XIX əsrin II yarısında Balkanlarda vəziyyət daha da gərginləşmişdi.
Bolqarıstanda üsyan baş vermiş, Serbiya və Çernoqoriya Türkiyəyə qarşı
müharibəyə başlamışdı. Böyük dövlətlərlə, o cümlədən Rusiya ilə münasibətlər
kəskinləşmişdi.
1877-1878-ci illərdəki Rusiya-Türkiyə müharibəsi Türkiyənin onsuz da ağır
olan iqtisadi vəziyyətini bir az da ağıırlaşdırdı və onun beynəlxalq nüfuzuna ciddi
zərbə endirdi. 1878-ci ildə keçirilmiş Berlin konqresində sülh şərtlərinə yenidən
baxıldı. Bolqarıstan üç hissəyə parçalandı, yalnız Şimali Bolqarıstan müstəqillik
ə
ldə etdi. Cənubi Bolqarıstana – Şərqi Rumeliyaya isə sultanın hakimiyyəti altında
muxtariyyət verildi. Serbiya, Çernoqoriya və Rumıniya tam müstəqil oldular. Qars,
Ə
rdahan, Batum Rusiyaya keçdi. Makedoniya və Şərqi Bəyazid osmanlılara
qaytarıldı. Bosniya və Hersoqovinanın idarəsi Avstriyaya həvalə edildi.
Berlin konqresindən sonra
ngiltərə, Fransa, Avstriya, Rusiya və
Almaniyanın Türkiyədə hökmranlıq etmək uğrunda apardıqları kəskin mübarizə
şə
raitində Türkiyə ayrıca bir dövlətdən asılı vəziyyətə düşməsə də, yuxarıda
göstərilən dövlətlər qrupunun yarımmüstəmləkəsinə çevrildi.
XX əsrin əvvəllərində Osmalı imperiyasının iqtisadi vəziyyəti olduqca
pisləşmişdi. Kapitulyasiyadan istifadə edən Avropa tacirlər türk bazarlarında ağalıq
edirdilər.
20.Osmanlı imperatorluğ
unun meydana gə
lmə
si.
Süleyman paşadan sonra hakimiyyətə oğlu Sultan I Murad (1359-1389) gəldi.
O, Osmanlı dövləti tarixində ilk dəfə olaraq sultan titulunu qəbul etdi. Sultan I
Murad Adrinopola (Ədirnəyə)gedən yolları ələ keçirdi. 1361-ci ildə Ədirnə,
Plovdiv, Sofiya, Şumen, Nis şəhərləri və Şərqi Frakiyanın qonşu bölgələri ələ
keçirildi. Sultan Murad Ədirnədə abadlıq işlərinə başladı, saraylar, mədrəsələr və
məscidlər inşa etdirdi. Bu şəhər Osmanı dövlətinin paytaxtına çevrildi.
Bu zaman Balkan yarımadasında üçüncü böyük dövlət Bizans idi. Lakin Bizans
özünün
keçmiş
hərbi
qüdrətini
itirmişdi.
Onun
dənizsahili
vilayətlərindəvenesiyalılar və genuyalılar ağalıq edirdilər XIV əsrdə Balkan
yarımadasındakı dövlətlər həm daxildə gedən feodal ara müharibələri, həm də
həmin dövlətlərin öz aralarında gedən mübarizə nəticəsində zəifləmişdilər. 1370-ci
ildə Bizans, sonra isə Bolqarıstan osmanlılardan asılılığı qəbul etməyə məcbur
olmuşdular. Balkan yarımadasında türklərə müqavimət göstərə biləcək yeganə
güclü dövlət Serbiya idi. Serbiya XIV əsrin birinci yarısında xeyli qüvvətlənmişdi.
Kral Stefan Duşanın(1331-1335) hakimiyyəti dövründə Serbiya krallığı cənubda
Egey dənizinə qədərolan əraziləri əhatə edirdi. Lakin onun ölümündən sonra
Serbiya çoxlu feodal mülklərinə parçalanmışdı. 1371-ci ilin sentyabrın 26-da
osmanlılar Çirməndöyüşündə serbləri ağır məğlubiyyətə uğratdılar. Serbiya
osmanlılardan asılılığı qəbul etməyə, hər il müəyyən miqdarda əsgər və vergi
verməyə məcbur oldu. Osmanlılarla serblər arasında 1389-cu il iyunun 25-də baş
vermiş I Kosovo döyüşündə türklər misilsiz qələbə qazandılar. Serb çarı Lazar
öldürüldü. Lazarın döyüş zaman əsir düşmüş yeznəsi Miloş Obiliç riyakarcasına
bildirdi ki, o, slam dinini qəbul etmək qərarına gəlmişdir. Bu münasibətlə sultanın
ayağını öpmək istəyir. Muradın yanına gəlməyə nail olan Miloş xaincəsinə qəflətən
Sultan Muradın üstünə atılaraq, onu ölümcül yaraladı. Öhzünü sultan elan edən I
ldırım Bayazid (1389-1402)Serbiyanın müstəqilliyinə son qoydu. Nəticədə
Osmanlı dövlətinin sərhədləri qərbdən Dunay çayının sahillərinə qədər
genişləndirildi.
