c. Hayâlî varlık:Duyu organlarımızla gördüğümüz şeyler, bunların kapsam alanından kaybolduğu zaman suretleri zihnimizde kalır. Fil ve at örneğinde olduğu gibi, şayet gözlerimiz kapalı bir şekilde onları düşünürsek, onların bir suretleri zihnimizde canlanır. Bunlar her ne kadar zihinde mevcut ise de hariçte bir varlığı yoktur.154
d. Aklî Varlık: Bir şeyin, ruhu, hakikati ve mânası bulunur. Akıl bazen herhangi bir şeyin hayal, his ve hariçteki varlığını bir tarafa bırakarak yalnızca manasını kavrar. İşte aklın kavradığı bu şey aklî varlıktır. El örneğinde olduğu gibi, elin his ve hayale dayalı bir sureti vardır, bir de mânası vardır ki işte bu hakikatidir. Elin hakikati ise 'tutma kudreti'dir.155
e. Şibhî Varlık:Bir şeyin ne sureti ne de hakikati ile, hariçte histe, hayalde ve akılda mevcut olmamasıdır. Yalnız benzetme yoluyla bir hususun var olmasıdır. Lakin bu, mevcut başka bir şeydir, özelikleri ve sıfatları ile başka varlıklara benzediğinden bu ismi almıştır.156
Gazzâlî yaptığı bu varlık mertebesi ile filozofların âhiret anlayışını da eleştirmektedir. Nitekim onlar, cismâni haşrın157vücûd-i hakikî olmadığını vücûd-i aklî olduğunu savunmaktadırlar.158
İşte varlık mertebelerine göre oluşan tevillerin dereceleri böyledir. Bir de tevil yaparken iki türlü seviyenin varlığı bilinmektedir.
1. Avam seviyesi: Bu makamda yapılması gereken şey Selefe tabi olmaktır. Zahir manayı değiştirmekten kaçınmak, sahabenin açıkça ifade etmediği hususların tevilinden sakınmak lazımdır.Soru sorma kapısına gitmekten, müteşabih lafızlara ittiba' ve kelâm ilmine dalmaktan avamı men etmek gerekir. Hz. Ömer'in böyle sorulardan soran kişiye kırbaç cezası vermesi ve İmam Malik'e istivadan sorulunca verdiği cevaplar bu durumun örneğidir.159
2. Nazar ehlinin (havass) seviyesi: Onların rivayetlere dayanan meşhur akîdeleri zarar görmüştür. Bu kimselerin araştırmalarının zaruret miktarını aşmaması gerekir. Zaruret miktarını terk etmeleri, kat'î delile dayanmalıdır. Delilin hatadan ari olduğuna emin olmak kolay bir iş olmadığı için, kendi delilinin hatasız olduğunu ileri sürüp diğerlerini tekfir etmemesi lazımdır. Delilin, delil olması hususunda ittifak olmalıdır. Şayet mizanda ittifak olmazsa, ölçü ile ihtilafı ortadan kaldırmak da mümkün olmaz.160
Bunlar arasında bazı sebeplerden dolayı anlaşmazlık olması da mümkündür. (a) Bazıları bu şartları tamamen idrak edemeyebilir. (b) Mizanda tartmak yerine kendi şahsi görüşlerine müracaat edebilirler. (c) Delillerin mukaddimeleri anlaşılmamış olabilir. (d) Aklî hükümler vehmî hükümlerle karıştırılmış olabilir. (e) Güzel ve meşhur olan sözler, zarurî ve evveliyât161 türüyle karıştırılabilir.162
Tevil yapacak kişinin öncelikle akıl ile nakli her daim uzlaştırma çabasında olmaması gerekir. Tevil yaparken kendisine "Size ilimden çok az bir nasip verilmiştir." (İsrâ, 17/85) ayetini esas kabul etmelidir.163
İkinci olarak tevil yapan kişinin aklî delilleri tekzip etmemesi gerekir. Çünkü akıl şeriatın doğrulayıcısıdır. Şahidin doğru söylediğine olan itminan, şahitlik yaptığı şeyin de doğruluğunu gösterir.164
Üçüncü kural ise şayet tevil yaparken ihtimaller ortaya çıkarsa, kendi zan ve tahminine göre hareket etmeyip, bu çeşit tevilden kaçınması gerekir. Nitekim sözü söyleyenin muradını tam olarak bilmek mümkün olmayacaktır.165
Hz. Peygamber'i tasdik etmek, yukarıda zikredilen varlık mertebelerinden hepsinin inkâr edilmesiyle ortadan kalkar. Tevil kanunları dikkate alınarak yorum yapmak, kaçışı söz konusu olmayan bir mevzudur. Bu sebeple, kurallara riayet ederek tevil yapan kimsenin tekfir edilmesi doğru değildir.
