İslamda müasirləşmə düşüncəsinin tarixi aspekti və Fəzlur Rəhman
39
Tədriciliyin üç formada meydana gəldiyi qəbul edilir. Bunlardan birincisi zaman
içində tədricilikdir. Bundan məqsəd hökmlərin bir anda gəlməyib uzun bir müddətə
yayılmasıdır. Beləliklə cəmiyyət şəri ehkamı rahatlıqla həzm edə bilir. Tədriciliyin
ikinci növü isə ehkamın əhəmiyyət sırasına uyğun olaraq gəlməsidir. Burada əvvəlcə
əsl hökmlər qoyulur daha sonra isə bu hökmlərin tamamlayıcı ünsürləri əlavə olunur.
Tədriciliyin üçüncü növünə gəlincə bu, hökmlər arasında tədricilikdir. Təşri
prosesində məsələ haqqında son hökm qoyulmadan əvvəl cəmiyyəti bu qəti qərara
hazırlayan ilkin hökmlər verilmişdir. Spirtli içkilərin qadağan olunmasını buna misal
göstərmək olar: əvvəlcə spirtli içkinin fayda və zərərlərindən danışılır, sonrakı
mərhələdə sərxoş halda namaza yaxınlaşma qadağası gətirilir və nəhayət spirtli
içkinin şeytan əməli olub qəti haram olduğu bildirilir
6
.
İslam təşriində həzrət Peyğəmbər dövründən sonra xarakteristik xüsusiyyətə
sahib olan ikinci mərhələ səhabə dövrüdür. Xüsusilə müctəhid səhabələr həzrət
Peyğəmbər dövründən etibarən qarşılarına çıxan fiqhi bir məsələnin həlli üçün
əvvəlcə Quran və Sünnəyə müraciət edəcəklərini bilirdilər. Bu iki əsas mənbədə
mövcud olmayan məsələlərin həlli üçün isə rəy ictihadına müraciət ediləcəyini də
həzrət Peyğəmbər məşhur Muaz hədisində açıq olaraq bildirmişdi. Burada mövzudan
kənara çıxmamaq üçün həzrət Ömərin xəlifəliyi dövrünə qısa toxunmaqla
kifayətlənəcəyik. Həzrət Ömərin xəlifəlik etdiyi dövr həzrət Peyğəmbər və həzrət
Əbu Bəkir dövründən siyasi və ictimai cəhətdən fərqlənir. Xüsusilə həzrət
Peyğəmbər dövründə İslam cəmiyyəti şəhər dövləti xüsusiyyətində olub Mədinə
xaricinə çox yayılmamışdı. Əbu Bəkirin xəlifəliyi dövründə ölkənin sərhədləri
genişlənməyə başlamış və həzrət Ömər dövründə bu yayılma daha da genişlənərək
fərqli mədəniyyətlərə sahib olan millətlər İslam cəmiyyətinə daxil olmuşdur. Bu isə
əhalinin bir neçə dəfə artması, yeni ictimai və siyasi qurumların yaranması və
beləliklə cəmiyyətin homogen quruluşdan heterogen quruluşa keçməsinə gətirib
çıxarmışdır. Fəth olunan torpaqların mülkiyyəti ilə bağlı yeni tənzimləmələri buna
misal göstərmək olar. Həzrət Ömərin xəlifəliyindən əvvəl fəth olunan torpaqlar ordu
mənsubları arasında qənimət kimi bölünürdü. Həzrət Ömər dövründə daha geniş
ərazilərin fəth olunması ilə bu ərazilərin mülkiyyətinin kimə aid olacağı iki cəhətdən
problem yaradırdı. Qənimətlər əsgərlər arasında bölünsəydi böyük torpaq
mülkiyyətləri müəyyən adamların əlində toplanardı. Bu torpaqların əsl əvvəlki
6
Karaman H. İslam Hukuk Tarihi. İstanbul: İz yayıncılık, 2004, s. 55; Erdoğan M. İslam
Hukukunda Ahkamın Değişmesi. İstanbul: İFAV, 1994, s. 140.
