İz
a
h
lı
m
u
ğ
a
m
lü
\
BABA TAHİR. Muğam guşəsi. “Şur” dəstgahmda, “Mayəyi-Şur” şöbəsindən
sonra ifa olunur.
BAGDADİ. “Rəhab” dəstgahmda “Hicaz” şöbəsindən sonra “Şahnaz”a
keçmək üçün istifadə olunan guşə.
BAĞLAYICI HİSSƏ. Əsərin hissələri arasında keçid məqsədi daşıyan kiçik
epizod. Muğam dəstgahlarda rənglər, diringələr, bəzən də guşələr
bağlayıcı hissə rolunu oynayır.
BAKI MUĞAM M ƏCLİSLƏRİ. XIX əsrdə Bakı şəhərində və Bakı ətrafı
kəndlərdə şair və m uğam atçıları öz ətrafına toplayan yığıncaqlar.
Azərbaycan muğam sənətinin inkişafında Bakı məclislərinin böyük rolu
olmuşdur. Bakıdakı böyük musiqi məclisinin rəhbəri Məşədi Məlik
M ansurov (1838-1909) öz dövrünün açıq fikirli, istedadlı, mədəni
şəxslərindən biri, ’’musiqiçilər ailəsinin” görkəmli nümayəndəsi olmuşdur.
İçərişəhərdəki evinin böyük salonunda öz dövrünün məşhur ziyalıları,
sənətkarları yığışardı. Qarabağdan, Şirvandan, İrandan gələn musiqiçilər
bu evin qonağı olurdu. Bu musiqi məclislərində ifaçılıq sənəti barəsində
ciddi söhbətlər aparılır, m usiqi tarixinə də xüsusi fikir verilirdi.
M uğam ların tam am -dəstgah və düzgün oxunmasına xüsusi diqqət
y etirilərd i. M əşədi M əlikin təşkil etdiyi m usiqi məclisi Bakı
musiqiçilərinin bütöv bir nəslini yetişdirib tərbiyə etmişdi. Məşədi Məlikin
oğlanları - Məşədi Süleyman və Mirzə M ansur bu ənənəni davam
etdirmişlər.
BAL-KƏBUTƏR (hərfi mənası: bal “qanad”, kəbutər “göyərçin”). ”Şur” və
“Humayun” dəstgahlarının mayəsində hər bir musiqi cümləsini ayrılıqda
tam am lam aq üçün (kadans) hər dəfə zildən bəmə doğru kvarta
10
intervalının özünəməxsus tərzdə çalınmasına (tarda iki dəfə boş ağ simin
və sonra bir dəfə boş sarı simin vurulması) əsaslanır. Orta əsr Azərbaycan
klassik musiqisində “ Rast” və “Rəhavi” dəstgahlarında “ Mavərənnəhr”
ilə “Hicaz” şöbələri arasında ifa olunan guşə. “Çahargah” muğamının
mayəsində ifa olunan instrumental epizod.
BALABAN. Qədim Azərbaycan nəfəsli musiqi aləti. Fındıq, tut, qoz, yaxud
ərik ağacından hazırlanır. Silindrik gövdəsi (uzunluğu 280-320 mm)
üzərində 9 dəlik (8-1 ön, biri isə arxa tərəfdə) olur. Gövdəsinin baş tərəfinə
qamışdan ikiqat dirçəkli yastı müştük taxılır. Buna görə el arasında
balabana yastı balaban da deyilir. Müştüyün ortasındakı xərək vasitəsilə
alətin kökü dəyişdirilir. Balabanın diapazonu kiçik oktavanın sol
səsindən ikinci oktavanın do səsinə qədərdir. Yumşaq təsirli,həzin tembri
var. Balabandan həm solo alət kimi istifadə olunur, həm də xalq çalğı
alətləri ansamblları və orkestrlərində, aşıq ansambllarında müşayiətedici
alət kimi o, əsasən, dəmsaz (ton əmələ gətirən) alət olaraq xüsusi yer
tutur. Tanınmış balaban çalanlardan Bəhruz Zeynalovun adını çəkmək
olar.
BARMAQ. Xalq musiqi ifaçılığında istifadə olunan termin. Musiqi aləti
ifaçısının fərdi yaradıcılıq üslubu ilə bağlı melodik ibarə, çox kiçik, lakin
bitkin instrumental epizod, improvizasiya prosesində yaradılan variant
mənasını daşıyır.