Sonuç
Gazzâlî'nin esas endişesi, içinde yaşadığı toplumun dinî, ahlâkî ve toplumsal sorunlarıdır. İnsanlar bu problemler karşısında aciz durumdadırlar, dahası bir takım mazeretlerle sanki hiçbir problem yokmuş gibi yaşamaktadırlar. Kişilik bozuklukları, ahlâkî zaafları törpülemekte, neticede toplumsal bozulma/çöküş ve kargaşaya sebep olmaktadır. Bütün bunlardan kurtulmanın çaresi, nübüvvetin hakikatine tutunmaktır.166
Gazzâlî'de yaşam serüveni esnasında değişen ve değişmeyen unsurlar bulunmaktadır. Bütün bir hayatı boyunca sabit kalan ve değişmeyen yegâne şey, ilim öğretmek ve sahip olduğu bu ilmi yaymak olmuştur. Değişime uğrayan husus ise, tedris ettiği ve kendisinde mündemiç/içkin hale gelen ilme ve hitap ettiği insanlara olan bakışıdır.167 Zira ilmi, makam ve mevki kazandıran bir husus olarak görmekte iken, daha sonraki dönemlerde makam ve mevkiden kurtulma vasıtası olarak telakki etmiştir. Bu bağlamda Gazzâlî'nin hayatında, ilimleri kapsam alanı ve işlevi, İslâm âliminin zihniyeti ve dünya hayatının maksadı olmak üzere üç değişiklik zikredilebilir.168 İlimlerin fonksiyonu insanların yararına göre değerlendirilmeli, sadece dinî ilimler değil mantık, hendese gibi aklî ilimler de bu çerçeveye dâhil edilmelidir. İlim öğrenmek, dünya ve ahiret saadetini kazanmaya vesile addedilmeli ve İslâm âlimi, zihniyetini bunun üzerine bina etmelidir. Daha da önemlisi gelip geçici bu dünya hayatının, daru'l-karâr olan ahiret hayatını elde etmek için bir vasıta olduğu (el-Mü'min, 40/39) esas olarak kabul edilmelidir.
Kaynakça
Ahmet Keleş, "Muhammed Âbid el-Câbirî ve Arap Aklının Oluşumunda Hermetizmin Rolü", I. Uluslararası Katılımlı Bilim Din ve Felsefe Tarihinde Harran Okulu Sempozyumu, Şanlıurfa, 2006, II/157-166.
Ahmet Saim Kılavuz, "Akâid", DİA, II, İstanbul, 1989, s. 212-216
Ali Bulaç, İslâm Düşüncesinde Din-Felsefe Vahiy-Akıl İlişkisi, Yeni Akademi Yayınları, İstanbul, 2006
Bekir Topaloğlu-İlyas Çelebi, Kelâm Terimleri Sözlüğü, İsam yayınları, İstanbul, 2010
Bekir Topaloğlu, Kelâm İlmine Giriş, Damla yayınevi, İstanbul, 2013
Câbirî, Arap Aklının Oluşumu, İz yayıncılık, İstanbul, 1997
Cağfer Karadaş, "Gazzâlî'nin Düşünce Ekseni: Hakîkatü'n-Nübüvve", 900. Vefat Yılında Gazzâlî Sempozyumu, İFAV yayınları, İstanbul, 2011
Eş'arî, Risâle fi İstihsâni-'l-havz fî ilmi'l-kelâm, (Usûlü Ehli's-sünneve'l-cemâa, thk., Muhammed es-Seyyid el-Celyend, Kahire, el-Mketebetü'l-Ezheriyyeli't-Türâs, Kâhire, 2013 içinde), s. 173-182
Gazzâlî, Cevâhiru'l-Kur'ân ve Düreruhu,Dâru'l-Âfâki'l-Cedîde, Beyrut, 1990
------------, Faysalü't-Tefrika beyne'l-İslâm ve'z-Zendeka, thk. Mahmud Beycû, Dimeşk, 1992
------------, İlcâmü'l-Avâm an ilmi'l-Kelâm, tsh., Muhammed Bağdâdî, Dâru'l-Kitabi'l-Arabî, Beyrut, 1985
------------, İhyau Ulûmiddîn, Dâru'l-Minhâc, Cidde, 2011, I/IX
------------, el-İktisâd fi'l-i'tikâd, nşr.-ter. Osman Demir, Klasik yayınları, İstanbul, 2012
------------,Kavâidü'l-Akâid,thk., Musa Muhammed Ali, Alemü'l-Kütüb, Beyrut, 1985
------------, el-Kıstâsü'l-Müstakîm, (Mecmûatü resailü'l-Gazzâlî, thk. İbrahim Emin Muhammed içinde) el-Mektebetü't-Tevfikiyye, Kahire, thsz
