P a ris nüsxəsi azərbaycan respubükast prezidentiNİN

-   Əmi,  belə  gözəl  saz çalmağın kimi  oxumağın  da varmı?
K oroğlu  dedi:
-   Əmi  sənə  qurban,  icazə  versən,  oxuyaram.
K oroğlu  fıkirləşdi  ki,  Eyvaz  da  sərxoşdu,  m en də.  İndi  də  ox u m a- 
yıb,  bəs  nə vaxt  oxuyacağam.  Koroğlu götürüb bu türkünü oxudu:
Doldur b ad ə lə r içəlim ,
Içəlim ,  qəssabm   oğlu.
İçəlim ,  sə rd ə n  keçəlim ,
K eçəlim ,  qəssabm   oğlu.
Sözüm ü  salm a  dastana,
Ş əbnəm   qoyub  gülüstana,
İçibsən m əsti-m ə stan a ,
M əstanə  gəd ən in   oğlu.
E yvaz  dedi:
-   Əm i,  bizim   tərəflərdə  g əd ə  qurum sağa  deyərlər.  M ən  h ələ  e v - 
lənm əm işəm .
K oroğlunun qorxusu h ələ d ə  Eyvazın  canında  idi:
Y erişindən  oxşatm ışam   sərsəm di,
D ostluğuyla  düşm anlığı  bir  dəmdi.
K oroğludu,  ya  da  D əli  Iləsə n d i,
B u qılıqda çodar olm az,  ay  olmaz.
K oroğlu  gördü  ki,  Eyvaz  onu  tanıdı.  Ü rəyində  dedi:  “gözlərinə 
qurban  olum ,  axır ki,  məni  tam dın” .
K oroğlu  altdan-altdan  gülürdü.
Eyvaz dedi:
Baba  sövdəgəgəri  dörd  yana  işlər,
N eçə  qul-qaravaşı  axçanı  xəşlər,
Hesabı  yox,  beş-beş,  on  beş  bağışlar,
B u  sifətdo  çodar  olm az,  ay  olmaz.
Atası  dedi:
-   A y  oğul,  doqquz  yüz baş  qoyundan  əl  çəkm ək olmaz.
Eyvaz  dedi:
Q eytər getsün  onu  heç  kim  görm əsün,
Q o n u m -q o n şu   gəldiyini  bilm osün,
H eç  kim sən ü n   yuxusuna girm əsün,
Bu  qılıqda  çodar olmaz,  ay  olmaz.
Eyvaz bu  sözdə  təxəllüsünü  dedi:
S ə h ə r-s ə h ə r qarşım ıza  gəldiyün,
S inəm   ü stə  çarlı-çarpaz  çəkdiyün,
M ən  ha b ilim   başım ıza  gəldiyün,
Eyvaz  sə n ə   oğul  olm az,  ay  olmaz.
K oroğlu gördü ki,  Eyvaz onu  tanıdı, əyilib astaca  Eyvazın qulağına 
dedi:
-   A y  kəlokbaz,  m ənnən  n iy ə  getm irsən?  Q oyunlann  yanında  bir 
ulağım  var,  onun kürəyində  dörd dənə m öhrəli  qəfəsim  var.  Q əfəsləri 
sərçə,  bildirçin,  kəklik,  bülbül  kimi  gözəl  avazlı  quşlarla  doldurm u- 
şam.  Q uşların hərəsi  bir cür noğm o  oxuyur.  G edək qoyunların yanına, 
qəfəslərin dördünü də sənə verim ,  gəti dükanından as,  oxusunlar,  ü rə - 
yin  açılsın.
Eyvaz bunu  eşidən kimi  sevindi  ki,  m ən də  gedirəm.  Atası  dedi:
-   D ur  gedək,  R övşənin  qorxusundan  heç  kim  sənə  yaxınlaşa 
bilməz.
Koroğlu,  Eyvaz,  qossab M ir İbrahim, bir də qəssab  şoyirdi  doqquz 
yüz  baş  qoyunun  eşqi  ilə  yola  düşdülər.  Qaladan  bir  ağac  uzaqda  bir 
çoban  dağın  oteyində  qoyun  otarırdı.  M ir  İbrahim  sürünü  göron  kimi 
sevincək K oroğludan  soruşdu:
-  R övşən  bəy,  o  sonin  süründü?
K oroğlu dedi:
-   B əli,  m ənim kidi.
M ir  İbrahim   dedi:
-   R övşən  bəy,  gəl  əvvəl  alverimizi  eləyok,  qoyunların  arığını, 
kökünü,  sağlamını,  xostosini  sonra  aydınlaşdırarıq.
K oroğlu  dedi:
-  Yaxşı  deyirsən,  gəl  eləyək.
M ir İbrahim dedi:
-   Rövşən  bəy,  neçə  baş  qoyunun var?
Koroğlu  dedi:

