Redaktor: Tural Quluzadə
Yüklə 5,94 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Şəmil Sadiq 14
- Şəmil Sadiq 15
Şəmil Sadiq 14 dediyi xoş sözlər, sanki mənə bir ömürlük stimul oldu... Universitetdə də aktiv oldum. Sinif nümayəndəsi ol- maq istədim və oldum. Sonra açıq seçkilərə girib, Tələbə Həmkarlar təşkilatına sədr seçildim. Bu kompaniyada özümü prezident seçkilərində olduğu kimi hiss edirdim. Tələbələrlə görüşlər keçirdik, təbliğat-təşviqat işləri ilə məşğul olduq və sonda qələbə qazandıq. Nəhayət, Univer- siteti fərqlənmə diplomu ilə bitirdim. Üçüncü kursda Zülfiyyə xanımla nişanlandıq, ma- gistraturanın birinci kursunda isə evləndik. Universitetin aspirantlar yataqxanasında məskunlaşdıq. Zülfiyyə xanım magistraturaya qəbul olsa da, ödənişli idi. Məsləhətləşib onun təhsilini hələlik yarımçıq saxlamaq qərarına gəldik. Ərizə yazıb universitetin rektoru Abel Məhərrəmovun qə- buluna gedib fikrimizi bildirdik. Abel müəllim məni bir xeyli danladı ki, “ay bala, niyə qoymursan qız təhsilini da- vam etdirsin?” O elə başa düşürdü ki, mən qısqanclıqdan razı olmuram. Ailəli olduğumuzu, maddi imkanımızın çətin olduğunu deyəndə bir az fikrə getdi və dedi: – Gəl belə edək, yarısı sənin, yarısı mənim. Get işlə, qızı oxut. Deməyə söz tapmadım, çünki ərizəni cırıb atmışdı. 20 “şirvan” maaş alırdım. Dərsləri mən deyirdim, yazı işlərimi isə yoldaşım yoxlayırdı. İki 12 kv m-lik otaqda xoş günlər keçirdik. Bütün çətinliklərə baxmayaraq, qardaşla- rımı təhsil almaları üçün yanıma gətirdim. Onlar da bizdə qaldılar, oxudular... Universitetə aspiranturaya qəbul üçün sənəd verdim, mənim üçün ayrılmış yeri saxtakarlıqla qrup yoldaşıma verdilər (həmin xanım hələ də müdafiə etməyib) bu vəziy- yət məni daxilən doğma universitetimdən, fakültəmdən küsdürdü. Maddi çətinliyi nəzərə alıb hərbi xidmətə getməyə qərar verdim. Ehtiyatda olan zabit idim. Düşünürdüm ki, hərbçi olsam, yaxşı maaş alaram, güzaranımız yaxşılaşar. Atam razı olmadı. Niyə aspiranturaya yenidən sənəd ver- mədiyimi soruşdu. Dedim, rüşvət istəyirlər. Bir gün zəng etdi ki, sabah Bakıya gəlirəm. Gəldi də. 1500 manat pul gətirmişdi ki, kimə lazımdı ver, amma təhsilini davam etdir. Ən böyük arzum sənin müdafiəni Azərbaycan dili məzmun standartı Şəmil Sadiq 15 dediyi xoş sözlər, sanki mənə bir ömürlük stimul oldu... Universitetdə də aktiv oldum. Sinif nümayəndəsi ol- maq istədim və oldum. Sonra açıq seçkilərə girib, Tələbə Həmkarlar təşkilatına sədr seçildim. Bu kompaniyada özümü prezident seçkilərində olduğu kimi hiss edirdim. Tələbələrlə görüşlər keçirdik, təbliğat-təşviqat işləri ilə məşğul olduq və sonda qələbə qazandıq. Nəhayət, Univer- siteti fərqlənmə diplomu ilə bitirdim. Üçüncü kursda Zülfiyyə xanımla nişanlandıq, ma- gistraturanın birinci kursunda isə evləndik. Universitetin aspirantlar yataqxanasında məskunlaşdıq. Zülfiyyə xanım magistraturaya qəbul olsa da, ödənişli idi. Məsləhətləşib onun təhsilini hələlik yarımçıq saxlamaq qərarına gəldik. Ərizə yazıb universitetin rektoru Abel Məhərrəmovun qə- buluna gedib fikrimizi bildirdik. Abel müəllim məni bir xeyli danladı ki, “ay bala, niyə qoymursan qız təhsilini da- vam etdirsin?” O elə başa düşürdü ki, mən qısqanclıqdan razı olmuram. Ailəli olduğumuzu, maddi imkanımızın çətin olduğunu deyəndə bir az fikrə getdi və dedi: – Gəl belə edək, yarısı sənin, yarısı mənim. Get işlə, qızı oxut. Deməyə söz tapmadım, çünki ərizəni cırıb atmışdı. 