Mübariz Məhəmmədəli oğlu Camalov
40
sahibləri olan zimmilər isə torpaqsız və beləliklə də işsiz qalacaqlardı. Bu isə gəlir
bölgüsünün ədalətsizliyinə gətirib çıxarardı. Başqa bir məsələ də əhali və ərazi
baxımından qat-qat böyüyən dövlətin gəlirlərinin yetərsiz qalması idi. Buna görə də
həzrət Ömər fəth edilən torpaqları əsgərlər arasında bölüşdürməmiş, bunun əvəzində
torpaqları daha əvvəl mövcud olmayan xərac vergisi qarşılığında əvvəlki sahibləri
olan zimmilərə vermiş, mülkiyyətini dövlətə, buradan gələn gəlirlərin bir qismini
yenə dovlətə, bir qismini də maaş olaraq əsgərlərə təyin etmişdir
7
. Bundan başqa
müəlləfei-quluba verilən ödənişlərin dayandırılması, təravih namazının camaatla
qılınması, əhli-kitab olan qadınlarla evliliyin qadağan edilməsi, dövlət idarəsində
yeni qurumların və icra orqanlarının yaradılması kimi misalları çoxaltmaq
mümkündür
8
.
İslam fiqh tarixinin inkişaf mərhələlərindən biri də fiqh məzhəblərinin meydana
gəldiyi hicri I və II əsrlərdir. Bu dövrdə İslam dünyasının müxtəlif bölgələrində
meydana çıxan fiqh məzhəbləri həmin bölgələrin adət-ənənə və şərtlərinə uyğun
olaraq formalaşmışdır. Belə ki, nübüvvət dövründə Sünnənin üzərinə düşən dəyişən
şərtlərə yeni və şərtlərə uyğun hökmlər gətirmə vəzifəsi bu dövrdə fiqhi məzhəblərin
öhdəsinə düşmüşdür. Fiqh külliyatlarının təşəkkülündə bütün bunların böyük təsiri
olmuşdur. Şübhəsiz müxtəlif millətlərə və dinlərə aid olan bu adətlərdən bir qismi
qəbul, bir qismi rədd edilmiş və bir qismi də islami dəyərlərlə uyğunlaşdırılaraq
İslam mədəniyyətinə daxil edilmişdir
9
.
İslam hüquq tarixinin erkən dövrlərindən etibarən müəyyən mövzulara həsr
olunmuş kitablar qələmə alınsa da, günümüzdə anlaşılan formada bir qanunlaşdırma
fəaliyyəti Abbasilər dövlətinin əsl qurucusu hesab olunan xəlifə Əbu Cəfər əl-Mənsur
dövrünə rastlayır. Əməvilərdən sonra hakimiyyətə gələn Abbasilərin İslam
cəmiyyətində yenidən ədaləti bərqərar etmə iddiası, xüsusilə, hüquq sahəsində özünü
göstərmişdir. Xəlifə Mənsurun xilafətin mərkəzini İraqa çəkməsi və dövlətin yenidən
formalaşması zərurəti hüquq sahəsində yeniliklərə təkan vermişdir. Bu əsnada Sasani
7
Erten H. Hz. Ömer Döneminde Toplumsal Değişim // Necmeddin Erbakan Üniversitesi
İlahiyat Fakültesi Dergisi. 1996, №6, s. 301-302; Aydın M. İlk Dönem İslam Toplumunun
Şekillenişi. İstanbul: Pınar Yayınları 1991, s. 141-143.
8
Karaman H. İslam Hukuk Tarihi. İstanbul: İz yayıncılık, 2004, s. 55; Erdoğan M. İslam
Hukukunda Ahkamın Değişmesi. İstanbul: İFAV, 1994, s. 108; al-Qudsy Sh., Rahman A.
Effective Governance in the Era of Caliphate `Umar Ibn Al-Khattab (634-644) // European
Journal of Social Sciences. 2011, Volume 18, Number 4, p.612-624.
9
Karaman H. İslam Hukuk Tarihi. İstanbul: İz yayıncılık, 2004, s. 158. Bardakoğlu A. Tebliğ
Müzakeresi // İslam Gelenek ve Yenileşme Sempozyumu. İstanbul: 1996, s. 42-43.