---

-   S əhər dedim  ki,  doqquz yüz baş.
M ir İbrahim   dedi:
-  N eçəsi  kökdü,  neçəsi  arıq?
Koroğlu  dedi:
-  M ənim   arıq  qoyunum  yoxdu,  hamısı  kökdü.  M ənim   qoyunlarım  
öyəcdi,  onları  uzm an-dizm an  qoyun  doğmayıb.
M ir İbrahim   dedi:
-  Q oyunları  alıbsan,  yoxsa özün bəsləyibsən?
Koroğlu dedi:
-  Yalançı itdən əskikdi, yarısını özüm bəsləm işəm , yansını almışam.
M ir İbrahim   dedi:
-  N ecə  alver eləyək?
K oroğlu  dedi:
-   Səninlə rəsülm al'  edəcəyəm .
M ir İbrahim   dedi:
-   Birini neçəyə  alıbsan?
K oroğlu dedi:
-  Yalan desəm ,  əg ə r Iənətə  gəlim , birini  altı quruşa alm ışam,  sənə 
beş  quruşdan verəcəyəm ,  artıq  alsam,  haram ım  olsun.
Eyvazın  gözü Koroğludaydı.  A staca  əyilib  atasının  qulağm a  dedi:
-   M ən  ona  çaxır  içirtm işəm   keflənib,  başa  düşm ür  ki,  bir  baş 
qoyun  beş  tüm ənə  ə lə   düşməz,  tez  ol  pulları  ver,  ayılıb  peşm an 
olar, 
alverimiz  pozular.
M ir  İbrahim   xurcunu  açıb,  başı  beş  quruşdan  qoyunlann  pullarını 
Koroğlunun  ətəy in ə  saydı.  K oroğlu  gözü  pullarda  fıkirləşirdi  ki,  m ən 
bu  köpəkoğluyla  neyləyim   ki,  çıxıb  getsin.  M ir  İbrahim  dəm ir pulları 
sayıb  K oroğluya  verdikcə  o,  pulları  əlilə  əvvəlcə  sürtüb  baxır,  sonra 
isə  əyib M ir İbrahim in  üstünə  atıb  deyirdi:  “Bunlar qəlp  puldur” .
Eyvazın  gözü  Koroğludaydı.  Gördü  ki,  anası  göyçək  pulları  əyib 
bir tə rə fə  tullayır.  Eyvaz dedi:
— R övşən  bəy,  biz  bu  pulların  yarısını  borc  almışıq,  bunları  niyə 
ikiqat  edirsən?
K oroğlu  dedi:
— M ənim  balam ,  çəkic-zindanım  yoxdu ki,  onunla yoxlayım. A llah 
sikkəvuram n  evini  yıxsın, pula  sikkə  vurm ağı  unudubdu.
1 “Halal  alver” monasmdadır (İ.A.)
A xır  ki,  Koroğlu  q əzəblənib  pulları  ətəyindən  yerə  tökdü,  acıqla 
dedi:
-  Arvadım... m ənə qəlp pul verirsən!  Q oyunlan  sizə satmıram, bu- 
rada yüz  qessab var,  onlara  satacağam.
M ir  İbrahim  qəssab  nə  q əd ə r  yalvardı,  Koroğlu  dediyindən  dön- 
m ədi.  M ir İbrahim  Eyvaza  dedi:
-   Səni  cavan  öləsən,  o n -o n   beş  tüm ən  puldan  ötrü  gör  neylədin? 
D ur  son yalvar,  bəlkə,  razılaşdı.
Eyvaz  qalxıb Koroğlunun  qolundan  yapışıb  dedi:
-   Əm i,  gəl  ikimiz  alver eləyək.
E yvaz  Koroğlunun  qolundan  yapışan  kim i  K oroğlu  sustladı.  K o- 
roğlu:  “Əıni  qurban,  deyirsən  ki,  sövdam ız  baş  tutsun”  -   deyib,  qayı- 
dıb yerində oturdu.  M ir İbrahim  qoyunların pullarmı  saydı,  otuz tüm ən 
əsk ik   gəldı.
M ir İbrahim  dedi:
-   Rövşon  bəy,  çobana  de  qoyunları  gətirsin  aparaq  qalaya,  pulun 
qalanını  orada  verərəm ,  gecəni  də  m ənə  qonaq  olarsan,  sonra  səno 
yaxşı  yol.
K oroğlu  dcdi:
-   M ən  qalaya  qayıtm aq  istəm irəm .  Eşitm işəm   ki,  sizin  camaat 
adam  öldürəndi.  Elo burada m ənim  pullarımı ver, qoyunlarım götii apar.
M ir  İbrahim   ürəyində  dedi:  “Allah  evini  yıxsın,  mon  ki,  adam  öl- 
düron  dcyilom ” .  Sonra Eyvaza  üz  tutub  dedi:
-  Sən  Rövşon  boylo burada  oturub  söhbot elo,  m ən  gcdiın  pul  go- 
tirim.
M ir  İbrahim   Eyvazı  K oroğluya tapşırıb,  bir  arıq,  ölüvay  ata  m inib 
pul  gətin n əy o   getdi.  Koroğlu  dedi:
-   Eyvaz,  atan  gələnə  kimi  m ən  gedim  möhroli  qəfəsləri  gotirim.
Eyvaz  dedi:
-   Əmi,  sənə  qurban  olum,  tez gəti.
Eyvaz  qəssab  şəyirdi  ilə  orada  oturdu.  Koroğlu  qoyunlara  tə rə f 
getdi.  Sürüyə  çatıb  çobanı  səslədi.  Çoban  elə  bil  Əzrayıl  gördü.  K o- 
roğlu  çobana  dedi:
-  Arvadını...  m ənim  paltarlarım ı  qaytar.
Ç oban o  saat  Koroğlunun  paltarlarını  soyunub  özünə  verdi.
K oroğlu paltarlarını geyindi, özü ilə on yeddi yaraq götürüb çobana 
dedi:
-  A tım  hanı?

---