüz görünürdülər.
- Həə,hazırsız uşaqlar?
- Hazırıq,rəis!
- Evlə sağollaşmısızsa, tam konsentrasiya olmusuzsa, onda xahiş olunur cibdə nə
var boşaldıb Cəlilə verin.
- Telefon-zad da olmaz?
- Yox Toğrul, sıfırdan.Boş ciblə.
- Okey,buyurun onda boşaldaq cibləri.
Hər üçü cibləri boşaldıb Cəlilə ötürdülər.
-Şəhərin ortasında sivilizasiyadan kənar qaldıq. Bəlkə doğum evinə gedib ordan
start eliyək hə? Nə vaxtsa kitab zad yazsaq, maraqlı olsun dəliliyimiz.Ha-ha-ha.
Cavidin bu fikrinə ürəkdən güldülər.
-Uşaqlar hava qaralmamış çıxaq yola. Sağollaşmaq vaxtıdı...
Qucaqlaşdılar, kövrəldilər də hətta. Cəlil gözünü silə-silə titrəyən boğultulu
səsiylə söydü də onları. Eyvaz son əlavəsini edəndə gün batmaq üzrə idi...
-Dostlar, unutmayın kim nə vaxt istəsə qayıda bilər. Allaha əmanətsiz.
Özünüzdən muğayat olun. Hər birinizə bu yolda çoxluca kəşflər və uğurlar. İndi
isə hərəniz bir istiqamətə gedin. Nə istəyirsiz edin. Necə istəyirsinizsə yaşayın.
Əsas odu təslim olmayın çətinliyə. Baxmayın bir birinin arxasınca. Getdik...
- 14 -
Uçurumları sevənlərin qanadları olmalıdı (Nitşe)
Sentyabr olduğundan havalar meyxoş keçirdi. Yağışlar payızın gəlişini yada
salırdılar. Bəzənsə külək vıyıltısı əsrarəngiz fon yaradırdı Bakı üçün.
Bütün gecəni qısa fasilələrlə naməlum istiqamətə addımlayaraq keçirtmişdi
Eyvaz. Tanımasınlar deyənə saçını qırxdırmış, qara eynək taxmışdı. Dan yeri
söküləndə ətrafındakı mənzərəni aydın etdi. Sovetski məhəlləsində idi. Əllərində
çanta məktəbə tələsən yarıyuxulu uşaqların qaşqabaqlı simaları, maşınlarını işə
salanların səhərin sehrini qovan səs-küyləri, təndir çörəyinin burunu dolduran
ləziz qoxusu, bir-birini könülsüz salamlayan qonşuların yola vermək prinsipində
dil ucu hal-əhval tutmaları. Hər şey,hər şey o an Eyvaz üçün doğma idi. İlk dəfə
gördüyü,tanımadığı nostalgiyamı,ya həyat eşqimi deyək bir hiss bürümüşdü
bədənini. Bir azda acımışdı.Bu gündən çox "ilk"lərlə rastlaşacaqdı. Buna hazır
olmasını heç kim soruşmayacaqdı. Rəqəmlər, pullar, faizlər, seyflər, açarlar,
depozitlər, çeklər, ödəmələr, sazişlər, yatırımlar, dollarlar, avrolar, manatlar
beynini yormayacaqdı.
Səhər açılandan oturduğu səkidəcə yuxulamışdı. Yanından ötən maşının siqnal
səsinə ayıldı. İlk işi qarnını doyurmaq idi. Təndir çörəyi satılan pəncərəyə
yanaşdı.
-Salam.Bir dənə təndir çörəyi verə bilərsiz mənə?
-Əleykə Salam, a bala. Baş üstünə,buyur nuş olsun.
- Amma verəcək pulum yoxdu sizə, dayı. Yəni ümumiyyətlə pulum yoxdu.
- Eybi yox oğlum, çörəkdi, qızıl deyil ki? Olanda verərsən,nuş elə.
- Çox sag olun, dayı.
- 15 -
İlk addımın uğuruna sevinib çörəyi iştahla yeyirdi elə dükanın yanındaca. Bunu
görən çörək bişirən həmin kişi ona yanaşıb soruşdu:
-Oğlum, qarışmaq kimi çıxmasın işinə, sənin evin-eşiyin yoxdu ki,yavan çörəyi
küçənin ortasında yeyirsən? Deyim ki,alkaşsan, yox deyə bilmərəm, çünki
oxşamırsan.Dilənçisən,nəişəxorsan,yox onlara da oxşamırsan.Bəs?
Kişinin bu gözlənilən, eyni zamanda fəlsəfi-psixoloji sualında tox adam çaşardı,
o ki qaldı ac. Özlüyündə bir anlıq sualı analiz etdi Eyvaz. Hm,deməli mən
alkaşa,dilənçiyə,narkomana oxşamırammış. Onların məgər konkret üz cizgiləri,
rəngləri, köynəkləri, ya nəbilim çörək yemək tərzləri var? Deməli, küçənin
ortasında yavan çörək yeyən kəs alkaş, dilənçi, narkoman şübhəsiylə qarşılanır.
-Bəs kimə oxşayıram, ay dayı?
-Bilsəm, səndən soruşmaram ki...
-Nə alkaşam, nə dilənçi, nə də narkoman. Səyyaham. Bir azdan digər səyyah
dostlarımla görüşəcəyəm. Pulum qurtardığından sizdən çörəyi havayı istədim,
amma pulunuzu mütləq çatdıracağam.
-Oğlum, pula görə demədim. Maraqlı gəldi soruşdum. Demək səyyahsan, lap
yaxşı.
-Hə səyyaham. Azərbaycanı qarış-qarış gəzirik.Tarixi memarlıq abidələrini,
qədimi evlərin xronologiyası ilə maraqlanırıq...Çörəyə görə çox sağ ol dayı,
icazənlə indi getməliyəm.
-Buyur, buyur, sağ-salamat. Allah amanında...
***
Dostları ilə paylaş: |