İz
a
h
lı
m
u
ğ
a
m
lü
,
• • •
FİLİ (f.: hərf. - açıq boz rəng). Azərbaycan musiqisində: ’’Humayun” dəst-
gahmda, İran musiqisində: “Mahur” dəstgahında olan muğam şöbəsi.
FOLKLOR (ing.: folk - xalq, lore - təlim). Xalq müdrikliyi, xalq yaradıcılığı
mənasını verir. Şifahi ənənələrə əsaslanan bədii yaradıcılıq növlərini -
xalq ədəbiyyatını (nağıllar, zərbi-məsəllər, lətifələr və s.), xalq musiqisini
(mahnı və rəqslər), tətbiqi-dekorativ sənətləri və s. əhatə edir.
Musiqi folkloru xalq mahnı və rəqslərindən ibarətdir; xalqın arzu və
istəklərini, duyğularını, mənəviyyatını, dünyagörüşünü, həyat tərzini,
əmək prosesini əks etdirir. Məzmununa görə əmək, mərasim, məişət,
tarixi mahnı və rəqs növlərinə bölünür.
22
GAF. XIX əsr Azərbaycan musiqisində dəstgahlar tərkibində olan kiçik
instrumental epizod. Muğamat ifaçılığında bir şöbədən o birisinə keçmək
prosesində istifadə olunan təsnif və rəngləri əvəz edir.
GƏBRİ. “Dəşti” muğamında şöbə.
GƏRDANİYYƏ. “Nəva” dəstgahının əvvəlində ( “Mayəyi-Nəva”dan sonra)
ifa olunan şöbə.
GƏZİŞMƏ. Muğam ifaçılığında istifadə olunan üsul: ifaçılıq prosesində
müəyyən m usiqi frazasını zənginləşdirm ək məqsədilə onun müxtəlif
variantlarda təkrar edilməsindən ibarətdir. Muğam melodiyasının ifa edilərək
yaradılm asında məqam pillələri üzərində gəzişmək mühüm əhəmiyyətə
malikdir.
GUŞƏ. Dəstgahlar tərkibində şöbələrlə yanaşı bitkin melodik quruluşa malik
vokal instrumental epizod.
GÜLRİZ. “Şur” dəstgahına mənsub muğam şöbəsi.
23
İz
a
h
lı
m
u
ğ
a
m
lü
ğ
ə
ti
İz
a
h
lı
m
u
ğ
a
m
lü
ğ
ə
ti
HACI YUNİ. 1. XIX əsr Azərbaycan musiqisində “Rəhavi” (“Rahab”) dəst-
gahında “Bayatı-Şiraz” ilə “Sarənc”(“Sarəng”) arasında yerləşən şöbə;
2.“Nəva” dəstgahmda “Şahnaz” ilə “Bayatı-Kürd” arasında ifa olunan
şöbə.
HARMONİYA. Uyğunluq, ton.
HASAR (ər.: hisar, f.: hesar - istehkam, barı, çəpər, mühasirə mənalarında).
“Çahargah” dəstgahmda “M üxalif’ şöbəsindən əvvəl (“Bəstə-Nigar”
şöbəsindən sonra) ifa olunan parça. Melodik cəhətdən “Çahargah”ın
mayəsinə çox oxşayır, lakin “Çahargah”dan bir kvinta yuxarıda (tarı
nəzərə alsaq, mayəsi sarı simin şah pərdəsinə düşür) yerləşir;
“Zabul Segah” dəstgahmda çox zaman “ Mübərriğə” şöbəsindən sonra
(“M anəndi-M üxalif’ şöbəsinə keçməzdən əvvəl) “H asar” guşəsində
dayanır.
HAVA. Musiqi əsərinin əsasını təşkil edən təranə, melodiya, müxtəlif musiqi
obrazlarının səciyyəsini, vəziyyətini, ruhunu ifadə edən və bunun üçün
lazımi intonasiya, vəzn-ahəng, dinamik və tembr vasitələrinə malik olan
yeni melodiya.