1393-cü ildə türklər Bolqarıstanın paytaxtı Tırnovo şəhərini ələ keçirdilər.XIV
ə
srin sonuna yaxın Bosniyanın çox hissəsi türklərin hakimiyyəti altına düşdü.
Türklər Albaniyaya da daxil oldular. Macar karlı Sigizmund fransız, ingilis, alman
və çex cəngavərlərinin iştirakı ilə türklərə qarşı səlib yürüşü təşkil etdi. 1396-cı
ilsentyabrın 25-də Bolqarıstan ərazisində Niqbolu (Nikopol) döyüşündə türklər
qələbə qazandılar. Bununla da bütün Bolqarıstanın işğalı başa çatdırıldı.
1399-1400-cü illərdə Bayazid Səlcuq imperatorluğunun tərkibinə daxil olmuş
digər əraziləri-Qaraman bəyliyini, Sivası və Malatyanı da ələ keçirtdi. Türk
hakimiyyətiŞərqi Avropaya qədər yayıldı və qüdrətli Osmanlı imperatorluğu
yaranmağa başladı.
Osmanlı fəthlərini yüngülləşdirən əsas səbəblərdən biri də xristian dövlətlərində
feodalizm zülmündən cana doymuş zəhmətkeş xalqın, ilk növbədə kəndlilərin
türklərə nəinki müqavimət göstərməməsi, hətta çox vaxt könüllü olaraq onların
tərəflərinə keçməsi idi. Türklər vergiləri bir qədər yüngülləşdirir, ayrı-ayrı dini
etiqadlara maneçilik törətmirdilər.
XIV əsrin sonlarında Bayazid Bizansın Balkanlardakı sonuncu dayağı olan
Konstantinopolu fəth etmək məqsədlə də Asiya sahillərində Anadoluhisar qalasını
tikdirdi. XV əsrin əvvəllərində Osmanlı imperatorluğunun başı üstünü təhlükə aldı.
Digər qüdrətli türk cahangiri Əmir Teymur Kiçik Asiyaya yürüş etməklə
Aydınoğullar, Germian, Saruxanoğullar və Mentəşə bəyliklərində öz
müstəqilliklərini bərpa etmək istəyi yaratdı. Onlar bu məqsədlə Teymura müraciət
etdilər. Digər tərəfdən Teymur tərəfindən ölkələri işğal edilmiş Cəlairi hökmdarı
Sultan Əhməd və Qaraqoyunlu Qara Yusif ldırım Bayazidə sığınaraq ondan
kömək istədilər. Bayazid Konstantinopolun mühasirəsi ilə məşğul olduğu zaman
Teymur Şərqi Anadoluya girərək Sivası və Malatyanı tutaraq Dəməşqə qədər
irəlilədi. Məmlükləri özünə tabe etdi. Sonra isə Kiçik Asiyanı tərk edib
Azərbaycana qayıtdı.
Bayazid Konstantinopolun mühasirəsinə fasilə verib Şərqi Anadoluya
gəldi.Sivas Ərzincan və Kemahı geri aldı. Əhməd Cəlairinin və Qara Yusifin
köməyinə yeni qüvvələr göndərdi. Bu hadisələr iki qüdrətli türk cahangirini
qarşılaşdırdı. Teymur qışı Qarabağda keçirdikdən sonra 1402-ci ildə təkrar
Anadoluya yürüş etdi. Bu dəfə hədəf Osmanlı dövlətinin torpaqları oldu ldırımın
ordusunun bir hissəsi Konstantinopolun mühasirəsi, bir hissəsi isə Anadolu
qalalarının müdafiəsi ilə məşğul olduğundan Teymura qarşı sayca xeyli az hərbi
qüvvə toplamışdı. Teymurun ordusundə döyüş filləri də var idi. 1402-ci il iyulun
28-də Ankara düzənliyində orta əsrlərin bəlkə də ən böyük döyüşü baş verdi.
Teymur qələbə çaldı. Bayazid və onun iki oğlu əsir düşdü. 1403-cü ilin yazında
Teymurun onu Səmərqəndə aparacağından xəbər tutan Bayazid zəhər içərək özünü
öldürdü. Teymurun qələbəsində öz müstəqilliklərini bərpa etmək istəyən Anadolu
bəyliklərinin xəyanəti də böyük rol oynamışdı.