universal seçkinin keçirilməsi zəruriyyətini də ortaya qoyur, bununla da hər bir kəs uyğun
yaşda səs vermək hüququnu əldə edir. İlk demokratik dövlətlərdən olan Birləşmiş Ştatların
bünövrəsi qoyulduqdan sonra ancaq mülkiyyət sahibi olanların səs vermək hüququ var idi. Bu
cür standartın tətbiq olunmasının özü qeyri – demokratik hesab olunur. Bu cür oxşar
situasiyalara qadınların səs vermək hüququndan məhrum edilməsi və ya digər irqi və etnik
qrupların üzvülərinin, yaxud da ayrı dinə pərəstiş edənlərin bu kimi hüquqlarının
məhdudlaşdırılması aid idi. Bərabərlik dedikdə nə cəmiyyət, nə də dövlətin diskriminasiyaya
getməməsi fikirləri də burada yer alır. Əgər biz bərabəriksə xarakterimizin necə olmasının
mətləbə dəxli olmamalı və davranışımız kimsəyə zərər yetirməməlidir. Biz bərabər deyil, azad
doğulduğumuz üçün bu prinçiplər bizə bərabər azadlığa malik olmamıza, həyatımızı
seçdiyimiz kimi yaşamağa, istənilən yerə getməyimizə və istədiymizi etməyimizə imkan verir.
Lakin bu prinsipcə belə olsa da, reallıqda bundan çox fərqlidir.
Bizim azadlığımız bir sıra müxtəlif səbəblərdən məhdudlaşdırılır. Cəmiyyətdən-cəmiyyətə
şəxsi azadlığına görə fərdin öz hüquqlarını nə dərəcədə başa düşüb-düşməməsi barədə
müxtəlif fikirləri olur. Ümumi məhdudiyyətə birinin digər bir dinə etiqad edib - etməməsi aiddir.
Misal üçün, sən Səudiyyə Ərəbistanında bir müsəlman ailəsində yaxud da, başqa bir çox
digər müsəlman olkələrindən birində dünyaya gəlmisənsə bu zaman sən də müsəlman
olmalısan. Sizin burada deməyə heç bir sözünüz də olmaz, yox, buna etiraz edərsinizsə
güllələnmə verilməsə də, ən azından həbs olunarsınız. Bunun əksinə olaraq Çində xristianlığı
qəbul etmək üçün isə dövlətin özünün seçdiyi kilsələrdən başqa digərlərinə getmək qadağan
sayılır. Yaranan digər çətinliklərdən biri də azadlıq və bərabərlik arasında ziddiyyətlərin
olmasıdır. Hər ikisi arasında mütəmadi olaraq konfiliktlər baş verir. Bu səbəbdən də bizim
əsas məqsədimizin hansı olması barədə dəqiq qərar verməliyik. “Biz, insanların bərabər
yaradılmasının döğruluğuna və bunun da, bütün çılpaqlığı ilə hamıya bəlli oduğunu hesab
edirik”. Bu məsələ Birləşmiş Statlarda demokratik idealların tarixi əsaslarla tam təsdiq etdiyi
“Azadlıq haqda Bəyannamədə” aşkar şəkildə öz həllini tapmışdır. Amerika azadlıq
bəyannaməsi bərabərlik haqda olan bəyannamə ilə başlayır, yəni burada birinci bərabərlik
məsələsi gəlir. Əsil azadlıq təbii qanunun olması, yaxud da güclülərin zəiflər üzərində
dominantlığı kimi başa düşülür. Belə olduğu təqdirdə cəmiyyətin gücü hüquqa əsaslanır və
əgər sənin gücün varsa təbii ki, istədiyin hər şeyi edə bilərsən. Belə gücdə olmaqla sən
diktator da ola və həmçinin, hamını qul vəziyyətinə sala da bilərsən.Tam bəllidir ki, təbii qanun
qəbul edilməzdir, lakin buna qiymət verərkən çətinliklər yaradan digər situasiyalar da
meydana çıxır. Azadlığın əsası-ləyaqət azadlığı, ağır işdə işləmək azadlığı və fərqli olmaq
azadlığıdır. Ləyaqət öz-özlüyündə bir prinsip olmaqla öz nüfuzunu və səlahiyyətini uşaqlarına
keçirən əsas nepotizm və valideyinlik kriteriyasıdır. Hər hansı birinin sosial vəziyyəti hansısa
imtiyaza deyil, bacarığı və qazandığı nəaliyyətə əsaslanmalıdır. Elə məsələ də məhz
burasındadır ki, ləyaqətdən daha çox qeyri- bərabərlik olan yerlərdə dəm vurulur. İnsanların
ağır işlə məşğul olması onların yalnız fərd kimi inkişaf etməsi demək deyil, bu, onları
digərlərindən üstün edən həmçinin bir rəqabət vasitəsi kimi də anlaşılır. Onlar daha yaxşı
olacaqlarına və buna görə daha yüksək qiymətləniriləcəklərinə hər zaman inanırlar. Aydındır
ki, məqsədimiz bərabərliyi qoruyub saxlamaqdırsa onda, bəzən xöşbəxtlikdən, az olmasına
baxmayaraq və bəzən də qeyri- etik hesab edilən, malik olduğumuz azadlığı qurban
verməliyik. Digər tərəfdən hədəfimizdə olan azadlığı yarışmaq, udmaq, zəbt etmək kimi
ənənəvi üsullarla əldə etsək də, bərabərliyimizi qoruyub saxlaya bilməyəcəyik. Buna görə də
biz bərabərliyi azadlıqdan daha üstün tutmalıyıq, ancaq burada sonuncu yenə də məqsəd
olaraq qalır. Biz qeyri etik, bərabərliklə konfliktdə olmayan fəaliyyətin azadlığını axtarırıq.
