Mən gözəlləşirəm
Yüklə 0,57 Mb. Pdf görüntüsü
|
21 Qadın dil boğaza qoymurdu. Özünün çıxılmaz vəziyyətini sübuta yetirmək üçün dəlillər gətirir, hamını bir-birinə qatır, günahlandırırdı: - Məni heç yaratmayaydın, ay ana. Öz balamı, ciyərparəmi ürəyimcə böyüdə bilmirəm, vaxtlı- vax- tında yeməyinə, geyməyinə baxammıram, yarı canım qalır burda. Eh nə bilim, günahın hamısı bunun atasında oldu. O, boşqabı oğlunun qabağına itələdi: -Ye, dərdin alım. Nənənlə sənin payındı. İştahı küsmüş, uşaq xəngələ nifrətlə baxırdı. Səhərdən ac olmağı yadına düşmədi. Boşqabı hirslə əlinə alıb bayırdakı daşa çırpdı. Boşqabın iri qırığı xəngəlin yarpağı boyda xırdalandı. Nənəsi vəziyyəti başa düşdü. Nəvəsini qucaqladı: - Fikir eləmə nənən qurban, anandı də, neynəmək olar. Yad oğlunun ocağının başındadı. Uşaq başını nənəsinin köksündə gizlətdi. Anası peşiman-peşiman, doluxsunmuş halda çıxıb getdi.
22 Oğurluq Sədnik müəllimin 13-14 yaşı olanda məhəllə uşaqları ilə gavalı oğurluğuna gedirlər. Uşaqlarrın hamısı bağa doluşub gavalıları dərib, ciblərini, qoyun- qoltuqlarını doldurub qaçmaq istəyəndə bağ yiyəsi onları yaxalayır. Uşaqlar qorxularından yığdıqlarını yerə boşaldıb barının üstündən aşıb qaçırlar. Bağ sahibi küçədə çayın kənarındakı daşın üstdə sakitcə oturmuş Sədnikə yaxınlaşır: - Ə, a bala, burda kimi gözləyirsən, hirsli-hirsli soruşur. Kişinin kim olduğunu tanımayan Sədnik yol- daşlarımı gözləyirəm-deyir. Onlar gavalı oğurlayıb, mənə də verəcəklər. Kişi hirsini boğub, uşağı sınağa çəkir: - Bəs sən niyə burda oturubsan? Niyə yoldaşlarınla oğurluğa getməyibsən? Gavalı yemək istəmirsən? Sədnik cavab verir ki, niyə istəmirəm, ay dayı, istəyirəm, ancaq, oğurluq edə bilmirəm. Kişinin bütün hirsi-
hikkəsi bir andaca yox olur, uşağa deyir: - Papağını mənə ver görüm. Oğlan papağını çıxarıb kişiyə verir, kişi gedir. Bir azdan papaq dolu dadlı-ləzzətli gavalılarla dolu dala qayıdır: - Al, bunlar sənindir, deyir, istəyirsən hamısını özün ye , istəyirsən də oğru yoldaşlarının hərəsinə bir- cə dənə gavalı ver, yazıqdırlar, qoy ağızları bişməsin.
23 Bu mənim oğlumdur Müharibənin əli-ayağı pörşələnib geri çəkilmişdi. Müharibənin ölüsünün üstündən salamat keçənlər gəlmiş, ürəklərdəki qorxunun, dəhşətin yerini inama yönəltmişdilər. Gəlməyənlərin əvəzinə bir tikə kağıza yas tutulur, müharibəyə lənətlər yağdırırdılar. O bir tikə kağız Həcəri ərsiz, övladlarını atasız qoymuşdu. Ərindən əli üzülmüş qadın həmişə ürəyində əzizlədiyi, yanında xəcalət qaldığı oğlunu yadına salmış, qızlarına hayan ondan başqa kimsənin olmayacağını dərk etmiş, uşağının dalınca uşaq evinə gəlmişdi. Sahibsiz uşaqların hər birinin kədərli cöhrəsi onun ürəyindəki, sonsuz dərdi, əzabı təzələyir, üstəlik bir az da artırırdı. Uşaqların kimisi bu yad qadına soyuq, kimisi də böyük ümidlə baxırdı. Qadın balasını axtarır, onun necə böyüməsini, necə dəyişməsini, görmək həvəsi qəlbini yandırır, ürəyini darıxdırırdı. Oğluna məhəbbəti o qədər güclənmiş, o qədər artmışdı ki, bütün dünyanı gəzməli olsa belə tapmasa geri qayıtmağını ağlına sığışdırmırdı.
Adını, familini dedi oğlunun. Orada belə uşaq yox idi. Ürəyi bununla sakitləşmədi ananın. Bir-bir hər uşağın şalvarının balağını çirmədi baxdı, özünün balası olmadığına əmin olandan sonra başqa uşaq evlərinə üz tutdu. Onun ürəyinin başında, oğlunun isə sol qıçında yanıq yeri vardı. Oğlunun qıçındakı yanıq yeri çoxdan sağalmış, özünün ürəyinin başındakı yanıq göyür- göyür göynəyir, daim ona əzab verirdi. Ürəyinin
24 başındakı oğlu sarıdan almış bu yanığı, ərli vaxtı sanki kül altında qor kimi gizli saxlamış, indi üstü açılmış qor alovlanmış, ürəyini yanıqlar bürümüşdü. Arvadın bu yanğıya dözməyə tabı qalmamışdı. Əgər oğluna qovuşmasaydı ona elə gəlirdi ki, daha yaşamağının mənası olmayacaqdı. Oğluna qovuşmaq isə asan məsələ deyildi. Çünki, onun yeri-yurdu yoxdu. Harda axtarsın, kimdən soruşsun. Vaxt o vaxt, zaman o zaman deyildi. Müharibə hamını korşaltmışdı. Həcər uşaq evlərindən birində oğlunun yaşından xeyli balaca uşaqların ayağına baxanda tərbiyəçilər- dən biri maraqlandı: - Bacı, sizin uşağın yaşı gərək ki, böyükdü, niyə elə balacaları yoxlayırsınız? Qadın elə bil yuxudan ayıldı: - Dərdin alım, oğlumu bu yaşda itirmişəm, heç onun böyüməyini fikirləşmirəm. Elə bilirəm onu tapıb özüm böyüdəcəm. Ana uşaq evlərini bir-bir gəzir, uşaqları bir-bir nəzərindən keçirir, gündə yüz dəfə, min dəfə ürəyi atlanır ki, tapdım, ancaq günlərini yenə məyus başa vururdu. Ürəyinə dammışdı oğlunu tapacaq. Axtarmaqdan bezmir usanmırdı. Yalanına, düzünə baxmayıb bir kəlmə sözün ucuynan uzaq bir rayona, şəhərə yollanır, bütün uşaq evlərini ələk-vələk eləyir, gözü yaşlı dala qayıdırdı. Tale bu qadına çox zərbələr endirmişdi. Elə bil bu qadının əzablarından həzz alırdı Tanrı. Bu əzablardan Yüklə 0,57 Mb. Dostları ilə paylaş:
|