BAS ALƏTLƏR. Registrinə görə aşağı, bas kişi səsinə uyğun gələn alətlərin
müxtəlif növləri. Orkestrdə qalın səsli alətlər - simfonik orkestrdə: faqot,
tuba, kontrabas və s.; xalq çalğı alətləri orkestrində: bas tar, bas balaban
və s.
BAS TAR. Tarın ən aşağı registrə malik növü: qalın, bəm səsli simli-dartımlı
musiqi aləti. Bas tar quruluşuna görə tarın böyük formasıdır, mizrabı
adi tar mizrabından iki dəfə böyükdür. Alətin notları bas açarında
yazılır.XX əsrin 60-cı illərində musiqi kollektivlərində bas (bəm) səslərə
olan ehtiyacı ödəmək üçün yaradılmışdır (Fərid Fərzəlibəyov tərəfindən).
BAYATI. Xalq şeiri forması. 4 misradan ibarət xalq lirik vokal musiqi janrı.
BAYATI-ƏCƏM. Muğam şöbəsi. Kiçik həcmli “Bayatı-Kürd” muğamının
tərkibinə daxil olan ikinci əsas şöbə (əcəm - ərəb olmayan adama deyilir,
“əcəmin bayatısı” mənasını verir).
BAYATI-İSFAHAN. “Bayatı-Şiraz” dəstgahının əsas şöbələrindən biri.
BAYATI-KÜRD. “ Bayatı-Şiraz”, “Dəşti” muğamlarında, eləcə də müstəqil
oxunan muğam.
11
İz
a
h
lı
m
u
ğ
a
m
lü
ğ
ə
ti
İz
a
h
lı
m
u
ğ
a
m
lü
ğ
ə
ti
BAYATI-RACE. Klassik musiqidə “Şur” məqamında olan və “Şur” dəst-
gahı tərkibində sayılan “Əfşarı (Ovşarı)”nm guşələrindən biri.
BAYATI-ŞİRAZ MƏQAMI. Azərbaycan musiqisində yeddi əsas məqamdan
biri (Ü.Hacıbəyli). Quruluşu 1-1-1/2 ton formullu iki tetraxordun k.3
intervalı məsafəsində birləşməsindən ibarətdir; səssırası 9 pilləlidir, IV
pillə mayə (tonika) pilləsidir.
Məqamın səssırasının II, IV, VI, VIII pillələri istinad-dayaq pilləsi kimi
“Bayatı-Şiraz” muğamının şöbələrinin əsasını təşkil edir; bu məqamda
qurulan musiqi nümunələri həmin pillələrə əsaslanır (do “Bayatı-Şiraz”
məqamının səssırası).
BAYATI-QACAR. “Dügah”, “Şur” muğamının tərkibində olan əsas şöbə
lərdən biri.
BAYATI-ŞİRAZ MUĞAMI. Azərbaycan muğam dəstgahlarmdan biri.
Məcmusu: “Bərdaşt”, “Nişibi-fəraz”, “Bayatı-Şiraz” (“Əbülçəp” guşə),
“Bayatı-İsfahan”, “Zil Bayatı-Şiraz”, “Xavəran”, “Üzzal”, “Dilrüba”
və “Bayatı-Şiraz”a ayaq kimi şöbə və guşələrdən ibarətdir.
Bu muğam dəstgah “sol” “Bayatı-Şiraz” məqam kökündə (tonallığında)
ifa olunur. “Bayatı-Şiraz” muğamı öz gözəl, axıcı melodikasına və dərin
təsir qüvvəsinə görə musiqiçilər tərəfindən çox zaman “ərusi-musiqi”
(“musiqinin gəlini”) adlandırılır. Ü.Hacıbəyli “Bayatı-Şiraz”ı emosional
baxımdan qəmli əhvali-ruhiyyə daşıyan muğam kimi xarakterizə etmişdir.
B.Mansurov “Bayatı-Şiraz” muğamının müstəqil muğam kimi yalnız
XIX əsrin axırlarından mövcud olduğunu və əvvəllər isə “Bayatı-İsfahan”
dəstgahı kimi tanındığını söyləyir.