------------, er-Risâletü'l-Ledünniye, (Mecmûatü resailü'l-Gazzâlî, thk. İbrahim Emin Muhammed içinde) el-Mektebetü't-Tevfikiyye, Kahire, thsz
------------, el-Munkızu mine'd-Dalâl, yay. haz., Cemil Saliba-Kamil Ayyad, Daru'l-Endülüs, Beyrut, 1967
------------, "el-Mustasfa min Ilmi'l-Usûl", ter: Yunus Apaydın, İslâm Hukuk Metodolojisi, İstanbul, Klasik, 2006, cilt I-II
George F. Hourani, "A Revised Chronology of al-Ghazali's Writings", Journal of the American Oriental Society, 104/2 (1984)
Hatice K. Arpaguş, "Gazzâlî'ye Göre İman Akıl ve Taklit", Pasifik Ofset, İstanbul, 2013
Hava Lazarus- Yafeh, Studies in al-Ghazzali, The Magnes Press The Hebrew University, Jerusalem, 1975
Hülya Alper, İmanın Psikolojik Yapısı, Rağbet Yayınları, İstanbul, 2002
İbn Haldun, Mukaddime, çev. Süleyman Uludağ, Dergah Yayınları, İstanbul, 1983, II/IV
İlyas Çelebi, "Akîdenin Kelâmlaşması ve Kelâmın Akideleşmesi Süreci Üzerine", Kelâm Araştırmaları Dergisi, 2/1, 2004, s. 23-26
------------, "Hermetizmin İslâm Kültürüne Girişi ve Etkileri", XVII. Kelâm Anabilim Dalları Koordinasyon Toplantısı & Gnostik Akımlar ve Okültizm Sempozyumu, Malatya, 2012, s. 17-25
------------, "Kelâm Metodunun Ortaya Çıkışı Gelişim Süreci ve Yeni Metot Arayışları", İslâmî İlimlerde Metodoloji/Usûl Mes'elesi I, içinde; Tartışmalı İlmi Toplantılar Dizisi, 46, Ensar Neşriyat, 2005
------------, "Ortaya Çıkışından Günümüze Kelâm İlminde 'Konu' Problemi", M.Ü.İ.F.D., İstanbul, 2005, XVIII
Kasım Kufralı, "Gazâli", İ.A., IV, İstanbul, 1977, s. 748-760
M. Sait Özervarlı, "Gazzâlî" [Kelâm İlmindeki Yeri], DİA, XIII, İstanbul, 1996, s. 505-511
------------, "el-Has ale'l-Bahs", DİA, XVI, İstanbul, 1997, s. 268-270
------------, "Selefiyye", DİA, XXXVI, İstanbul, 2009, s. 399-402
Metin Yurdagür, "Ehl-i Nazar" DİA, X, İstanbul, 1994, s. 519
Micheal E. Marmura, "Gazâli", İslam Felsefesine Giriş içinde, ed. Peter Adamson-Richard C. Taylor, ter. Cüneyt Kaya, Küre Yay., İstanbul, 2007, (151-170)
Mustafa Öz, "Zındık", DİA, XLIV, İstanbul, 2013, s. 390
Nakamura, "Was Ghazali an Ash'arite?", The Memoirs of the Toyo Bunko, 51, 1993, s. 1-24.
Nasr Hâmid EbûZeyd, İlahi Hitabın Tabiatı, (çev. Mehmet Emin Maşalı), Kitâbiyât yayınları, Ankara, 2001
Oliver Leaman, "Gazâli ve Eş'ariyye", çev., Yaşar Türkben, A.Ü.İ.F.D., Erzurum, 2009, XXXI, s. 202
------------, "İrfâniyye", DİA, XXII, İstanbul, 2000, s. 444-447
Richard Frank, "İlim ve Taklid: Klasik Eş'arilikte Dinî İnancın Temelleri" [trc. Hatice K. Arpaguş], (Hatice K. Arpaguş, Gazzâlî'ye Göre İman Akıl ve Taklit, [içinde ek]), 195-248
Sabri Orman, "Gazâli'yi Anlamak: Bazı Metodolojik Mülahazalar", 900. Vefat Yılında Gazzâlî Sempozyumu, İFAV yayınları, İstanbul, 2011
Sübkî, Tabakâtü'ş-Şâfi'iyyeti'l-Kübrâ, thk. Mahmûd Muhammed Tanahi, Abdülfettah Muhammed el-Hulv, Kahire, Matbaatu İsa el-Babi el-Halebi, 1968, VI
Şerafettin Gölcük, Kelâm Tarihi, Esra Kitabevi, Konya, 1992
Tahsin Görgün, "Tecdîd", DİA, XL, İstanbul, 2011, s. 234
W. Montogomery Watt, Müslüman Aydın (Gazâli Hakkında Bir Araştırma), çev. Hanifi Özcan, Dokuz Eylül Üniversitesi Yayınları, İzmir, 1989
Yusuf Şevki Yavuz, "Hatâbe", DİA, XVI, İstanbul, 1997, s. 443
------------, "Ba's", DİA, V, İstanbul, 1992, s. 98-100
Dostları ilə paylaş: |