HEYRATI. “Mahur-Hindi” muğamı kökündə gümrah, nikbin və cəngavər
əhvali-ruhiyyəli zərbi muğam.
HƏZƏC (ər.: həzicə, həzzəc - mahnı oxumaq, zəngulə vurmaq; xoş avaz
ilə oxumaq) ən çox yayılmış bəhrlərdən biri.
HƏZİN. “Şur” dəstgahmda “Kürdi” ilə “Gülriz” arasın
24
da,’’Çahargah” dəstgahmda “Sarbang” ilə “Hüzzal” arasında; ’’Mahur”
dəstgahm da “A şur-A vənd” ilə “Saqinam ə” arasında və “N əva”
dəstgahmda “Bayatı-Race” ilə “Əraq” arasında yerləşən muğam şöbəsi
olub.
H Ə ZİZ (hərfi mənası: - periqey, aşağı nöqtə). “Şur” dəstgahmda “Nişibi-
F əraz” şöbəsindən sonra oxunan guşə olub.
HİCAZ. 1 .Yaxın Şərq xalqları musiqisində 12 əsas muğamdan on ikincisi;
XIX əsr Azərbaycan musiqisində “Rast” dəstgahmda “Bal-Kəbutər” ilə
“Şahnaz” arasındakı; “Rəvahi” dəstgahmda “Bal-Kəbutər” ilə “Bağdadi”
arasındakı; “Ç ahargah” dəstgahm da “M avərənnəhr” ilə “Şahnaz”
arasındakı əsas muğam şöbəsi;
“Şur” dəstgahmda “Şəmayi-Şəms” zərbi muğamı ilə “Sarənc” arasındakı
şöbə;
İran musiqisində: “Əbu-Əta” muğamının əsas şöbələrindən biri.
HUMA YUN. 1. Yaxın Şərq xalqları musiqisinin 24 əsas muğam şöbəsindən
biri; XIX əsr Azərbaycan musiqisində “Rəhavi” (“Rahab”) dəstgahmda
“R ahab” ilə “Tərkib” arasındakı şöbə;
“Humayun”, “Fili”, “Şüştər”, “Tərkib”, “Bidad”, “Məsnəvi”, Üzzal”
şöbələrindən ibarət dəstgah;
İran musiqisində: “Çəkavək”, “Bəxtiyari”, “M oalif’, “Leyli və Məcnun”,
“Tərz”, “Bidad”, “Ney-Davud”, “Guşeyi-Çahargah”, “Məvaliyan”,
“Əbül-çəp”, “Bavi” , “Suzi-Güdaz”, “Mureh”, “Nəfir” (“Nəfır-Fərəng”),
“Şüştəri”, “Camədəran”, “Üşşaq”, “Üzzal”, “Zabul”, “Bayatı-Əcəm”,
“Bəhr-nur”, “Şahnaz”, “Dənasəri”, “Mənsuri”, “Məsnəvi” şöbələrindən
ibarət dəstgah.
“Humayun” məqamı (farsca: “cənnət quşu”, “səadətli”) - Azərbaycan
musiqisində yeddi əsas məqamdan biri. Nəzəriyyədə səssırasınm iki növü
göstərilir: Məqamın I növünün səssırası 1/2 -1.1/2 - 1/2 ton formullu iki
tetraxordun böyük tersiya (orta ton vasitəsi ilə) birləşməsindən əmələ
gəlir, səssırası 9 pillədən ibarətdir; IV və VII pillələr məqamın mayəsi
hesab olunur (Ü.Hacıbəyli).
Məqamın II növünün quruluşu: 1/2 -1- 1/2 ton formullu iki tetraxordun
yanaşı üsulla (artırılmış sekunda vasitəsi ilə) birləşməsindən əmələ gəlir.
Səssırası 8 pillədən ibarətdir: II pillə m əqamın mayəsi, IV pillə
kadensiyalar üçün səciyyəvi tondur (M. S. İsmayılov). Hümayun
məqamının I növünün səssırası (do mayəli humayun).
25
İz
a
h
lı
m
u
ğ
a
m
lü
ğ
ə
ti