-7-
3. ŞƏXSI MƏSULIYYƏT
Demokratiya bir sıra prinsiplərə əsaslanır. Lakin onun çox zaman fikir vermədən ötürülən üç
əsas şərti var.
Onlardan ilki - həyatın əsas qaydalarından olan fəaliyyətin və onun aqibətinin necə olacağıdır.
Həyat haqda bəzi fikirlər var ki, onlar qətidir, lakin bizim ondan nəticə çıxaracığımız bir şey də
var. O budur: etdiyin və kiminsə tərəfindən edilən hər şeyin mütləq mənada nəticəsi olur.
İkincisi, bizim hamımız azad istəyə malikik. Biz həyatda mümkün ola bilən bir çox seçimlər
arasında öz seçimimizi etməkdə azadıq. Doğurdan da, azad istək olmasa idi fərdi azadlıq
deyilən şey də olmazdı.
Üçüncüsü, əgər fəaliiyətin nəticəsi olursa və həmçinin seçimimizdə azadıqsa, deməli
seçimimiz də mütləq yaxşılıqla nəticələnməlidir. Biz cavabdehik, nəticəsi olan, həm bir fərd
yaxud qrup halında, bizə aid olan bütün şeylərə görə şəxsi məsuliyyət daşıyırıq.
Nəticə bir çox müxtəlif formalara malikdir. Bura bilə-bilə və qeyri-ixtiyari edilənlərin hər ikisi də
aiddir. Bundan başqa, istənilən katiqoriya və dərəcələrdə fərdi hərəkətin hər iki formasının da
bir sıra müxtəlif nəticələri ola bilər.
Bilməyərəkdən olan aqibətlərdən başqa, görünməz olaraq baş verənləri də var. Biz hətta
onun necə yarandığını hiss belə etmirik. Aqibətin bu formasına görə ən tükürpədici misal,
fərdin son olaraq dünyasını dəyişməsidir.
Aqibətlər yüngül və çox ciddi də ola bilir. Onu dərhal hiss edib bilmək və ya əksinə, uzun
müddətdə aşkar etmək mümkün deyil. O, müsbət və ya mənfi də ola bilir, bəzən çətin
vəziyyətlərdə bunların hər ikisi də baş verir. Misal olaraq texnalogiyaların geniş yayılmasının
nə ilə nəticələnmiş olduğuna nəzər salın. Səhiyyə və yem istehsalı sahələrində olan inqilabi
inkişaf, populyasiyanın əhəmiyyətli dərəcədə artmasına səbəb olursa da, digər tərəfdən də
böyük sosial gərginliklərə, cəmiyyət qarşıdurmasına, ətraf mühitin korlanmasına və növ
müxtəlifliyinin məhv olmasına gətirib çıxarır.
Fakt isə yerində qalır yəni, bunların hər zaman nəiləsə nəticələnməsi mütləqdir və olanda hər
zaman təsirli olur. Ona görə heç zaman məhfumu da yoxdur və bu barədə deyildiyi kimi,
hoppanmamışdan əvvəl baxmalı və yaxud da fəaliyyətə başlamamışdan əvvəl düşünməli kimi
olan belə fikirlər Predikativ Prinsipin əsası sayılır. Buna baxmayaraq bir çox insanlar bilə-bilə
nadanlıq edirlər. Görüləsi hər hansı bir işin nəticədə pis ola biləcəyini anlamaq və ondan
müdafiə olunmaq əvəzinə onlar, belə bir şeyin olmasını inkar edərək, ümumiyyətlə mövcud
olmadığını fikirləşirlər və belə olduğu təqdirdə də, adətən bu, qan-qaraçılıq davam edərək və
sonda daha ciddi nəticələrə gətirib çıxarır. Buna əyani misal xüsusi ilə Birləşmiş Statlar
tərəfindən qlobal istiləşmənin inkar edilməsi və ona qarşı olan hərəkətsizlikdir. Fəaliyyətsizlik
özü də bir nəticə kimi qiymətləndirilir.
Buradan göründüyü kimi, fəaliyyətsizliyin də nəticəsi olur.
-8-