41
Azərbaycan xalqı, eyni zamanda dünyanın ən qədim dövlətçi-
lik ənənələrinə malik olan xalqlardandır. Azərbaycan xalqı təqribən
5 min illik dövlətçilik tarixinə malikdir. Azərbaycan ərazisində ilk
dövlət qurumları və ya etnik-siyasi birliklər hələ eramızdan əvvəl
IV minilliyin sonu - V minilliyin əvvəllərindən başlayaraq Urmiya
hövzəsində yaranmışdı. Burada meydana gəlmiş ən qədim Azərbay-
can dövlətləri bütün regionun hərbi-siyasi tarixində, gənclərin hərbi
vətənpərvərlik tərbiyəsində mühüm rol oynayırdılar. Həmin dövrdə
Azərbaycanda Dəclə və Fərat vadilərində yerləşən və dünya tarixin-
də dərin iz qoymuş qədim Şumer, Akkad və Assur (Assuriya) döv-
lətləri, habelə Kiçik Asiyadakı Het dövləti arasında sıx qarşılıqlı
əlaqələr mövcud olmuşdur.
Eramızdan əvvəl I minillikdə - bizim eranın I minilliyinin əv-
vəllərində Azərbaycan torpaqlarında Manna, İskit (Skit, Skif) şah-
lığı, Atropatena və Albaniya kimi qüvvətli dövlətlər mövcud olmuş-
dur. Bu dövlətlər Azərbaycanda dövlət idarəçiliyi mədəniyyətinin
daha da yüksəldilməsində, ölkənin iqtisadi-mədəni tarixində, eləcə
də vahid xalqın təşəkkülü prosesində mühüm rol oynamışlar. Əlbət-
tə bütün bunlar elmin, maarifin, təlim və tərbiyənin inkişafı ilə mü-
şaiyət edilmişdir.
Azərbaycanda feodal münasibətləri tədriclə inkişaf edirdi.
Azərbaycan dağlarından qızıl gümüş, mis, civə, qurğuşun, oxra
çıxarılr, ölkədə bol pambıq, üzüm, taxıl, zeytun yetişdirilir, neft və
duz istehsal edilirdi. Bol çayları, münbit torpaqları olan Azərbaycan
əkinçilik təsərrüfatı üçün geniş imkanlara malik idi. Ölkənin bütün
əyalətlərində heyvandarlıq inkişaf etmişdi. Ticarət yollarının üstün-
də yerləşən Azərbaycan bir çox ölkələrin tacirlərini özünə cəlb et-
mişdi. Azərbaycandan xarici bazarlara pambıq, ipək, boyaq mad-
dələri, yaş və quru meyvə, balıq məhsulları aparılırdı. Ölkədə sənət-
karlıq inkişaf edir, yeni şəhərlər meydana gəlir, elm, maarif inkişaf
edirdi. Orta və On Asiya, Yaxın Şərq ölkələri ilə mədəni və ticarət
əlaqələri genişlənirdi. Azərbaycanın bir çox şəhərləri xarici ticarət
əlaqələrinin inkişafında da böyük rol oynayırdı. Dərbənd, Şabran,
Təbriz, Bərdə, Beyləqan, Naxçıvan və başqa şəhərlər ticarət yolları-
nın üstündə olduqları üçün daha geniş imkanlara malik idilər. Azər-
baycan 100 şəhəri olan ölkə adlanırdı. Şamaxı, Şəki, Şəmkir, Gəncə
şəhərlərində də ticarət əlaqələri genişlənirdi. Azərbaycan şəhərləri
42
içərisində Bərdə hərtərəfli yüksək inkişaf etməsi ilə seçilirdi.
Xilafətin Cənubundan və Şərqindən Şimala sənaye və ticarət malları
aparan karvanlar Bərdədən gəlib keçirdi. Bərdə demək olar ki, bir
çox səyyahların da dediyi kimi o zaman Xilafət tabeliyində olan
ikinci Bağdad hesab olunurdu.
Böyük ərəb alimi, 1213 və 1220-ci illərdə iki dəfə Azərbay-
cana səyahət etmiş Yaqut Həməvi (1179-1229) “Mucəm əl-Buldan”
(“Ölkələrin adlı siyahısı”) adlı əsərində yazır ki, “Azərbaycanın
sərhədləri Şərqdə Bərdədən Ərzincana qədər, şimaldan Deyləm,
Gilan, Tara qədər uzanır ki, bu çox böyük bir ölkədir.... Azərbaycan
nəhəng ölkə və qüdrətli dövlətdir. Mən heç yerdə bu qədər qalalar,
hədsiz zənginlik və möhtəşəm meyvə bağları görmədim. Azərbay-
can əhalisi qırmızıyanaq və ağ dərili, xoş sifət insanlardır. Onlar
azəri dilində danışırlar, yaxşı müraciətləri, yumşaq xarakterləri ilə
seçilirlər... Ərəblər Azərbaycana gələndə paytaxt Ərdəbil idi”
Urmiya gölünün ətrafından başlayaraq, zaman-zaman Dəclə
və Fərat vadiləri də daxil olmaqla, İran körfəzinə qədərki ərazilərdə
e.ə. III-II minilliklərdə Aratta, Lullubi və Kuti qəbilə tayfaları
yaşayırdı. Bu əyalətlərdəki təlim tərbiyə mədəniyyəti haqqında da
müəyyən məlumatlara sahibik. Aratta inkişaf etmiş Şumer dövləti
ilə həmişə sıx iqtisadi, siyasi, mədəni əlaqələrdə olmuşdur. Bu əla-
qələr haqqında bir neçə Şumer dastanında, o cümlədən “En-Merkar
və Aratta hökmdarı” dastanında ətraflı məlumat verilmişdir. Bu
dastanlarda Aratta saf, təmiz ənənələr ölkəsi adlandırılır. Şumerin
Uruk şəhər dövlətinin hökmdarı En -Merkar ilə Arattada hökmdarı
arasında gah dostluq, gah da düşmənçilik münasibətləri mövcud
olmuşdur. Bu hər iki hökmdarın bir-biri ilə yazışmalarından bəlli
olmuşdur. Arattada yazı işlərini aparan xüsusi mirzələr çalışırdı.
