cəhadiyyə»,
Fəzlüllah Qəzvininin «Tarixi-möcəm», HinduĢah Səncərin
«Təcarübüs-sələf», Qütbəddin ġirazinin «Dürrətül-tac», Məhəmməd ibn
Əbdülxaliqin «Kənzül-lüğət», Əlaəddin Ətaməlik Cüveyninin «Tarixi-
CahanqoĢa», Fəzlüllah RəĢidəddinin «Cameüt-təvarix», Uluğ bəyin «Zici-Uluğ
bəy», Hüseyn Vaiz KaĢifinin «RovzətüĢ-Ģühəda», Həmdullah Mustovfinin «Tarixi-
qozide», Mirxandın «Rovzətüs-səfa», Qiyasəddin Xandəmirin «Xülasətül-əxbar»
və «Həbibüs-siyər», DövlətĢah Səmərqəndinin «Təzkirə-tüĢ-Ģüəra» və s.
Əbdi bəyin ən çox istifadə etdiyi mənbə «Kitabi-Təhmasiyyə», yaxud
«Kitabi-Təhmasibiyyə» adı ilə məĢhur olan «Kitabi-dəfül-mənafat ən-ət-təfzil vəl
müsavat» adlı əsərdir. Əbülməali əl-Hüseyn ibn əl-Həsənin ərəb dilində olan bu
əsərini Əbdi bəy fars dilinə tərcümə etmiĢdir.
Əsərlərindən sitat gətirilmiĢ, yaxud həyat və yaradıcılıqlarından bəhs
olunmuĢ Ģairlərdən isə Əbülqasim Firdovsi, Sənai Qəznəvi, Xaqani ġirvani,
Nizami Gəncəvi, Zəhir Fariyabi, Əmir Xosrov Dəhləvi, Əvhədi Marağeyi, Ġbn
Yəmin, Salman Savəci, Hafiz ġirazi, Hilali Cığatayi, Nizam Astarabadi və
baĢqalarının adlarını çəkmək olar. Bütün bunlar onu göstərir ki, Əbdi bəy əsərini
yazarkən bir sıra kitabxanalardan, xüsusilə, Ərdəbildə ġeyx Səfi məqbərəsi
nəzdində olan zəngin kitabxanadan, Təbriz, Qəzvin saray kitabxanalarında
saxlanılan əsərlərdən və rəsmi sənədlərdən istifadə etmiĢdir.
Əbdi bəy bir çox hallarda müəyyən bir məsələ, hadisə haqqında olan
məlumatları bir-birilə müqayisə edir. Bəzi müəlliflərin məlumatı ilə razılaĢmır,
hadisəyə, məsələyə öz münasibətini bildirir.
XVI əsr hadisələrini təsvir edərkən isə o, ancaq öz müasirləri olan Ģairlərin
və özünün müxtəlif hadisələrlə əlaqədar Ģerlərindən nümunələr və maddeyi-
tarixləri sitat gətirmiĢdir. Maddeyi-tarixlərin əksəriyyətini Əbdi bəy özü yazmıĢ və
sonrakı müəlliflər öz əsərlərində bunlardan istifadə etmiĢlər. Yeri gəlmiĢkən qeyd
edək ki, Əbdi bəyin poemalarında və divanlarında olan maddeyi-tarixlərdən və
müəyyən bir hadisəyə, Ģairlərin həyatına həsr etdiyi Ģerlərdən XVI əsrdən
baĢlayaraq, bu günə qədər istifadə olunmuĢdur. Bu kimi əsərlərə misal olaraq
Əlaüddövlə Kami Qəzvininin Əkbər Ģaha (1556-1605) ithaf etdiyi «Nəfaisul-
məasir» adlı çox qiymətli təzkirəni
31
, Qazı Əhməd Quminin «Xülasətüt-təvarix»
adlı
tarixi əsərini
32
göstərə bilərik.
ġah Ġsmayılın oğlu Sam Mirzənin vəfat tarixi və ölümünün səbəbi son illərə
qədər müxtəlif Ģəkillərdə göstərilirdi. Bunu yalnız Əbdi bəyin «Təkmilətül-
əxbar»da yazdığı maddeyi-tarix əsasında dəqiqləĢdirmiĢlər.
33
Qəzvindəki
Səadətabad bağı və Səfərabad saray Ģəhərciyində tikilmiĢ binalar haqqında ən
dəqiq məlumat «Cənnati-ədn» adlanan üçüncü «Xəmsə»də verilmiĢdir.
34
Bu kimi
məziyyətlərinə görə Əbdi bəyin həm bədii irsi və həm də tarixi əsəri həmiĢə
yüksək qiymətləndirilmiĢdir. Əbdi bəyi orijinal və realist bir Ģair kimi
qiymətləndirən Sam Mirzə onun Ģerdə, xüsusilə məsnəvi yazmaqda böyük məharət
sahibi olduğunu göstərmiĢdir.
35
Kəsrəvi Təbrizi isə «Təkmilətül-əxbar»dan bəhs