20 “şirvan” maaş alırdım. Dərsləri mən deyirdim, yazı işlərimi isə yoldaşım yoxlayırdı. İki 12 kv m-lik otaqda xoş günlər keçirdik. Bütün çətinliklərə baxmayaraq, qardaşla- rımı təhsil almaları üçün yanıma gətirdim. Onlar da bizdə qaldılar, oxudular... Universitetə aspiranturaya qəbul üçün sənəd verdim, mənim üçün ayrılmış yeri saxtakarlıqla qrup yoldaşıma verdilər (həmin xanım hələ də müdafiə etməyib) bu vəziy- yət məni daxilən doğma universitetimdən, fakültəmdən küsdürdü. Maddi çətinliyi nəzərə alıb hərbi xidmətə getməyə qərar verdim. Ehtiyatda olan zabit idim. Düşünürdüm ki, hərbçi olsam, yaxşı maaş alaram, güzaranımız yaxşılaşar. Atam razı olmadı. Niyə aspiranturaya yenidən sənəd ver- mədiyimi soruşdu. Dedim, rüşvət istəyirlər. Bir gün zəng etdi ki, sabah Bakıya gəlirəm. Gəldi də. 1500 manat pul gətirmişdi ki, kimə lazımdı ver, amma təhsilini davam etdir. Ən böyük arzum sənin müdafiəni Azərbaycan dili məzmun standartı görməkdi. Pulu yoldaşıma verib qayıtmışdı. Yenə çarə yox idi... Bu dəfə AMEA-nın Ədəbiyyat İnstitutuna hazırlaş- dım, təmənnasız qəbul oldum. Atamın verdiyi məbləğin üstünü düzəldib Xırdalan şəhərində kiçik həyət evi aldıq. Novruz Bayramını öz evimizdə keçirmək istəyirdik. Ar- zularımızdan birinə qovuşduq. 2003-cü ilin mart ayında o evə köçdük. O evə ki, bir otaqdan başqa heç bir divarının suvağı, qapısı yox idi. Yataq otağımızın qapısını isə adyalla tuturduq. Qardaşım Eminlə gecə-gündüz işlədik, evi ya- vaş-yavaş təmir etdik. Yoldaşım şəhərdə böyüdüyü üçün yataqxana həyatı, yeni evin şəraitsizliyi ona uyğun deyildi. Evlənəndən ilk dəfə o evdə yoldaşıma “8 Mart hədiy- yəsi” aldım. Hədiyyə hasar tikmək üçün bir maşın qum, bir maşın daş, 3 kisə də sement idi. Atama da dedim, dostlar kömək etdi, evi səliqəyə sal- dıq. Mən isə imtahanlara hazırlaşdım. Elə həmin il – 2003- cü ildə aspiranturaya qəbul oldum. Atam onun verdiyi pulu aspiranturaya qəbul olmaq üçün verdiyimi düşünür- dü. Bunu yalnız müdafiədən sonra banketdəki çıxışımda dedim. Hələ də onu aldatdığım üçün hirslənəcəyini dü- şündüyüm halda, hamının içində qalxıb alnımdan öpdü. Artıq ev qaydasına düşmüş, maddi vəziyyətim yaxşı- laşmışdı. Belə ki, 2005-ci ildə həftəyə 45 saat dərs deyirdim (Azərbaycan dili və informatikadan praktika dərsləri idi. 20 nömrəli məktəbin direktoru rəhmətlik Talıb müəllim kompüterdə ona yardım etdiyim üçün istedadımı görüb mənə informatikadan praktik dərsləri vermişdi), kurslar- da işləyirdim, evdə və məktəbdə uşaq hazırlaşdırırdım. Yüklə 5,94 Mb. Dostları ilə paylaş:
|