Onlar Şumer hökmdarına məktublar yazır və Şumerdən gələn mək-
tubları tərcümə edirdilər. Bu fakt onu göstərir ki, artıq Arattalılar
Şumer mixi yazıları və Şumer dili ilə tanış idilər. Bir halda ki, qarşı-
lıqlı ticarət əlaqələri varsa onda deyə də bilərik ki, Şumerlərdə Arat-
talıların, Gəmiqaylıların, Qobustanlıların mixi yazıları ilə, piktoq-
rafik yazı, ünsiyyət işarələri ilə, habelə Gəmiqayalıların yaratdıqları
araba ilə, Qobustanlıların yaratdıqları qayıqlarla tanış imişlər.
Salyan rayonunun Çuxanlı kəndi ərazisindəki Babazənan da-
ğında bizim eranın 2-ci əsrini əhatə edən 20-dən çox küp qəbr, 200-
43
ə yaxın digər maddi-mədəniyyət nümunələri tapılmışdır. Bu tapıntı
Salyanın 2800 illik tarixə malik olduğunu təsdiqləyir. Maraqlısı bu-
dur ki, Qədim Şumerdə də belə küp qəbirlər mövcud olmuşdur. Bu
hər iki mədəniyyətin oxşarlığını, yaxınlığını, bir–birinə qaynayıb
qarışdığını söyləməyə imkan verir.
Arattada mahir ustalar, sənətkarlar, yüksək peşə sahibləri var
idi. Bu peşələri onlara böyüklər lap kiçiklikdən öyrədirdilər. Şumer
hökmdarı En Merkar qiymətli metalların, əşyaların, mərmər və
lacivərdin, habelə ustaların göndərilməsini Aratta hökmdarından
xahiş edirdi, əvəzində isə Arattaya taxıl göndərəcəyini vəd edirdi.
Mazandaranda, Kirmanda, Təbriz yaxınlığında çıxarılan lacivərd
Şumerlərə ixrac edilirmiş. Aratta və Şumer arasında sıx ticarət əla-
qələri həyata keçirilirdi. Mənbələr Aratta və Şumer dövləti arasıda
belə sıx əlaqələrdən xəbər verirsə onda heç şübhəsiz Şumerlərdə
mövcud olan maarif və mədəniyyət, ədəbiyyat Şumer dastanları
Arattada da tanınmış və öyrənilmişdir.
Qədim Azərbaycan tayfalarından olan Urmiya gölünün cən-
ubunda Lullubum tayfa ittifaqı, sonra isə isə Lullubi dövləti yarandı
ki, bu Azərbaycan ərazisində yaranmış ikinci erkən dövlət quruluşu
idi. Mənbələrdən aydın olur ki, Lullubum və inkişaf etmiş Akkad
dövləti arasında müharibə və savaşlar olmuşdur. Lullubumlər Anu-
baninin hökmdarları dövründə daha da qüvvətlənmişdilər. Cənubi
Azərbaycanda tapılmş “Daş sütünu” abidəsində bu barədə mixi
yazılarla qeyd edilmişdir: “Anubanini qüdrətli Lullubum hökmdarı,
öz təsvirimi və İştar ilahəsinin təsvirini Batir dağında qoy-
durdum”. Böyük bir abidə yondurub qoydurmaq, üstundə yazılar
yazmaq bu dövlətin inkişafından, mədəniyyətindən, yazısınının,
“arxitektorlarının”, mühəndislərinin, ustalarının olmasından bizi
xəbərdar edir ki, bu da şübhəsiz sistemli təhsil və təlimlə mümkün
ola bilərdi. Burada Akkad dilini bilən, onu yazıb-oxumağı bacaran
və başqalarına öyrədən mirzələr də olmuşdur. Lullubumluların
hökmdarı (e.ə. 2170-2150) öz yazılarını mixi əlifbası ilə mirzələrə
yazdırırdı. Mixi yazıları buranın əhalisinə yuxarıda göstərdiyimiz
kimi hələ varisləri Aratta dövründən tanış idi. Lullubumların əgər
mixi yazıları olmuşdursa, demək oxuları da olmuş, kiməsə nəyisə
öyrətmişlər - demək burada da təlim mədəniyyəti, tərbiyə prosesi,
öyrədənlər və öyrənənlər mövcud olmuşdur.
Dostları ilə paylaş: |