Microsoft Word bir omrun qelpeleri doc
Yüklə 484,77 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- SEYİD HÜSEYN SADIQZADƏNİN QARDAŞI MİRPAŞA
- “Fəqət
- Заввостконс Оганезашвили.
| 2
Seyid Hüseynin qızı Qumral xanım Sadıqzadənin əziz xatirəsinə ithaf edirəm Qumral xanım iki nəcib nəslin, iki aydın vətəndaşın – Seyid Hüseyn və Azərbaycanın ilk ziyalı xanımlarından biri olan şairə Ümmgülsüm Sadıqzadənin övladıdır. Amma təəssüf ki, həyat bu nəcibliyə qarşı öz mərhəmətini əsirgəmişdir. Ya bəlkə də, nəciblik elə həyatın acı sınaqları nəticəsində qazanılır. Ailənin davamının bugünkü vəziyyəti də məhz belə bir qənaətə gəlməyimizə əsas verir. Seyid Hüseyn və Ümmgülsümün övladları - Oqtay Sadıqzadə, Toğrul Sadıqzadə və Qumral Sadıqzadə öz istedadları, ziyalı tövrləri ilə ictimaiyyətə məlum şəxsiyyətlərdir. 4
(Erməni qəsdinin qurbanları olan meyxana ustaları - Mir Paşa və Anaplı haqqında)
Görkəmli tənqidçi, istedadlı hekayə ustası, 37-ci il amansız soyqırımın qurbanı olan Seyid Hüseyn Kazımoğlu Sadıqzadənin milli faciələrlə yüklü taleyində kiçik qardaşı Mir Paşanın da xüsusi payı var. S.Hüseyn 1928-ci ildə həyat yoldaşı şairə Ümmgülsümə ünvanladığı “Həqiqət illüzyonu” adlı məktubunda yazırdı: “Fəqət hər bir kəsin ehtiram etdiyi əziz bir şey olar ki, onu özünün çirkin və yalan nəfləri üçün əlində alət etməz. Mənim bir qardaşım var idi. Bu, məndən yaş etibarilə kiçik olduğu üçün daha əziz idi. Faciəli bir surətdə tərki-həyat etdiyi üçün, hələ get-gedə unudulduğu üçün onun ruhuna ehtiram etməyim lazımdır. Mən sənin qarşında Mir Paşanın Qarabağda verdiyi canına və həsrət gözlərinə and içirəm”. Kim idi Mir Paşa? Mir Paşanın ölümü nə ilə bağlı idi ki, qardaşı S.Hüseyn onun unudulmasından böyük təəssüflə danışır? Elə bu maraqla da gəlib yenə milli facilərimizin izinə çıxırıq. Həqiqətən də, təəssüfəlayiq haldır. Elə o unutqanlıqdır ki, bu günkü faciələrə zəmin yaradır. Hər faktın altından bir qətliam çıxır... “Kommunist” qəzeti 1921-ci il 23 fevral tarixli Azərbaycan dilindəki nömrəsinin birinci səhifəsi qara haşiyəyə alınmış, burada Azərbaycan aktyorları Ə.Anaplının və Mir Paşanın (Sadıqovun) faciəli ölümü haqqında dərin hüzn ilə xəbərlər dərc edilmişdir. Qəzetin ikinci səhifəsində M.S.Ordubadi “Sənaei- nəfisənin birinci qurbanları” adlı məqaləsinin axırını bu sözlərlə tamamlayırdı : “Bu gün qırmızı Bakı səhnəsinin tarixinin birinci günüdür. Eşq olsun inqilab yolunda fədai-can edən qəhramanlara”. Amma həqiqətdə isə bu itkilər “İnqilab yolunda fədai-can” deyildilər. Həqiqəti rus dilində buraxılan “Kommunist” qəzetinin 23 fevral 1921-ci il tarixli nömrəsi elan edirdi: “Настоящая похоронная комиссия по похоронам маузеристами-дашнаками артистов Гостеатра товарищей Анаплиского и Мир-Паши участвовавших в агитпоезде, dоводит 5 до сведения всех, что останки убитых будут преданы земле 24-го февраля”. “Kommunist” qəzetinin həmin nömrəsi daha bir elan verirdi: “Восточная Консерватория готовился к устройству траурного вечера в честь павших героев – артистов Гостеатра т.т. Анаплинского и Мир-Паши. Программа: 1). Речи: биография героев и значение потери их в области Восточной музыки.
2). Музыка: Похоронный марш, тасниф посвященный героям – исполнит Восточный Симфонический Оркестр. Все остальные номера программы грустного содержания.
Bu matəm mərasiminin təşkilini isə erməni daşnaklarının qanlı soyqırım siyasətinin istehzasından başqa bir şey kimi qəbul etmək olmur. Çünki erməni vəhşiliklərinin qurbanlarının matəm mərasiminin başında yenə də erməni dururdu –Aleksandr Arkadyeviç Oqanezaşvili. Bir haşiyə: “Oqanezaşvili Aleksandr Arkadyeviç (may 1887, Tiflis – 31.5.1932, Tiflis) – Azərbaycan sovet musiqiçisi, kamançaçalan, musiqi xadimi. Milliyyətcə ermənidir. Cabbar Qaryağdıoğlu ilə tanışlığından sonra (1905, Gəncə) onunla və Q.Pirimovla birlikdə trioda çalmışdır: trionun, eləcə də, Oqonezaşvilinin solo ifasında “Sport-rekord-şirkəti” (1912, Varşava) bir sıra muğam və xalq melodiyalarını qrammofon valına yazmışdır. Oqanezaşvilinin sənətkarlığını B.Ağayev, M.İppolitov-İvanov, Z.Paliaşvili, H.Tumanyan və b. yüksək qiymətləndirmişlər. O, Beynəlxalq Musiqi Sərgisində keçirilən müsabiqənin laureatı adına layiq görülmüşdür (1927, Frankfurt – Mayn). O, Bakıda Şərq konservatoriyasının təşkilatçılarından biri, ilk rektoru və prof. olmuşdur (1920). Nizaminin poemasının motivləri üzrə “Fərhad və Şirin” (1911) operasının, musiqi alətlərinə dair elmi-tənqidi məqalələrin müəllifidir. Azərbaycan muğamları, mahnı və rəqs nümunələrini nota salmışdır”. Yuxarıda qeyd olunanlar Azərbaycan Sovet Ensiklopediyasının (ASE)
F.Şuşinskinin “Azərbaycan xalq musiqiçiləri” (1970) əsərinə istinadən verdiyi Yüklə 484,77 Kb. Dostları ilə paylaş:
|