BAYATI-ŞİRAZ MUĞAMININ NOT YAZILARI. “Bayatı-Şiraz” muğamı
nı instrum ental şəkildə N. Məmmədov tarzən Əhməd Bakıxanovun
ifasından (1962), A.Əsədullayev tarzən Elxan Mirzəfərovun ifasından
(2003) nota yazmışdır. Bu muğam əsasında bəstəkarlar müxtəlif janrlı
əsərlər, o cümlədən Süleyman Ələsgərov “Bayatı-Şiraz”, Fikrət Əmirov
“Gülüstan-Bayatı-Şiraz” simfonik muğamlarını, Nazim Əliverdibəyov
a capella (müşayiətsiz) xor üçün “Bayatı-Şiraz” kompozisiyasını və onun
orqan üçün işləməsini, Polad Bülbüloğlu “Bayatı-Şiraz” simfoniyasını
yaratmışdır.
BAYATI-TÜRK. “Şur” dəstgahı tərkibində ’’D ügah” “Fili”, “Şikəstə”,
12
“C am ədəran”, “Mehdiyi zərrab i”, “R uh-ül-ərvah” kimi şöbələri
birləşdirən muğam.
BEYTÜS-SƏFA. Ədəbi məclis. XIX əsrin 60-cı illərində Şamaxıda şair
Məhəmməd Səfanın evində yaradılmışdı; məclisin adı da bununla
əlaqədardır (ərəbcədən tərcümədə Səfanın evi deməkdir).
Seyid Əzim Şirvani, Mollağa Bixud, Ağababa Zühuri, Qafar Raqib,
Ələkbər Qafil, Molla Mahmud Zuyi və b. şairlər məclisin fəal üzvləri
idi. Məclisə Seyid Əzim Şirvani və Mollağa Bixud başçılıq edirdilər.
“Beytüs-Səfa” Şuşadakı “Məclisi-üns”, “Məclisi-fəramuşan”, Bakıdakı
“Məcməüş-şüəra” ilə sıx əlaqə saxlayırdı. Məclisdə ədəbiyyat, incəsənət,
fəlsəfə məsələlərinə dair söhbətlər aparılır, klassiklərin əsərləri mütaliə
olunur, onlarm məşhur şeirlərinə nəzirələr yazılırdı, yeni yaranan qəzəllər
xanəndələr tərəfindən oxunaraq yayılırdı.
BƏHR-NUR. “Rast-pəncgah” dəstgahında “Üşşaq”dan sonra, ’’Humayun”
dəstgahında “Bayatı-əcəm” ilə “Şahnaz” arasında ifa olunan guşə.
BƏHR. Musiqi vəzninin təşəkkül sistemi. Əgər vəzn musiqi səslərinin zaman
ərzində səslənmə müddəti ilə əlaqədar olan ölçüdəki qarşılıqlı nisbəti
ifadə edirsə, bəhr səslərin bu hərəkət ahəngində olan həmin bu nisbətin
meyarı vəzifəsini daşıyır və ölçü normasını təsbit və tənzim etmiş olur.
Musiqi səslərinin məntiqi, həm də mənalı surətdə təkrarlanması və
növbələnməsi (ahəng) üçün bəhr təşəkkülünün olması zəruridir. Ən
mürəkkəb, ən qarışıq və ən dolaşıq görünən vəzn müəyyən bəhr qəlibinə
yerləşdirilə bilər.
Sərbəst improvizasiya yolu ilə ifa olunan Azərbaycan muğamlarının
bəhri həm olduqca mürəkkəb, həm də tez-tez dəyişəndir.
BƏXTİYARI. “Şüştər” dəstgahında şöbə.
BƏM. Aşağı registr, aşağı səs, qalın səs.
BƏRBƏT (hərfi mənası: bər - sinə, döş + bət - ördək). Ən qədim Azərbaycan
simli musiqi aləti.
BƏRDAŞT. Dəstgahların əvvəlində müqəddimə tərzində çalman kiçik instru
mental epizod və yaxud xanəndə tərəfindən təxminən 5 beytlik qəzələ
oxunan muğam parçası.
BƏSİT. Əruz vəznindəki bəhrlərdən biridir.
BƏSTƏKAR (lat. compositor - müəllif, tərtibçi). Müəllif, musiqi əsərinin
yaradıcısı. Xalq yaradıcılığında, adətən, bəstəkar və ifaçı bir simada birləşir.
13
İz
a
h
lı
m
u
ğ
a
m
lü
ğ
ə
ti